บทที่ 142: อย่าออกไปตอนมืด
บทที่ 142: อย่าออกไปตอนมืด หวังเต็งเดินออกมาจากหอคอยแห่งฟอร์สและเดินไปตามถนนกว้างของเมืองหยง นับตั้งแต่ที่เขาได้รับแหวนมิติมา เขาก็ได้เก็บสิ่งของที่พกพาลำบากเอาไว้ในแหวน ตอนนี้เขามีแค่โลงศพบรรจุอาวุธเท่านั้นที่ต้องถือ ไม่อย่างงั้นเขาก็อาจจะดูน่าสงสัยมากเกินไปได้ เขาเอาแต่นึกถึงคำถามเดิมตลอดทาง ทำไมผ...
