327-328

9/10

Ep.327

หยางฮ่าวถุยน้ำลาย เอ่ยพึมพำว่า “ไอ้สองคนนี้คงไม่ได้กำลังคิดว่าพวกเราเป็นเหยื่อหรอกนะใช่ไหม?”

เฉาหรานยิ้มมุมปาก “ซอมบี้กับมนุษย์ในเขตหยูหลินนี่ … โง่เหมือนกันหมดเลยรึเปล่า?”

เพราะอาศัยแค่กำลังรบของทุกคนในกลุ่มของพวกเขา รวมกันแล้วมันมากพอที่จะทำลายเมืองใหญ่ได้เลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งซูเฉิน ที่กลายเป็นตัวตนคงกระพัน ไร้เทียมทานไปแล้ว

ไม่เคยนึกฝันเลย ว่าจู่ๆจะถูกปฏิบัติเหมือนเป็นเหยื่อ

ช่างตลกสิ้นดี!

ซูเฉินปาดจมูกเขา ด่ากราดว่า “พวกแกทั้งคู่หุบปากซะ ฉันมีเรื่องจะถาม”

ได้ยินประโยคนี้ เจียงคุนกับหยางซือลี่ชะงักไปครู่หนึ่ง

เจ้าหนุ่มตรงหน้าคนนี้ มันบ้าไปแล้วหรอ?

กล้าพูดกับพวกเธอด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ได้อย่างไร?

ไม่กลัวตายรึ?

หยางซือลี่หัวเราะคิกคัก “น้องชายสุดหล่อ รีบร้อนอยากไปเยี่ยมยมบาลขนาดนั้นเชียวหรือ?”

ซูเฉินเริ่มกระอักกระอ่วน ปัดมือไปอีกทาง “นังหมูตอน ช่วยหันหน้าไปทางอื่นทีเถอะ เห็นแล้วรู้สึกปวดท้อง”

หยางซือลี่เดิมน่ากลัวอยู่แล้ว ยิ่งยิ้มออกมาจนพวงแก้มยกสูงขึ้นจนบังไม่เห็นดวงตา ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่ ขนาดคนที่กล้าหาญอย่างซูเฉิน ยังอดกลัวเธอไม่ได้

“นี่แก … แกกล้าด่าฉัน?”

หยางซือลี่เริ่มมีน้ำโห ไขมันบนใบหน้าเธอสั่นกระเพื่อม

เจียงคุนที่อยู่ข้างๆหัวเราะเสียงดัง เอ่ยชื่นชมว่า “ไอ้หนู แกมีความกล้าไม่เลว ฉันขอชื่นชมจากใจจริง”

แม้หยางซือลี่จะเป็นผู้หญิง แต่เอาจริงๆเธอทรงพลังยิ่งกว่าผู้ชายซะอีก มีคนไม่มากนักหรอกที่กล้ายั่วโมโหเธอ

และไม่คิดเลย ว่าหนึ่งในคนที่มีจำนวนไม่มากนั้น จะเป็นชายหนุ่มแปลกหน้าที่กล้าด่าเธอต่อหน้าต่อตา

นานๆทีเห็นหยางซือลี่เถียงแพ้คนอื่น เขาลอบสะใจจนไม่รู้จะบอกบรรยายยังไง

“ไม่ต้องมาชมฉัน ตัวแกเองก็ไม่ต่างกันหรอก! คิดว่าแค่มีสติปัญญาก็เก่งกว่าคนอื่นหรือ? ซอมบี้ก็ยังเป็นซอมบี้อยู่วันยังค่ำ!” ซูเฉินเยาะเย้ย

“..!” เจียงคุนตกตะลึง

ไอ้เด็กเปรตนี่มันบ้าดีเดือดเกินไปหน่อยไหม?

ด่าหยางซือลี่ยังไม่พอ แม้แต่บิดายังพลอยโดนลูกหลงไปด้วย?

สงสัยจะสะกดคำว่า ‘ตาย’ ไม่เป็น?

“สมน้ำหน้า!” หยางซือลี่หัวเราะเยาะ

ตอนถูกซูเฉินด่าเมื่อครู่ เธอโกรธมากจนแทบกระโจนเข้าไปถลกหนังซูเฉินทั้งเป็น

แต่พอซูเฉินด่าเจียงคุนบ้าง เธอถึงค่อยรู้สึกดีขึ้น ที่แท้ไอ้เด็กนี่ก็ปากหมากับทุกคนไม่ใช่แค่เธอ

“ไอ้หนู ฉันหวังว่าหลังจากนี้แกจะปากกล้าเหมือนเดิมนะ”

เจียงคุ้นฉีกยิ้มมืดมน จากนั้นหันไปมองหยางซือลี่ “ปล่อยให้ไอ้เด็กนี่อวดดีมากพอแล้ว เธอหรือฉันจะเป็นคนจัดการ?”

“15 หินพลังงาน แน่นอนว่าท่านแม่ผู้นี้จะเป็นคนลงมือเอง!”

