บทที่ 171 ภายในโรงเตี๊ยม
ไฟถนนที่ริบหรี่ลุกโชนในบริเวณใกล้เคียง เป็นภาพที่ปวดใจหลังจากเดินไม่หยุดเป็นเวลาหลายชั่วโมง ฉันกลับมาที่เมืองแอชเบอร์ เมืองเล็กๆที่ฉันเกิดมาครั้งแรกในรอบสิบปีที่ผ่านมา “ไมกาพร้อมที่จะดื่มเบียร์เย็นๆสักแก้วแล้วละ” แม่ทัพกระซิบ เลียริมฝีปากที่แห้งแตกของเธอ ฉันพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร โดยรักษาความเร็วให้...