EP 551 สุดยอดหัวหน้า!
EP 551 สุดยอดหัวหน้า!
By loop
ในช่วงเช้า.
ณ อาคารหอพัก
ฟ้าเริ่มสว่างแล้ว ถึงเวลาทำงานแล้ว
ดงซูบินออกไปพร้อมกับกระเป๋าเอกสารของเขาก่อนที่จะลงไปข้างล่าง เขายังจำภาพของนายกเทศมนตรีโยฮวาที่ทิ้งไว้เมื่อคืนได้ เธอได้ใช้ผ้าเช็ดตัวกับชุดสูทของเขา ถึงแม้ชุดสูทจะดูใหญ่เกินตัวไปนิดหน่อย แต่ความเป็นผู้ใหญ่ของเกิงโยฮวายังตราตรึงใจของดงซูบินอยู่ มันเลยทำให้วันนี้ดงซูบินดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เนื่องจากเขาได้เห็นนายกเทศมนตรีคนสวยอาบน้ำ แต่งตัวในชุดนอน และตื่นขึ้น ไม่ใช่ทุกคนที่จะเห็นชีวิตนายกเทศมนตรีคนสวยคนนี้ และคงไม่มีใครนึกถึงว่าจะได้เจอเรื่องอย่างงี้อีกด้วย ทั้งภาพของหน้าอกที่ใหญ่ของเธอและชุดชั้นอันสุดแสนเร้าร้อน?
หลังจากออกห้องไปได้สักพักดงซูบินก็พยายามมองซ้ายมองขวา
ทันทีที่เขาก้าวออกจากทางเดิน ดงซูบินก็หยุดกะทันหันและเห็นรถปอร์เช่ออฟโรดสีดำของเขาจอดอยู่ชั้นล่างที่ล้อมรอบด้วยหวังหยูหรินและเจ้าหน้าที่จากสำนักงานเขตสองคน
"ท่านเลขาธิการ"
"เลขาธิการ ซูบิน"
"อรุณสวัสดิ์" เมื่อทีมงาน
ทั้งสองเห็นดงซูบินออกมา พวกเขาทักทายอย่างเคารพและรีบจากไป
หวังหยูหรินก็ถูกทิ้งไว้ให้เหลือเพียงคนเดียว
เธอเองแสดงท่าทีเขินอายออกมาในทันที "เลขาธิการซูบิน คุณไปทำงานหรือยัง"ดงซูบินยิ้มและพยักหน้า "จะไปแล้ว มีอะไรหรือเปล่า"
"โอ้ ฉันไม่รู้ว่าใครเอารถคันนี้มาจอดไว้ตรงนี้, มันเป็นรถยี่ห้อหรูส่ะด้วย " รถปอร์เช่" เมื่อได้ยินดงซูบินพูดเช่นนั้นหวังหยูหรินเองเธอก็ดูประหลาดใจขึ้นมาทันที เนื่องจากวันนี้เธอสวมชุดสูทสีขาวดูเป็นทางการ "นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นชุดเครื่องแบบเช่นนี้ ตั้งแต่ฉันออกมาจากสำนักงานที่ปักกิง่ง"
ในเวลานี้สาวอีกคนที่สวมเสื้อสเวตเตอร์ถักและ ผ้ายีนส์ โจวหยินหยูเดินออกพร้อมด้วยรอยยิ้ม, "ท่านเลขาธิการ"ดงซูบินยิ้มตอบรับทันที: "ผู้อำนวยการโจววันนี้คุณมาเช้าจัง คุณท่านข้าวหรือยัง"
"ฉันเองเพิ่งทานข้าวกับสามีมา ฮิฮิ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า" โจวหยินหยูไม่เข้าใจทำไม่ทั้งสองต้องมายืนอยู่ตรงนี้กันสองต่อสองด้วย
หวังหยูหรินยิ้มทันทีและพูดว่า: "พี่สาวหยูมาดูนี้" โจวหยินหยูก้าวเข้าไป "เห็นรถยนตร์คันนี้ไหม ?"