หยางซือลี่แค่นเสียงเบาๆ หันไปอีกทาง ทะยานเข้าคว้าคอซูเฉิน

ท่วงท่านี้แม้ดูเรียบง่ายจืดชืด แต่แรงกดดันที่ปลดปล่อยออกมา มันแข็งแกร่งมาก

นี่แสดงให้เห็นว่าหยางซือลี่คือผู้วิวัฒนาการที่แข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย

“ผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 … ก็ยังไม่คณามือฉันอยู่ดี!”

ซูเฉินเบ้ปาก หนึ่งนิ้วดีดดังเป๊าะ ปลดปล่อยใบมีดสายลมพุ่งออกไปในแนวตั้ง

“เวทมนต์!”

ดวงตาของหยางซือลี่เบิกกว้าง ใบหน้าอ้วนฉุแปรเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ใบมีดสายลมที่ซูเฉินปลดปล่อยออกมา มันผสมผสานไปด้วยคลื่นความผันผวนจากพลังเวทย์อันน่าสะพรึง ทำให้เธอตกใจกลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น

ในเวลานี้ เธอรีบชักมือกลับ และต้องการที่จะหลบหนี

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เกิดความคิดนี้ เธอก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าทั้งคนทั้งร่างแข็งทื่อราวกับหิน ไม่สามารถขยับเคลื่อนไหวได้

ตามมาติดๆด้วยเสียงฟัฟฟฟ!

ใบมีดสายลมวูบผ่านหน้าเธอ ตัดแขนข้างหนึ่งลอยกระเด็นขึ้นฟ้า เลือดสีแดงสดทะลักออกมา

“อ๊าาาาา!”

หยางซือลี่กรีดร้องราวกับหมูถูกเชือด

“แกเป็นปรมาจารย์มนตราเลเวล 4 !!” เจียงคุนหวาดกลัวแทบอกแตกตาย

สามารถตัดแขนของผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 ได้อย่าง่ายดาย มีเพียงปรมาจารย์มนตราเลเวล 4 ขึ้นไปเท่านั้นจึงจะทำได้

เมื่อคิดได้แบบนี้ เขาก็หันหลังหนี ตะโกนใส่ฝูงซอมบี้ที่อยู่รอบๆว่า “ฆ่าพวกมันซะ!”

“ก๊าซซซซ!”

ซอมบี้เมื่อได้รับคำสั่ง ก็วิ่งทุลักทุเลเข้าหาซูเฉินพร้อมกัน

หวู่หยางและคนอื่นๆอดใจรอไม่ไหวตั้งนานแล้ว ตอนนี้พวกเขาได้แสดงฝีมือเสียที

สายตาของซูเฉินจ้องมองไปยังเจียงคุน จากนั้นลำแสงสีเขียวก็ถูกยิงออกไป พุ่งชนเท้าของเจียงคุน และแปรสภาพเป็นเส้นเถาวัลย์ ยึดข้อเท้าตรึงกับพื้นดินทันที

10/10

Ep.328

“พวกเราลงมือ! ฆ่าพวกมันซะ!” หยางซือลี่ประกาศสั่งกลุ่มมนุษย์เข้าโจมตีเช่นกัน

เธอรู้ดี ว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเธอน่าจะเป็นปรมาจารย์พลังจิต และปรมาจารย์มนตราเลเวล 4

หากต้องการารอดชีวิตจากเงื้อมมือของยอดฝีมือเช่นนี้ หนทางเดียวคือต้องอาศัยลูกน้องของเธอล้อมโจมตี

ลูกน้องของหยางซือลี่ไม่ลังเลเลยซักนิด พวกเขาร้องตะโกน กระโจนเข้าหาซูเฉิน

ที่เข้ามามีราวๆ 30 คน ในหมู่พวกเขามีผู้วิวัฒนาการเลเวล 2 อยู่หลายคน

มองไปยังฉากนี้ ซูเฉินยิ้มหยาม ชกหนึ่งหมัดออกไป

หึ่ง หึ่ง หึ่ง หึ่ง!

ช่วงวินาทีที่ซูเฉินลงมือ อากาศที่ว่างเปล่าพลันสั่นสะเทือน

เห็นแค่เพียงเงาหมัดผุดพรายในอากาศ สร้างความตะลึงลานแก่ผู้คน

“นี่มันอะไรกัน!!”

เผชิญกับฉากอันแปลกประหลาดเช่นนี้ บรรดาเหล่าคนที่พุ่งเข้ามาเกิดความลังเลขึ้นเล็กน้อย

รูม่านตาของหยางซือลี่หดวูบลงทันใด เธอร้องตะโกนด้วยความตกใจ “วิชาหมัด! ไม่ใช่แค่สองอาชีพ แต่ที่แท้เขายังเป็นผู้วิวัฒนาการที่ทรงพลังอีกด้วย!”

