403 - การเปลี่ยนแปลงลึกลับ

403 - การเปลี่ยนแปลงลึกลับ

เอี้ยนลี่เฉียงกัดฟันในขณะที่เขายังคงฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นต่อไป

เมื่อกระแสลมปราณแห่งสวรรค์และปฐพีที่คุ้นเคยนั้นพุ่งออกมาราวกับน้ำท่วมอย่างไม่หยุดยั้ง มันพุ่งเข้าสู่ร่างกายของเอี้ยนลี่เฉียงจากจุดฝังเข็มไป่ฮุยที่กระหม่อมของเขา

หลังจากนั้นมันก็ไหลลงสู่ด้านล่างและทำความสะอาดทุกสิ่งทุกอย่างในร่างกายของเอี้ยนลี่เฉียง มันก็ทำให้เกิดพลังงานใหม่ เติมเต็มความพร่องทั้งหมดที่เอี้ยนลี่เฉียงได้ผ่านจากการฝึกฝนอันเข้มข้นในช่วงเช้า

เอี้ยนลี่เฉียงเคยผ่านกระบวนการนี้มาหลายครั้งแล้ว และมันก็คุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจมากนักเขายังคงดำเนินกระบวนการฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นไปเรื่อยๆ

ส่วนต่างๆของร่างกายที่ผ่านความเหนื่อยล้ามากที่สุดจากการแข่งขันปิดตากับจี้เซียวเหยาคือขาของเขา ตามด้วยแขนของเขา

ขาของเขาเป็นส่วนที่เหน็ดเหนื่อยที่สุดเพราะเขาวิ่งต่อไปและหลบในขณะที่แขนของเขาเมื่อยล้าจากการดึงคันธนูและยิงธนูอย่างไม่หยุดหย่อน

เนื่องด้วยสถานการณ์เหล่านี้ พลังปราณแห่งสวรรค์และปฐพีที่พุ่งเข้าสู่ร่างกายของเอี้ยนลี่เฉียง ยังคงบำรุงและเสริมกำลังอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เท้าจรดขาของเขา

มันยังคงปีนขึ้นไปข้างบนและหลังจากอยู่บนไหล่และหลังของเอี้ยนลี่เฉียงชั่วครู่ พลังงานนั้นก็แยกออกเป็นสองส่วนในที่สุด ไหลผ่านเส้นลมปราณของเอี้ยนลี่เฉียงเข้าสู่หลอดเลือดกล้ามเนื้อและไหลลงสู่แขนในที่สุด

เช้าวันนี้แขนขาบนและล่างของเอี้ยนลี่เฉียงหมดแรง ดังนั้นพลังปราณแห่งสวรรค์และปฐพี ตลอดจนพลังงานที่เข้าสู่ร่างกายของเขาจึงกระจุกตัวอยู่ในสองส่วนนี้

ในช่วงเวลาสั้นๆพลังปราณแห่งสวรรค์และปฐพีที่หลั่งไหลเข้ามาในอ้อมแขนของเขาได้เข้าสู่สภาวะที่เหมาะสม

เอี้ยนลี่เฉียงซึ่งยังคงฝึกฝนคำภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นไม่ได้คิดมาก จากประสบการณ์ของเขา ร่างกายของเขาจะยังคงอยู่ในสภาพนี้เป็นเวลานาน

พลังปราณแห่งสวรรค์และโลกจะค่อยๆเติมเต็มความอ่อนล้าของเขา ยิ่งเขาสูญเสียพลังไปมากมายแค่ไหนการเติมเต็มก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ในท้ายที่สุดพลังปราณแห่งสวรรค์และปฐพีจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของพลังงานในร่างกายของเขา ทำให้แขนขาบนและล่างของเขาพัฒนาอย่างมากในแง่ของความแข็งแกร่งและความว่องไว

อย่างไรก็ตามสถานการณ์ในวันนี้ไม่เป็นไปตามความคาดหวังของเอี้ยนลี่เฉียงเล็กน้อย

หลังจากที่แขนของเขาเต็มไปด้วยพลังปราณแห่งสวรรค์และปฐพี ปริมาณพลังปราณและพลังงานที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาก็ไม่ลดลง

หลังจากที่มันเติมเต็มทุกอย่างจนถึงคอของเขา พลังงานก็ควบแน่นเป็นกระแสน้ำแรงและพุ่งเข้าสู่จิตสำนึกของเอี้ยนลี่เฉียง

สถานการณ์นี้ทำให้เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกตกใจร่างกายของเขาสั่นเทา เขาเกือบจะยุติการฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น

นับตั้งแต่ที่เขาเริ่มฝึกฝนเอี้ยนลี่เฉียงไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน เพราะในเวลานี้พลังลมปราณกำลังมุ่งเข้าสู่สมองของเขาโดยตรง

สมองเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดและอ่อนไหวที่สุดของร่างกายมนุษย์ ยังเป็นอวัยวะที่บอบบางที่สุดและไม่สามารถทนต่อความเสียหายใดๆได้

มีวิชาศิลปะการต่อสู้ลึกลับทุกประเภท แต่ไม่มีสิ่งใดที่สามารถปลูกฝังสมองได้

หลังจากสัมผัสได้ถึงพลังงานและพลังปราณแห่งจิตวิญญาณเข้าสู่บริเวณสมองของเขา หัวใจของเอี้ยนลี่เฉียงก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

เขาต้องการหยุดการฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นชั่วคราว เผื่อกรณีที่พลังงานและพลังปราณทางจิตวิญญาณจะอาละวาดในสมองของเขาและก่อให้เกิดความเสียหาย

ถ้าเขาลงเอยด้วยการเป็นคนงี่เง่าหรือสติปัญญาของเขาพังพินาศ มันคงแย่จริงๆ

อย่างไรก็ตามความคิดนี้ก็แวบเข้ามาในหัวของเอี้ยนลี่เฉียง วินาทีต่อมา ร่างกายของเขาก็รู้สึกสบายจนแทบจะปล่อยเสียงครางออกมา

ขณะที่เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกกังวลว่าพลังจิตจะอาละวาด กลับกลายเป็นเหมือนกระแสน้ำที่กระจัดกระจายไปทั่วทะเลทราย ในชั่วพริบตาพื้นที่ลึกลับในสมองของเอี้ยนลี่เฉียงดูดกลืนลมปราณเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง

พลังงานที่เดือดพล่านและพลังปราณแห่งจิตวิญญาณที่ดูดซับโดยพื้นที่ลึกลับนั้นดูเหมือนจะกลายเป็นแรงกระตุ้นของเส้นประสาทที่ส่งผ่านไปทั่วร่างกายของเอี้ยนลี่เฉียง

ความปิติสองเท่านั้นอธิบายไม่ได้ และมันก็แข็งแกร่งกว่าความเบิกบานใจเมื่อมีเพศสัมพันธ์

ในทันทีนั้นเอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกราวกับว่าร่างกายและจิตวิญญาณของเขาล่องลอยขึ้นสู่ท้องฟ้ากลายเป็นเซียนที่แท้จริง

การดูดซับพลังงานและพลังปราณแห่งจิตวิญญาณนั้นทำให้เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกราวกับว่าส่วนลึกลับในสมองของเขาตื่นเต้น มันเหมือนกับหลุมดำที่อ้าปากออกและกลืนกินอย่างบ้าคลั่ง

ดูดซับและย่อยพลังปราณแห่งสวรรค์และปฐพี มันกลายเป็นอาหารที่สุดแสนอร่อยซึ่งสมองของเขาต้องการมาโดยตลอด

นี่เป็นเหมือนความรู้สึกคล้ายกับฝนตกหลังจากเผชิญกับภัยแล้งมาอย่างยาวนาน

ภายใต้ความปิติยินดี สถิติของเอี้ยนลี่เฉียงเริ่มลางเลือนเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเข้าสู่สภาวะไร้ตัวตนในที่สุด

…

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนก่อนที่เอี้ยนลี่เฉียงจะลืมตาขึ้น เขาตระหนักว่าเขากำลังนอนอยู่บนพื้น เขากระพริบตาแล้วกระโดดขึ้น

“จ๊อก!…”

เสียงฟ้าร้องดังออกมาจากท้องของเขา เตือนเขาว่าร่างกายของเขาอยู่ในสภาพที่อดอยากอย่างยิ่ง

เอี้ยนลี่เฉียงมองดูท้องฟ้านอกหน้าต่าง ท้องฟ้าเริ่มสลัวและพระอาทิตย์ตกดินทำให้ท้องฟ้าทางทิศตะวันตกถูกย้อมด้วยสีแดงสด

อาคิดว่าเขาฝึกฝนมาตลอดช่วงบ่ายโดยไม่รู้ตัว

เอี้ยนลี่เฉียงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาตรวจร่างกายและไม่พบความผิดปกติใดๆ ไม่เพียงเท่านั้นเอี้ยนลี่เฉียงก็ตระหนักว่าวิสัยทัศน์ของเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเพียงเล็กน้อย

สิ่งต่างๆชัดเจนขึ้นและสดใสขึ้น โต๊ะธรรมดาในห้องตอนนี้ถึงกับรู้สึกน่ารักอย่างน่าประหลาด ราวกับว่าประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขาเฉียบแหลมขึ้น…

เอี้ยนลี่เฉียงตรวจสอบสติและสมองของเขาอย่างรวดเร็ว เพียงพบว่ามีกระแสน้ำวนสีทองเล็กๆ หมุนวนอยู่ในจิตสำนึกของเขาไม่หยุดหย่อนโดยที่เขาไม่รู้…