"ปอร์เช่คาเยน รุ่นล่าสุด มาสวยเอามากๆเลย" หวังยูรินชี้ไปที่รถปอร์เช่และพูดว่า: "รถแบบนี้รวมภาษีแล้วก็คงไม่ต่ำกว่าสามล้านบาทแหละ"
โจวเหยียนหยูพยักหน้า "รถของใคร ไม่เคยเห็นมาก่อน"
"ฉันเองก็ไม่รู้“หวังยู่หลิงถอนหายใจ:”แต่ถ้าได้มาสักคันฉันคงนอนตายตาหลับ"
"ให้แฟนทำงานหนักๆจะได้ซื้อรถให้ได้ พอเถอะ ไปทำงานได้แล้ว" เทียบกับหวังยูรินโจวหยินหยูเองเธอดูเหมือนจะไม่สนใจรถคันนี้สักเท่านไร นายกเทศมนตรีโยฮวาก็จ้องมองรถด้วยเช่นกัน? แม้ว่ารถปอร์เช่จะไม่ได้หาอยากมากนัก แต่ป้ายทะเบียนรถกับเป็นป้ายทะเบียนจิยูหว่า เธอเองคงอยากรู่ว่าใครเป็นเจ้าของรถคันนี้แน่ๆ?และแปลกใจเข้าไปอีกที่ทำไมดงซูบินจะต้องยืนอยู่ตรงนั้นด้วย?
“ท่านเลขา” โจวหยินหยุมองเขา “คุณกินข้าวเช้าเสร็จหรือยังค่ะ ไปทำงานพร้อมกับพวกเราไหม?”
ซูบินมองไปที่หวังหยูริน
หวังหยูรินยิ้มอย่างไม่สบายใจ ใบหน้าของเธอหวาดระแหวง ไม่เข้าใจสิ่งที่ดงซูบินมองเธอ
โจวซินเยียนงงในสายตาของเขาและตะโกนเบา ๆ ว่า "ท่านเลขา? หากคุณมีอย่างอื่นจะต้อง แล้วฉันจะขอตัวไปกับหยูรินก่อนนะคะ?"
ดงซูบินกล่าวว่า"ฉันยังไม่ได้พูดอะไรออกไปเลย พอดีว่าหยูรินกำลังขว้างประตูรถอยู่เลยทำให้ฉันไม่มีช่องว่างที่จะเปิดประตู”
"ช่องว่างที่จะเปิดประตู?" ในเวลานั้นดงซูบินกดรีโมตในมือของเขาและไฟท้ายของรถก็กระพริบออกมา
หวังหยูริน ตกตะลึง"... นี่รถของท่านเลขาเหรอ" โจวหยินหยูก็ตะลึงเช่นกัน
ดงซูบินพยักหน้าและเห็น หวังหยูรินหลบเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว เขาดึงประตูรถและเข้าไปในที่นั่งคนขับกวักมือเรียก "ขึ้นรถกัน"
อะไรนะ!
มันเป็นรถของคุณจริงๆเหรอ?
หวังหยูริน และ โจวหยินหยู มองหน้ากันอย่างประหลาดใจ
ไม่อยากจะเชื่อ!
ด้วยความแปลกใจหวังหยูรินเลยถามไปทันทีว่า: "เลขาซูบิน คุณซื้อรถมาเมื่อไหร่"
ดงซูบินใส่เกียร์ถอยแล้วขับออกประตู เขาพูดว่า: "ฉันซื้อมาสองสามเดือนแล้ว จริงตั้งใจจะซื้อให้แม่ เนื่องจากแม่ของฉันขับแค่รถเก่าๆอย่างโคโรล่า และตอนที่ซื้อรถคันนี้มาเธอกับไม่ยอมขับมันเลยยกมาให้ฉันใช้คงไม่ผิดอะไรที่รับมอบของจากคนในครอบครัว” ดงซูบินพยายามหาเหตุผลเพื่อมาสนับสนุนเรื่องนี้ สมัยที่เขาอยู่หยานไทบาที่เขาก็บอกว่ารถคันนี้ยืมมันมาจากเพื่อน คิดไปคิดมามันไม่ดีหรอก เพราะรถมันหลายล้าน มันจะเป็นการโอ้อวดเกินไปจะทำให้มีคนนินทาได้ แต่ถ้าบอกว่าพ่อแม่แม่เป็นคนให้มาก็น่าจะเหมาะสมกว่า จริงๆแล้วภายใจดงซูบินอยากจะพูดความจริงแต่กลัวว่าจะมีผลกระทบกับงานของเขาในอนาคต
“มันหรูหรามาก” หวังหยูลินไม่รู้จะพูดอะไร และใช้เวลานานกว่าจะย่อประโยคนั้นออกมา
