ตอนที่ 2 : ผู้คนต่างประสบกับช่วงเวลาที่ไม่แม้จะหาเงินมาเลี้ยงชีพได้
ตอนที่ 2 : ผู้คนต่างประสบกับช่วงเวลาที่ไม่แม้จะหาเงินมาเลี้ยงชีพได้
สาวงามไร้เดียงสา ซูเสี่ยวเสี่ยวก็ไล่ตามมาจนถึงที่นี่เช่นกัน เพียงแต่เธอเห็นเพียงเจียงเฉินขับ Lamborghini Poison ออกไปจนฝุ่นตลบ
ซูเสี่ยวเสี่ยวอ้าปากเล็กๆของเธอด้วยความตกใจ
พระเจ้า!ผู้ชายของฉันเขาขับรถสปอร์ตเพื่อส่งของด่วน!
เธอก็ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะมีความสามารถระดับนั้น
"ทำไมฉันโง่จัง ฉันลืมขอข้อมูลการติดต่อไว้! ยังไงก็ตาม ถ้าโทรไปที่สถานนีขนส่งก็น่าจะพอหาได้อยู่"
......
บริษัทขนส่ง SF
ผู้จัดการร้าน จางเหยาเว่ย ได้รับโทรศัพท์จากเด็กสาวคนหนึ่ง โดยเธอบอกว่าเธอต้องการช่องทางการติดต่อกับพนักงานส่งของที่หล่อที่สุดในร้านจัดส่งของพวกเขา
เมื่อจางเหยาเว่ยได้ยิน เขาก็รู้ทันทีว่ามันต้องเป็นเจียงเฉินแน่ๆ ด้วยความอิจฉา เขาจึงแกล้งทำเป็นโง่และจัดการกับมันอย่างคลุมเครือ
“ทุกวันนี้ผู้หญิงชอบผู้ชายจากรูปร่างภายนอกเท่านั้นไม่เคยจะทำความรู้กับนิสัยของผู้ชายเลย เฮ้อออ”
“เจียงเฉิน ฉันไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้ เขาเป็นคนจริงจังและพูดจาดี เขายังได้รับการวิจารณ์อย่างอย่างดี จนถึงตอนนี้ยังไม่มีลูกค้าร้องเรียนเรื่องเขาเลย!”
“จุดที่ดีก็ดี เธอจะไม่ฟังฉันก็ได้ แต่ทุกวันนี้ความหล่อเหลานั้นไร้ประโยชน์ แต่ความสามารถคือกุญแจสำคัญสำหรับชีวิต!”
จางเหยาเว่ยแสดงใบหน้าที่พึงพอใจออกมาและสัมผัสไปที่หน้าท้องของเขา
อะไรคือความหมายแฝง สิ่งที่อยู่ในท้องของเขาไงล่ะก็คือความหมายแฝง!
ณ ขณะนี้......
ฮึ่ม——
เสียงคำรามต่ำดังมาจากระยะไกล เสียงนี้ทำให้เลือดในร่างกายของ จางเหยาเว่ย เดือด!
เสียงเครื่องยนต์นี้ไม่สามารถเทียบได้กับเสียงที่เกิดจากท่อไอเสียดัดแปลงที่โง่เขลาของพวกชอบแว้นได้
รถสปอร์ตะดับสูง!
ซุปเปอร์คาร์ที่ดีที่สุด!
จางเหยาเว่ยรีบวิ่งออกไปหลังจากได้ยินเสียงนั้น และพบว่าพนักงานในบริษัททั้งหมดต่างหยุดทำงานแล้วมองไปทางเดียวกันทั้งหมด
จางเหยาเว่ยเห็นรถสปอร์ตสีเทาเงินเท่ระเบิด ละมีความหรูหราจอดอยู่หน้าร้าน
“บ้าเอ๊ย! รถสปอร์ตอะไรเนี่ย!”
"มันเท่มาก พระเจ้า!"
"Lamborghini คันนี้มีอย่างน้อยสิบล้านใช่ไหม"
“ลูกหลานคนรวยมาส่งของหรอ?”
ทุกคนต่างจับจ้องไปที่รถสปอร์ตคันนั้น สำคัญที่จะมองดูรถสปอร์ตในที่ทำงาน
งานทำได้ทุกวัน แต่รถสปอร์ตมองไม่เห็นทุกวันหรอกนะ!
ในเวลานี้ประตูรถก็เปิดออก
เจียงเฉินลงจากรถ
"บ้า!"
