273-274

3/10

Ep.273

“ฉันสามารถสร้างตัวดูดสี่ตำแหน่ง แล้วยึดกับแต่ละทิศทางของกระดองเต่าได้ แต่จำเป็นต้องอัพเกรดในส่วนนั้นก่อน” [รถศึกอัจฉริยะ] อธิบาย

“นายต้องใช้หินพลังงานกี่ก้อน?” ได้รับคำตอบที่น่าพอใจ ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกาย

“ต้องใช้หินพลังงานเลเวล 2 จำนวน 20 ก้อน”

สิ่งที่ซูเฉินขาดแคลนน้อยที่สุดในตอนนี้คือหินพลังงาน แถมที่ใช้ในการอัพเกรด ยังเป็นหินพลังงานเลเวล 2 ที่มีเก็บไว้เป็นจำนวนมากอีกด้วย

ซูเฉินหยิบหินพลังงานเลเวล 2 จำนวน 20 ก้อนออกมาวางลงในช่องใต้หน้าจอควบคุมส่วนกลาง

ผ่านไปหนึ่งนาที เฝ้ารอจนกระทั่งหินพลังงานทั้งหมดหายไป

[รถศึกอัจฉริยะ] ก็พูดขึ้นว่า “เจ้านาย การอัพเกรดเสร็จสิ้นแล้ว

“โอเค งั้นต่อไปขอให้นายย่อส่วนลงให้เล็กที่สุด ฉันจะพาขึ้นไปบนกระดองเต่า” ซูเฉินกล่าวและลงจากรถ

ตามคำสั่งซูเฉิน [รถศึกอัจฉริยะ] ย่อส่วนลงอย่างรวดเร็วจนเหลือขนาดเท่าฝ่ามือ

ซูเฉินคว้ามัน และปีนขึ้นไปบนกระดองของเต่าทรราชปราณฟ้า จากนั้นกะตำแหน่งคร่าวๆด้วยสายตา แล้ววางมันลงในตำแหน่งใจกลาง

“เสี่ยวจือ ขยายร่างเป็นยาวสามสิบเมตร แล้วยึดตำแหน่งกับกระดองเต่า”

[รถศึกอัจฉริยะ] ค่อยๆใหญ่ขึ้น เมื่อถึง 30 เมตร ก็ปรากฏฐานวางที่คล้ายถ้วยดูดสี่อันยื่นออกมาจากใต้ท้องรถ ยึดลงบนกระดองเต่าอย่างแน่นหนา

ซูเฉินลองยื่นมือผลัก แต่พบว่า [รถศึกอัจฉริยะ] ยังคงนิ่ง ราวกับมันกลายเป็นหนึ่งเดียวกลับกระดองเต่าไปแล้ว หลังจากทดสอบจนมั่นใจเขาถึงค่อยวางใจ

จากนั้น เขาเรียกทุกคนเข้าไปในรถ แล้วเอ่ยกับเต่าทรราชปราณฟ้าว่า “เสี่ยวปา ลงไปในทะเล พวกเราจะล่าสัตว์ทะเลกัน!”

“ฮู้มมม!”

เต่าทรราชตอบกลับ ยืดตัวขึ้น คลานลงไปในทะเลแห่งการหลงเลือน

ซูเฉินยืนอยู่หน้ารถ สองตาหรี่แคบลง มองออกไปด้านนอก

ทะเลในที่นี้ กับที่เขาเคยได้เห็นในชีวิตก่อน มันแตกต่างกันมาก

น้ำทะเลในชีวิตก่อนเป็นสีฟ้าครามสดใส ทว่าน้ำทะเลของที่นี่กลับดำสนิท ชวนให้ผู้คนรู้สึกมืดมน

แต่ตรงจุดนี้ ซูเฉินไม่สนใจ สิ่งที่เขาสนใจคือจำนวนของสัตว์ทะเล

ต่อมา เขาค่อยๆเลื่อนสายตาไปยังหน้าจอควบคุมส่วนกลาง

เวลานี้ บนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง เผยสัญญาณจุดสีแดงที่กระจุกตัวกันอย่างแน่นหนา คำนวณแล้วน่าจะมีจำนวนนับหมื่น

เมื่อเห็นแบบนั้น ใบหน้าของซูเฉินก็ผุดพรายไปด้วยรอยยิ้ม

แต่ในวินาทีต่อมา รอยยิ้มของเขาพลันแข็งค้าง จดจ้องไปยังหน้าจอควบคุมส่วนกลาง พึมพำด้วยความสับสนงุนงงว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกสัตว์ทะเลถึงหนีไป?”

