245-246

5/10

Ep.245

เมื่อต้องต่อสู้ไปพลาง คอยระวังหมอกดำไปพลาง หญิงชุดดำกับซอมบี้ชายก็เริ่มเสียเปรียลงทุกที เกรงว่าอีกไม่นานพวกเขาคงพ่ายแพ้

“ซอมบี้ผิวดำนั่นค่อนข้างน่าสนใจทีเดียว” ซูเฉินพึมพำ เหลือบมองบนหน้าจอควบคุม

แล้วเขาก็พบว่าบนจอ มีจุดสีดำ น้ำเงิน และแดงอย่างละหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่

ภาพนี้ทำให้ซูเฉินเข้าใจในทันที ว่าซอมบี้ผิวดำหมึกนั้น แท้จริงแล้วเป็นพวกต่างเผ่า

แต่มาจากเผ่าพันธุ์ไหนยังไม่ทราบ

“เสี่ยวจือ ไปดูกันเถอะ” ซูเฉินสั่ง

เหตุผลที่มาที่นี่ก็เพื่อล่าซอมบี้ มันคงจะเสียเวลาหากเอาแต่เฝ้าดูต่อไปเรื่อยๆ

“รับทราบ”

[รถศึกอัจฉริยะ] เริ่มเดินเครื่อง ขับเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล

สิบวินาทีต่อมา มันก็มุ่งมาถึงเบื้องหน้าของกลุ่มมนุษย์และคลื่นซอมบี้

การปรากฏตัวของ [รถศึกอัจฉริยะ] ดึงดูดความสนใจของทั้งสองฝ่ายทันที

ต้องขอบอกว่า การมาเยือนของ [รถศึกอัจฉริยะ] ดูน่าเกรงขามมาก มันเคลื่อนเข้ามาคล้ายไม่สนใจคลื่นซอมบี้หรือกลุ่มมนุษย์อย่างสิ้นเชิง

เห็นฉากนี้ ซอมบี้ผิวดำหมึกและตัวแทนฝั่งมนุษย์ก็หยุดสู้กัน ทั้งสามมองไปยัง [รถศึกอัจฉริยะ]

เอี๊ยดดดด ..!

ตามมาติดๆด้วยเสียงเบรกอย่างกะทันหัน [รถศึกอัจฉริยะ] จอดลงขวางหน้าทั้งสองฝ่ายเอาไว้

จากนั้น ประตูรถถูกเปิดออก ซูเฉินก้าวลงมาอย่างช้าๆ

ในพริบตา ทุกสายตาจับจ้องไปยังซูเฉิน

“เขาเป็นใครกัน? ต้องมีความกล้าขนาดไหนกันถึงบุกเข้ามาในสนามรบแบบนี้?”

“เขาดูเด็กจัง แถมยังหล่อมากด้วย!”

“หล่อแล้วมีประโยชน์อะไร! เข้ามาวุ่นวายแบบนี้ เดี๋ยวซักพัก เขาก็จะไม่เหลือใบหน้าหล่อๆแบบนั้นอีกต่อไป”

…

ทางฝั่งมนุษย์ เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปหล่อลงจากรถ ก็เริ่มกระซิบกระซาบ

“มนุษย์ เจ้ามาที่นี่ทำไม?” ซอมบี้ผิวดำหมึกมองซูเฉิน แค่นเสียงเย็นชา

ในสายตามัน ซูเฉินยังเด็กมาก และจากอายุไม่น่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งอะไร

อย่างไรก็ตาม แม้อยู่ต่อหน้ากองกำลังซอมบี้นับหมื่น แต่ยังกล้าบุกเข้ามาด้วยท่าทียังคงสงบไม่เสื่อมคลาย เรื่องนี้ทำให้ซอมบี้ผิวดำหมึกสับสนเล็กน้อย

“มีจุดประสงค์เดียวเท่านั้นที่มา” ซูเฉินจ้องมองซอมบี้ผิวดำหมึก แสยะยิ้ม กล่าวปนเสียงหัวเราะว่า “นั่นคือฆ่าแก!”

ทันทีที่ประโยคนี้ถูกเปล่งออกมา ฝูงชนบังเกิดความโกลาหล

“ให้ตายเถอะ ไอ้ประสาทนี่มาจากไหนกัน! จะอวดดีเกินไปหน่อยไหม?”

“ออกจะหล่อแท้ๆ ไม่น่าโง่เลย เสียดายจัง”

“คนหนุ่มสาวที่ไม่เคยผ่านความเจ็บปวด หรือความทุกข์ทรมานก็เป็นซะแบบนี้ ไม่รู้จักฟ้าสูงดินต่ำ!”

“เขากล้าพูดจาใหญ่โตถึงขนาดนี้ได้ยังไง?”

