335-336

7/8

Ep.335

“นี่แกมาจากภูเขาฉีหลิน?” จินซวี่หยางตกใจมาก

เขารู้จักภูเขาฉีหลินเป็นอย่างดี นั่นคือหนึ่งในห้าขุมกำลังชั้นนำของเขตหยูหลิน

พูดถึงเรื่องนี้ กลุ่มอินทรีทองก็ถือเป็นกองกำลังย่อยของภูเขาฉีหลินเช่นกัน

หากชายหนุ่มเบื้องหน้าเขามาจากภูเขาฉีหลินจริงๆ เขาคงไม่สามารถเอาเรื่องอีกฝ่ายได้

เพราะความพิโรธของภูเขาฉีหลิน มันไม่ใช่สิ่งที่กลุ่มเล็กๆระดับสามอย่างเขาจะทานทนได้

อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่จินซวี่หยางไม่เข้าใจ

ถ้าชายหนุ่มเบื้องหน้าเขามาจากภูเขาฉีหลินจริง แล้วจะฆ่าแกงกลุ่มอินทรีทองของพวกเขาไปทำไม?

“ผายลม!”

ซอมบี้ที่อยู่ถัดจากจินซวี่หยางจู่ๆก็ตะโกนออกมา “เจ้าตัวปลอม!  คิดว่าเราราชาไม่รู้จักโม่เฉิงกงหรือ? บังอาจแอบอ้างเป็นคนจากภูเขาฉีหลิน ช่างกล้านัก ตอบมาแกชื่ออะไรกันแน่!”

โต้วหวู่ฉางตวาดลั่น เขาไม่ใช่แค่เจ้าเมืองจินอาเท่านั้น แต่ยังเป็นซอมบี้เลเวล 5  ฉะนั้นแน่นอนว่าเคยติดต่อกับผู้แข็งแกร่งมามากมาย

ถึงแม้เขาจะไม่เคยสนทนากับโม่เฉิงกงโดยตรง แต่ก็เคยได้เห็นหน้ามาก่อน

ดังนั้น เขาจึงรู้ได้ทันทีว่าซูเฉินไม่ใช่โม่เฉิงกงตัวจริง

“ตัวปลอม? แอบอ้าง?” จินซวี่หยางได้สติกลับมา ร้องคำรามว่า “ไอ้หนู แกกล้ามาก แม้แต่บิดาผู้นี้ยังกล้าโกหก สาบานได้เลยว่าจากนี้แกจะต้องทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส!”

ซูเฉินปาดจมูกเขา หัวเราะเบาๆ “ในเมื่อไม่สามารถแอบอ้างได้อีกต่อไปแล้ว งั้นฉันจะยอมเฉลยก็ได้ ฟังให้ดีนะๆ อันที่จริงแล้วฉันเป็นบรรพบุรุษของพวกแก เป็นไง? ได้รับคำตอบที่น่าพอใจไหม?”

“บังอาจ!” ใบหน้าของจินซวี่หยาง เริ่มปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดเนื่องจากความโกรธ

ใบหน้าของโต้วหวู่ฉางเองก็หมองลงถนัดตา กัดฟันเสียงลั่นดังเอี๊ยดๆ

ถึงขนาดนี้แล้ว ซูเฉินยังกล้าหยอกล้อพวกเขา ความอดทนที่มีไม่เหลืออีกต่อไป!