บนหน้าจอควบคุม แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ว่าจุดสีแดงเหล่านั้นกำลังว่ายออกห่างจากตัวเขาอย่างรวดเร็ว

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าเต่าทรราชปราณฟ้าจะแหวกว่ายไปที่ใด เมื่อเข้าไปใกล้ระดับหนึ่ง สัตว์ทะเลจะหลบหนีทันที

คล้ายกับล่วงรู้ล่วงหน้าว่าจะมีศัตรูเข้ามาล่า

สถานการณ์นี้ประหลาดมาก ขณะเดียวกันมันทำให้ซูเฉินแทบคลั่ง

สัตว์ทะเลหลบหนีจากตัวเขาแบบนี้ แล้วจะให้เขาฆ่าพวกมันได้อย่างไร? ชิ้นส่วนจะไปดรอปจากที่ไหน?

“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” ซูเฉินขบคิดอย่างหนัก

และในช่วงเวลานั้นเอง เขาคล้ายนึกอะไรบางอย่างออก เปิดประตูและตะโกนใส่เต่าทรราชว่า “เสี่ยวปา ระงับแรงกดดันเดี๋ยวนี้ ถ้ายังมีเล็ดลอดออกมาอีกแม้แต่นิดเดียว ฉันจะจับแกไปตุ๋นเป็นยาจีน!”

เต่าทรราชปราณฟ้าเป็นสัตว์ทะเลเลเวล 5 ที่ทรงพลัง เป็นการดำรงอยู่ที่สามารถแหวกว่ายไปได้ทั่วสารทิศในทะเลแห่งการหลงเลือน

หากมันไม่เก็บกลิ่นอายเอาไว้ เกรงว่าสัตว์ทะเลที่อ่อนแอกว่าพวกนั้นคงหวาดกลัว

เพราะคงไม่มีสัตว์ทะเลตัวไหนหรอกที่ไม่รักชีวิต และยังกล้าลอยอยู่ที่เดิม เฝ้ารอให้เต่าทรราชว่ายเข้ามาสังหาร

ถูกซูเฉินตะโกนใส่ เต่าทรราชสั่นสะท้านด้วยความตกใจกลัว มันยับยั้งแรงกดดันและกลิ่นอายของตัวเองอย่างรวดเร็ว

ไม่นาน ตัวมันก็ราวกับกลายเป็นก้อนหินที่ไร้ชีวิตชีวา

ซูเฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นมองไปยังหน้าจอควบคุมส่วนกลาง

เป็นดังคาด เมื่อไม่อาจสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเต่าทรราชปราณฟ้า สัตว์ร้ายในทะเลก็ไม่หลบหนีอีก

ซูเฉินพบฝูงสัตว์ทะเลจำนวนราวๆ 3,000 ตัว หันไปสั่งเต่าทรราช “เสี่ยวปา เปลี่ยนทิศทาง ว่ายไปทางซ้าย!”

4/10

Ep.274

ฝูงสัตว์ทะเลอยู่ทางด้านซ้าย ห่างออกไปราวๆ 30 กิโลเมตร อย่างไรก็ตาม ความเร็วของเต่าทรราชค่อนข้างน่าเหลือเชื่อมาก ใช้เวลาแค่ไม่ถึงสิบนาที ก็สามารถย่นระยะจนเหลือเพียงไม่กี่ร้อยเมตร

เมื่อเต่าทรราชระงับแรงกดดันและกลิ่นอาย ฝูงสัตว์ทะเลจึงไม่รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น

ซูเฉินไม่มีประสบการณ์ในการล่าสัตว์ทะเล แต่เขาพอจะทราบว่า เมื่อฝูงสัตว์ทะเลสัมผัสได้ถึงอันตราย พวกมันจะหนีไปอย่างแน่นอน

ดังนั้น เมื่อคิดจะล่า อันดับแรกก็ต้องใช้สายฟ้าที่มีอำนาจทำลายเป็นวงกว้าง

คิดไปคิดมา เขารู้สึกว่าหากใช้เทคนิคพายุสายฟ้าของตัวเองร่วมกับตาข่ายพายุแม่เหล็กของ [รถศึกอัจฉริยะ] มันน่าจะช่วยให้สัตว์ทะเลบาดเจ็บล้มตายได้เป็นจำนวนมากในคราวเดียว

ได้ข้อสรุปดังนี้ เขาก็หันไปคุยกับ[รถศึกอัจฉริยะ] เริ่มตกลงวางแผน

เมื่อเต่าทรราชปราณฟ้าแหวกว่ายเข้าไป จนอยู่ห่างจากฝูงสัตว์ทะเลไม่ถึง 30 เมตร สัตว์ทะเลเหล่านั้นพลันตระหนักได้ถึงอันตราย และเริ่มหลบหนีไป

ซูเฉินกับ [รถศึกอัจฉริยะ] ไม่รอช้า โจมตีพร้อมกัน

สายฟ้าพุ่งออกจากมือซูเฉิน ระเบิดลงในกลุ่มของสัตว์ทะเลอย่างรวดเร็ว เกิดการระเบิดรุนแรง ก่อแรงอัดอากาศลูกใหญ่ เส้นสายฟ้านับหมื่นกระจายออกมา

ในสัตว์ทะเลฝูงนี้ ที่แข็งแกร่งที่สุดมีระดับเพียงเลเวล 2 เท่านั้น แล้วพวกมันจะต้านทานเทคนิคพายุสายฟ้าที่ผสานเข้ากับ [สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์แห่งความป่าเถื่อน] ได้อย่างไร?