"บ้า!"
"บ้า!"
"เขาคือเจียงเฉิน!!!"
พนักงานส่งคนหนึ่งเดินมาหาเจียงเฉินทันที พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเจ้าของรถคันนี้จะกลายเป็นเพื่อนร่วมงานของพวกเขา เจียงเฉิน!
“พี่เฉิน นั่นพี่ใช่ไหม”
“พี่เฉิน รถคันนี้เป็นของพี่หรือเปล่า พูดตามตรง พี่เป็นเศรษฐีที่ซ่อนตัวอยู่หรอ”
"พี่มาที่นี่เพื่อสัมผัสชีวิตแบบคนธรรมดางั้นหรอ”
“ผมก็ไม่อยากปิดบังทุกคนเหมือนกัน” เจียงเฉินยิ้มออกมา
“พี่เฉิน รถของพี่ราคาเท่าไหร่?” เพื่อนร่วมงานบางคนถามคำถามที่ทุกคนอยากรู้มากที่สุด
"ที่จริงก็ไม่เยอะหรอก" เจียนเฉินโบกมือของเขาและพยายามรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองไว้
ในเวลานี้ พนักงานส่งของอีกคนถือโทรศัพท์ของเขา และจ้องมองมันด้วยดวงตาเบิกกว้าง "ฉันเพิ่งเอารูปรถไปค้นหาบนอินเทอร์เน็ตและเจอ รถคันนี้คือ Lamborghini Venom Poison รุ่นจำกัดจำนวนและราคาปัจจุบันรวมภาษีแล้วอยู่ที่ประมาณ 80 ล้าน!"
อึก~~~
ทุกคนสูดลมหายใจเข้า
แปดสิบล้านนั้นไม่มาก!
ต้องส่งพัสดุกี่ชิ้นกว่าจะได้!
จางเหยาเว่ย เขาค่อนข้างพอใจเพราะเขาเป็นผู้จัดการร้านของเจียงเฉินและตอนนี้เขาเมื่อเทียบกับเจียงเฉินแล้วเขานั้นไม่ต่างจากขยะแม้แต่น้อย
ทำไมคนแบบเขาถึงต้องมาที่นี่ ต้องเป็นเพราะเขาเป็นคนรวยรุ่นที่สองที่โดนส่งออกมาหาประสบการณ์แน่ๆ
“พี่เฉิน หลังจากนี้ต่อไปในอนาคตผมจะเรียกพี่ว่าพี่เฉิน คนที่สามารถขับรถยนต์ราคา 80 ล้านเพื่อส่องพัสดุได้ทั้งโลกนี้คงมีเพียงแค่พี่คนเดียวแน่ๆ”
“พี่ พี่ยังขาดลูกน้องอยู่ไหม ช่วยรับผมไปซักคนได้ไหม”
“บอกความจริงมาเร็ว นายมีเงินเท่าไหร่กันแน่”
บนใบหน้าแต่ละคนรอบๆตัวเขาตอนนี้เหมือนกับคนที่มีคำถามที่กำลังรอให้พวกเขาถามอย่างไร้ที่สิ้นสุด จนสุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหวและพูดออกมา “เฮ้!!!”
“เอาล่ะๆ อย่ากดดันนักสิ ผมจะบอกแล้วอันที่จริง ครอบครัวของผมมีทรัพย์สินนับพันล้านรอให้ผมรับมันไป แต่ผมไม่อยากได้อะไรมาโดยเปล่าประโยชน์ ผมเลยออกมาฝึกและสะสมประสบการณ์ทางสังคมให้มากขึ้น”
เพื่อนร่วมงานต่างปรบมือกัน “พี่เฉิน สิ่งที่พี่พูดนั้นดีมาก มันเป็นแรงบันดาลใจ ให้พวกเรา เมื่อไหร่ผมจะมีความคิดกว้างๆ แบบพี่กันนะ!”
“พี่เฉิน ปิดบังเรื่องนี้ไว้จริงๆด้วย!”
"..."
หลังจากสิ้นเสียง เพื่อนร่วมงานต่างก็เริ่มถ่ายรูปและโพสต์ลงโมเมนต์ของตัวเอง
“พระเจ้า เพื่อนร่วมงานของฉันกลายเป็นเศรษฐี แล้วรถคันนี้เท่ไหม”
"รถหรู 80 ล้าน เพื่อนร่วมงานของฉันดันขับไปส่งพัสดุมา!"
