EP 541 เข้ามาเลย ไอ้พวกลูกหมา!
EP 541 เข้ามาเลย ไอ้พวกลูกหมา!
By loop
ณ หมู่บ้านหลิวเซียนทางใต้
ทุกคนในสำนักงาตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากที่พวกเขามาทำงานกับดงซูบินได้หลายวันแล้ว ทุกคนก็เห็นว่าดงซูบินนั้นมีความเป็นผู้นำอย่างแท้จริง และดูเหมือนเขาจะอารมณ์ไม่ดี แต่ไม่มีใครคิดว่าเขาเป็นคนเจ้าอารมณ์เช่นนี้ แน่นอนว่าปกติดงซูบินไม่ใช่คนพูดมากและรู้ดีว่าไม่ใช้สถาณการณ์ปกติ เพราะในมือของพ่อค้ากำลังถืออาวุธและบางทีพวกพ่อค้าและผู้ชุมนุมเหล่านั้นอาจจะหวังฆ่าเจ้าหน้าที่เลยด้วยซ้ำดังนั้นสิ่งที่ดงซูบินควรทำตอนนี้คือปกป้องลูกน้องขงเขาให้พ้นอันตรายในครั้งนี้ มันอาจจะดู เป็นเรื่องไร้สาระสำหรับคนทั่วไปแต่สำหรับเขานี้คือชีวิตและทรัพย์สินของทางราชการ!
“จะไม่อยากทำร้ายใคร!”
“ท่านเลขาธิการจะทำอะไรกัน!”
“เขาตอบโต้พวกผู้ชุมนุมอย่างงั้นหรอ!?”
เมื่อมองไปยังเจ้าของร้านตัดเสื้อที่กำลังหมดสติลงบนพื้น เหล่าผู้ชุมนุมก็โกรธจัด สถาณการณ์ตอนนั้นเปลี่ยนไปผู้ชุมนุมไม่คิดว่าทางเจ้าหน้าที่จะกล้าตอบโต้พวกเขา!
ดงซูบินมองดูพวกเขาด้วยใบหน้าที่สงบ “มีใครอยากจะเป็นรายต่อไปไหม? ตอนนี้คุณคิดว่าตอนนี้พวกคุณคิดว่าเป็นฝ่ายกระทำอยู่ฝ่ายเดียวได้อย่างงั้นหรอ คุณอย่าคิดว่าในฐานะประชาชนคุณจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบนะ อย่าให้พวกเรา โต้กลับ อย่าทำเรื่องง่ายเป็นเรื่องยากเลย เรื่องนี้มันจะจบลงถ้าคุณทำตามกฏหมายและฉันในฐานะผู้บังคับใช้กฎหมายก็อยู่ที่นี้แล้ว ใครกล้าแตะต้องตัวฉันและลูกน้องของฉันในตอนนี้ เราได้เห็นดีกันแน่!”
"บ้าไปแล้ว!"
"กล้าทำร้ายพวกเราอย่างงั้นหรอ"
"เราจะไม่ยอมอยู่นิ่งๆแน่!"
ตอนนี้เหล่าพ่อค้าพยายามพุ่งเข้าไปหาดงซูบินเพื่อทำร้ายเขา .
โจวหยินหยูผลักตำรวจให้ไปช่วยดงซูฐิน" "ไป!" ปกป้องท่านเลขาธิการสอ! "
เหมิงเซินเกาพูดเสียงดัง "ไปสิ! "
เผิงกังและตำรวจอีกสองสามนายกำลังจะเข้าไปช่วยดงซูบิน ต่อหน้าพวกพ่อค้าที่อารมณ์ร้อน ขนาดเอาปืนขู่พวกเขา เขายังไม่หยุดเลย นับประสาอะไรกับเลขาธิการซูบินเพียงคนเดียว อีกทั้งตอนนี้พวกเขาทำการล้อมดงซูบินอยู่ แน่นอนมันเลี่ยงการปะทะไม่ได้เลย อาจเกิดอันตรายได้ แล้วอาจทวีคูณเป็นเรื่องร้ายแรง ดังนั้น ไม่ว่าใครจะได้รับบาดเจ็บที่นี่ แต่ต้องไม่ใช้เลขาธิการซูบิน
แต่ก่อนที่พวกเจ้าหน้าที่จะเข้ามา ดงซูบินซูบินยกมือห้าม "กลับไป!" รอฉันอยู่ในรถ! "
เผิงกังพูดอย่างกังวลใจ "ท่านเลขาธิการ!"