โต่วหวู่ฉางหันมาสบตากับจินซวี่หยาง ทั้งคู่กระโจนเข้าเข่นฆ่าซูเฉินพร้อมกัน

จินซวี่หยางกุมดาบใหญ่เอาไว้ในมือ ระหว่างก้าวไปข้างหน้า ดาบใหญ่ถูกเหวี่ยงเป็นวงแหวน ยกขึ้นเหนือหัว ดูตระการตาน่าเกรงขาม

ส่วนโต้วหวู่ฉาง แม้ใช้มือเปล่า แต่ด้วยสถานะซอมบี้เลเวล 5 ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาสูงกว่ามนุษย์อย่างเห็นได้ชัด

ขณะนี้ หมัดของเขากำลังซัดตรงเข้าใส่ซูเฉินอย่างดุเดือด

“ผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 … ซอมบี้เลเวล 5 นี่สินะพวกแกถึงได้มั่นใจนัก” ซูเฉินเย้ยหยัน

ในขณะที่โต้วหวู่ฉางกำลังวิ่งเข้ามา ทันใดนั้นปรากฏหินที่ดูพิเศษก้อนหนึ่งขึ้นในมือซูเฉิน มันประดับประดาไปด้วยแสงดาว

ต่อจากนั้น เขาก็โยนมันออกไปด้วยท่วงท่าสบายๆ ขว้างไปทางโต้วหวู่ฉางอย่างไม่ใส่ใจ

“ก็แค่แมลงหวี่แมลงวัน!”

มองไปยังหินขนาดเท่ากำปั้นที่ลอยเข้ามา โต้วหวู่ฉางยิ้มดูแคลน จากนั้นคลายกำปั้นเป็นกรงเล็บ

ตอนแรกเขาต้องการคว้าหินก้อนนี้ แต่ทันทีที่เขาสัมผัสมัน วินาทีนั้นกลับรู้สึกได้ถึงพลังอำนาจชนิดหาผู้ใดเทียมเทียบหลั่งไหลเข้ามา

“อะไรกัน!”

สีหน้าของโต้วหวู่ฉางแปรเปลี่ยนไป ขณะที่เขาเตรียมจะออกแรงแก้สถานการณ์ พลังมหาศาลนี้ก็ได้บดขยี้เข้ามาแล้ว

ได้ยินเพียงเสียงลั่น ‘กร๊อบ’ อันคมชัด

ฝ่ามือทั้งข้างของโต้วหวู่ฉางถูกทุบจนแหลกละเอียด กระทั่งร่างเขาก็กระเด็นออกไป

หลังจากร่วงถึงพื้น เขากระอักเลือดออกมาอย่างบ้าคลั่ง ได้รับบาดเจ็บสาหัส

แม้ว่าเขาจะเป็นถึงซอมบี้เลเวล 5 แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับ น้ำหนัก 10,000 จิน ของ [หินบดดาราเทียนกัง] ก็ไม่อาจต่อกรได้เลย

ไม่ต้องกล่าวถึง ช่วงจังหวะนั้นมันอยู่ในสถานการณ์ไม่ทันตั้งตัว

มองไปยังฉากนี้ จินซวี่หยางตกตะลึงจนเกือบขวัญหนีดีฝ่อ

ซอมบี้เลเวล 5 ได้รับบาดเจ็บสาหัส เพราะรับการโจมตีเพียงครั้งเดียวของฝ่ายตรงข้าม?

นี่อีกฝ่ายใช้กลวิเศษอันใดกัน?

เมื่อครู่ไม่ใช่การขว้างก้อนหินธรรมดาๆหรอกหรือ?

แม้เห็นภาพนี้ชัดเต็มสองตา แต่จินซวี่หยางขึ้นขี่หลังเสือแล้ว พุ่งจนเกือบประชิดถึงตัวซูเฉิน ดาบใหญ่เองก็สั่งสมพลังอย่างเต็มที่ หากคิดถอนคืนตอนนี้ เกรงว่าจะไม่ทันการ

สุดท้าย เขาจึงกัดฟัน สับคมดาบลงใส่ซูเฉิน

ทว่าซูเฉินราวกับมองไม่เห็นดาบนี้ ไม่ขยับหลบลี้ ปล่อยให้คมกล้าของมันสับลงบนหัวเขา

เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น จินซวี่หยางดีใจ ร้องตะโกนว่า “ไปลงนรกซะ!”