พลังงานที่ต้องใช้เพื่อปลดปล่อยวิชาหมัดนั้นสิ้นเปลืองเป็นอย่างมาก และมีเพียงผู้วิวัฒนาการที่มีร่างกายแข็งแกร่งเป็นพิเศษเท่านั้นถึงจะสามารถควบคุมมันได้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยางซือลี่ดั่งถูกอัสนีบาตฟาดผ่า พายุและคลื่นลมก่อตัวขึ้นในหัวใจเธอ

อีกฝ่ายเป็นผู้ฝึกตนทุกอาชีพ!

แถมทั้งหมดยังไปถึงระดับเลเวล 4 แล้ว!

...

“หมัดดาวตก!”

ซูเฉินตะโกนเสียงดัง ซัดหนึ่งหมัดออกไป

ปรากฏเงากำปั้นผุดขึ้นกลางอากาศ วินาทีถัดมา ท่ามกลางเสียงกระดูกแตกหักและเสียงกรีดร้อง ลูกน้องกว่า 30 คนของหยางซือลี่ พริบตาเดียวกลายเป็นกองเนื้อเลอะเลือน!

อึก ..!

ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ หยางซือลี่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หัวใจเธอคล้ายถูกแผดเผาเป็นขี้เถ้า

ไม่ไกลออกไป เจียงคุนหวาดกลัวยิ่งกว่า ลอบร้องในใจ “โอ้สวรรค์! นั่นเขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า? มีผู้ฝึกตนที่ทรงพลังเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นในโลกได้อย่างไร?”

เนื่องจากถูกพันธนาการโดยเวทย์ไม้ของซูเฉิน แม้เจียงคุนจะพยายามดิ้นรนสุดกำลัง รีดเร้นพลังงานทั้งหมดออกมา แต่ก็ไม่สามารถสั่นคลอนเถาวัลย์ใต้ฝ่าเท้าได้เลย

“จะทำอย่างไรดี?” เจียงคุนเริ่มคุมสติไม่อยู่ ทั้งร่างเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

ตอนนี้ สิ่งเดียวที่เขาหวังพึ่งได้คือลูกน้องซอมบี้กว่า 500 ตัวของเขา

ทว่าสิ่งที่ปรากฏในสายตา คือลูกน้องตนกำลังถูกสังหารหมู่ ล้มตายลงอย่างต่อเนื่อง

ฝั่งตรงข้าม ทุกคนล้วนเป็นผู้วิวัฒนาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหุ่นเชิดโลหะ นั่นน่าจะอยู่ในเลเวล 4 เพราะมันสังหารซอมบี้ได้ง่ายดายราวกับบี้มด

เจียงคุนตระหนักว่าสถานการณ์จบสิ้นแล้ว จึงหยุดดิ้นรน

ไม่กี่นาทีต่อมา ซอมบี้ทั้ง 500 ตัวก็ถูกสังหาร

หวู่หยางและคนอื่นๆเริ่มขุดหินพลังงาน

ซูเฉินหรี่ตา กวาดมองสำรวจ ไม่นานก็ปรากฏเศษชิ้นส่วนแวววาวกว่า 50 ชิ้นในสายตาเขา

มองไปยังภาพนี้ มุมปากของซูเฉินอดยกยิ้มขึ้นมาไม่ได้

แต่เนื่องจากต้องกำจัดหยางซือลี่และเจียงคุน ดังนั้นไม่รีบร้อนเก็บชิ้นส่วน

ซูเฉินเดินไปหาหยางซือลี่ เอ่ยอย่างเฉยเมยว่า “บอกที่มาที่ไปของแกมาเดี๋ยวนี้ อย่าบังคับให้ฉันต้องลงมือ”

หยางซือลี่ตัวสั่น กัดฟันตอบ “ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าซะ ฉันจะไม่ยอมบอกอะไรทั้งนั้น!”

ซูเฉินไม่คิดสุภาพกับเธอเช่นกัน ง้างแขนและซัดตูม!ระเบิดหัวเธอ จากนั้นหันไปทางเจียงคุนต่อ

“ผู้อาวุโส ฉันจะพูด ฉันยอมบอกทุกอย่าง ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน!”

เห็นหยางซือลี่ปากแข็ง ซูเฉินก็ฆ่าเลย ช่างโหดเหี้ยมอย่างหาที่ใดเปรียบ เจียงคุนหวาดกลัวมาก เริ่มเล่าโดยไม่รอให้ซูเฉินถาม

“แกรู้งานดีนี่” ซูเฉินปาดจมูกเขา เดินเข้ามาใกล้ๆ เอ่ยว่า “งั้นก่อนอื่นบอกมา ว่าแกมีที่มาที่ไปอย่างไร?”

“เรียนอาวุโส ฉันมาจากเมืองจินอา เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของโต้วหวู่ฉาง” เจียงคุนกล่าวด้วยความหวาดกลัวลนลาน

ก่อนที่จะมายังเขตหยูหลิน ซูเฉินเคยเห็นเมืองจินอาบนแผนที่จากหน้าจอควบคุมส่วนกลางมาก่อน ซึ่งมันเป็นเมืองที่มีขนาดเท่ากับเมืองจิงกัง

สำหรับโต้วหวู่ฉาง เขาไม่เคยได้ยินชื่ออีกฝ่ายมาก่อน