" พี่เผิง! งานของคุณคือปกป้องพวกเจ้าหน้าที่! ขึ้นรถไป! "
แต่!..."
"ฉันสั่งให้นายขึ้นรถ!"
เผิงกังถึงกับทำตัวไม่ถูก เผิงกังและคนอื่นๆ ต้องช่วยผู้บาดเจ็บและเริ่มย้ายคนไปที่รถตู้ พวกเขาเองก็ไม่มีความสุข มีเจ้าหน้าที่สองคนได้รับบาดเจ็บและพวกเขาต้องถูกพาตัวไป
เจ้าหน้าที่หลายคนอยู่ข้างหลังพวกเขามองดูดงซูบินอย่างกังวลใจเอามากๆ ขึ้น แต่ผู้ชุมนุมมีมากกว่า 30 คน
ไม่มีใครคิดว่าดงซูบินจะสามารถต่อสู้ได้จริงๆ และ ไม่มีใครรู้จักดงซูบิน พวกผู้ชุมนุมเองก็ไม่รู้ว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นอยู่ในตำแหน่งในของซูบิน และไม่รู้ว่าชายผู้นั้นคิดอะไรอยู่ ซึ่งแน่นอนเรื่องราวก่อนที่เขาจะมารับตำแหน่งนั้นยังไม่มีใครรู้มาก่อน ด้วยฉายาของดงซูบินในฐานะเทพเจ้าแห่งความโชคร้ายในมณฑลหยานไท่ นับประสาคน 30 คน ขนาดคนว่า 50 คนยังไม่สามารถเอาชนะเขาได้เลย นั้นคือความสามารถของดงซูบินแน่นอนว่าดงซูบินคนนี้ต่อให้ยกมาทั้งกองทัพดงซูบินก็สามารถจัดการคนเหล่านั้นได้ !
ซึ่งคนหนานฉางเองยังไม่รู้เรื่องนี้เลย!
พอได้แล้ว! พวกแกเริ่มทำให้ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ ทั้งที่ทุกอย่างจะจบลงง่ายๆแล้วแท้ๆ !?
แน่นอนการกระทำในครั้งนี้ไม่ใช่เพียงเพราะต้องการทำงานให้บรรลุความสำเร็จเท่านั้นแต่เป็นการแสดงถึงศักดิ์ศรีในฐานะผู้นำสูงสุดของสำนักงานเขต และต้องการสอนบทเรียนครั้งสำคัญให้กับพวกอันธพาลเหล่านี้ พฤติกรรมของคนเหล่านี้ถือเป็นอาชญากรรมและการทำร้ายเจ้าหน้าที่ถือเป็นอาชญกรรมขั้นร้ายแรงและยิ่งคนที่คิดจะทำร้ายเจ้าหน้าที่ระดับสูงอย่างดงซูบินแล้วด้วยนั้น ก็ถือเวลาตายของคนพวกนั้นได้เลย! วันนี้ฉันจะสอนบทเรียนที่พวกแกไม่อาจลืมได้เลย!
ก่อนหน้านี้พ่อค้าเริ่มทุบทำร้ายข้าวของ!
“คุณเป็นคนทำร้ายตำรวจและทำร้ายคนบริสุทธิสินะ?” ดงซูบินหลบไปด้านข้างอย่างง่ายดาย ต่อยหน้าพ่อค้าไปหนึ่งมัด แล้วก็ถีบข้างๆไปอีกที!