วินาทีต่อมา ดาบใหญ่ฟาดลงบนหัวของซูเฉินอย่างแรง ทว่าสิ่งที่น่าเหลือเชื่อดันปรากฏขึ้น กลับเป็นใบดาบใหญ่ของเขาที่หักลง ขณะที่ซูเฉิน แม้แต่ขนซักเส้นยังไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆเลย

8/8

Ep.336

จินซวี่หยางอ้าปากค้าง เหลือบมองดูด้ามจับดาบที่อ้างว้างโดดเดี่ยวในมือ สลับกับมองไปทางซูเฉินอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าซูเฉินไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆจริงๆ หนังศีรษะเขาคล้ายเกิดอาการด้านชา ทั้งคนทั้งร่างแข็งทื่อเป็นหิน

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเหตุใดการจู่โจมอันทรงพลังของผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 เช่นเขา ยามสับลงบนร่างซูเฉินจึงไม่ต่างจากการจั๊กจี้?

ร่างกายของชายหนุ่มตรงหน้าแข็งแกร่งถึงขนาดไหนกัน?

พลังป้องกันขนาดนี้ เกรงว่าแม้แต่ผู้วิวัฒนาการเลเวล 6 ก็ยังไม่สามารถเทียบได้

แล้วแบบนี้ เขาต้องใช้วิธีใด ถึงจะเอาตัวรอดไปจากผู้แข็งแกร่งเช่นนี้?

โต้วหวู่ฉางที่อยู่ไม่ไกลก็เห็นฉากนี้เช่นกัน ในตอนนี้เขาเผลอลืมเลือนความเจ็บปวดไปสิ้น หัวใจด้านชา ลมหายใจขาดห้วง

ความแข็งแกร่งของซูเฉิน กระทบกระเทือนจิตใจเขาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ในสมองคล้ายเกิดภาพลวงตาขึ้นมา ว่าตนเองเป็นมด และกำลังถูกซูเฉินบี้อย่างไร้ปราณี

“กลุ่มอินทรีทองก่อกรรมทำชั่วเอาไว้มากมาย พวกแกทุกคนสมควรตาย วันนี้อย่าหวังเลยว่าจะหนีรอดไปได้!”

ขณะที่จินซวี่หยางยังไม่ทันตั้งตัว ซูเฉินก็ซัดหมัดออกไปแล้ว

บังเกิดเสียงดังโผล๊ะ!

หัวของจินซวี่หยางระเบิดเป็นละอองเลือด จบชีวิตลงทั้งๆอย่างนั้น

“โอ้พระเจ้า เขาไม่ใช่มนุษย์!”

“วิ่งหนีเอาชีวิตรอด!”

สมาชิกที่เหลือของกลุ่มอินทรีทอง พอเห็นหัวหน้าของพวกเขาตาย ไหนเลยจะกล้าอยู่ต่อ?

ทั้งหมดเตลิดหนีด้วยความหวาดกลัว กระเจิดกระเจิงไปทุกทิศทาง

ซูเฉินตั้งใจว่าจะกวาดล้างกลุ่มอินทรีทองอยู่แล้ว ฉะนั้นเขาจะปล่อยให้พวกมันหนีไปได้อย่างไร?

“ตายซะให้หมด!”

หนึ่งหมัดซัดออก ปรากฏเงาหมัดอีก 99 สาย ส่งเสียงฉวัดเฉวียนในอากาศ

สมาชิกกลุ่มอินทรีทองกรีดร้องโหยหวน ชั่วพริบตาเดียว ผู้คนกว่า 200 คนกลายเป็นกองเนื้อบด

บางคนที่อยู่ห่างออกไป โชคดีรอดพ้นจากภัยพิบัตินี้ไปได้ ยิ่งวิ่งหนีเอาชีวิตรอดสุดกำลัง

“เทคนิคหมัด!”

