WS บทที่ 182 สอดแนม
เมอร์ลินทำการปรุงน้ำยาด่างดินอย่างบ้าคลั่ง ด้วยเวลาเพียงสองวัน เขาก็ได้ใช้วัสดุปรุงยากว่า 30ชุด ไปจนหมด
ด้วยการที่เขาปรุงยาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ความเชี่ยวชาญในการควบคุมไฟของเมอร์ลินเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากวัสดุปรุงยาเกือบสามสิบชุด เมอร์ลินประสบความสำเร็จในการปรุงน้ำยาด่างดินได้ถึง 12ชุด สิ่งนี้แซงหน้าอัตราความสำเร็จ 30% ก่อนหน้านี้ของเขาไปแล้ว
หลังจากที่เขาปรุงน้ำยาด่างดินเสร็จ เมอร์ลินก็ตรงไปยังที่พักของพ่อมดวลาดี
เมื่อเห็นการมาถึงของเมอร์ลิน พ่อมดวลาดีก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ฮ่าฮ่า พ่อมดเมอร์ลิน ข้ารู้ว่าวันนี้ท่านจะมา แล้วผลลัพธ์เป็นอ่ยางไรบ้าง จากวัตถุดิบปรุงยาสามสิบชุด ท่านปรุงน้ำยาด่างดินได้กี่ชุด”
“12ชุด!”
เมอร์ลินหยิบน้ำยาด่างดินออกมาเพื่อให้พ่อมดวลาดีตรวจสอบ พ่อมดวลาดีตรวจสอบยาอย่างระมัดระวังแล้วยกศีรษะขึ้น ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น
“อัตราความสำเร็จมากกว่าร้อยละสามสิบ! ดีมาก ดีมาก พ่อมดเมอร์ลิน ข้ามีข่าวดีจะบอกท่านเช่นกัน ข้าได้ช่วยท่านขายน้ำยาด่างดิน 6ชุด ที่ก่อนหน้านี้แต่ละชุดถูกขายได้ 250หินธาตุ!
“250หินธาตุ?”
เมอร์ลินทำการคำนวณในใจอย่างรวดเร็ว วัสดุปรุงยาแต่ละชุดต้องใช้ 50หินธาตุ ในการแลกเปลี่ยน ดังนั้นทั้ง 18ชุดจะมีต้นทุนอยู่ที่ 900หินธาตุ ส่วนน้ำยา 6ชุด มันขายได้ 1,500หินธาตุ ดังนั้นเขาจึงได้กำไร 600หินธาตุ นี่เป็นจำนวนที่เยอะมาก ไม่แปลกใจเลยที่นักปรุงยาจำนวนมากจะมีทุนทรัพย์ที่มากกว่าพ่อมดทั่วไป
ยกตัวอย่างระหว่าง พ่อมดเบอร์ตันกับพ่อมดวลาดี ได้ พ่อมดวลาดีสามารถแจกวัสดุปรุงยามูลค่าหลายร้อยหินคริสตัลแก่เมอร์ลินได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่พ่อมดเบอร์ตัน เขาต้องคิดแล้วคิดอีกในการใช้หินธาตุแต่ละก้อน
อย่างไรก็ตาม อัตราความสำเร็จของการปรุงยาก็จะต้องสูงเช่นกัน มิฉะนั้น จากวัสดุปรุงยาหลายสิบชุด พวกเขาจะได้รับชุดที่ได้รับผลผลิตเพียงหนึ่งหรือสองชุดเท่านั้น ในกรณีนี้ พวกเขาจะไม่ได้รับหินคริสตัลธาตุใดๆ เลยแถมยังต้องเสียทรัพยากรโดยไม่จำเป็น
หลังจากพูดจบ พ่อมดวลาดีได้นำหินธาตุ 1,500ก้อนออกมาและส่งให้เมอร์ลิน
เมอร์ลินยิ้มเล็กน้อยและพูดกับพ่อมดวลาดีว่า “อย่างที่บอก กำไรสามสิบเปอร์เซ็นต์จะเป็นของคุณ พ่อมดวลาดี นำหินธาตุ 900ก้อนไปแลกเปลี่ยนวัตถุดิบแล้วกำไรจากน้ำยาด่างดินเป็น 600ก้อน เมื่อหัก 30% ไปก็จะเป็น 180ก้อน ครั้งต่อไปที่คุณขายน้ำยา คุณสามารถหักส่วนแบ่งของคุณได้เลย”
พ่อมดวลาดีไม่ได้คัดค้านอะไรในเรื่องนี้และนำหินธาตุ 180ก้อนกลับไป หลังจากนั้น เมอร์ลินก็มอบหินทั้งหมดของเขาให้พ่อมดวลาดี โดยกล่าวว่า “ฉันยังติดหนี้พ่อมดวลาดีอยู่เป็นจำนวนหนึ่งพันห้าร้อยหินธาตุสำหรับวัตถุดิบยาสามสิบชุดก่อนหน้านี้ ฉันจ่ายได้เพียงทีละน้อยเท่านั้น สำหรับตอนนี้ฉันต้องการใช้หินธาตุเหล่านี้เพื่อซื้อวัสดุปรุงยาเพิ่มเติม”
เมื่อนั้น พ่อมดวลาดีส่ายหัวและรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “พ่อมดเมอร์ลิน เกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าจะคิดหาวิธีจัดหาวัตถุดิบ ในอนาคต ข้าจะหักค่าวัตถุดิบออกจากรายได้ในแต่ละชุดหลังขายไปแล้วท่านจะว่าอย่างไร?”
