ตอนที่ 14 : เรียกปรมาจารย์เจียงเฉินมาเพื่อบอกเลิก
ตอนที่ 14 : เรียกปรมาจารย์เจียงเฉินมาเพื่อบอกเลิก
ที่ประตูทางเข้าเขตชุมชน
ดวงตาของซูเสี่ยวเสี่ยวกลอกไปมา "น้องเจียงเฉินให้พี่สาวพูดอะไรหน่อย"
เจียงเฉินสงสัยว่าเธอไม่สบายใจหรือใจดี: "พี่ต้องการบอกอะไรผมหรอ ดูน่าลึกลับจัง"
แก้มของซูเสี่ยวเสี่ยวแดงและเธอก็ยกหน้าอกของเธออย่างภาคภูมิใจ:
"ดูสิ พวกมันยังรูปร่างดีอยู่เลย"
ครั้งก่อนที่เธอได้เจอกับเขาครั้งแรก ทั้งๆที่เธอพยายามเสนอตัวให้แต่เขาก็ปฏิเสธเธอจึงคิดว่าเธอนั้นไม่มีแรงดึงดูดสำหรับตัวเขาหรืออาจจะเพราะตอนนั้นเธอใส่เสื้อตัวใหญ่เกินไป ดังนั้นเมื่อเจอกันครั้งนี้เธอจึงพยายามเรียกความมั่นใจกลับมา
“ก็จริงนะ แต่ผมคงบอกไม่ได้” เจียงเฉินมองดู
“น่าเกลียด~”
ซูเสี่ยวเซียวปิดคอของเธออย่างอายๆ ติ่งหูของเธอเป็นสีแดงทั้งหมด
“ใครจะไปพูดโกหกกันล่ะ ถ้านายจะไม่เชื่อ... นายก็ไม่ต้องเชื่อก็ได้...”
“ถ้าผมไม่เชื่อล่ะ”
เจียงเฉินยิ้มออกมา ผู้หญิงบางคนก็มักจะแต่งตัวหลวมๆเพื่อไม่ให้ตัวเองนั้นโชว์รูปร่าง
“โอ้... น้องชายเจียงเฉิน นายมันน่าตายจริงๆ ฉัน...ฉันอยากกลับไปแล้ว”
ใบหน้าของซู่เสี่ยวเสี่ยวร้อนมากราวกับมีไอน้ำบางๆ และเธอก็รีบเดินออกไปอย่างอายๆ
ครั้งนี้ หลังจากได้รับข้อมูลติดต่อของน้องชายเจียงเฉิน ครั้งต่อไปเธอก็จะไปหาน้องชายเจียงเฉินได้ง่ายขึ้น
แม้ว่าเธอจะชอบเจียงเฉินมาก แต่ยังไงเจียงเฉินยังก็ยังไม่ได้เป็นแฟนของเธอ!
ดังนั้นการทำแบบนี้จึงไม่ควร!
แต่ถ้าเจียงเฉินโกรธเพราะจู่ๆเธอก็วิ่งหนีไป~
ซูเสี่ยวเสี่ยวรู้สึกประหม่ามากและตัดสินใจส่งข้อความถึงเจียงเฉินทันที
[น้องเจียงเฉิน ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะวิ่งหนีนาย】
ติ้ง~
ในไม่ช้าเจียงเฉินก็ตอบกลับเธอ
[ ไม่เป็นไรครับ แล้วก็ช็อคโกแลตที่พี่ให้ผมมามันหวานมาก ผมชอบมันมาก และขอบคุณสำหรับวันนี้ครับ 】
ว้าว! ! !
เจียงเฉินจะหวานเกินไปแล้ว!
ฉันอยากจะกระโดดลงไปในอ้อมแขนของน้องชายเจียงเฉินจริงๆ~
เป็นเหมือนกับแมวเหมียวในอ้อมแขนของเขา~
“ฉัน ซู่เสี่ยวเสี่ยว ต้องพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้เป็นแฟนที่ดีสำหรับน้องชายเจียงเฉินให้ได้~”
“โอ้ย~ สู้!”