“อา!” พ่อค้าคุกเข่าลงบนพื้น กำท้องไว้ก่อนหน้านี้ “โอ้ เจ็บจริง ไอ้เวรนี้!”
ยังมีแรงด่าฉันอยู่อีกหรอ? ดงซูบินคิดในใจว่านี้พึงจะเริ่มต้นและดงซูบินก็ใช้มือขวาตบหน้าพ่อค้าคนนั้นไปอีกครั้ง!
ด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ในที่สุดชายคนนั้นก็ล้มตัวลงนอนกับพื้นด้วยอาการคร่ำครวญและไม่สามารถลุกขึ้นได้ และมีเลือดติดอยู่บนใบหน้าของเขา
สองคน!
ดงซูบินจัดการคนสองคนในพริบตา!
, "พี่ชาย!"
, "ไม่! ฆ่าเด็กหนุ่มคนนั้นให้ได้!"
พ่อค้าสามคนก้าวมาพร้อมกับท่อนเหล็กหนา!
, "ท่านเลขาธิการระวัง!"
, "ท่านเลขาธิการกลับมาได้แล้ว!"
ผู้คนในสำนักงานเขต ที่อยู่ข้างหลังพวกเขาพยายามจะตะโกน หลายคนได้ขึ้นไปอยู่บนรถตู้แล้ว และพวกเขากลัวว่ากลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับดงซูบิน แต่ดงซูบินไม่เพียงแต่ไม่ถอยหลัง แต่กลับเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ จัดการเหล่าผู้ชุมนุมไปทีละคน
ผู้ชุมนุมสามคนนี้อายุสี่สิบและสองคนในวัยสามสิบ พวกเขาดูมีร่างกายแข็งแรงกำลังจะพุ่งเข้าหาดงซูบินจากสามมุมซึ่งมันรับมือได้ค่อนข้างยากดงซูบินมองดูพวกเขาและออกคำสั่งภายในหัวใจของเขาทันที “หยุด” จากนั้นชกสามครั้งติดต่อกัน และก็ยกเลิกการ“หยุด” เขาใช้เวลาน้อยกว่าสามวินาที เมื่อเห็นร่างของ ดงซูบินสั่นไหว คนทั้งสามก็กรีดร้องเกือบพร้อม ๆ กันและรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วจนไม่มีใครเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
, "อ๊ะ!"
, "หน้าของฉัน!"
ทั้งสามคนล้มลงกับพื้นและกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ห้าคน!
ดงซูบินยังคงไม่ถอย แต่ก้าวไปข้างหน้าเข้าหาพ่อค้าเหล่านั้น
ใบหน้าของพ่อค้าหลายคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เจ้าหน้าที่ของสำนักงานเขตก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ไม่มีใครคาดคิดว่า ท่านเลขาธิการคนใหม่จะแข็งแกร่งมากขนาดนี้
ซูกุ้ยตะโกน: "ไป! ทุกคน! ชายผู้นั้นมีอยู่แค่คนเดียว!"
ฮงเหมายังกล่าวว่า: "ถ้าจัดการเขาได้เราก็จะไม่ถูกรื้ออาคาร! ไป!"
ตาของดงซูบินจับจ้องไปที่ซูกุ้ยตั้งแต่เมื่อวานเขาได้ประกาศศึกกับสำนักงานเขต และเขาทำผิดไว้มากมาย ไม่เพียงแต่ปลุกระดมมวลชน ไม่เพียงแต่ปิดกั้นประตูสำนักงานเขตเท่านั้น แต่ยังกล้าเชิญเผิงกุน ให้มาพูดงี้เง่าพื่อทำให้สถาณการณ์แย่ลงงซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นต้นเหตุของ สถานการณ์ปัจจุบัน เหตุผลก็คือซูกุ้ยเป็นพวกคนขี้โกง แน่นอนว่าดงซูบินจะไม่ปล่อยเขาไป ด้วยมื้อซ้ายเพียงมื้อ เขาก็ล้มไอ้สารเลวผมแดงที่อยู่ทางซ้าย พร้อมกับเตะไปทางขวา เท้า เขาเตะ ชายผมสีเหลืองจึงรีบเดินไปหลบกับซูกุ้ย!