พ่อมดวลาดีใจกว้างมากเพราะเขาได้เห็นอัตราความสำเร็จสูงของเมอร์ลินในการปรุงยา เรื่องนี้แม้แต่วลาดีเองก็ไม่สามารถบรรลุอัตราความสำเร็จที่ขนาดนี้ได้ ตราบใดที่เมอร์ลินสามารถรักษาอัตราความสำเร็จนี้ไว้ เขาก็จะได้รับส่วนแบ่งอย่างสม่ำเสมอ
เมอร์ลินพยักหน้าและยอมรับข้อเสนอ ในตอนนี้ เขาต้องการหินคริสตัลธาตุอย่างมากและไม่ข่มความต้องการนี้ได้
ด้วยเหตุนี้ เมอร์ลินจึงได้รับวัตถุดิบปรุงน้ำยาด่างดินจำนวนมากจากพ่อมดวลาดีและกลับมาเริ่มปรุงยาด้วยความกระตือรือร้น
...
ช่วงนี้ เหล่านักเล่นแร่แปรธาตุเกือบทุกคนในเมืองโฟลตติ้งพูดถึงยาวิเศษ นั่นก็คือน้ำยาด่างดิน!
ในตอนแรกน้ำยาด่างดินไม่ได้รับความนิยมมากขนาดนั้น อย่างไรก็ตาม มันทำให้โฮมุนครุสได้รับความแข็งแกร่งและความเร็วที่ยอดเยี่ยม รวมถึงการปรับปรุงคุณสมบัติทางกายภาพต่างๆ ของพวกมัน
นี่จึงเป็นยาที่สามารถเสริมความแข็งแกร่งของโฮมุนครุสได้อย่างดีเยี่ยม แม้ว่าผลของมัยจะเป็นเพียงชั่วคราวและก็มีผลข้างเคียงเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย ก็อย่างนั้นความสามารถในการเสริมความแข็งแกร่งของโฮมุนครุสก็ทำให้พวกเขารักษาชีวิตในยามอันตรายได้
ดังนั้น นักเล่นแร่แปรธาตุหลายคนจึงต้องการที่จะซื้อน้ำยาด่างดินมากขึ้นเรื่อยๆ
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการเตรียมน้ำยาด่างดินค่อนข้างซับซ้อน ของที่ออกมาขายจึงไม่เพียงพอต่อความ ส่งผลให้นักเล่นแร่แปรธาตุหลายคนไม่มีมันไว้ครอบครอง
อย่างไรก็ตาม ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา สถานการณ์นี้ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างช้าๆ เนื่องพ่อมดวลาดีซึ่งค่อนข้างเป็นที่รู้จักในเมืองโฟลตติ้ง เขาได้ประกาศขายน้ำยาด่างดิน เหล่านักเล่นแร่แปรธาตุสนใจและติดต่อขอซื้อยาดังกล่าว
ในตอนแรก พ่อมดวลาดีมียาเพียง 6ชุด แต่หลังจากนั้น ผลผลิตของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 12 จากนั้นำม่นานก็เพิ่มถึง 23ชุด...