ในพริบตาเดียว สัตว์ทะเลหลายร้อยตัวได้ตายลงทันที เลือดทะลักจากศพ ย้อมผืนทะเลกลายเป็นสีแดงเข้ม

อีกด้านหนึ่ง [รถศึกอัจฉริยะ] ปล่อยพายุแม่เหล็กออกมาอย่างต่อเนื่อง

น้ำทะเลเป็นตัวนำกระแสไฟฟ้าได้เป็นอย่างดี ช่วยขยายขอบเขตการโจมตีของตาข่ายพายุแม่เหล็กได้อย่างไม่ต้องสงสัย

ไม่ว่าจะแห่งหนใด ตราบใดที่ถูกปกคลุมด้วยตาข่ายพายุแม่เหล็ก จะไม่มีสัตว์ทะเลตัวไหนหลุดรอดออกไปได้ ทั้งหมดแปรสภาพเป็นศพไหม้เกรียม

สมาชิกบนรถอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น เมื่อเห็นซากศพของสัตว์ทะเลจำนวนหลายพันตัวลอยอยู่กลางทะเล

ในเวลาเดียวกัน พวกเขายังลอบถอนหายใจให้กับความเร็วในการสังหารของซูเฉิน และ [รถศึกอัจฉริยะ]

หากเปลี่ยนเป็นพวกเขา เกรงว่าเวลานี้ยังฆ่าได้ไม่ถึงหนึ่งในสิบของทั้งคู่ด้วยซ้ำ

ใช้เวลาไม่กี่นาที การสังหารหมู่ก็หยุดลง สัตว์ทะเลมากกว่า 2,000 ตัวถูกฆ่าตาย

ส่วนพวกสัตว์ที่เหลือกระจัดกระจายกันหลบหนีไป ซูเฉินจึงหยุดไล่ตาม

แค่การล่าครั้งแรก ก็สามารถกอบโกยผลกำไรได้ถึงขนาดนี้ ทำให้ซูเฉินค่อนข้างพอใจมาก

“เสี่ยวปา ว่ายเข้าไป” ซูเฉินสั่ง

หลังจากการล่าสิ้นสุดลง ก็ถึงเวลาขุดหินพลังงานและเก็บซากศพ

เนื่องจากสัตว์ทะเลทั้งหมดตายในสภาพระเบิดเป็นชิ้นๆ เศษซากส่วนใหญ่จึงถูกพัดมากองรวมกัน งานที่เหลือเลยง่ายขึ้นมาก

รอจนเต่าทรราชว่ายเข้ามา ทุกคนก็ลงจากรถ และเริ่มเก็บกู้ซากศพของสัตว์ทะเล

สัตว์ทะเลฝูงนี้ที่เพิ่งถูกฆ่าตาย พวกมันเป็นสายพันธุ์เดียวกันทั้งหมด แต่รูปร่างมีบางอย่างแปลกตาเล็กน้อย

หัวและลำตัวของปลามีความยาวมากกว่าหนึ่งเมตร อันนี้อาจจะปกติ แต่ที่แปลกก็คือ ใต้ท้องของมันดันมีแขนขาสี่ข้างอยู่ ดูไม่สมประกอบกันสักนิด

“พี่เฉิน พวกเราจะจัดการกับซากศพของสัตว์ทะเลพวกนี้ยังไงดี”

ระหว่างขุดหินพลังงาน หยางฮ่าวเอ่ยถามซูเฉิน

สัตว์ทะเลสามารถกินได้ก็จริง แต่ศพที่ล่ามามีมากกว่า 2,000 ตัว และ [รถศึกอัจฉริยะ] ไม่น่าจะมีที่พอเก็บพวกมัน

ซูเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ปล่อยไปก่อน เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

หากเป็นเมื่อก่อน ซูเฉินคงเก็บพวกมันไว้แค่ไม่กี่สิบตัวเท่านั้น

ทว่าปัจจุบันมันต่างออกไป เวลานี้เขามีเต่าทรรายปราณฟ้าเพิ่มขึ้นมาเป็นสมาชิกอีกหนึ่ง

เจ้าตัวโตนี้ ดูจากรูปร่างแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นจอมตะกละตัวยง อาหารที่ต้องป้อนมันในแต่ละวัน คงมากมายมหาศาล

“เข้าใจแล้วพี่เฉิน” หยางฮ่าวตอบ หันไปขุดหินพลังงานต่อ

ส่วนซูเฉินเริ่มเก็บชิ้นส่วน

คราวนี้ มีชิ้นส่วนดรอปมากกว่า 300 ชิ้น คละกันหลากหลายสี

พวกมันเปล่งประกายแวววาวงดงาม

ซูเฉินกวาดมองไปเรื่อยๆ และไม่นาน ชิ้นส่วนสีม่วงทองก็สะท้อนเข้ามาในสายตาเขา