317 - หายนะครั้งใหญ่ของสถาบันเทพสงคราม

1628 - หายนะครั้งใหญ่ของสถาบันเทพสงคราม

“ข้าลืมบอกพวกเจ้าไปว่าหากคิดจะเลี้ยงดูอาวุธวิเศษพวกนี้ให้มีความแข็งแกร่งอย่างถึงที่สุดยังมีอีกวิธีหนึ่ง”

ผู้สูงสุดครึ่งก้าวชี้ไปที่สือฮ่าวและพูดว่า “เขาคือฮวงหลายคนน่าจะเคยได้ยินหรือเคยเห็นเขามาก่อน เลือดของเขาน่าจะไม่ธรรมดาทีเดียว หากพวกเจ้าต้องการทำให้อาวุธของตนเองแข็งแกร่งขึ้นพวกเจ้าสามารถลองกับเลือดเขาได้”

“ข้าอยากจะลองมาระยะหนึ่งแล้ว!” นักเรียนคนหนึ่งตะโกนเสียงดังลั่น

นี่คือผู้ยิ่งใหญ่ในตระกูลราชา ร่างกายของเขาแข็งแกร่งเหมือนระฆังสัมฤทธิ์ ในขณะเดียวกันอาวุธของเขาก็คือร่มวิเศษชนิดหนึ่งที่ขอบของมันมีความคมอย่างน่าเหลือเชื่อ

อาวุธที่ชั่วร้ายทั้งหมดเป็นสิ่งของที่มีอาถรรพ์ร้ายแรง คนปกติย่อมไม่สามารถเลี้ยงดูพวกมันให้แข็งแกร่งขึ้นมาได้

ทุกคนที่ครอบครองอาวุธแบบนี้ล้วนเป็นคนที่มีความบ้าคลั่งทั้งสิ้น

ในจำนวนคนพวกนี้ย่อมไม่มีผู้ใดที่มือไม่เคยเปื้อนเลือด ตามปกติแล้วการที่จะใช้อาวุธพวกนี้ย่อมเป็นผู้ที่กระหายสงครามจนเป็นนิสัย

ก่อนที่จะมาที่นี่ผู้คนจำนวนมากได้ปรึกษากันไว้แล้วว่าต้องการที่จะจัดการกับฮวงโดยทุกคนต่างใช้อาวุธวิเศษอันชั่วร้ายทิ่มแทงไปที่ร่างของเขา

นั่นคือเหตุผลที่เมื่อคนหนึ่งพูดขึ้นมาก็มีคนตอบรับอย่างรวดเร็ว

"ฆ่า!"

คนแรกที่บินเข้าหาสือฮ่าวคือคนที่ถือร่มวิเศษนั้นมันปลดปล่อยไอสังหารสีแดงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า เขาพุ่งเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่กระหายเลือด

ต้องบอกว่านี่เป็นผู้เชี่ยวชาญของตระกูลราชาที่ทรงพลังอย่างยิ่ง

ในขณะเดียวกันอาวุธอื่นๆเช่นระฆังวิญญาณใบมีดกระดูก มีดสั้นลูกตุ้มเหล็กและอื่นๆ ก็บินเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับปลดปล่อยไอสังหารที่มีสีแดงเข้ม

คนเหล่านี้แสดงออกอย่างชัดเจนว่ามุ่งหมายจะสังหารสือฮ่าว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าต้องมีคนจากตระกูลของพวกเราที่เสียชีวิตด้วยน้ำมือของสือฮ่าวไปไม่น้อย

หากพวกเขาเผชิญหน้ากันอย่างแท้จริงพวกเขาย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสือฮ่าวอย่างแน่นอน ดังนั้นพวกเขาจึงใช้โอกาสนี้ในการลงมือแก้แค้น

สือฮ่าวที่ถูกโซ่เหล็กมัดไว้อย่างแน่นหนา ก็ปลดปล่อยไอสังหารอันน่าสะพรึงกลัวออกมาพร้อมกับสะบัดโซ่เหล็กที่อยู่บนแขนฟาดเข้าใส่ร่มสีแดงนั้นอย่างรุนแรง

ปู!

พื้นผิวของร่มถูกกระแทกจนแหลกสลายไปต่อหน้าต่อตาทุกคน

ความแข็งแกร่งของเขานั้นยอดเยี่ยมเพียงใด? ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง ต้องเข้าใจว่าฮวงมีกุญแจมือสองชั้นพร้อมกับร่างกายถูกปิดผนึกญาณวิเศษจนไม่สามารถใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ออกมาได้ นี่เป็นความแข็งแกร่งทางกายเนื้อล้วนๆ!

ปู!