เรื่องนี้เกิดขึ้นจนถึงจุดที่ ทุกๆ สิบวัน จะมียาอัลคาไลน์เอิด้วยเรื่องนี้ทำให้เหล่านักเล่นแร่แปรธาตุรู้จักชื่อพ่อมดวลาดีมากขึ้น ชื่อเสียงนี้ดึงดูดคำขอซื้อน้ำยาเพิ่มมากขึ้น
ในเวลาสั้นๆ ราคาของน้ำยาด่างดินแต่ละชุดได้เพิ่มขึ้นจาก 250หินธาตุ เป็น 300หินธาตุ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เพียงพอต่อความต้องการ
...
ในห้องที่มืดมน นักเวทย์หนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพต่อชายชราผมสีม่วงที่อยู่ข้างหน้าเขา “ท่านอาจารย์ ข้าเพิ่งสอบถามมา น้ำยาด่างดินที่คนมากมายในเมืองโฟลตติ้งต่างพากันแย่งชิงนั้น พวกเขาซื้อมาจากพ่อมดวลาดี นอกจากนี้ฉันเชื่อว่าท่านอาจารย์เคยได้ยินเกี่ยวกับเขา แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงนักเวทย์ระดับหนึ่งแต่เขาก็เชี่ยวชาญในศาสตร์ปรุงยาด้วยขอรับ”
ทันใดนั้น ชายชราผมสีม่วงก็เอื้อมมือออกไปและพูดกับนักสะกดคำหนุ่มว่า "โคลตัน ให้ขอน้ำยาด่างดินที่เจ้าซื้อมาสิ"
โคลตันมอบยาสองสามชุดให้ทันที
ขณะถือยา ชายชรามองอย่างระมัดระวังและพยักหน้า “มันคือน้ำยาด่างดินของจริง อย่างไรก็ตาม เจ้าบอกว่าเป็นพ่อมดวลาดีเป็นคนปรุงมัน ข้าไม่เชื่อหรอก! โคลตัน ไปเฝ้าบ้านของพ่อมดวลาดีไว้ ข้าเชื่อว่าต้องมีนักปรุงยาลึกลับคอยปรุงยาส่งให้วลาดีแน่นอน”
แม้จะมีร่องรอยของความสงสัยบนใบหน้าของเขา แต่โคลตันก็พยักหน้าและถอยออกมาด้วยความเคารพ
ห้องที่มืดสนิทได้เงียบลงอีกครั้ง โดยที่ชายชราผมสีม่วงจ้องมองเบื้องหน้าอย่างเงียบๆ
...
“ฟู่…” เมอร์ลินถอนหายใจยาว เมื่อมองไปที่น้ำยาด่างดินที่วางไว้ตรงหน้า ริมฝีปากของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมาในที่สุด
“แค่นี้น่าจะเพียงพอแล้ว นี่เป็นเวลามากกว่าหนึ่งเดือนแล้ว ตั้งแต่ที่ฉันเริ่มปรุงน้ำยาด่างดินอย่างต่อเนื่อง ไม่เพียงแต่อัตราความสำเร็จของฉันจะดีขึ้นอย่างมาก ฉันยังได้รับหินตุเพียงพอด้วย ถึงเวลาต้องไปที่ อาคารสเตอร์ลิ่งเพื่อไปซื้อวัสดุดิบปรุงยาสำหรับน้ำยามนตราอสูรกับน้ำยาบลูเบอร์รี่”
เมอร์ลินพึมพำกับตัวเองเบาๆ ในช่วงเดือนที่ผ่านมา เขาอยู่ในบ้านเพื่อเตรียมน้ำยาด่างดินอย่างบ้าคลั่ง หลังจากคิดต้นทุนของวัสดุปรุงยาและกำไรสามสิบเปอร์เซ็นต์ของพ่อมดวลาดีแล้ว เขาก็จะได้รับหินธาตุราว ๆ สามหมื่นก้อน
การได้รับหินธาตุสามหมื่นก้อนในเวลาเพียงเดือนเดียว ถือว่าเยอะมากด้วยจำนวนนี้ ไม่ว่านักเวทย์คนไหนก็ไม่คาดฝันว่าตัวเองจะได้รับมัน
เมอร์ลินรู้สึกว่าจากศาสตร์ลึกลับของนักเวทย์ระหว่างอักษรรูน การปรุงยา และการเล่นแร่แปรธาตุ
การปรุงยานั้นเป็นศาสตร์เดียวที่ทำให้ได้กำไรมหาศาล หากนักปรุงยาสามารถผลิตน้ำยาออกมาขายได้อย่างต่อเนื่อง พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่ต้องกังวลเรื่องหินธาตุขาดมือเลย
