AC 309: การรวมตัวครั้งใหญ่ ฟรี
AC 309: การรวมตัวครั้งใหญ่
“สนามหน้าบ้านดูยุ่งนะ” ซูซานนาบ่น
“ถ้าเจ้าต้องการ เราสามารถเดินไปรอบๆ ที่นั่นได้สักพัก” อันเฟย์ กล่าวอย่างร่าเริง
"ไม่เป็นไร ขอบคุณ" ซูซานนาส่ายหัว
“เจ้าตัวเล็กนี้ดูกังวล คนอื่นไม่สามารถควบคุมเขาได้ ถ้าเราไปที่สวนหน้าบ้าน เราจะทำอย่างไรกับยูนิคอร์นตัวน้อย?”
วันนี้ซาอูลจัดงานเลี้ยงใหญ่ เขาเตรียมงานเลี้ยงนี้ไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ มีคนมามากมายจนซาอูลไม่สามารถจัดการทุกอย่างได้ โชคดีที่ ยอนลาธี ส่งสาวใช้และคนใช้ในวังมาช่วยเหลือหลายร้อยคน และเจ้าหน้าที่ของรัฐบางคนก็ส่งข้ารับใช้ของครอบครัวมาด้วย ซึ่งแทบจะไม่ประสบความสำเร็จในการทำให้งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างราบรื่น ลานด้านหน้าขนาดใหญ่และอาคารหลักสว่างไสว ผู้คนกำลังเดินไปทุกที่ บ้านของซาอูลดูมีความปลอดภัยสูง ถ้าวันนี้มีคนโจมตีบ้านของซาอูลสำเร็จ เขาอาจจะทำลายชนชั้นสูงของจักรวรรดิมาโฮเกือบทั้งหมด คราวนี้คงไม่มีใครปล่อยให้อะไรหลุดมือไปได้
ที่จริงแล้ว โอกาสที่ใครจะโจมตีบ้านของซาอูลได้สำเร็จนั้นมีน้อยมาก แม้แต่ฟิลลิปที่ไม่เคยเห็นหน้าก็มาร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วย อำนาจต้องห้ามในจักรวรรดิมาโฮ ล้วนอยู่ที่นี่ ซาอูล สเตเกอร์ แบร์รี่ มิโอริช และฟิลลิป นอกจากอำนาจสูงสุดทั้งห้าแล้ว
เออร์เนสต์ บรูซูเรียโน แมนตูลี่ จาค็อบ และคนใช้ชราของยอนลาธี ยังอยู่ในงานเลี้ยง มหาอำนาจทั้งหมดได้รวมตัวกันที่นี่ การเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีอำนาจเช่นนี้ แม้แต่นักฆ่าที่บ้าคลั่งที่สุดก็ยังล้มเลิกความคิดที่จะลอบสังหารใครก็ตามในเย็นวันนี้
อาจเป็นเพราะมีอำนาจสูงสุดมากมาย ยูนิคอร์นตัวน้อยจึงดูประหม่า เขาติดตามอันเฟย์อย่างใกล้ชิด หากเสียงกล่าวหรือเสียงหัวเราะจากลานหน้าบ้านดังไปหน่อย ยูนิคอร์นตัวน้อยก็จะตัวเย็น
“เจ้าตัวเล็กคนนี้กลัวเกินไป เขาควรจะดีขึ้นเมื่อเขาโตขึ้นอีกหน่อย” อันเฟย์ยิ้ม รอยยิ้มของเขาดูถูกบังคับ เขารอข่าวตั้งแต่บ่ายถึงเย็น เขายังไม่ได้ยินอะไรเลย เมื่อเขาไปดูที่ลานหน้าบ้าน ไม่ว่าจะเป็นซาอูล บรูซูเรียโน หรือแมนตูลี่ ต่างก็สนทนาและหัวเราะด้วยกัน เขาไม่สามารถบอกอะไรได้จากรูปลักษณ์ของพวกเขา อันเฟย์รู้สึกประหม่ามากในขณะนั้น
“กลัวเกินไป?” ซูซานนาอดไม่ได้ที่จะกลอกตามองแอนเฟย์
“มหาอำนาจกำลังรวมตัวกันที่นี่ ข้ารู้สึกประหม่าเหมือนยูนิคอร์นตัวน้อย เท่าที่ข้ารู้ ยากที่จะมีอำนาจสูงสุดสามหรือห้าคนในงานเลี้ยงเดียว ตอนนี้มีเก้าคน เป็นเวลานานแล้วที่เราไม่มีงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ในทวีปแพน”
อันเฟย์ตกใจเป็นครั้งที่สอง เขาคิดว่ามันเป็นแค่งานเลี้ยงทั่วไป หลังจากได้ยินสิ่งที่ซูซานนากล่าว ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่ายอนลาธีอาจขอให้ซาอูลจัดงานเลี้ยงนี้เพื่อประกาศอำนาจของจักรวรรดิมาโฮให้ทั่วทั้งทวีปแพน หลังจากคิดเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง อันเฟย์ มีรอยยิ้มอันขมขื่นบนใบหน้าของเขา เป็นการยากที่จะเข้าใจว่าจักรพรรดิกำลังคิดอะไรอยู่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทักษะของยอนลาธี ในการจดจำและใช้ประโยชน์จากจังหวะเวลาที่ดีนั้นยอดเยี่ยมมาก ไม่มีใครจะดีเท่าเขาแล้ว
พวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากทางขวา ฮาแกนเดินไปรอบ ๆ หัวมุม เขาดูปกติ แต่ดวงตาของเขาเคลื่อนไหวตลอดเวลา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาประหม่าจริงๆ เออร์เนสต์เดินตามหลังเขา
“ลุงเออร์เนสต์ ท่านมาทำอะไรที่นี่? คริสเตียนเพิ่งบอกข้าว่า เขาเห็นท่านดื่มกับแบร์รี่และมิโอริช” อันเฟย์ ถามด้วยความประหลาดใจ
“ข้าไม่ได้ดึงตัวเองออกท่ง่ายๆ” เออร์เนสต์กล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาจริงจังในขณะที่เขามองไปรอบๆ ห้องอย่างระมัดระวังและเฉียบแหลม
“ฮาแกน เกิดอะไรขึ้น” อันเฟย์ มองดูฮาแกน และถามด้วยเสียงต่ำ
“ข้ารอเจ้าตั้งแต่บ่ายนี้ ทำไมออกมาช้าจัง”
“ข้าจะออกมาได้ยังไง” ฮาแกนมีรอยยิ้มขมบนใบหน้าของเขา เขาหันไปมองอย่างกังวลใจที่เออร์เนสต์
“ไม่มีใครอยู่รอบตัวเรา” เออร์เนสต์กล่าวอย่างใจเย็น
“พวกเขาจับตาดูอย่างใกล้ชิดจนข้าทำได้แค่อยู่ในห้องทดลอง” ฮาแกนกล่าวพร้อมผ่อนคลายเล็กน้อย
“เจ้าทำได้หรือเปล่า” อันเฟย์ถาม
"แน่นอน ข้าเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุอัจฉริยะ” ฮาแกนกล่าว
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าถาม ข้าถามว่าพวกเขาสงสัยเจ้าหรือไม่” อันเฟย์ กล่าว ฮาแกนสัญญาว่าจะทำยาวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ เขาบอกว่ามันไม่ซับซ้อนเกินไปที่จะทำ และสูตรก็ยืดหยุ่นได้ เขาคิดว่าเขาสามารถสร้างมันขึ้นมาได้อย่างแน่นอน อันเฟย์เชื่อใจเขา แต่เขาสนใจปัญหาอื่นที่เกิดขึ้นกับมันมากกว่า
“ข้าไม่รู้” ฮาแกนกล่าวตะกุกตะกัก
“พวกเขาไม่ควรสงสัยอะไรเลย” เออร์เนสต์ตอบในนามของฮาแกน
“ข้าอยู่ในห้องทดลองด้วย ฮาแกนเป็นนักแสดงที่มีความสามารถ เขาทำได้ดีมาก”
อันเฟย์ มองฮาแกนขึ้นและลงและสังเกตว่าเขายังดูกังวลอยู่ เขาจะเป็นนักแสดงที่มีความสามารถได้อย่างไร หากเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะวางมือที่ไหนและมือของเขายังคงขยับอยู่? ถ้าอันเฟย์มีทางเลือกอื่น เขาจะไม่ยอมให้ ฮาแกนทำแบบนั้นแน่นอน น่าเสียดายที่ ฮาแกนเป็นความหวังเดียวของเขา ถ้าเขาล้มเหลว พวกเขาจะมีปัญหามากขึ้น แม้ว่าพวกเขาจะยังมีโอกาสจัดการกับบรูซูเรียโนและคนอื่นๆ ได้
ดูเหมือนว่าเออร์เนสต์จะรู้สึกถึงความกังวลของอันเฟย์
“ฮาแกนดูกลัวมากและเดินเตร่เพื่อปกป้องตัวเอง บรูซูเรียโนและ แมนตูลี่ คิดว่าฮาแกนกลัวที่จะถูกลงโทษ พวกเขาไม่สงสัยเลย”
“เจ้าทำการทดลองกี่ครั้ง” อันเฟย์ถอนหายใจยาว
“ข้าทำได้เท่าไหร่ไม่สำคัญ? แค่ต่อจากนั้นพวกเขาก็รวบรวมส่วนผสมทั้งหมดกลับคืนมา” ฮาแกนกล่าว
“พวกมันขี้เหนียวมาก” อันเฟย์ กล่าว
"ตระหนี่? อันเฟย์ บรูซูเรียโน ยืดหยุ่นได้ แต่แมนตูลี่รับมือได้ยาก ถ้าปรมาจารย์ซาอูลไม่ปกปิดช่วยข้า ข้าคิดว่าพวกเขาคงจะสงสัยข้า” ฮาแกนกล่าวด้วยสีหน้าขมขื่น
"เอาล่ะ ฝึกฝนบ่อยๆทำให้เก่ง ครั้งต่อไปเจ้าจะรู้สึกดีขึ้นมาก เมื่อเจ้าโกหก” อันเฟย์ ยิ้มให้ ฮาแกน
“เจ้าปรุงยาวิญญาณศักดิ์สิทธิ์มาเท่าไร?”
