บทที่ 16 ฉันทำให้เกิดเรื่องใหญ่

บทที่ 16 ฉันทำให้เกิดเรื่องใหญ่

  ชุยเว่ยหมินวางสายโทรศัพท์และติดต่ออาจาร์ยใหญ่หลิวหยวนเพื่อสอบถามเรื่องนี้ราว

  “มันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?” เหตุการณ์นี้เกินความคาดหมายของเขาเช่นกัน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "อาคารห้องปฏิบัติการควรถูกปิดผนึกเพื่อรอให้ผู้เชี่ยวชาญมาประเมินสถานการณ์อีกครั้งเรื่องที่สำคัญเช่นนี้ต้องได้รับการประเมินอย่างระมัดระวัง"

  นอกจากนี้เขายังเรียกประชุมบุคลากรเพื่อตรวจสอบในทันที

  ในอีกด้านหนึ่งซ่งจิ่งหงได้ติดต่อสถาบันชีววิทยาของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติและเรียกกลุ่มนักวิชาการเพื่อศึกษาสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์และอ่านรายงานแบบจำลองการอนุมานวิวัฒนาการของยีนเซิร์กของเหอซิงโจวโดยด่วน

  ...

  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบๆอาคารห้องปฏิบัติการทางชีววิทยาของมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีกรุงปักกิ่งได้รับความสนใจจากนักศึกษา

  บอร์ดสนทนาของโรงเรียนเต็มไปด้วยโพสต์เกี่ยวกับเรื่องนี้

  “เมื่อฉันเดินผ่านอาคารห้องปฏิบัติการชีวภาพฉันพบว่าที่นั้นถูกตำรวจปิดกั้นอย่างเข้มงวดมันเกิดอะไรขึ้น?”

   "ก่อนหน้านี้ในตอนที่ฉันกำลังทำการทดลองก็มีประกาศขอให้ฉันออกไปทันที? พวกเขาบอกว่าอุปกรณ์บางอย่างเกิดขัดข้อง???"

   “ฉันเห็นเหอซิงโจว (ภาพถ่าย) และกลุ่มตำรวจก็กำลังล้อมเขาอยู่ นี่เขาได้ทำการทดลองชีวภาพจริงๆ หรือ?”

  “เหอซิงโจวสามารถทำเรื่องพวกนี้ได้ยังไง? เขาเป็นนักศึกษาภาควิชาฟิสิกส์ไม่ใช่หรือ?”

  "พวกนายคิดว่าเหอซิงโจวกำลังทำระเบิดนิวเคลียร์ในอาคารห้องปฏิบัติการหรือไม่? (หัวสุนัข)"

   “ฉันอดคิดเหมือนกันไม่ได้จริงๆเมื่อคุณพูดอย่างนั้น!”

  “กลายเป็นว่าเหอซิงโจวต้องการทำระเบิดนิวเคลียร์และเขาก็ถูกตำรวจจับ!”

  ...

  มีข้อความทุกรูปแบบในฟอรัมและเหอซิงโจวก็ได้กลายเป็นบุคคลสำคัญที่ทุกคนให้ความสนใจ

  หลังจากที่เหอซิงโจวลงบันทึกคำให้การกับตำรวจเสร็จแล้วและเมื่อเขากลับมาที่หอพักเพื่อนร่วมห้องสามก็รีบมาถามเขา

   “เหล่าเหอนายกำลังทำอะไร” หวางเจียห่าวถาม

   “ใช่มันเกิดอะไรขึ้นในห้องปฏิบัติการชีวภาพ?” เฟิงเต๋าเอนกายลง

   “ทำไมจู่ๆนายถึงบล็อกข้อความ?” จางหยางกำลังกินบะหมี่อยู่และเมื่อเหอซิงโจวเข้ามาเขาไม่สนใจกินอีกต่อไป

  เหอซิงโจวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ “ขอโทษนะเรื่องนี้เป็นความลับของรัฐตอนนี้ฉันยังบอกพวกนายไม่ได้”

  “ความลับของรัฐบ้าน่านายกำลังล้อเล่นหรือเปล่า” เพื่อนร่วมห้องไม่เชื่อเพราะทั้งเหอซิงโจวและพวกเขาต่างเป็นนักศึกษาธรรมดา

