271-272

1/10

Ep.271

ภาพที่เต่าทรราชหดหัวและรีบหลบหนี สะท้อนอยู่ในดวงตาของชายชราหลังค่อมและคนอื่นๆ สารภาพตามตรง ว่านี่ทำให้พวกเขาทึ่งเกินกว่าจะทำใจเชื่อ

ทรราชแห่งท้องทะเลแห่งการหลงเลือน การดำรงอยู่ที่สามารถบดขยี้ซอมบี้นับหมื่นตัวในเมืองเฮยฉี บัดนี้กลับถูกมนุษย์คนหนึ่งทุบตีเป็นเต่าหัวหด?

ศักดิ์ศรีของสัตว์ทะเลเลเวล 5 หายไปไหนแล้ว?

หรืออันที่จริง เป็นซูเฉินที่มีความสามารถมากพอที่จะปราบสัตว์ทะเลเลเวล 5 ลงได้จริงๆ

อีกด้านหนึ่ง หลังจากเต่าทรราชถูกหอกน้ำแข็งทิ่มใส่ ร่างครึ่งบนขอมันก็ถูกแช่แข็งเอาไว้ ขณะเดียวกัน ช่วงล่างทั้งสี่ขา เวลานี้ถูกรัดพันด้วยเถาวัลย์ ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย

เทคนิคหอกน้ำแข็งและเทคนิคพันธนาการ แม้ทั้งสองจะมีระดับแค่ 4 ทว่าแต่ละธาตุมันได้หลอมรวมเข้ากับวัตถุไร้รูป ส่งผลให้อำนาจของมันเกินกว่าเวทย์เลเวล 5 ไปแล้ว

เมื่อทั้งสองถูกร่ายออกไปพร้อมกัน จึงสามารถตรึงร่างของเต่าทรราชปราณฟ้าเอาไว้ได้

“เขา .. เขายังเป็นปรมาจารย์มนตราด้วย! แถมยังเชี่ยวชาญถึงสองธาตุ!”

ตระหนักถึงเรื่องนี้ เต่าทรราช บังเกิดความหวาดกลัวอย่างสุดซึ้งขึ้นในใจของมัน

ก่อนหน้านั้น ซูเฉินได้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของผู้วิวัฒนาการและปรมาจารย์พลังจิต พอมาตอนนี้เขาได้ปลดปล่อยเวทมนต์ออกมา

นี่เท่ากับเป็นการพิสูจน์แล้ว ว่าซูเฉินคือผู้ฝึกตนทุกอาชีพ

ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งหมดยังไปถึงเลเวล 4 หรือสูงกว่า!

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดเช่นซูเฉิน เต่าทรราช เริ่มรู้สึกถึงความไร้อำนาจ

มันกระจ่างแก่ใจ ว่าหากยังดื้อรั้นต่อไป สุดท้ายคงพบทางตัน ถูกสังหารลงอย่างไร้เมตตา

ดังนั้น จึงไม่ดิ้นรนอีกต่อไป

“ไอ้เต่าเฒ่า เป็นอะไรไป? ไม่วิ่งหนีแล้วหรอ?” ซูเฉินกล่าวด้วยท่าทีล้อเลียน ก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

“ฮือ …”

เต่าทรราชโค้งศีรษะลง หมอบคลานใต้เท้าซูเฉิน

มันหวังว่าหากทำแบบนี้แล้วจะได้รับการอภัยโทษจากซูเฉิน

อีกทั้งนี่ยังแสดงถึงการยอมจำนนอย่างเต็มใจ

เดิมซูเฉินต้องการมอบบทเรียนให้มันอีก แต่พอได้เห็นสภาพของเต่าทรราชก็รู้สึกสมเพช และเมื่อพบว่ามันรู้สึกตัวแล้วว่าควรนิ่ง เขาก็ไม่คิดแกล้งมันอีกต่อไป

หลังจากนั้น ซูเฉินหยิบขวด [โพชั่นสัตว์เลี้ยง] ออกมาจากถุงเก็บของ เทเข้าปากเต่าทรราช

ไม่นาน เต่าทรราชก็เริ่มเชื่อง สายตาที่มันมองซูเฉินยิ่งเต็มไปด้วยความยำเกรง

ซูเฉินถอนเวทย์ธาตุน้ำแข็งและไม้ ลูบหัวเต่ายักษ์ กล่าวเบาๆว่า “เสี่ยวปา นายรอฉันอยู่ที่นี่ อย่าไปไหนล่ะ”

ปัจจุบันเขาทำสัญญากับเต่าทรราชปราณฟ้าแล้ว ตอนนี้มันกลายเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มของเขา ดังนั้นต้องเปลี่ยนคำเรียกขาน

และชื่อ ‘เสี่ยวปา’ ก็เหมาะสมมาก

“ฮู้ม ..”

