265-266

5/10

Ep.265

มองไปยังอาหารและหินพลังงานในมือ ชายชราตกใจมาก

เพราะสิ่งเหล่านี้ที่แม้ดูไม่คู่ควรในสายตาของซูเฉิน แต่สำหรับเขา มันไม่ต่างจากทรัพย์สมบัติมหาศาล

เมื่อชายชราเงยหน้าขึ้น คิดแสดงความขอบคุณ เขาก็พบว่าซูเฉินหายไปแล้ว

“ว่องไวอะไรเช่นนี้ หรือว่าเขาจะเป็นผู้วิวัฒนาการ ...”

…

ซูเฉินเพิ่งกลับมายัง [รถศึกอัจฉริยะ] เฉาหรานและเหล่าสหายโน้มตัวมาข้างหน้าด้วยรอยยิ้มซุกซน

“พี่เฉิน พี่เจอร่องรอยของพวกซอมบี้บ้างไหม?”

พวกเขาไม่ได้ล่าซอมบี้มาหลายวันแล้ว ดังนั้นทั้งสามรู้สึกอัดอั้นเล็กน้อย

ซูเฉินส่ายหัว “ซอมบี้ในเมืองเฮยฉีหนีไปหมดแล้ว ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกมันหนีไปที่ไหน”

“งั้นทริปนี้ของพวกเขาก็เสียเปล่าน่ะสิ?” หยางฮ่าวถอนหายใจ

ใช้เวลาตั้งหลายวันจากเมืองเทียนถานกว่าจะมาถึงที่นี่ แม้ระหว่างทางจะกอบโกยผลประโยชน์ได้ประปราย แต่สุดท้ายมันก็แค่นิดเดียว

ในกรณีเดียวกัน หากพวกเขามุ่งไปยังเส้นทางอื่น ตอนนี้อาจสังหารซอมบี้ได้หลายหมื่นตัวแล้ว

“ทริปนี้ไม่เสียเปล่าหรอก” ซูเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถึงไม่มีซอมบี้ให้ฆ่า แต่พวกเราสามารถล่าสัตว์ทะเลได้”

อันที่จริง การล่าสัตว์ทะเล มันฟันกำไรได้มากกว่าการฆ่าซอมบี้ซะอีก

นั่นเพราะหลังจากสังหารพวกมัน นอกจากจะได้รับหินพลังงานและดรอปชิ้นส่วนแล้ว เนื้อของสัตว์ทะเลยังสามารถรับประทานได้

เมื่อได้ยินว่าต้องล่าสัตว์ทะเล ดวงตาของหยางฮ่าวและสหายสว่างไสวขึ้นทันใด

กระทั่งหวู่หยางและหยางหลิงเทียนเองก็เริ่มสนใจ

“ซูเฉิน พวกเราจะไปล่าสัตว์ทะเลที่ทะเลแห่งการหลงเลือนกันงั้นหรือ?” หวู่หยาเอ่ยถาม

ก็ตามชื่อของมัน สัตว์ทะเลย่อมอาศัยอยู่ในทะเล และทะเลที่ใกล้ที่สุดคือทะเลแห่งการหลงเลือน

“สัตว์ทะเลในทะเลแห่งการหลงเลือนจะต้องถูกฆ่าแน่ๆ แต่ก่อนหน้านั้น พวกเราจะต้องกำจัดเต่ายักษ์เลเวล 5 ก่อน” ซูเฉินกล่าว

สัตว์ทะเลเลเวล 5 ยากนักที่จะพบเจอ แค่หินพลังงานเลเวล 5 ก้อนเดียวก็ประเมินค่าไม่ได้แล้ว ไหนจะเนื้อมหาศาลของมันที่จะได้กินอีก

ในเมื่อได้เบาะแสของมันมา เป็นธรรมดาที่ซูเฉินจะไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไป

“สัตว์ทะเลเลเวล 5 !”

ได้ยินแบบนั้น ทุกคนต่างตะลึงงัน

เพราะแม้ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมากแล้ว แต่หากต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ทะเลเลเวล 5 เกรงว่าคงมิแคล้วถูกสังหารลงในกระบวนท่าเดียว

อย่างไรก็ตาม เมื่อย้อนนึกไปว่าซูเฉินสามารถสังหารพวกต่างเผ่าเลเวล 5 ได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการสังหารสัตว์ทะเลในเลเวลเดียวกัน ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่อะไร พวกเขาถึงค่อยโล่งใจ

“พี่เฉิน พวกเราจะลงมือกันเมื่อไหร่?” สือต้าหนิวโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆแล้วถาม

ในความเห็นของเขา หากซูเฉินต้องการฆ่าเต่ายักษ์ อีกฝ่ายสามารถสังหารมันได้อย่างแน่นอน

และหลังจากนั้น ไม่ใช่ว่าเนื้อของมันจะตกถึงท้องของพวกเขาหรอกหรือ?

