ตอนที่ 23
ทันทีที่วีเดินออกมาจากห้องของครูใหญ่เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น
“เป็นความคิดครูงั้นหรอครับ ?”
ครูดาวที่ได้ยินก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ
“ถูกต้องแล้วจ๊ะ เอาน่าวีช่วยครูหน่อยนะครูหาคนไม่ได้แล้วจริงๆ”
เธอพูดออกมาแบบนั้นพร้อมกับสีหน้าอ้อนวอนเล็กน้อย วีที่ได้ยินแบบนั้นก็แสดงถอนหายใจออกมาก่อนจะพยักหน้า
“เข้าใจแล้วครับ ว่าแต่ผมต้องทำอะไรบ้างล่ะ ? บอกก่อนนะครับผมไม่เคยเดินแบบมาก่อน”
ครูดาวที่ได้ยินแบบนั้นก็พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“ไม่ต้องห่วงจ๊ะ เนื่องจากเป็นงานของโรงเรียนดังนั้นไม่ได้เคร่งครัดมากนักมีซ้อมย่อยไม่กี่ครั้งเท่านั้น กับซ้อมใหญ่สองครั้งตอนสิ้นเดือนนี้กับกลางเดือนหน้า ฉะนั้นเธอสบายใจได้”
“เพราะส่วนใหญ่ก็เป็นการโชว์ผลงานของสาขาแฟชั่นเท่านั้น ส่วนนายแบบน่ะเป็นแค่ส่วนประกอบเท่านั้น ไม่ได้เคร่งครัดเหมือนแฟชั่นโชว์ระดับสูงหรอกนะ”
วีที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า
“เข้าใจแล้วครับ”
“ดีมาก เอาเป็นว่าเดียวครูจะพาเธอไปแนะนำกับครูณีที่เป็นหัวหน้าสาขาการแสดงก่อนก็แล้วกันนะ และก็จะได้แจ้งเรื่องที่ครูขอดึงตัวเธอมาช่วยเรื่องเดินแบบด้วย”
“ครับผม”
ครูดาวเดินนำวีมาที่ห้องพักครู ซึ่งมีครูอยู่ไม่มากนักเพราะตอนนี้ก็น่าจะอยู่แนะนำตัวกับพวกนักเรียนกันซึ่งจะเหลือเพียงครูอยู่ในห้องไม่กี่คนเท่านั้น
ครูดาวพาวีเดินมาตรงโต๊ะครูที่อยู่ไม่ไกลจากของตัวเองมากนัก ซึ่งมีครูผู้หญิงวัยกลางคนกำลังนั่งเซ็นเอกสารอยู่
“ครูณีคะ ฉันมาแจ้งเรื่องที่จะมีเด็กนักเรียนย้ายสาขามาอยู่ที่สาขาของครูค่ะ”
ครูดาวเอ่ยออกไปด้วยรอยยิ้ม ครูณีที่กำลังเซ็นเอกสารอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองเล็กน้อย เมื่อวีเห็นหน้าของครูณีก็อดไม่ได้ที่จะตกใจเพราะครูณีนั้นคืออดีตครูที่สอนการแสดงให้กับวีตอนที่เขาได้เข้ามาในวงการใหม่
ในตอนนั้นครูณีหรือคุณครูมณี ดาราลักษณ์ ถือว่าเป็นครูสอนการแสดงอันดับต้นๆในประเทศเลยทีเดียว การที่นักแสดงหน้าใหม่ได้รับการสั่งเธอจากเธอถือเป็นอะไรที่ยากมาก เนื่องจากเธอนั้นค่อนข้างที่จะเลือกนักเรียนและมีนิสัยส่วนตัวที่ไม่ค่อยถูกใจพวกผู้ใหญ่ในวงการเล็กน้อย แต่เรื่องนั้นสามารถมองข้ามได้อย่างง่ายดายหากเธอสนใจเด็กคนไหนสักคน
แต่นั่นก็เป็นเรื่องนับสิบปีต่อจากนี้อะนะ
วีไม่คิดเลยว่าจะมาเจอครูณีในที่แบบนี้
ครูณีมองหน้าวีเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าและก้มไปใต้โต๊ะหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมา
“เขียนซะสิ”
“ครับผม”
วีรับกระดาษแผ่นนั้นมาและพบว่าเป็นใบสมัครเข้าสาขาการแสดง วีเดินไปตรงโต๊ะใกล้เพื่อกรอกแบบฟอร์มสมัครสาขาส่วนครูดาวก็คุยเรื่องยืมตัววีกับครูณี ก่อนที่สักพักครูดาวจะออกไป
ก่อนออกไปครูดาวก็พูดกับวีว่า
“อืม… วีจ๊ะ วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกไม่ค่อยมีอะไร ถ้างั้นหลังจากนี้ก็มาที่สาขาแฟชั่นสักหน่อยนะ เพื่อที่จะได้ให้คู่ของเธอวัดตัวเธอ”
วีพยักหน้า
“เข้าใจแล้วครับ”
หลังจากครูดาวจากไปวีก็นั่งกรอกแบบฟอร์มอย่างรวดเร็วก่อนกลับไปยื่นให้กับครูณี ครูณีที่รับใบสมัครของวีมาก็มองวีเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า
“วันนี้เธอรีบกลับบ้านหรือเปล่า ?”
วีที่ได้ยินแบบนั้นก็คิดเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้า ครูณีจึงพูดต่อว่า
“หลังจากเสร็จเรื่องที่สาขาแฟชั่นแล้วให้มาที่ห้องของสาขาการแสดงด้วย เธอจะได้แนะนำตัวกับสมาชิกคนอื่นๆในสาขา แล้วก็อาจจะมีประชุมเรื่องการแสดงในงานเทศกาลโรงเรียนด้วย ฉะนั้นอาจจะกลับช้าหน่อยที่บ้านคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม ?”
วีส่ายหน้า
“กลับช้าได้ไม่เป็นปัญหาครับ”
ครูณีพยักหน้า
“โอเค งั้นเธอก็ไปจัดการธุระของเธอเถอะ”
“ครับผม”
วีเดินออกมาจากห้องพักครูก่อนจะอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้ายิ้มๆออกมา การที่เขาได้ให้ครูณีมาสอนการแสดงให้อีกครั้งถือเป็นอะไรที่ดีไม่น้อย แน่นอนว่าตัวเขาเองก็มีความทรงจำร้ายๆกับครูณีอยู่ไม่น้อย แต่หากนำมาหักลบกับประสบการณ์ที่ได้รับจากการสั่งสอนแล้วก็ถือว่าพอจะหยวนๆให้กันได้บ้าง