" เพื่อนร่วมงานของฉันเป็นซูเปอร์ฮีโร่!"
ทันใดนั้นในกลุ่มเพื่อนร่วมงานที่ไม่เคยแม้แต่จะพูดคุยกับเขาต่างก็เริ่มเข้าพูดคุยด้วยความนิทสนมทันที
สาวสวยที่เคยทำเป็นไม่สนใจเขาก็ต่างวางแผนเข้ามาเพื่อให้เขาคุยกับพวกเธอผ่านแชทแบบลับๆกัน
เพื่อนที่เป็นหนี้เงินและไม่ได้คืนเงินถามเขาว่าเขาสามารถส่งต่อวิดีโอรถได้ไหม!
หลังอาหารกลางวัน.
เจียงเฉินขนพัสดุมาเพียบพร้อมลุยงานต่อ!
ในเวลานี้ ผู้จัดการร้านจางเหยาเว่ย เข้ามาอย่างสุภาพมากและกล่าวว่า “เจียงเฉิน อย่าหักโหมเลย ฉันจะยกเลิกโควตารายเดือนให้นาย นายจะทำเท่าไหร่ก็แล้วแต่นายเลย”
“ครับ ขอบคุณมากครับผู้จัดการ” เจียงเฉินกล่าว
แน่นอนว่าเงินนั้นยอดเยี่ยม ผู้จัดการร้านมักจะพูดจาไม่ค่อยดีนัก แต่วันนี้เขาได้กลับมาประจบตัวเขา
ถ้ามีเงินซะอย่างแม้แต่ผีก็ไม่กล้ามาหลอกเราด้วยซ้ำ
เจียงเฉินใส่รายการพัสดุสองสามรายการไว้ในรถ และเริ่มจัดส่งพัสดุรอบใหม่
......
......
สิบห้านาทีต่อมา
เจียงเฉินมาที่ชุมชนคนรวยที่เรียกว่า ชิงหลงแมนชั่น ยามรักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าชุมชนนี้มีหน้าตาที่ประหลาดมาก เขามีตาเหมือนนกอินทรีและทรงผมแบบเมดิเตอร์เรเนียน ถ้าคนธรรมดาต้องการแฝงตัวเข้าไปก็จะโดนเขาจับได้ทันที
ไม่น่าแปลกใจแม้ว่าจะเป็นคนส่งพัสดุก็ยังถูกห้ามเข้าไป
ในเวลานี้ ผู้คนส่งพัสดุพยายามเข้าไปแต่เขาก็ถูกหยุดไว้ และบอกกับคนส่งพัสดุว่า
"เรามีกฎห้ามคนส่งพัสดุเข้า!"
ในเวลานี้ ซุปเปอร์คาร์สีเงิน-เทาที่เท่และโดดเด่นก็วิ่งมาหยุดที่ประตู
ทั้งสองหยุดเถียงกันทันทีและไปฟังเสียงของเครื่องยนต์
พวกเขาเห็นคนส่งของในชุดดำแดงและเทาลงจากรถ
เจียงเฉินก็ปฏิบัติตามกฎเช่นกัน เพราะเขาไม่อยากเสี่ยงให้รถของตัวเองโดนยามพวกนี้ทุบแน่นอนเพราะถ้าเกิดเรื่องคนจ่ายก็คงไม่พ้นเขาอยู่แล้ว
“ผมเข้าไปได้ไหม ผมมีพัสดุให้เข้าไปส่ง”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหลือบมองไปที่เจียงเฉิน จากนั้นเหลือบมองไปที่ซุปเปอร์คาร์ Lamborghini ซึ่งอยู่ไม่ไกล!
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตกตะลึง ดวงตาเหมือนเหยี่ยวของเขาเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด แล้วพยักหน้า
"ขอบคุณครับ" เจียงเฉินหันกลับมาอีกครั้งและเหยียบคันเร่งเข้าไป
หลังจากนั้นที่กั้นก็ถูกยกขึ้น
และรถก็ขับเข้าไปข้างในช้าๆ
เมื่อรถลับสายตาไป
“ทำไมผมถึงเข้าไม่ได้ในเมื่อเขาก็เป็นคนส่งพัสดุเหมือนกันนะ?”
“ปิดที่กั้นลงมาเลย”
“คนเมื่อกี้นายคิดว่าเขามีอาชีพเป็นคนส่งของจริงๆรึไง คนๆนั้นเป็นคนรวยที่ออกมาหาประสบการณ์ต่างหากเล่า”