เต่าทรราชปราณฟ้าพยักหน้าไม่หยุด มองไปมองมา ดูคล้ายเต่าสัตว์เลี้ยงน่ารัก

หลังจากกำราบเต่าทรราชปราณฟ้าเป็นที่เรียบร้อย เท่ากับเขาได้พาหนะทางน้ำแล้ว แผนการขั้นต่อไปของซูเฉินคือการออกล่าสัตว์ทะเล

แต่ก่อนหน้านั้น เขาควรเรียกหู่หยางและคนอื่นๆมารวมตัวกันก่อน

ซูเฉินเดินกลับไปยังเส้นทางเดิม ระหว่างทางเดินผ่านป่า ชายชราหลังค่อมและคนอื่นๆก้าวเข้ามาต้อนรับเขา ด้วยท่าทางเคารพและนับถืออย่างหาที่เปรียบไม่ได้

ในปากยังตะโกนคำ ‘ผู้อาวุโส’ ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของซูเฉิน ท่าทีที่แสดงออกมาเลยเป็นแบบผู้ใหญ่คุยกับเด็ก

แต่หลังจากตระหนักว่าซูเฉินแข็งแกร่งเพียงใด พวกเขาไหนเลยจะกล้าพูดกับซูเฉินด้วยคำเรียกขานเช่นก่อนหน้านี้อีก?

ซูเฉินยิ้ม “ท่านผู้เฒ่า เรียกผมว่าซูเฉินเหมือนเดิมเถอะ ว่าแต่มีอะไรอยากจะพูดงั้นหรอ?”

“เอ่อ .. เต่าทรราชตัวนั้นถูกท่านกำราบแล้วหรือ?” ชายชราหลังค่อมเลียบเคียงถาม

ส่วนเหตุผลที่เขาถามเรื่องนั้น ก็เพราะความอยากรู้ล้วนๆ

“ตอนนี้มันเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณของผมแล้ว” ซูเฉินตอบกลับ จากนั้นกล่าวเสริมว่า “ถ้าไม่มีคำถามอื่นอีก ผมขอตัวก่อนนะ”

“เชิญตามสบาย” ชายชรารีบตอบทันที

เฝ้ามองแผ่นหลังของซูเฉินจนลับสายตาไป เด็กหญิงตัวเล็กข้างชายชราหลังค่อมเดาะลิ้น กล่าวว่า “คุณปู่ พี่ชายคนนั้นเก่งมากเลย แม้แต่เต่าทรราชก็ยังสามารถกำราบมันลงได้”

ชายชราหลังค่อมพยักหน้าด้วยอารมณ์อันเปี่ยมล้น

การกำราบสัตว์อสูรเลเวล 5 ให้เชื่อฟัง นั้นยากยิ่งกว่าการสังหารสัตว์อสูรเลเวล 5 อยู่หลายขุม

ข้อนี้แสดงให้เห็นว่า ความแข็งแกร่งของซูเฉินนั้น น่าสะพรึงยิ่งกว่าที่พวกเขาได้เห็นด้วยตาอีกหลายเท่า

2/10

Ep.272

ซูเฉินเดินผ่านป่า ไม่นานก็กลับมาถึง [รถศึกอัจฉริยะ]

“พี่เฉิน พี่ฆ่าเต่ายักษ์ได้แล้วใช่ไหม?” เฉาหรานถามพลางแลบลิ้นเลียน้ำลายที่หยดออกมา

“เปล่า” ซูเฉินส่ายหัว

อะไรนะ? กระทั่งเขาก็ยังไม่สามารถฆ่ามันไม่ได้?

คนในรถอึ้ง

ในสายตาของพวกเขา ซูเฉินคือตัวตนคงกระพันเสมอมา

เป็นไปได้ไหมว่าเต่ายักษ์ตัวนั้นจะทรงพลังมากเสียจนกระทั่งซูเฉินก็ยังไม่สามารถโค่นล้ม?

“พี่เฉิน หรือว่าเต่ายักษ์ตัวนั้นจะหนีไป?” หยางฮ่าวเอ่ยถามสิ่งที่อยู่ในใจ

เขาคิดว่าเต่ายักษ์ไม่น่าจะเอาชนะซูเฉินได้ ดังนั้นเลยหวาดกลัว และหลบหนีไป

“เปล่า ฉันรับมันเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณ” ซูเฉินอธิบายด้วยรอยยิ้ม

รับเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณ?

สัตว์ทะเลเลเวล 5 สามารถกลายเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณได้ด้วยหรอ?

ทุกคนประหลาดใจ

หากให้กล่าวโดยทั่วไปแล้ว สัตว์กลายพันธุ์แข็งแกร่งมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งยากที่จะกำราบมากเท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ การปราบสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 5 แล้วเปลี่ยนมันเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณ จึงเป็นสถานการณ์ที่พบเจอได้ยากมาก

ได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็เริ่มตื่นเต้นเล็กน้อย

เนื่องจากมีสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 5 เป็นสมาชิกใหม่ กำลังรบของพวกเขาย่อมเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมากอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่แล้วหวู่หยางคล้ายคิดอะไรบางอย่างออก ขมวดคิ้วเล็กน้อย หันไปพูดกับซูเฉินว่า “ซูเฉิน ไม่ใช่ว่าเต่ายักษ์ตัวนั้นมีขนาดเท่าบ้านหรอกหรือ?”

