ตอนที่ 840 พี่อาเจ๋อ ฉันไม่เลิกนะ

เหมาเยซื่อยิ้มราวกับว่าเขาอารมณ์ เขามองลงไปที่ผ้าปิดตาลายมิกกี้เมาส์และโดนัลด์ดั๊ก แล้วรู้สึกว่ามันก็น่ารักดีนี่น่า

“ผมชอบทุกอย่างแหละ ที่คุณให้”

เขาได้รับของขวัญราคาแพงมากมายแล้ว

เขาไม่ได้ขาดอะไรหรอก

ชายคนนี้มองดูเธออย่างอ่อนโยน มันทำให้หัวใจของเฉียวเมียนเมียนเต้นเร็วและแรง

เธอเป็นคนเดียวที่หัวใจเต้นแรงเพราะสามีของตนเองหรือเปล่านะ

เธอไม่ได้เป็นคนที่น่าผิดหวังจนเกินไปใช่หรือไม่?

เธอถูกเขาจีบอยู่ทุกวัน และการจีบแบบสบาย ๆ ของเขา ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงและใบหน้าแดงก่ำ

เธอจะตอบสนองด้วยท่าทีเช่นนี้ เฉพาะต่อหน้าเหมาเยซื่อเท่านั้น

เธอรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะทำท่าทีเช่นนี้ต่อหน้าสามีของตนเอง

ก็ใครใช้ให้สามีของเธอ...มีเสน่ห์เกินไปเล่า

...

ร้านอาหารที่เหมาเยซื่อให้เว่ยเจิ้งจองไว้ล่วงหน้าเป็นห้องอาหารที่หมุนดูวิวได้ 360 องศา ที่พวกเขาเคยมาเมื่อครั้งก่อน

เฉียวเมียนเมียนไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบกับเฉียวอันซินในการมาที่ร้านนี้ครั้งแรก

แต่พวกเขาก็ได้พบกันจริง ๆ

อาหารเย็นนั้นหรูหราและอร่อย

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว เฉียวเมียนเมียนลุกไปเข้าห้องน้ำ

เธอเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงความโกลาหลจากภายนอก

มีชายและหญิงกำลังคุยกันอยู่

เสียงของพวกเขาฟังดูคุ้นเคย

ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะกำลังร้องไห้ ขณะที่เธอส่งเสียงคำราม

“ไม่ ไม่เอา พี่อาเจ๋อ ฉันไม่เลิก”

เฉียวเมียนเมียนเผชิญหน้ากับชายคนนั้น

ผู้ชายที่เธอเคยคุ้นเคยที่สุด ทว่าตอนนี้เขากลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอไปแล้ว กำลังหมดความอดทน เขาพูดอย่างเย็นชา

“อันซิน ใจเย็น ๆ หน่อยจะได้ไหม คนตั้งมากมาย ไม่ดีหรอกนะที่จะให้ใครมาเห็นคุณแบบนี้”

“เราไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว ผมตัดสินใจอยู่กับคุณในตอนนั้น ก็เพราะว่าคุณบอกว่าคุณท้องลูกของผม ผมเพียงแค่ต้องรับผิดชอบต่อเด็กในท้องก็เท่านั้นเอง เพราะอย่างนั้น...”

“ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น ผมคงไม่เลิกกับเมียนเมียนหรอก”

“ถ้าคุณไม่โกหกผม ผมกับเมียนเมียน พวกเราคงแต่งงานกันไปแล้ว”

“แน่นอน เรื่องนี้ผมไม่อาจตำหนิคุณเพราะเรื่องที่ผ่านมาแล้วหรอก ผมโง่เอง ที่ไม่พาคุณไปตรวจร่างกาย แล้วเชื่อคุณไปดื้อ ๆ อย่างนั้น เพราะงั้นกับเมียนเมียน...”

เขาดูเสียใจและไม่พอใจเป็นอย่างมาก

เฉียวอันซินก็ยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้น

“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน จะเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับเฉียวเมียนเมียนงั้นเหรอ? คุณจะบอกว่าถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คุณคงแต่งงานกับเธอไปแล้วอย่างงั้นเหรอ?”

เฉียวอันซินโกรธจนร่างกายของเธอสั่น เธอเยาะเย้ย

“ตอนนี้คุณอยากเลิกกับฉัน ก็มาบอกว่าเป็นเพราะฉันโกหกคุณ ที่จริงก็เพราะอยากจะหาเรื่องไม่ใช่หรือไง”

“คุณเสียใจอย่างงั้นเหรอซูเจ๋อ ถึงฉันจะไม่โกหก คุณก็ต้องเสียใจอยู่ดี อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ พวกคุณก็เป็นแบบเดียวกันหมดนั้นแหละ คุณไม่รู้วิธีที่จะหวงแหนสิ่งที่ตัวเองมี จะมาเสียใจก็ตอนที่เสียมันไป แล้วมานั่งทำเป็นคิดถึงแฟนเก่าไ

“ตอนที่คุณคบกับเฉียวเมียนเมียน คุณไม่ได้คิดคิดว่าเธอดีขนาดนั้น แต่หลังจากคุณเลิกกัน แล้วยิ่งตอนที่เห็นว่าเธอมีแฟนใหม่แล้ว คุณถึงเสียใจใช่ไหมล่ะ? ผู้ชายของเฉียวเมียนเมียนกวนใจคุณล่ะสิ ทำให้คุณรู้สึกเหมือนว่าโดนแย่งบางสิ่งไปใช่ไหมล่ะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกคุณมันก็เท่านั้น เมื่อรู้สึกว่าเสียไปแล้ว ถึงจะเริ่มตื่นตระหนก คุณกลัวล่ะสิ อยากได้เธอคืนอย่างงั้นสิ”