   "อย่าทำตัวลึกลับมาคุยกัน!" หวังเจียห่าวกระตุ้น

   “ฉันบอกไม่ได้จริงๆ” เหอซิงโจวกล่าว “พวกนายไม่เห็นหรือว่าข่าวลือในตอนนี้เป็นอย่างไร ถ้าฉันบอกพวกนายไปฉันเกรงว่าจะมีข่าวลือแปลกๆมากกว่านี้”

   “ฉันบอกได้เพียงว่าฉันกำลังตรวจสอบเรื่องบางอย่างซึ่งมันถูกเก็บเป็นความลับของรัฐ หากพวกเขายืนยันความถูกต้องของมันแล้วฉันคิดว่าพวกเขาจะต้องเผยแพร่มันออกไปในเร็วๆนี้”

  “ไม่ต้องห่วงเมื่อถึงเวลานั้น ฉันไม่ได้ทำสิ่งผิดกฏหมายแต่ประเทศต้องการให้ฉันทำเรื่องใหญ่!”

   “ยิ่งพูดยิ่งลึกลับ” หวางเจียห่าวพึมพำ “ถ้านายตอบมาตามตรงฉันจะเชื่อสิ่งที่นายพูด”

   “ใช่ นายพูดเกินจริงเกินไป!” เฟิงเต๋าส่ายหัว

   “ลืมมันไปเถอะ ลืมมันไปเถอะ การกินนั้นสำคัญกว่า” จางหยางเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไรเลยกลับมากินต่อ

  เหอซิงโจวหัวเราะและไม่ได้พูดอะไรเพราะในท้ายที่สุดสิ่งที่เขาทำนายไว้ก็ยังไม่ถูกค้นพบ มันจะไม่มีใครเชื่อเมื่อเขาประกาศให้โลกรู้ในเวลานี้

  เนื่องจากมีการรายงานไปยังประเทศแล้วเหอซิงโจวเชื่อว่าเขาควรเตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อไป

  หากหน่วยงานของประเทศยืนยันเรื่องนี้ได้แล้วพวกเขาก็ควรจะมีแผนเพื่อรับมือกับวิกฤตจากเซิร์กที่กำลังมาถึง

   ดังนั้นเขาจึงติดต่อสมองควอนตัวออฟติก "ถ้าเซิร์กโจมตีจริงๆเราควรจะตอบสนองอย่างไร"

   สมองควอนตัวออฟติกตอบคำถามเป็นชุด "อารยธรรมมนุษย์บนดาวบลูสตาร์ของคุณอยู่ในอารยธรรม 0.7 ซึ่งถือว่าเป็นอารยธรรมระดับต่ำในจักรวาลและสามารถดำเนินกิจกรรมได้แค่เพียงในดาวแม่เท่านั้น"

   "แม้แต่เซิร์กระดับต่ำสุดก็ยังเป็นอารยธรรมระดับแรกและพวกมันก็ยังสามารถพัฒนาไปสู่ระดับที่สูงขึ้นต่อไปได้"

   "ดังนั้นถ้าหากพึ่งพาเพียงเทคโนโลยีในปัจจุบันของมนุษย์ชาวดาวบลูสตาร์โอกาสในการอยู่รอดจึงเป็นศูนย์  แต่เพื่อรับมือกับวิกฤติที่กำลังมาถึงเผ่าพันธ์ุของคุณจะต้องพัฒนาผลิตภัณฑ์ทางเทคโนโลยีใหม่ๆให้เร็วมากกว่าการพัฒนาของเซิร์กเท่านั้นจึงเป็นไปได้ที่จะจัดการกับวิกฤติ"

   "และเพื่อช่วยคุณวางแผนในอนาคตฉันได้ทำเครื่องหมายเทคโนโลยีที่สำคัญไว้แล้ว"

  เหอซิงโจวเปิดสายวิจัยเทคโนโลยีและเห็นถึงเทคโนโลยีที่ถูกเน้นย้ำบางอย่าง เช่น อาวุธเลเซอร์ อาวุธพลังงานจลน์ อาวุธแม่เหล็กไฟฟ้า เครื่องจักรที่ใช้ในอาณานิคมดวงดาว ดาวเทียมติดอาวุธ เทคโนโลยีนิวเคลียร์ฟิวชัน เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ และอื่นๆ

  เขาเฝ้าดูอย่างระมัดระวังแต่มันไม่ง่ายเลยที่จะวางแผนที่สมบูรณ์แบบ

   "เป็นความจริงที่เลี่ยงไม่ได้ว่าเซิร์กจะครอบครองมหาสมุทร พวกมันใช้เวลาเพียงไม่กี่ทศวรรษในการกลายพันธุ์ไปทั่วโลก! พื้นที่มหาสมุทรครอบครอง 71% ของพื้นบนดาวบลูสตาร์ซึ่งคาดเดาไม่ได้เลยว่าสุดท้ายพวกมันจะมีจำนวนมากกว่ามนุษย์กี่เท่า!"