ไม่มีใครทำอะไรดงซูบินได้เลย
ดงซูบินเริ่มขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ!
หยุด!
ผู้คนมากมายเฝ้าดู ดงซูบินสิ่งที่เขาทำนั้นเหมาะสมแล้วกับพวกผู้ชุมนุมเหล่านั้น แม้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น แม้ว่ามันจะเป็นการป้องกันตัวที่ถูกต้องก็ตาม แต่ดงซูบินเขาก็คิดอยู่เสมอว่าเขาจะต้องเบามือเพราะเขาเป็นถึงผู้นำสูงสุดของเขตนี้ถ้าการกระทำของเขาดูรุนแรงไปมันคงจะกลายเป็นข่าวดัง ดังนั้นหลังจากหยุดไปพักหนึ่งดงซูบิน เริ่มตบและตบ เขาตบหน้าซูกุ้ย และตบเขาหลายสิบครั้งก่อนที่จะหยุด เขาเปลี่ยนไปตบตบและตบเขาที่แก้มขวาของเขาอีกครั้ง!
อ๊าห์!
ใบหน้าของซูกุ้ยนั้นปวมและเขาเซและล้มลงกับพื้น " "แกกล้าทำร้ายฉันอย่างงั้นหรอ" "
มันจะมากเกินไปแล้ว!
ในสายตาของคนอื่นสิ่งที่ดงซูบินทำนั้นยังถือว่าน้อยไป นี้มันเป็นแค่การป้องกันที่ถูกต้อง แต่ผู้ชุมนุมถึงอยากจะเอาชีวิจเขา ดังนั้นเขาจึงคืนมันให้ "อย่างเหมาะสม" แต่จริงๆ แล้วซูกุบนั้นโดนดงซูบินจัดหนักขนาดที่หยุดเวลาอยู่ เขาถูกทำร้ายนับครั้งไม่ถ้วน
, “พี่ซู!”
, "พี่ซูกุ้ย! "
เหล่าผู้ชุมนุมตะโกนเรียกซูกุ้ย ซูกุ้ยก็รีบลุกขึ้นมาทันที ! !
“เหมือนว่านั้นน่าจะเป็นการตบเจ็ดหรือแปดครั้งบนใบหน้าของนาย!”
ดงซูบินหลือบมองไปที่พวกเขาใจเย็นและไม่ได้เริ่มทำอะรไ แต่รอให้พวกเขาที่จะวิ่งหนีไปก่อน.
คราวนี้ดงซูบินจัดการกับผู้ชุมนุมที่อยู่แถวนั้นทั้งหมด!
"อ๊ะ! "
" ฟู่! "
, "โอ้! "
ชายหนุ่มสี่คน!
ดงซูบินล้มคน 14 คนในเวลาเพียงสองนาที!
