ตอนที่ 8

วีมาหยุดยืนอยู่ที่ด้านหน้าห้าง JS เป็นห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่ที่มีสาขาอยู่เกือบทั่วประเทศ ที่นี่มีสินค้าแทบจะทุกประเภทไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า เครื่องสำอาง สิ่งบรรเทิงต่างๆ หรือแม้แต่ร้านอาหารหรู

วีเดินไปกดตังค์ที่ตู้ ATM แถวนั้นระหว่างทางวีก็ได้ตกเป็นเป้าสายตาของคนแถวนั้นอย่างรวดเร็ว เนื่องด้วยวีนั้นเป็นลูกครึ่งจีนเกาหลีทำให้วีนั้นโดดเด่นกว่าคนทั่วไปเป็นอย่างมาก ด้วยผิวที่ขาวเนียนและหน้าตาที่หล่อเหลาของเขามันก็อดไม่ได้ที่วีจะถูกหลายคนจ้องมอง

‘สักสามพันก็น่าจะพอแล้วล่ะมั้ง’

วีคิดก่อนจะกดเงินออกมาตามจำนวนที่กำหนดเอาไว้ ก่อนจะเดินไปเขาก็ได้ยินเสียงแชะดังมาจากด้านข้าง เมื่อวีหันไปก็พบว่าเป็นเด็กสาวคนหนึ่งกำลังถ่ายรูปเขาด้วยโทรศัพมือถืออยู่

วีที่เห็นแบบนั้นก็ถึงกับพูดไม่ออกไปในทันทีเพราะเขาไม่คิดว่าเด็กสมัยนี้ดูจะไม่ค่อยเกรงใจกันเลย แถมยังแอบถ่ายรูปเขาอีก แต่ถึงอย่างงั้นวีก็ไม่ได้ทำอะไรเพราะการที่จะไปโวกแหวกโวยวายหน้าห้างเพราะถูกถ่ายรูปนี่มันออกจะไร้สาระไปเสียหน่อยและดูเหมือนว่าเด็กคนนั้นก็ไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรด้วย

วีเลิกสนใจและเดินเข้าไปในห้างทันที เมื่อเข้ามาวีก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตกใจเพราะขนาดอันใหญ่โตของห้าง ห้างนี้มีพื้นที่กว้างพอๆกับสนามฟุตบอลและยังมีมากกว่าห้าชั้นและยังไม่รวมกับชั้นใต้ดินที่ถูกสร้างเป็นโซนอาหาร ทำเอาวีถึงกับสับสนเลยทีเดียวว่าเขาจะต้องเดินไปที่ไหน

‘สามพันในกระเป๋าฉันจะพอไหมเนี้ย’

วีเริ่มเป็นกังวลแม้เขาจะไม่ใช่พวกใช้เงินฟุ่มเฟือยแต่เขาก็ใช่ว่าจะเป็นคนที่ทนต่อแรงยั่วยุได้เช่นกัน เกรงว่าการเดินห้างครั้งนี้คงทำให้เขาเจ็บปวดไม่น้อยเลย วีจึงเริ่มเดินไปทีละชั้น

ในขณะเดียว ณ ชั้นสาม ได้มีกองถ่ายหนึ่งกำลังวุ่นวายอยู่ มีชายร่างใหญ่คนหนึ่งกำลังกดโทรศัพด้วยใบหน้ามืดครึ้มเขาพยายามโทรหาใครบางคนอย่างรีบร้อน

“โถ่เอ้ย ! ทำไมไม่รับสายสักทีนะ”

จากนั้นก็ได้มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งมาพร้อมกับเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวลว่า

“จะเอาไงดีคะพี่ตุ๊ก เรายังติดต่อนายแบบไม่ได้เลย”

“ขอพี่คิดสักเดี๋ยวนะ”

ชายร่างใหญ่คิดเล็กน้อย ดูเหมือนตอนนี้เขากำลังมีปัญหาเนื่องจากนายแบบชายที่เขานัดถ่ายแบบเอาไว้เกิดมาสายขึ้นมา การมาสายนั้นไม่มีปัญหาหรอกแต่ปัญหาอยู่ที่เจ้าตัวนั้นติดต่อไม่ได้เลยนี่สิ

‘จะทำยังไงดี จะโทรเรียกนายแบบคนอื่นตอนนี้ก็ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง จะให้น้องเบลมารอนานขนาดนั้นคงไม่ได้’

พี่ตุ๊กหันไปมองยังสาวสวยที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งที่อยู่ไม่ไกล พี่ตุ๊กถอนหายใจออกมาพร้อมกับหาวิธีแก้ไขปัญหานี้อย่างเร่งด้วย ในขณะเดียวกันสายตาของเธอก็ได้สังเกตุเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังถือถุงผ้าเดินไปเดินมาอยู่ไม่ไกล

เมื่อพี่ตุ๊กได้เห็นหน้าของเด็กหนุ่มคนนั้นอย่างชัดเจนเธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาพร้อมกับชี้ไปที่เขาก่อนจะตะโกนออกมา

“เธอคนนั้นน่ะ !!”

ฝูงชนที่กำลังรายล้อมอยู่ต่างมองไปที่ตัวเองและเมื่อพบว่าคนที่ถูกเรียกไม่ได้ตนเองก็ถึงกับแหวกตัวถอยออกทันที ฝูงชนแหวกตัวออกเป็นทางเผยให้เห็นเป้าหมายของพี่ตุ๊กซึ่งเป็นเด็กหนุ่มที่กำลังหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาอะไรบางอย่างอยู่ และเด็กหนุ่มคนนั้นก็เป็นใครที่ไหนไม่ได้นอกจากวี

ทางด้านวีเองที่พึ่งสังเกตุเห็นสิ่งปกติรอบตัวก็อดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทีสับสนออกมา เขามองไปรอบๆก่อนจะชี้นิ้วมาที่ตัวเอง

“ผม ?”