เต่ายักษ์ที่สามารถไปถึงเลเวล 5 ได้ จะต้องมีชีวิตมาอย่างยาวนาน และคุณค่าทางโภชนาการของมันคงสูงมากแน่ๆ

ไม่ว่าจะเอากระดูกไปทำซุป หรือเอาเนื้อไปย่าง รสชาติของมันก็คง …

สือต้าหนิวเริ่มฟุ้งซ่าน เขาแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะให้ซูเฉินล่าเต่ายักษ์เลเวล 5 ตัวนี้มาทำอาหาร

ซูเฉินทราบดีว่าสือต้าหนิวกำลังคิดอะไร กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้ฉันขอพักผ่อนก่อน พวกเราจะไปล่าสัตว์ทะเลกันตอนเที่ยงวันพรุ่งนี้”

เต่ายักษ์เลเวล 5 จะออกมาอาบแดดเฉพาะตอนเที่ยงเท่านั้น แต่ปัจจุบันใกล้ค่ำแล้ว ดังนั้นได้แต่เฝ้ารอให้ถึงวันพรุ่งนี้

จากนั้น ซูเฉินหยิบ [เตาอเนกประสงค์] ออกมา พร้อมสัตว์กลายพันธุ์สองตัว ฝากหยางฮ่าวเตรียมอาหารเย็น

ส่วนเขาเดินไปดูหน้าจอควบคุมส่วนกลาง

ไม่นาน เขาก็พบจุดสีแดงจำนวนมากปรากฏขึ้นบนหน้าจอควบคุม และตำแหน่งของพวกมัน อยู่ในทะเลแห่งการหลงเลือน

ชายชราหลังค่อมกล่าวว่า มีสัตว์ทะเลนับล้านตัวในทะเลแห่งการหลงเลือน ตัวเลขนี้อาจฟังดูเกินจริงไปบ้าง แต่ที่แน่ๆพวกมันมีอยู่มากกว่าแสนตัวเป็นอย่างต่ำ

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ทะเลนับไม่ถ้วน ซูเฉินเริ่มตื่นเต้นเป็นธรรมดา

อย่างไรก็ตาม หากเขาต้องการล่าสัตว์ทะเล ก็จำเป็นต้องลงไปในทะเลแห่งการหลงเลือน

ซึ่งตัวเขาไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน เลยยังไม่รู้ว่าจะลงทะเลไปล่าพวกมันยังไงดี

6/10

Ep.266

“เสี่ยวจือ นายสามารถแล่นในทะเลได้ไหม” ซูเฉินถาม

หากต้องการล่าสัตว์ทะเล อย่างน้อยก็ต้องเริ่มจากมีพาหนะที่สามารถเดินทางในน้ำได้

ถ้า [รถศึกอัจฉริยะ] สามารถแล่นไปในทะเลได้ การล่าสัตว์ทะเลคงง่ายขึ้นเยอะ

“เจ้านาย ฉันต้องไปถึงเลเวล 5 ก่อนถึงจะสามารถแล่นในทะเลได้”

“อา” ซูเฉินพยักหน้าว่าเข้าใจ

[รถศึกอัจฉริยะ] ปัจจุบันอยู่ในเลเวล 3 หรือมากที่สุดก็ 3.5 เท่านั้น ยังคงห่างไกลจากเลเวล 5 นัก

ด้วยเหตุนี้ หากเขาคิดล่าสัตว์ทะเล คงได้แต่หาวิธีอื่น

ซูเฉินถอนหายใจ เลิกเค้นสมองกับเรื่องนี้ชั่วคราว

เพราะจะกินอาหาร ก็ต้องกินทีละคำ และคำแรกที่เขาจะกิน ก็คือเต่ายักษ์เลเวล 5 ในวันพรุ่งนี้

…

วันถัดมา ท้องฟ้าแจ่มใส [รถศึกอัจฉริยะ] ขับไปยังชายหาดใกล้กับทะเลแห่งการหลงเลือน

แผนที่ภูมิประเทศบนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง ได้แสดงให้เห็นว่าในบริเวณใกล้เคียงกับทะเลแห่งการหลงเลือน มีชายหาดอยู่เพียงแห่งเดียวเท่านั้น ส่วนชายฝั่งอื่นๆเป็นแนวประการังและหน้าผาทั้งหมด

