ตอนที่ 833 ฉันไม่เชื่อใจเธออีกต่อไปแล้ว

“ตอนที่ฉันเจอนาย นายก็นอนตัวเปียกชุมหมดสติอยู่ที่ริมสระ ฉันกลัวว่านายจะไม่ฟื้น”

“ฉันรีบวิ่งไปตามคนอื่นทันที ตอนที่นายฟื้น ฉันเห็นนายมองมาที่ฉันด้วยความขอบคุณ จากนั้นนายก็ถามว่าฉันช่วยนายใช่ไหม...”

เซินโย่วเล่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนั้นและร้องไห้หนักขึ้น

“เราทะเลาะกัน ฉันคิดว่านายจะไม่โกรธ ถ้าฉันยอมรับ”

“เธอก็เลยโกหกฉันงั้นเหรอ?”

แม้ว่าเขาจะรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว ว่าเซินโย่วโกหกเขา แต่กงเซลีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ เมื่อเธอยอมรับ

“ใช่” เซินโย่วเช็ดน้ำตาจากหางตาและร้องไห้จนเสียงแหบ

“ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรนี่น่า ฉันแค่หวังว่านายจะยกโทษให้ฉันเร็ว ๆ และไม่โกรธฉันอีกต่อไป ตอนที่ฉันพยักหน้าและเห็นแววตาของนาย ฉันก็รู้ว่านายยกโทษให้ฉันแล้ว”

“หลังจากนั้น ฉันก็อยากจะบอกความจริงกับนายว่าฉันไม่ใช่คนที่ช่วยนายในคืนนั้น แต่ฉันก็กลัวว่านายจะโกรธฉันขึ้นมาอีก มีหลายครั้งที่ฉันอยากจะบอกความจริงกับนาย จริง ๆ นะ แต่ฉันไม่กล้า”

“อีกอย่าง ตั้งแต่ที่ฉันโกหกนาย และบอกนายว่าฉันเป็นคนช่วยนายในคืนนั้น ฉันเห็นว่านายปฏิบัติกับฉันดีกว่าเมื่อก่อน นายใจเย็นและอ่อนโยนกับฉันมากขึ้น ก่อนหน้านี้ หลายอย่างที่ฉันทำให้นายโกรธ แต่หลังจากนั้น ต่อให้ฉันทำแบบเดียวกัน นายก็ยอมและไม่โกรธฉัน”

“ก็ฉันเห็นนายปฏิบัติต่อฉันอย่างดี เอาอกเอาใจฉัน ฉันกลัวว่าฉันจะสูญเสียทุกอย่างไป ถ้าฉันบอกความจริงกับนาย”

“ก็มีคนมาทำดีด้วย เป็นนาย นายก็ชอบเหมือนกันไม่ใช่เหรอ แล้วนายจะยอมสูญเสียมันไปได้ยังไงเล่า?”

กงเซลีอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย

“นี่น่ะเหรอ คือเหตุผลที่เธอโกหกฉัน”

เซินโย่วส่ายหน้า ขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้ม

“ฉันไม่เคยคิดที่โกหกนายเลยนะ...”

กงเซลีมองลงไปที่เธออย่างไร้ความรู้สึก

“แต่เธอก็โกหกฉันมาแล้ว 10 ปีนี่”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ...”

เซินโย่วดูเหมือนจะพูดไม่ออก

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะ เซลี ยกโทษให้ฉันเถอะนะ ฉันไม่กล้าบอกความจริงกับนาย ก็เพราะฉันแคร์นายมากยังไงล่ะ ฉันไม่อยากเสียนายไป”

“อย่าบอกนะว่ามิตรภาพของเราในทศวรรษที่ผ่านมานั้นไม่มีความหมายอะไรเลย? เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ มันไม่สำคัญเท่าผู้หญิงคนนั้นที่นายไม่แม้แต่จะรู้จักชื่อเสียงเรียงนามเลยเหรอ?”

“เพียงเพราะเธอช่วยชีวิตนาย เธอจึงสำคัญกว่าฉันอย่างงั้นเหรอ?”

“ถ้าเธอแคร์มิตรภาพมากกว่า 10 ปี ของเรา เธอก็ไม่ควรที่จะโกหกฉัน เซินโย่ว เธอยังไม่รู้อีกหรือไง ว่าเธอผิดที่ตรงไหน? ไม่ใช่ว่าฉันไม่แคร์เธอในฐานะเพื่อนหรอกนะ แต่การกระทำของเธอทำให้ฉันรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องหวงแหนเธออีกต่อไป”

“เพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะโกหกฉันเรื่องอื่นอีกไหมไงล่ะ ฉันเชื่อใจเธอไม่ได้อีกแล้วล่ะ”

และหากไร้ซึ่งความไว้วางใจ พวกเขาจะยังเป็นเพื่อนกันได้อย่างไร?

“ไม่ นี่เป็นเรื่องเดียวที่ฉันโกหกนาย แค่เรื่องนี้เท่านั้น”

เซินโย่วคว้าแขนของเขาแน่น ราวกับว่าเธอกำลังถือฟางเส้นสุดท้าย

“เชื่อฉันเถอะ นี่เป็นเรื่องเดียวจริง ๆ ที่ฉันโกหกนาย”