“ขวดเล็กนี่เท่านั้น” ฮาแกนแสดงมันไว้ด้วยมือของเขา
“ยาอยู่ที่ไหน” อันเฟย์ถาม
“ปรมาจารย์ซาอูลเก็บไว้ ข้าไม่สามารถซ่อนมันไว้กับข้าได้” ฮาแกนรู้สึกกลัวมากขึ้นเมื่อเขานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องทดลอง ตลอดเวลาที่เขาปรุงยานั้น บรูซูเรียโนและแมนตูลี่อยู่เคียงข้างเขาและเฝ้าดูเขา มันยากมากที่จะเล่นกลใด ๆ โชคดีที่ซาอูลสอนเขาถึงวิธีซ่อนกระแสเวทย์มนตร์ของยาและช่วยเขา ไม่เช่นนั้นเขาคงถูกพบว่าขโมยยาไปนานแล้ว ฮาแกนรู้สึกอยากจะใช้ห้องน้ำในห้องทดลองหลายครั้งและมีเหงื่อออกเย็นที่หน้าอกและหลัง เขารู้ว่างานนี้สำคัญขนาดไหน ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะทนไม่ไหว
"ตกลง ขวดเดียวก็ได้ เราไม่ควรโลภเกินไป” อันเฟย์ กล่าว
"โอ้ ใช่ อันเฟย์ ปรมาจารย์จาค็อบเป็นหนึ่งในคนของเราหรือเปล่า” ฮาแกนถาม
"ใช่" อันเฟย์พยักหน้า
“ข้าสงสัย” ฮาแกนถอนหายใจ
“เมื่อข้าโต้แย้งว่าส่วนผสมไม่บริสุทธิ์และทำให้เกิดความล้มเหลว เมื่อลุงเออร์เนสต์และปรมาจารย์มิโอริช ออกจากห้องทดลองแล้ว ข้าเห็นปรมาจารย์จาค็อบเดินเข้ามา ข้าตกใจ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าปรมาจารย์จาค็อบจะบอกว่าส่วนผสมเหล่านั้นไม่บริสุทธิ์ แม้ว่าข้าจะรู้ว่าส่วนผสมนั้นใช้ได้”
“เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น” อันเฟย์ถาม
“จากนั้นปรมาจารย์จาค็อบบอกว่าเขาต้องชำระพวกมันให้บริสุทธิ์ก่อน เราควรรอสองสามวันก่อนการทดลองครั้งต่อไป” ฮาแกนกล่าว
"ตกลง เราน่าจะไม่เป็นอะไร” อันเฟย์ กล่าว
“อันเฟย์ ปรมาจารย์จาค็อบกล่าวว่าส่วนผสมที่เหลือนั้นดีสำหรับยาวิญญาณศักดิ์สิทธิ์สามขวดเท่านั้น” ฮาแกน กล่าว
“นั่นน้อย? เราควรจะมีเลือดยูนิคอร์นอยู่มาก ทำไมเราทำได้เพียงสามขวด?” อันเฟย์ถาม
“เราไม่มีน้ำพุแห่งชีวิตเพียงพอ จำนวนเอลฟ์ลดลง น้ำพุแห่งชีวิตก็เช่นกัน น้ำพุแห่งชีวิตที่พวกเขานำมา เป็นน้ำพุแห่งชีวิตเกือบทั้งหมดที่พวกเอลฟ์มี เราจะไม่สามารถได้รับน้ำพุแห่งชีวิตในอีกหลาสยทศวรรษข้างหน้า” ฮาแกนกล่าว
“ตอนนี้ใครเป็นคนดูแลส่วนผสม?” อันเฟย์ถาม
“ผู้ชายคนนั้นชื่อแมนตูลี่ ข้าไม่ได้ให้เลือดยูนิคอร์นแก่เขา” ฮาแกนกล่าว