…

มนุษย์เกือบทุกคน จ้องมองซูเฉินด้วยสายตาโง่งม

พวกเขาเห็นพ้องเป็นเสียงเดียวกัน ว่าซูเฉินจะต้องตายอย่างแน่นอน

“น้องชาย นายควรรีบออกไป ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่นายจะมีส่วนร่วมได้”

หญิงชุดดำไม่ทราบว่าเหตุใดซูเฉินถึงได้อวดดีนัก แต่เห็นแก่ที่เป็นมนุษย์ด้วยกัน เธอเลยเอ่ยปากเตือน

“คิดหนีตอนนี้? ถามเราราชารึยังว่าอนุญาตหรือไม่?” ซอมบี้ผิวดำหมึกเยาะหยัน ในดวงตามันทอประกายเย็นยะเยือก

ซูเฉินขู่ว่าจะฆ่าพวกมัน คำนี้ได้ยินชัดเจน

อย่างไรก็ตาม เปิดตัวทำทีว่าเป็นผู้แข็งแกร่ง เสร็จแล้วจะจากไปง่ายๆกระนั้นหรือ?

คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงมีอภิสิทธิ์เช่นนั้น?

ช่วงเวลานี้ ซอมบี้ผิวดำหมึกตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าภูมิหลังของซูเฉินจะเป็นใคร มันก็จะฆ่าอีกฝ่ายให้จงได้

“แล้วฉันบอกเมื่อไหร่ว่าจะไป?” ซูเฉินปาดจมูกเขา กล่าวอย่างไม่แยแสว่า “ดูเหมือนแกต้องการจะงัดกับเหล็กแข็งอย่างฉัน รู้รึเปล่าว่านั่นคือการแส่หาที่ตาย?”

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดจากปาก เป็นอีกครั้งที่ฝั่งมนุษย์เกิดเสียงฮือฮา

“เหอ เหอ เจ้าหมอนี่ไม่ใช่แค่อวดดีแล้ว กระทั่งนิสัยยังก้าวร้าว”

“แสร้งแสดงว่าเป็นผู้แข็งแกร่งไม่พอ ยังหลอกตัวเองว่าจะฆ่าพวกซอมบี้ได้อีก!”

6/10

Ep.246

“คนเผ่ามนุษย์กล้าอวดดีเช่นนี้ ช่างไม่รู้จักที่ตาย! รู้ตัวหรือไม่ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”

ซอมบี้ผิวดำหมึกอีกตัวก้าวออกมาจากฝูงซอมบี้ แต่ตัวนี้ ร่างของมันสูงกว่าตัวแรก แถมภาษาที่เอ่ย ยังไม่ใช่ภาษามนุษย์

“ฉันเป็นเผ่ามนุษย์แล้วทำไม? อาศัยแค่แก ฉันขอแค่มือเดียวก็ฆ่าได้แล้ว!”

ซูเฉินกล่าวเหยียดหยาม ตะโกนกลับไปด้วยภาษาของอีกฝ่าย

“นี่เจ้า ..! รู้จักภาษาเผ่าอมตะของเราได้อย่างไร?” ซอมบี้ตัวสูงอึ้งไปชั่วขณะ ได้สติตวาดขู่อย่างดุร้าย “จงบอกความจริงมา มิเช่นนั้นข้าจะทรมานเจ้าชนิดต่อให้ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่ก็ตายไม่ได้!”

ซูเฉินเบ้ปาก กล่าวติดตลกว่า “ความจริงก็คือ ฉันเป็นบรรพบุรุษของแก เลยสามารถพูดภาษานี้ได้”

“นี่เจ้าอยากตาย?”

ซอมบี้ตัวสูงถูกนำบรรพชนมาล้อเล่นก็โกรธเกรี้ยว ยกกระบองเขี้ยวหมาป่าขึ้นมา พุ่งเข้าหาซูเฉิน

“ใครกันแน่ที่อยากตาย?”

ซูเฉินยิ้มเยาะ ปลดปล่อยหอกน้ำแข็งออกไป

“ปรมาจารย์มนตรา?”

เมื่อซอมบี้ตัวสูงเห็นซูเฉินปลดปล่อยเวทมนต์ สีหน้าของมันก็แสดงออกถึงความดูแคลนเล็กน้อย ง้างกระบองเขี้ยวหมาป่าและทุบลงไป

อำนาจของปรมาจารย์มนตรา จะสำแดงฤทธิ์ได้สูงสุดก็ต่อเมื่ออยู่ในระยะไกล

ขณะที่ตำแหน่งของมันกับซูเฉิน อยู่ห่างกันแค่ไม่กี่เมตร ในระยะนี้ ตราบใดที่มันสามารถต้านทานเวทย์แรกของซูเฉินได้ มันก็จะสามารถรุกเข้าประชิดตัว และสะบั้นศีรษะซูเฉินได้สำเร็จ

อย่างไรก็ตาม ความคิดมักสวยงาม แต่ความเป็นจริงมักโหดร้าย

ท่าหอกน้ำแข็งของที่ซูเฉินปลดปล่อยออกมานั้นเป็นเวทมนต์เลเวล 4 ทั้งยังถูกหลอมรวมเข้ากับ [เหมันต์เก้าเร้นลับ] ส่งผลให้พลังทำลายเหนือกว่าเวทมนต์เลเวล 5 อยู่เล็กน้อย

ขณะที่ซอมบี้ตัวสูงเป็นแค่ผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 แล้วแบบนี้มันจะต้านทานได้อย่างไร?