โจวเหยียนหยูนั่งในรถแล้วเอนหลังให้ตรง หัวหน้าขับรถพาเธอไป เธอทำท่าทางสบายๆ ไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงไม่เอนหลังพิงเบาะ เธอยิ้มแล้วพูดว่า "วันนี้เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยได้พบมาก่อน"
โจวหยินหยูเองเธออายุ 40 ปีแล้วเธอจึงดูตื่นเต้นมาก “ฉันอยู่ในรถหรูมาหลายล้านหยวนแล้ว” ดงซูฐินพูดอย่างมีความสุข: "มันแพงเหรอ ฉันไม่รู้"
หวังหยูหรินตอบ: "คุณไม่รู้หรือ นี่ เทียบกับซื้อรถธรรมดาได้สามคันเลยนะ"
"หวังหยูหริน แล้วทำไมวันนี้เธอใส่ชุดดูทางการแบบนี้" โจวหยินหยูขัดจังหวะเธอ และรองเท้าหนังที่เท้าของเธอก็เตะเธออย่างเงียบ ๆ เธอเองก็ไม่ยอมพูดทำให้โจวหยินหยูต้องพูดต่อ "ฉันไม่เคยเห็นเธอในชุดสูทและรองเท้าแบบนี้เลย ดูเหมือนเธอจะมีนัดเดทสินะ?"
หวังหยูรินก็ไอและไอ "เอ่อ พอดีว่าฉันจะไปงานแต่งของเพื่อนนะ . ยังไงก็ตาม ท่านเลขาซูบินตั้งแต่ 10 โมงเช้าถึง 1 ทุ่ม ฉันขอลาได้หรือเปล่าค่ะ?”
ดงซูบินกล่าวว่า: “ตกลง ก็ส่งงานก่อนเวลา”
หวังหยูรินยิ้ม “ขอบคุณค่ะ ท่านเลขา”
จากนั้นหวังหยูรินมองรถอย่างมีความสุขอีกครั้งด้วยความอิจฉาในสายตาของเธอ
ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก่อนที่รถคาเยนจะขับรถจากหอพักของครอบครัวไปยังที่สำนักงานเขตกวางหมิง ผ่านสายตาของผู้คนมากมาย ดงซูบินจอดรถในบริเวณนั้น เปิดประตู และลงจากรถ แล้วเอา กระเป๋ากลับไปที่สำนักงานของเขา
พนักงานคนอื่นๆ ของสำนักงานข้างถนนดูอึ้งเล็กน้อยเมื่อมองไปที่ป้ายทะเบียน
นั้นมัน? รถของใครกัน?
"ฉันไม่ได้ตาฟาดใช่ไหม? รถคันนั้นคือปอร์เช่?"
"อะไรคือปอร์เช่"
"ฉันไม่รู้ว่าอะไรคือคาเยน มูลค้ามันหลายล้านหยวนเลยนะ!"
"รถของเลขาธิการของเรา ไม่มีทางหรอก"
หยูหรงเฟิงที่เพิ่งเข้ามาและเกาหมิงเฟิง ก็ตกตะลึงในเวลาเดียวกัน
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งถามหวังหยูรินอย่างกล้าหาญ และคำตอบก็คือ ใช่ ตอนนี้ ทุกคนในสำนักงานเขตรู้ดีว่านั้นคือรถของดงซูบิน!
บ้าไปแล้ว!
นี้เรื่องจริงหรอเนี่ย!
ทุกคนเริ่มคุยกัน น้องชายนายกเทศมนตรี ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลวันแรก? เขาดุหลานสาวของเลขาธิการพรรคมณฑลในวันที่สองของการดำรงตำแหน่ง? แล้วสามารถจัดการคน 20 คนอาวุธครบมือด้วยตัวเพียงคนเดียว? จัดการกับผู้ช่วยรัฐมนตรี? และยังคงขับราคาหลักล้านมาทำงานเช่นนี้?
นี้มันจะมากเกินไปแล้ว!
ในที่สุดทุกคนเองก็รู้ว่าเลขาธิการคนใหม่คนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา!
เขานั้นเป็นเลขาธิการคนพิเศษที่ไม่มีเลขาธิการคนไหนทำได้แบบนี้มาก่อน! .