“อันที่จริงมันใหญ่กว่าบ้านปกติทั่วไปมาก” ซูเฉินพยักหน้าแล้วเอ่ยเสริม

“ถ้าแบบนั้น มันก็น่าจะใหญ่เกินกว่าให้มาอยู่ในรถได้” หวู่หยางเตือน

[รถศึกอัจฉริยะ] ปัจจุบันสามารถขยายขนาดได้ใหญ่สุดเพียง 50 เมตรเท่านั้น ซึ่งไม่น่าจะรองรับเต่ายักษ์ได้

ในเมื่อรองรับไม่ได้ แล้วจะพาพี่บิ๊กเบิ้มตัวนั้นเดินทางไปกับพวกเขาได้อย่างไร?

หรือจะปล่อยมันให้วิ่งตามมาตลอดเวลา?

อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดแล้วเต่ายักษ์เป็นสัตว์ทะเล หากบังคับให้มันออกห่างจากทะเลเป็นเวลานาน ทำแบบนั้นจะดีหรอ?

แต่สำหรับประเด็นนี้ ซูเฉินได้คิดเผื่อไว้นานแล้ว

ในตัวเขามี [พื้นที่เลี้ยงสัตว์] อยู่ ขอแค่อัพเกรดอีกไม่กี่ครั้ง ก็น่าจะมีพื้นที่กว้างมากพอที่จะนำเต่าทรราชไปไว้ข้างในได้

“วางใจเถอะ ผมมีวิธีของผม” ซูเฉินยิ้ม จากนั้นก็บอกแผนการของเขาเรื่องที่จะออกล่าในทะเลแห่งการหลงเลือน

พอได้ยินว่าเขาจะไปล่าสัตว์ทะเล ดวงตาของทุกคนเปล่งประกาย

ทุกคนอาศัยอยู่บนแผ่นดินมาตั้งแต่เกิด เรื่องราวของทะเลเพียงได้ยินได้ฟังมาเท่านั้น แต่ไม่เคยเห็นกับตามาก่อน

การไปล่าสัตว์ทะเลในครั้งนี้ จะช่วยเปิดโลกให้พวกเขาได้เห็นมหาสมุทรอันตระการตา

“พี่เฉิน แล้วพวกเราจะไปเมื่อไหร่” หยางฮ่าวแทบอดใจรอไม่ไหว

“ไปกันเดี๋ยวนี้เลย” ซูเฉินตอบและสั่ง [รถศึกอัจฉริยะ] “เสี่ยวจือ ไปที่ชายหาด”

“รับทราบ”

[รถศึกอัจฉริยะ] เริ่มสตาร์ทเครื่อง ขับตรงไปยังชายหาด

ระหว่างขับผ่านป่า ซูเฉินไม่พบชายชราหลังค่อม

คาดว่าเขาคงกลับไปยังเมืองเฮยฉีแล้ว

ใช่เวลาไม่นาน [รถศึกอัจฉริยะ] ก็ขับมาจอดลงเบื้องหน้าเต่าทรราชปราณฟ้า

เมื่อทุกคนลงจากรถ และเห็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ตรงหน้า ทั้งหมดต่างสูดหายใจเย็นเยียบ

ก่อนจะมา พวกเขารู้อยู่แล้วว่าเต่าทรราชตัวใหญ่ แต่หลังจากเห็นด้วยตาตัวเอง ก็ยังอดตกใจไม่ได้

“เสี่ยวปา ทุกคนเป็นสหายของฉัน จากนี้ไปนายต้องเชื่อฟังพวกเขา”

ซูเฉินก้าวไปข้างหน้า ลูบหัวเต่าทรราชปราณฟ้า และเอ่ยกำชับ

เต่าทรราชส่งเสียงร้อง “ฮู้ม ฮู้ม” ออกมา ราวกับว่ากำลังทักทายทุกคน

“เจ้าตัวโตนี่น่ารักจัง”

ตันหลินเริ่มสนใจ เธอเลียนแบบท่าทางของซูเฉิน เอื้อมมือออกไปลูบหัวเต่าทรราช

คนอื่นๆก็ทำแบบเดียวกัน เริ่มทำความรู้จักและ ‘สนิทสนม’ กับมัน

หยางฮ่าวกับเฉาหรานสองคนปีนขึ้นกระดองเต๋า มองสำรวจท้องทะเลที่ไกลสุดลูกหูลูกตาจากมุมสูง

ซูเฉินกลับไปที่รถ คุยกับ [รถศึกอัจฉริยะ]

“เสี่ยวจือ นายสามารถยึดตัวเองเข้ากับกระดองเต่าได้ไหม?”

เมื่อพิจารณาถึงเรื่องที่ว่าต้องออกไปล่าสัตว์ทะเล และความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้น ฉะนั้น หากซูเฉินและคนอื่นๆอยู่ในรถต่อไปได้ ก็ไม่น่าจะต้องกังวลเรื่องความปลอดภัย