โต้วหวู่ฉางกลืนน้ำลาย หัวใจทั้งดวงจมดิ่งสู่ก้นบึ้งหุบเหว

สังหารผู้วิวัฒนาการกว่า 200 คนในหมัดเดียว พลังอำนาจต้องอยู่ในระดับใดกัน?

ผู้วิวัฒนาการเลเวล 6 ไม่สามารถทำแบบนี้ได้อย่างแน่นอน

เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือผู้วิวัฒนาการเลเวล 7?

คิดถึงเรื่องนี้ โต้วหวู่ฉางเกือบตกใจตาย

“เสี่ยวตี๋ ไล่ตามไป อย่าให้เหลือรอด” ซูเฉินสั่ง

“รับทราบ”

[นักรบจักรกล] วิ่งไล่ตาม โบกสะบัดดาบโค้งในมือมันอย่างต่อเนื่อง

ทุกคมดาบที่สับลง ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องโหยหวน

หลังจากออกคำสั่งกำจัดกลุ่มอินทรีทอง ซูเฉินหันมามองโต้วหวู่ฉาง

ภายใต้สายตาของซูเฉิน โต้วหวู่ฉางคล้ายถูกโยนลงไปในห้องเก็บน้ำแข็ง ร่างกายเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น

เขาทราบดี ว่าซูเฉินไม่มีทางปล่อยเขาไป ดังนั้นแผนในตอนนี้ คือรีบหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อรักษาชีวิตน้อยๆของเขาให้คงอยู่ต่อไป ปากอ้าประกาศลั่น

“พวกแกทุกตัว ฆ่าเขาซะ!”

โต้วหวู่ฉางคำราม สั่งซอมบี้ทั้งหมดโจมตีซูเฉิน

ส่วนตัวเขา ใช้จังหวะนี้หลบหนีไปเบื้องหลัง

ในความคิดเขา ซอมบี้หลายพันตัวไม่มีวันฆ่าซูเฉินได้

แต่หากมีสิ่งกีดขวาง มันพอที่จะช่วยซื้อเวลาให้กลับขึ้นไปยังรถฐานทัพ ถึงตอนนั้น มีโอกาสสูงมากที่จะหนีพ้น

แต่น่าเสียดาย ที่ซูเฉินไม่ปล่อยโอกาสนี้ตกถึงมือเขา

[ดาบเสริมมนตรา] กวาดเป็นแนวนอน คลื่นสีฟ้าม้วนออกไป

ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า ซอมบี้หลายร้อยตัวกลายเป็นขี้เถ้าในพริบตา

บังเกิดพื้นที่ว่างระหว่างซูเฉินกับโต้วหวู่ฉาง

“คิดหรือว่าจะหนีไปได้?”

ซูเฉินยิ้มดูแคลน รังสีแสงสีม่วงทอประกายบนสองเท้าเขา ก้าวไล่ตามไป ดั่งพายุเฮอริเคนพัดเข้าหาโต้วหวู่ฉาง

ในชั่วพริบตาเดียว ซูเฉินก็มาหยุดอยู่เบื้องหน้าโต้วหวู่ฉางแล้ว

โต้วหวู่ฉางตกใจแทบอกแตกตาย กรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง “ช่วยฉันด้วย!”

ได้ยินเพียงเสียงตูม!

ในพริบตา รถฐานทัพที่อยู่เบื้องหลังโต้วหวู่ฉางระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

แทบจะในทันทีหลังจากนั้น สัตว์ประหลาดขนาดตัวกว่าสิบเมตรก็กระโดดออกมา

อสูรร้ายตัวนี้ถูกปกคลุมไปด้วยชั้นขนสีเทา มีรูปร่างเหมือนเสือ ดวงตากลมโตคล้ายระฆังทองแดงคู่หนึ่ง กำลังทอประกายสีฟ้าเย็นเยียบ

**พรุ่งนี้งดประจำสัปดาห์จ้า