วินาทีถัดมา กระบองเขี้ยวหมาป่าก็ฟาดลงบนหอกน้ำแข็งที่พุ่งเข้าใส่

อย่างไรก็ตาม ฉากที่หอกน้ำแข็งถูกทุบจนแหลกเป็นเสี่ยงๆกลับไม่ปรากฏขึ้น

ในทางกลับกัน ดันเป็นกระบองเขี้ยวหมาป่าที่หักเป็นสองท่อน

“ได้ไงกัน? หรือว่าแก ..!”

เห็นอาวุธในมือพัง ซอมบี้ตัวสูงฉุกคิดได้ทันที ว่าเวทมนต์ที่ซูเฉินปลดปล่อยออกมา ไม่ใช่เวทย์เลเวล 3 อย่างแน่นอน หรือต่อให้เป็นเวทย์เลเวล 4 ก็ไม่น่าจะทำลายอาวุธของมันได้ง่ายดายเช่นนี้

ฉะนั้นสมควรเป็นเวทย์เลเวล 5 ใช่หรือไม่?

อีกฝ่ายคือผู้ใช้มนตราเลเวล 5 กระนั้นหรือ?

ความคิดนี้ผุดเข้ามาในใจ สีหน้าของซอมบี้ตัวสูงแปรเปลี่ยนไปอย่างบ้าคลั่ง มันกำกระบองเขี้ยวหมาป่าที่เหลือครึ่งท่อน กระโดดถอยออกมาอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม ถอยมาได้ไม่กี่ก้าว มันก็ถูกหอกน้ำแข็งไล่ตามทัน

พริบตานั้นเอง มันสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกที่เสียดแทงลึกไปถึงกระดูก ทั้งตนทั้งร่างไม่สามารถขยับเคลื่อนไหว สติค่อยๆเลือนคล้ายจมอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆ

เห็นภาพนี้ ฝ่ายมนุษย์เกิดความโกลาหลขึ้นทันใด

“อื้อหือ! ท่าหอกน้ำแข็งทรงพลังถึงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“ต่อให้ศัตรูคือผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 แต่ก็ยังสามารถแช่แข็งเป็นรูปสลักได้ หรือว่านั่นจะเป็นเวทย์เลเวล 4 ?”

“น่ากลัวว่าเวทย์เลเวล 4 ก็ยังไม่ทรงพลังถึงขนาดนี้”

“โอ้พระเจ้า เมื่อกี้พวกเราหัวเราะเยาะเขาเพราะคิดว่าแสร้งเป็นอวดดี แต่จริงๆแล้วเขามีความสามารถมากพอที่จะพูดแบบนั้นจริงๆ”

“เจ้าหนุ่มนั่นจะเท่เกินไปแล้ว! ถ้าฉันเด็กกว่านี้ซักสิบปี ฉันจะแต่งงานกับเขา!”

“ยี้! อย่างเธอน่ะหรือเขาจะยอมแต่ง ต้องฉันนี่!”

…

ซอมบี้ผิวดำหมึกที่เหลือ ขณะนี้ทั้งหมดต่างเผยสีหน้าตื่นตะลึง

เพราะความแข็งแกร่งของซูเฉิน เหนือความคาดหมายอย่างสิ้นเชิง

ใครจะไปคิดกัน ว่าชายหนุ่มที่ดูเหมือนอายุไม่ถึง 20 ปี จะครอบครองความสามารถอันทรงพลังที่สามารถสังหารผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 ได้ดั่งใจนึก

อาจกล่าวได้ว่า แค่อาศัยท่าหอกน้ำแข็ง ซูเฉินก็แข็งแกร่งอย่างหาผู้ใดเทียบ

หัวใจของซอมบี้ผิวดำหมึกบังเกิดความกังวลอย่างเหลือล้น

เมื่อครู่ซูเฉินประกาศว่าจะฆ่าพวกมัน และอีกฝ่ายได้พิสูจน์แล้วว่าแกร่งพอจะทำเช่นนั้นจริงๆ

แล้วแบบนี้มันควรทำอย่างไรดี?

ยืนอยู่เฉยๆเพื่อเฝ้ารอความตาย?

หรือตัดสินใจลุกขึ้นสู้ดี?

ซูเฉินกวาดสายตามองไปรอบๆ ในที่สุดก็หยุดลงบนร่างซอมบี้ผิวดำหมึก

เขามองออกแล้ว ว่าซอมบี้สีดำหมึกสมควรเป็นผู้นำของกองกำลังซอมบี้ฝูงนี้

คิดจับโจรก็ต้องจับหัวหน้าเป็นอันดับแรก

วิธีการฆ่าซอมบี้ สมควรกำจัดซอมบี้ที่แข็งแกร่งที่สุดก่อน

ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ซอมบี้ผิวดำหมึกคือเป้าหมายแรกของซูเฉิน