ผู้ยิ่งใหญ่ตระกูลราชาคนนั้นกระอักเลือดออกมาไม่หยุด เป็นเพราะว่าอาวุธแห่งชีวิตของเขาถูกทำลาย เมื่ออาวุธประเภทนี้ได้รับความเสียหายมันจะส่งผลกระทบต่อผู้ใช้เป็นอย่างมาก เพราะว่ามันเปรียบเสมือนกับอวัยวะของพวกเขา

กาชา!

แม้ว่าสือฮ่าวจะมีโซ่สองชั้นมัดอยู่รอบตัว แต่เขาก็ยังคงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า เขาฟาดโซ่ตรวนและกุญแจมืออย่างต่อเนื่องและทำลายอาวุธแห่งชีวิตของคนพวกนี้เป็นจำนวนมาก!

นักเรียนหลายคนของสถาบันแห่งนี้ล้วนกระอักเลือดออกมาไม่หยุด พวกเขาทุกคนล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัส!

ในที่สุดใบหน้าของผู้สูงสุดก็ดำคล้ำลงอย่างรวดเร็ว เขาตะโกนสั่งหยุดการเรียนการสอนครั้งนี้อย่างรวดเร็ว

“ฮวง ลงมืออีกแล้วหรือ!” เรื่องนี้แพร่กระจายไปทั่วสถาบันเทพสงคราม ส่งผลให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์อย่างมากมาย

โชคดีที่แม้ว่าครั้งนี้จะมีผู้ได้รับบาดเจ็บหลายราย แต่ไม่มีผู้เสียชีวิต

“เด็กกลุ่มนี้ไม่สามารถเอาชนะฮวงที่ถูกมัดได้ด้วยซ้ำ สภาพของพวกเขาย่ำแย่เกินไปเมื่อต้องพบกับฮวง?” ในที่สุดผู้สูงสุดคนหนึ่งก็กล่าวออกมาอย่างอ่อนใจ

ในสถาบันเทพสงครามแห่งนี้ถือได้ว่าพวกเขาคือผู้ที่มีสถานะสูงสุด เว้นแต่ว่านานๆครั้งจะมีผู้ไม่ดับสูญมาบรรยายด้วยตนเอง!

สองวันต่อมาก็มีเรื่องที่น่าแตกตื่นตกใจเกิดขึ้นในสถาบันแห่งนี้อีกครั้ง

เมื่อผู้บรรยายที่เป็นผู้สูงสุดได้จากไปแล้ว หัวหน้านักเรียนที่เป็นผู้สูงสุดครึ่งก้าว ก็ได้พานักเรียนหลายคนวางแผนที่จะจัดการกับฮวงให้ได้รู้สำนึกเสียที

นั่นคือการเปิดใช้งานห้องโถงเวทย์มนต์ ซึ่งเป็นสถานที่ที่ทรงพลังมากที่สุดในสถาบันแห่งนี้

เมื่อนักสู้ที่ถูกปิดผนึกญาณวิเศษถูกส่งเข้าไปในนั้น ร่างกายของพวกเขาก็จะไม่สามารถต่อต้านแรงกดดันที่อยู่ภายใน และจะแหลกสลายไปอย่างรวดเร็ว

แผนการครั้งนี้ของพวกเขานับว่าชั่วร้ายอำมหิตอย่างยิ่ง

โดยปกติแล้วเหล่านักเรียนของสถาบันเทพสงครามล้วนใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ของตนเองบุกเข้าไปในห้องโถงเวทย์มนต์ โดยใช้สถานที่แห่งนี้กดดันพลังศักดิ์สิทธิ์ของตนเองให้สามารถปะทุออกมาได้มากขึ้น

ในช่วงเวลานี้สือฮ่าวและนักสู้คนอื่นถูกขังอยู่ในคุกทองคำศักดิ์สิทธิ์ และถูกเคลื่อนย้ายเข้าไปห้องโถงเวทมนตร์แห่งนี้

เมื่อไปถึงเพียงครึ่งทางวัวชราและคนอื่นๆล้วนตกอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช ร่างกายของพวกเขาระเบิดเป็นชิ้นๆจากแรงกดดัน

ในขณะเดียวกันนักเรียนของสถาบันเทพสงครามเหล่านี้ก็ต้องการที่จะเห็นว่าฮวงแข็งแกร่งเพียงใด ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาร่วมกันส่งสือฮ่าวเข้าไปในส่วนลึกของห้องโถงเวทย์มนต์

อย่างไรก็ตามเป็นเพราะเหตุนี้ภัยพิบัติจึงเกิดขึ้น

ในตอนแรกสือฮ่าวพยายามอย่างเต็มที่ โดยใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาเพื่อต่อต้านแรงกดดันของพลังเวทย์มนตร์ที่ไร้ขอบเขต

ผู้คนมากมายส่งเสียงหัวเราะด้วยความสนุกสนาน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงขอให้คนปลดโซ่ตรวนของสือฮ่าวออกไป

เพราะพวกเขาต้องการเห็นขีดจำกัดว่าเขาจะสามารถทนได้นานสักแค่ไหนหากไม่มีโซ่ตรวนพวกนั้น

เห้งเจีย!