นอกจากนี้ ซูเฉินยังพบว่ามีป่าอยู่ไม่ไกลจากบริเวณชายหาดแห่งนี้

อ้างอิงจากข้อมูลแล้ว สมควรเป็นป่าที่ชายชราหลังค่อมเคยพูดถึง

และยังหมายความได้ว่า ชายหาดแห่งนี้ คือสถานที่ที่เต่ายักษ์เลเวล 5 จะมานอนอาบแดดในทุกๆเที่ยง

[รถศึกอัจฉริยะ] ขับเข้ามาข้างในป่า ซูเฉินก็สั่งให้มันหยุด หลังจากอธิบายแผนการให้สมาชิกคนอื่นๆฟังแล้ว เขาก็ลงไปที่ชายหาดเพียงลำพัง

ความแข็งแกร่งของสัตว์ทะเลเลเวล 5 นั้นทรงพลังมาก เพื่อหลีกเลี่ยงความสูญเสีย เขาจึงตัดสินใจล่ามันเพียงลำพัง

เนื่องจากมาเร็วเกินไป ยังเหลือเวลาอีกสักพักก่อนถึงเที่ยง ซูเฉินจึงเตร่ในป่า สำรวจไปเรื่อยเปื่อย

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ขณะที่เขากำลังจะออกจากป่าเพื่อมุ่งหน้าไปยังชายหาด เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเล็กๆดังขึ้น

“มีคนมา?”

ซูเฉินหันศีรษะมองไปตามเสียง และในสายตาเขา ไม่นานก็พบผู้ชายสี่คน และผู้หญิงอีกหนึ่งคนอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เห็นใบหน้าของพวกเขาชัดเจนแล้ว ซูเฉินก็ตกใจ

เพราะในบรรดาห้าคน เขาบังเอิญรู้จักอยู่คนหนึ่ง คนที่ว่าคือชายชราหลังค่อม

“ท่านผู้เฒ่า ออกมาหาของป่าหรือ?” ซูเฉินกล่าวทักทายจากระยะไกล

ได้ยินเสียงคนตะโกน ชายชราหลังค่อมกวาดสายตามองรอบๆ เมื่อเห็นว่าเป็นซูเฉิน สีหน้าของเขาก็ดูประหลาดใจ

“เจ้าหนุ่ม ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”

ว่าจบ เขาก็พาอีกสี่คนเดินเข้าหาซูเฉิน

แม้เขาจะได้พบกับซูเฉินเพียงครั้งเดียว แต่ก็ยังรู้สึกประทับใจในตัวชายหนุ่มผู้นี้ไม่น้อย

เมื่อวานซูเฉินถามแค่ไม่กี่คำ ก็มอบของตอบแทนให้เขามากมาย หากให้ทำตัวห่างเหิน เขาคงรู้สึกไม่ดี

“ผมมาที่นี่เพื่อดูเต่ายักษ์เลเวล 5 ตัวนั้น” ซูเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“จะดูก็ได้อยู่หรอก แต่อย่าเข้าไปใกล้มันล่ะ” ชายชราหลังค่อมไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งถึงความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของซูเฉิน เพียงเอ่ยเตือนเขาด้วยความห่วงใย

ซูเฉินไม่ได้อธิบายอะไร เขาเหลือบมองท้องฟ้าแล้วถามว่า “ท่านผู้เฒ่า เต่ายักษ์เลเวล 5 ตัวนั้นออกมาอาบแดดทุกวันเลยหรือ?”

นี่ก็เกือบจะเที่ยงวันแล้ว แต่เต่ายักษ์เลเวล 5 ยังไม่โผล่หัวออกมาเลย ทำให้เขาร้อนใจเล็กน้อย

“ฉันเคยมาที่นี่ไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง ตราบใดที่ถึงเวลา ฉันจะเจอมันทุกครั้ง” ชายชราอธิบาย

“แบบนั้นก็ดี” ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย สายตาทอดมองไปที่ชายหาด

ในขณะนั้นเอง บังเกิดคลื่นลูกใหญ่ซัดเข้าหาชายหาดอย่างกะทันหัน

ต่อมา ร่างขนาดใหญ่ก็โผล่พ้นจากผิวทะเล

สิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาก็คือกระดองเต่าขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 50 เมตร ดูไปไม่ต่างจากภูเขาลูกเล็กๆ

“ในที่สุดก็ออกมาแล้ว!”

ซูเฉินเริ่มตื่นตัว ดวงตาของเขาลุกไหม้ด้วยความร้อนแรง