ดงซูบินจัดการพวกเขาได้อย่างง่ายได้ และร่างกายของดงซูบินจะไม่มีบาดแผลเลย, แต่ร่างกายของเขาก็เหนื่อยเป็น ดงซูบินถอนหายใจเหือกยาวเขาพูดว่า: "ฉันจะพูดอีกครั้ง! อาคารที่ผิดกฎหมายทั้งหมดที่นี่จะถูกรื้อถอนในวันนี้! หากใครขัดขวางได้อีก! และยังกล้าทำร้ายเจ้าหน้าทีอีก! ฉันจะไม่เมตตาเหมือนครั้งนี้! และปฏิบัติต่อคนที่ต่อนต้านเทียบเท่ากับอาชญากร!ฉันเองหมดอารมณ์ที่จะเจรจาแล้ว! "
, "เขาเหนื่อย!" "
, "บ้าน่า!มันเกิดเรื่องบ้าพวกนี้มาได้ยังไง! “
ยังมีพวกมิจฉาทิฐิบางพวกที่ฟังไม่ได้ พวกเขาแค่พึ่งร้านที่นี่เพื่อหาเงิน ถ้าถูกรื้อถอนมันจะเป็นงานของพวกเขา ดังนั้นก่อนที่เผิงคุนมาก ทุกคนรู้ดีว่าตราบใดวันนี้ หลังจากป้องกัน บังคับให้รื้อถอน 80% ของเขตจะต้องรับผิดชอบต่อการรื้อถอนที่ถนน ในกรณีนี้ อาจไม่จำเป็นต้องรื้อถอนในวันพรุ่งนี้ ดังนั้น พวกเขาจึงยังคงเร่งรุดไปข้างหน้าเพื่อขับไล่ดงซูบินและคนอื่นๆ ออกไป หลายคนถึงกับ วิ่งไปที่รถตู้ เขาถือท่อนเหล็กและเริ่มทุบรถ ทำให้พวกผู้คนในรถกลัว
ถ้าไม่หยุดอย่าหาว่าฉันรังแกชาวบ้านล่ะกัน!
ดงซูบินเดินไปที่ด้านหน้าของรถตู้ซึ่งกระจกกำลังจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เตะทีผู้ชุมนุมทีละคนและกระแทกหัวโจกและคนงานของร้านตัดผมทั้งสองโดยตรง! ดงซูบินใช้พลังหยุด เมื่อเวลาหยุดลง เขาสามารถชกต่อยคนเหล่านั้นได้มากเท่าที่ต้องการ ดังนั้นนั้นจึงเป็นการโจมตีที่ร้ายแรง ทำให้คนเหล่านั้นล้มลงทันที!
ขณะที่ดงซูบินต้องการถามว่าเจ้าหน้าที่ในรถได้รับบาดเจ็บหรือไม่ มีเสียงติงอยู่ข้างหลังเขา
"ท่านเลขาธิการ!"
"มีด!"
"อ๊ะ ระวัง!"
ทุกคนในรถอุทาน
ทันทีที่ดงซูบินหันศีรษะ ใบมีดคมก็ถูกแทงจากปากของเขาไป 5 เซนติเมตร เป็นเจ้าของร้านตัดเสื้อที่เคยล้มไปก่อนหน้านี้!
ไอ้หมอนี้ถึงกับใช้มีดเลยอย่างงั้นหรอ!
กะจะฆ่ากันเลยหรรือยังไงกัน?
ดงซูบินโกรธและรีบหลยไปข้างหนึ่ง หลบใบมีดได้อย่างฉิวเฉียด จากนั้นคว้าผมของชายคนนั้น! ดึงหัวเขากระแทกประตู! ปัง!
อ๊ะ อ๊ะ! เมื่อเห็นว่าเขายังมีสติอยู่ ดงซูบิน ก็กระแทกมันสามครั้งติดต่อกัน! เพื่อป้องกันตัวจากการอันตรายที่คิดจะเอาชีวิตเขา ถ้าดงซูบินเป็นเพียงคนธรรมดาเขาคงจะถูกแทงและนอนหมดลมไปแล้ว!
, "ฉันจะเป็นคู่มือให้พวแกเอง!"
, "มา!"
พ่อค้าอีกสองสามคนไม่กลัวความตายถือไม้ยาวและกระบองสั้นเพื่อเข้าทำร้ายดงซูบิน!
ผู้คนจำนวนมากมายเริ่มให้คนสนใจสถาณการณ์ฯ! นั้นยิ่งตรอกย้ำว่าฉายาเทพเจ้าแห่งความโชคร้ายนั้นไม่ได้มากเล่นๆ! .