......
ณ ชุมชนหลินเฟิง
เวลาประมาณสิบโมงเช้า
ชุมชนนี้ค่อนข้างเปิดกว้าง อนุญาตให้ทุกคนเข้าได้
เจียงเฉินขนพัสดุเข้าไปในชุมชน
เด็กชายที่ดูเรียบๆและอารมณ์ดี ก็เดินผ่านเจียงเฉินไปพร้อมกับกระเป๋าในมือ
เขาพึมพำกับตัวเอง "ฉันจะซื้ออาหารเช้าไปให้เสี่ยวหลาน เธอต้องประหลาดใจมากๆแน่"
เขาหยุดอยู่ที่เดียวกับเจียงเฉิน และทำการหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออกพร้อมกัน
บี๊บ~
เสียงโทรศัพท์มือถือของเจียงเฉินดังออกมา เห็นได้ชัดว่าสายที่เขาโทรไปนั้นไม่ว่าง และเขาก็เหลือบตามองไปที่เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างๆ
และพบว่าโทรศัพท์ของเด็กชายคนนี้กำลังเชื่อต่อสายอยู่
มีเสียงจากโทรศัพท์ของเด็กชาย
เป็นเด็กผู้หญิง เสียงของเธอค่อนข้างหงุดหงิด
“ทำไมถึงโทรมาแต่เช้าเนี่ย”
“เสี่ยวหลาน ฉันซื้อเสี่ยวหลงเปาที่เธอชอบแล้วก็เต้าหู้ทอดมาให้ ลงมารับมันไปหน่อยสิ!”
“ฉันไม่อยากกิน ฉันไม่อยากกิน”
“แต่ฉันอยู่ชั้นล่างที่บ้านของเธอแล้วนะ ลงมาเถอะ ตกลงไหม”
“ฉันง่วงมาก นายมันน่ำรำคาญจริงๆ”
"ที่รัก ถ้าเธอไม่กินอาหารเช้าทุกวันแบบนี้กระเพาะจะแย่เอานะ ลงมาเร็วๆ นะ"
“ฉันบอกว่าไม่ ไม่อยากกิน เข้าใจไหม”
"..."
เด็กชายอ้อนเธอต่อเนื่องเป็นเวลาห้านาที อ้อนไปมาอย่างไม่รู้จบ แต่หญิงสาวที่อยู่ปลายสายยังคงนิ่งเฉย
และเป็นเพราะเจียงเฉินมีพัสดุที่เป็นของเสี่ยวหลาน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มาที่นี่เพื่อฟังละครสุนัขอ้อนเจ้านายเป็นเวลาห้านาทีแน่
สำหรับเด็กชายขี้ประจบคนนี้ เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเขา เขาจึงไปหาซื้ออาหารเช้ามาเพื่อโชว์ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และมันทำให้เขารู้สึกประทับใจตัวเองมาก แต่เขาก็ไม่รู้เลยว่าคนอื่นๆนั้นไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกับเขาเพราะคนรอบๆเขานั้นรู้สึกว่าเขามันเป็นคนโง่
“เสี่ยวหลาน ผมผิดเองที่ซื้อมาให้เธอโดยไม่ได้บอกเธอก่อน แต่ไหนๆผมก็มาแล้วก็ลงมารับมันไปทีเถอะ ผมสัญญาเลยถ้าเธอลงมาเอาแล้วผมจะไปทันที”
“นายก็กินเองสิ ฉันไม่อยากกิน”
ตื้ด.....!
โทรศัพท์วางสายแล้ว
ปล่อยให้คนในที่เกิดเหตุสลดใจเท่านั้น
ถ้าจะให้ถามบนโลกใบนี้ความรักคืออะไร บางคนก็คงตอบว่ามันคือสิ่งที่ทำให้คนรู้สึกไม่สบายและคลื่นไส้
“สำหรับเรื่องแบบนี้นายน่ะอ่อนเกินไป”
เจียงเฉินอดส่ายหัวไม่ได้และถอนหายใจออกมา
“แกจะไปรู้อะไร? คนแบบแกก็คงได้แต่คบกับพัสดุไปวันๆ ไม่เคยมีแฟนกับใครเขาหรอก คุณสมบัติของนายมันยังไม่พอมาตัดสินฉันคนนี้หรอกนะ!”