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังกึกก้อง ภายในห้องโถงเวทย์มนต์เกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่

ใบหน้าของผู้คนมากมายกลายเป็นซีดเผือดไร้สีเลือด จากนั้นพวกเขาก็ร้องออกมาด้วยความกลัว

เป็นเพราะพวกเขาสูญเสียการควบคุมพลังศักดิ์สิทธิ์ พวกมันหลั่งไหลออกมาจากร่างกายโดยไม่สามารถควบคุมได้

เป็นเหตุให้แรงกดดันในห้องโถงเวทมนตร์แห่งนี้กระหน่ำเข้าโจมตีร่างกายของพวกเขา

นี่เป็นเพราะสือฮ่าว!

เขามีความสามารถประเภทหนึ่งที่ทำให้ญาณวิเศษทุกชนิดที่โจมตีมาไร้ผล ยิ่งไปกว่านั้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขามักจะศึกษามันอย่างลับๆดังนั้นความสามารถนี้จึงโดดเด่นมากขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้สือฮ่าวใช้ญาณวิเศษประเภทนี้อย่างสุดกำลัง เป็นเหตุให้พลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายของนักเรียนเหล่านั้นไร้ผลไม่สามารถใช้ออก

เมื่อเรื่องราวเป็นเช่นนี้ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ย่อมไม่สามารถหลีกเลี่ยงหายนะพ้น!

ผู้คนกว่าร้อยคนกรีดร้องอย่างน่าสังเวช เมื่อพวกเขาสูญเสียการป้องกันของพลังศักดิ์สิทธิ์ ร่างกายของพวกเขาก็ถูกบดขยี้ด้วยพลังอันไร้ขอบเขตของห้องโถงเวทย์มนต์

ดังนั้นจึงเกิดโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ขึ้น

ในห้องโถงนี้นักเรียนชั้นยอดเหล่านั้นก็เหมือนกับ 'นักสู้' ที่ถูกส่งเข้ามาก่อนหน้านี้ ร่างกายของพวกเขาถูกแรงกดดันบดขยี้จนแหลกเหลวจนแทบไม่มีผู้ใดสามารถรอดชีวิต

อา ...

ในท้ายที่สุดก็มีศิษย์ชั้นยอดแปดสิบสามคนที่ร่างกายและจิตวิญญาณถูกบดขยี้จนแหลกสลายตายเป็นเหตุการณ์ครั้งนี้

นี่เป็นหายนะครั้งใหญ่ที่ไม่มีผู้ใดคิดว่ามันจะเกิดขึ้น

“นี่มัน…เป็นความหายนะอย่างแท้จริง!”

ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างคำรามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว อัจฉริยะมากมายของสถาบันเทพสงครามต้องเสียชีวิตไปในอุบัติเหตุครั้งนี้ เป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยจริงๆ

“ฮ่าฮ่าน่าสนใจๆ ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องลงมือ มันจะเป็นการสูญเปล่ามากเกินไปที่จะพลาดคู่ฝึกที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้”

“ตอนแรกข้าไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อย แต่ไม่นึกว่าเขาจะสร้างความวุ่นวายถึงขนาดนี้ มันควรถึงเวลาสักทีที่เขาต้องทำตัวเป็นหินลับมีด”

ชายหนุ่มจากตระกูลจักรพรรดิสองคนกำลังสนทนากันด้วยความตื่นเต้น

หลังจากที่เข้าสู่สถาบันเทพสงครามพวกเขาก็ลืมเรื่องของฮวงไปจนเกือบหมดแล้ว เพียงมุ่งเน้นไปที่การค้นหาสมบัติโบราณที่จักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญทิ้งไว้ในดินแดนลับของเขา

แต่เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ย่อมกระตุ้นให้พวกเขากระหายการต่อสู้อีกครั้ง อย่างไรก็ตามพวกเขามาช้าเกินไป

"อะไร? ตระกูลกู่พาตัวฮวงไปแล้ว?!”

ตระกูลกู่เป็นตระกูลราชาที่มีสถานะเทียบเท่ากับตระกูลจักรพรรดิ การกระทำของพวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องขอความเห็นของผู้ใด

ตระกูลนี้ครั้งหนึ่งเคยอาศัยอยู่ในเก้าสวรรค์สิบพิภพ!