แม้ว่าเมอร์ลินจะไม่ได้เชี่ยวชาญในการปรุงยาแต่ด้วยเดอะเมทริกซ์ทำให้อัตราความสำเร็จของเขาเพิ่มมากขึ้น สิ่งนี้ทำให้เขาได้รับหินธาตุจำนวนมากในเวลาอันสั้น
ด้วยหินธาตุสามหมื่นก้อน เมอร์ลินสามารถซื้อวัสดุปรุงยาได้หลายชุด แม้ว่าจะเป็นวัสดุราคาแพงอย่างน้ำยามนตราอสูรกับน้ำยายาบลูเบอร์รี่ก็ตาม
เมอร์ลินลุกขึ้นและเปิดประตู เขายังคงต้องส่งน้ำยาด่างดินจำนวน 53ชุดที่เขาเตรียมไว้สำหรับวิซาร์ดวลาดีในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
ในไม่ช้า เมอร์ลินก็มาถึงบ้านของพ่อมดวลาดี เมื่อพ่อมดวลาดีพบเมอร์ลิน เขาก็ยิ้มด้วยความยินดี
ในเดือนที่ผ่านมา พ่อมดวลาดีทำงานร่วมกับเมอร์ลินและได้รับผลกำไรมหาศาลเช่นกัน ในตอนแรก เขาไม่คาดหวังว่าจะได้รับผลกำไรมากเท่านี้มากก่อน
"พ่อมดเมอร์ลิน ครั้งนี้ท่านทำได้กี่ชุด"
“ฉันปรุงยาไว้ 53ชุด พ่อมดวลาดี ฉันมีอะไรจะบอกคุณ ฉันธุระบางอย่างที่ต้องทำ ทำให้อัตราการผลิตน้ำยาด่างดินอาจจะน้อยลงเช่นกัน” เมอร์ลินพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ
พ่อมดวลาดีพยักหน้าเบา ๆ “น้องลงก็ดี เมื่อเร็ว ๆ นี้เราขายน้ำยาด่างดินไปจำนวนมาก พูดตามจริงนักเล่นแร่แปรธาตุส่วนใหญ่ในเมืองโฟลตติ้งคงจะซื้อน้ำยาของเราไปหมดแล้ว หากคุณยังคงปรุงยาต่อ ข้าเกรงว่า เราอาจจะขายมันไม่ออก”
“ดีเลย ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวไปก่อน” เมอร์ลินพยักหน้าให้พ่อมดวลาดีเล็กน้อยและหันหลังออกจากลานบ้านไป
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังออกจากลานบ้าน เมอร์ลินก็ขมวดคิ้วและมองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย ก่อนหน้านี้ เมื่อเขาเข้าไป เขารู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนกำลังแอบดูเขาอยู่
แต่ความรู้สึกนั้นหายไปแล้ว เมอร์ลินสำรวจบริเวณโดยรอบแต่ไม่พบใคร ดังนั้นเขาจึงไม่สอบสวนเรื่องนี้เพิ่มเติมและมุ่งหน้าไปยังอาคารสเตอร์ลิ่ง
ทันทีที่เมอร์ลินออกจากที่พักของพ่อมดวลาดี ก็มีแสงสลัวๆ ปรากฏขึ้นข้างๆ ที่พักซึ่งอยู่ที่มุมของกำแพง ราวกับระลอกคลื่นที่ปรากฏขึ้นบนผิวน้ำอันเงียบสงบ
ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นทันทีเหนือมุมกำแพง มันคือนักเวทย์หนุ่มคนนั้น
ในมือของเขามีอุปกรณ์เวทมนต์ เมื่อสักครู่นี้ เขาได้เปิดใช้งานมันเพื่อหลบซ่อนไม่ให้ใครพบตัว
เมื่อมองไปที่การหายตัวไปของเมอร์ลิน ก็มีแสงประหลาดส่องเข้ามาในดวงตาของนักเวทย์หนุ่ม ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นความตื่นเต้นของเขาในขณะที่เขาพูดพึมพำ “มันก็เหมือนกับที่ท่านอาจารย์ได้กล่าวไว้ น้ำยาด่างดินไม่ได้ปรุงโดยพ่อมดวลาดีแต่ปรุงโดยคนอื่น!”
จากนั้นร่างของนักเวทย์หนุ่มก็หายไปจากจุดที่ยืนอยู่