เด็กชายดูไม่มีความสุขและเมินความหวังดีของเขา
คนแบบนี้สมควรโดนแบบนี้จริงๆ
เจียงเฉินเยาะเย้ย "งั้นหรอ ถ้างั้นฉันจะลองเรียกแฟนของนายลงมาให้ดูละกัน!"
“หึ ฉันพูดไปขนาดนั้นเธอยังไม่ลงมาเลย แล้วแบบแกล่ะจะเป็นไปได้ยังไง”
เด็กชายดูถูกเหยียดหยาม
“แน่นอน นายก็ไปหาที่ซ่อนก่อนและดูการแสดงของฉัน ตกลงไหม” เจียงเฉินยิ้ม
เด็กชายลังเลอยู่สามวินาที แต่ในที่สุดเขาก็ตกลงและไปซ่อนตัวในพุ่มไม้ข้างๆ เขา
เจียงเฉินโทรไปที่โทรศัพท์ของหญิงสาวโดยตรง
“สวัสดีครับ พัสดุของคุณมาถึงแล้ว กรุณาลงมารับมันด้วยครับ”
ไม่ถึง 3 นาที
ก็มีหญิงสาวออกมา
เด็กชายที่เห็นก็มีท่าทางแปลก ๆ แต่เขายังคงแก้ตัวให้แฟนสาวของเขา เพราะท้ายที่สุดเจียงเฉินก็เป็นคนส่งของ ดังนั้นเธอจึงไม่ปฏิเสธที่จะลงมาหรอกมั้ง?
แต่ภาพต่อมาที่เขาเห็นก็ทำให้เขาช็อค!
เจียงเฉินยิ้มอย่างสดใส และถามสาวสวยตรงหน้าเขาอย่างอ่อนโยน:
“คุณชื่อเสี่ยวหลานใช่ไหม”
"ค่ะ"
หญิงสาวพยักหน้าและเหลือบแอบมองเจียงเฉินอย่างลับๆ หัวใจของเธออยู่ในตอนนี้มีแต่ความสับสนวุ่นวาย
ว้าว!
หล่อะไรขนาดนี้!
นี่เขาตรงกับสเป็คที่ฉันชอบเลย!
พี่ชายคนส่งของเป็นชายหนุ่มรูปงาม!
หล่อกว่าแฟนฉันหลายร้อยเท่าเลยนะ!
เจียงเฉินกล่าวอย่างจริงจัง: "เสี่ยวเจียปี้ยู่, ฮุ้ยจื่อหลานชิง ชื่อนี้เหมาะกับบรรยากาศของคุณมาก"
เจียงเฉินพูดคำหวานออกมาจนแทบจะสำลัก น้ำลายเป็นน้ำเชื่อมไปแล้ว
เซียวหลาน ชื่อนี้มาจาก Bad Street ไม่ใช่เหรอ
เซียวหลานเปิดตาทันทีและยิ้ม หัวใจของเธอก็เบ่งบาน
ชายส่งพัสดุคนนี้ทั้งหล่อและดูดี ดีกว่าแฟนของเธอมาก! !
"คุณมีใน We Chat ไหม ถ้าครั้งฉันต้องการส่งพัสดุ ฉันจะได้เรียกคุณผ่าน We Chat โดยตรงเลย เป็นไงฟังดูเข้าท่าไหม"
เสี่ยวหลานกล่าวพลางขยิบตาให้เจียงเฉิน
เมื่อเห็นทั้งสองคนคุยกันอย่างสนิทสนม แฟนหนุ่มที่กำลังนั่งยองๆ อยู่บนพื้นหญ้าก็โมโหและตะโกนออกมาทันที
“เสี่ยวหลาน เธอทำอะไร!!!”