“สามขวด น้อยไป” อันเฟย์ กล่าวอย่างขมขื่น เขาคาดหวังมากกว่าสามขวด บรูซูเรียโนกล่าวว่าการให้อาหารยูนิคอร์นตัวน้อยด้วยยาวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ จะไม่มีผลข้างเคียง ไม่ว่ายูนิคอร์นตัวน้อยจะเป็นผู้ช่วยที่เป็นประโยชน์ของเขาหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับอุปทานของยา ตอนนี้ความหวังของอันเฟย์ พังทลายลง
“เราไม่สามารถเอาทั้งสามได้ ดูเหมือนว่าปรมาจารย์จาค็อบจะเอาหนึ่งขวด แมนตูลี่จะใช้หนึ่งขวดด้วย ดังนั้นเราสามารถมีได้มากสุดหนึ่งขวด” ฮาแกน กล่าว
"ทุกอย่างยังดี ดีกว่าไม่มีเลย“อันเฟย์พยักหน้า”ฮาแกน เจ้าทำตัวปกติในอีกไม่กี่วันข้างหน้าได้ไหม? แม้ว่าเจ้าจะทำงานเสร็จแล้ว ข้าแค่กังวลว่าพวกเขาจะยังสงสัยเจ้าอยู่ ซ่อนตัวเองอยู่ในห้องไง อย่าออกมาถ้าไม่จำเป็น”
"แน่นอน ข้าสามารถใช้เวลาคัดลอกบันทึกของปรมาจารย์จาค็อบได้อย่างแน่นอน มีหลายสิ่งที่ข้ายังไม่เข้าใจ แต่ข้าคิดว่าข้าสามารถเข้าใจได้ในภายหลัง” ฮาแกนดูมั่นใจขณะกล่าว
“มันยอดเยี่ยมมากตราบใดที่เจ้าคิดอย่างนั้น” อันเฟย์ มองไปที่เออร์เนสต์และกล่าวอย่างเงียบ ๆ
“ลุงเออร์เนสต์ ท่านคิดว่าเราไม่มีที่ติเพราะอาจารย์และข้าทำเช่นนี้? ข้ารู้ว่า บรูซูเรียโน เป็นเพื่อนของเรา”
เออร์เนสต์ยิ้ม “ข้าถามซาอูลแล้ว ซาอูลไม่ชอบเอาเปรียบใคร ไม่ต้องกล่าวถึงเพื่อนของเขา ซาอูลบอกข้าว่าเขารู้สึกแย่กับการทำแบบนั้น ข้าเชื่อใจเขา”
“ลุงเออร์เนสต์ เราไม่ได้ผิดอะไรจริงๆ!” อันเฟย์กล่าวอย่างหนักแน่น ตอนนี้มีราชินีในหมู่เอลฟ์ อันเฟย์ ไม่กลัวผลที่ตามมาของการไม่ทำตามสัญญา แต่เขาไม่ต้องการต่อสู้ที่ไม่มีเหตุผล เขาพยายามที่จะไม่ขัดกับคำสัญญาของเขา
“เจ้ากำลังจะบอกว่าเราต้องระวัง บรูซูเรียโนหรือไม่” เออร์เนสต์กล่าวด้วยความโกรธเล็กน้อย
“ไม่ บรูซูเรียโนต้องการร่วมงานกับเรา เขาเป็นคนดี” อันเฟย์ตอบ
“ถ้าบรูซูเรียโนเป็นคนดี เราคือคนเลวหรือเปล่า” ฮาแกนถามออกไป
“การตีตราผู้คนว่าดีหรือไม่ดีนั้นไม่สมเหตุสมผล” อันเฟย์ ตบไหล่ของ ฮาแกน
"เอาล่ะ ไปนอน เจ้าไม่ต้องกังวล อย่าลืมซ่อนตัวเองในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”
“ข้าเข้าใจแล้ว” ฮาแกนกล่าวพร้อมพยักหน้า