เด็กหญิงตกตะลึงครู่หนึ่งก่อนหันศีรษะไปดู และปรากฏว่าแฟนของเธอยังคงเฝ้ามองตัวเองอยู่ในดงหญ้าก่อนจะเดินออกมา!
“ไม่มีอะไร ฉันขอให้พี่ชายทิ้งข้อมูลติดต่อไว้ คราวหน้าจะส่งพัสดุจะได้สะดวก มีอะไรอีกไหม?”
“นี่ อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนะ ที่พวกเธอสองคนจ้องตากัน!”
“โอ้ ได้โปรดเถอะ แล้วนายล่ะกำลังทำอะไรอยู่ กำลังนั่งยอง ๆ อยู่บนพื้นหญ้าในเวลากลางวัน นายมันน่ารังเกียจมากกว่าหรือเปล่า ดูเหมือนนายจะเล่นเกมมากเกินไปแล้วสินะ แล้วอีกอย่างนะนี่มันก็ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย!”
“อะไรนะ เธอจะบอกว่าฉันทำไม่ถูกต้องงั้นหรอ ฉันซื้ออาหารเช้ามาให้ทุกวันหยุด แต่เธอก็ไม่เคยลงมารับ แต่กับคนรับส่งพัสดุ คุณถึงกับต้องใช้ We Chat! เขาดีกว่าฉันตรงไหน?”
“ฉันแค่ไม่อยากกินข้าวเช้าที่นายซื้อมา แล้วฉันผิดอะไรที่ฉันจะเพิ่ม We Chat เขาและเขาก็หล่อกว่านายจริงๆ และคุยเก่งกว่านาย! มีปัญหาอะไรไหม?”
“เธอ! เธอ! เธอ! เราเลิกกัน!”
เด็กชายหน้าแดงและหูของเขาก็แดง ก่อนจะพูดออกมา
“โอเค งั้นเราก็เลิกกันเถอะ”
“ไม่ ไม่ ไม่ เสี่ยวหลาน อย่าเพิ่งเลิกกัน ฉันแค่อารมณ์ร้อนไปหน่อยก็เท่านั้น อย่าเลิกกับฉันเลยนะ!”
เด็กชายที่เพิ่งพูดออกมาด้วยอารมณ์ก็กรีดร้องอ้อนวอนทันที
“ออกไป!ฉันไม่อยากเจอคุณอีก”
การจะขอโทษอะไรมันจะยากขึ้นทันทีที่แฟนสาวของตัวเองนั้นหมดความรู้สึกกับตัวเองไปแล้ว เสี่ยวหลานรับพัสดุก่อนจะเดินกลับขึ้นไปชั้นบนทันที
เพราะเธอก็อยากจะโยนแฟนที่น่าเบื่อคนนี้ทิ้งมานานแล้วด้วย!
พี่ชายคนส่งพัสดุผู้แสนหล่อเหลาและมีแรงดึงดูด เขาดีกว่าแฟนเก่าของฉันมาก!
“เสี่ยวหลาน เสี่ยวหลาน คุณกลับมาเถอะนะ ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ~~ฮือออ~~”
จิตใจของเด็กหนุ่มตกต่ำทันทีและเขาก็ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นและร้องไห้ออกมา
......
เมื่อจบเรื่อง
เจียงเฉินก็ขับสามล้อและจากไปอย่างไม่เร่งรีบ
【ติ๊ง...】
[อีเว้นท์พิเศษเปิดใช้งานแล้ว ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ! 】
[รับรางวัลลานภายในถนนวงแหวนที่สองของเมืองหลวงอิมพีเรียล! 】
[ทนายความได้รับมอบหมายให้ดำเนินการตามขั้นตอน โปรดไปยังที่อยู่ที่กำลังจะแสดงต่อไปนี้เพื่อจัดการกระบวนการส่งมอบให้เสร็จสิ้น】
[บ้านเลขที่เลขที่ 7A, ถนน**** เขตตงเฉิง]