  “และเมื่อพวกมันเริ่มรุกลำมาบนพื้นดินมนุษย์จะไม่สามารถปกป้องพื้นที่ชายฝั่งในปัจจุบันได้! เซิร์กยังสามารถปรับตัวให้เข้ากับชีวิตบนบกและหากพวกมันสามารถใช้ทั้งผืนดินและมหาสมุทรเป็นฐานเพาะพันธุ์และออกโจมตีมนุษย์อย่างต่อเนื่องและในเวลานั้นพวกคุณจะไม่สามารถต่อต้านการรุกรานได้เลย!”

   "จึงเป็นการดีที่สุดที่จะไม่ปล่อยให้พวกมันขึ้นฝั่งดังนั้นคุณสามารถเริ่มสร้างแนวป้องกันกำแพงเหล็กเพื่อล้อมรอบแนวชายฝั่งทั้งหมดของจีน และจัดวางป้อมปราการที่มีการติดตั้งอาวุธเลเซอร์พร้อมกับกองกำลังหุ่นรบและ ฯลฯ"

   “นอกจากนี้หากความเร็วของการสร้างเทคโนโลยีไม่สามารถพัฒนาได้ทันการพัฒนาของเซิร์ก และพวกมาสามารถรุนรานผืนดินได้สำเร็จ เมื่อนั้นเพื่อที่จะป้องกันเหตุการณ์นั้นคุณจำเป็นต้องสร้างป้อมปราการดาวเคราะห์!”

  ป้อมปราการดาวเคราะห์มีอยู่ในแผนผังต้นไม้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเป็นฐานทัพทางการทหารที่มีพื้นที่ปฏิบัติการครอบคลุมทั้งดาวเคราะห์ โดยใช้พลังงานนิวเคลียร์ฟิวชันเป็นแหล่งพลังงานหลักโดยมีการติดตั้งขีปนาวุธอันทรงพลังและมีกองกำลังติดอาวุธภาคพื้นดินอย่างหุ่นรบเกราะเหล็กพร้อมระบบป้องกันด้วยอาวุธเลเซอร์ และอื่นๆ

  คำอธิบายของแผนผังต้นไม้เทคโนโลยีแสดงให้เห็นถึงพลังทางทหารของป้อมปราการดาวดาวเคราะห์ที่ถูกสร้างขึ้นโดยอารยธรรมขั้นสูงพลังของมันสามารถแผ่กระจายไปทั้งโลก!

   "กำแพงเหล็กและป้อมปราการดาวเคราะห์เป็นเพียงมาตรการป้องกัน แต่สำหรับการรับมือกับเซิร์กคุณจำเป็นต้องใช้อาวุธทางอากาศที่ทรงพลังและมีการโจมตีที่แม่นยำ อย่างเช่น เครื่องบินรบรุ่นที่หก!"

  "เรือดำน้ำพลังงานนิวเคลียร์และเรือบรรทุกเครื่องบินต่างก็มีความจำเป็นสำหรับปฏิบัติการทางทะเล!"

  "ถ้าคุณต้องการไปยังดาวเคราะห์ดวงอื่นเพื่อสังเกตการณ์และต่อสู้กับเอเลี่ยนเซิร์ก คุณจำเป็นต้องมีกองยานเรือรบประจัญบานในอวกาศ รวมถึงป้อมปราการห้วงอวกาศ..."

  จิตใจของเหอซิงโจวหมกมุ่นอยู่กับแผนผังต้นไม้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และการสร้างสรรค์สิ่งเหล่านี้นั้นล้ำหน้าเกินกว่าระดับเทคโนโลยีในปัจจุบันมาก มันเหมือนกับเทพธิดาผู้บริสุทธิ์ที่ดึงดูดใจของเขา

  "หยุด หยุด สิ่งเหล่านี้มันไกลเกินไปเพราถ้าหากฉันต้องการออกสำรวจอวกาศและสร้างไดสันสเฟียร์ ฉันจำเป็นจะต้องรักษาเผ่าพันธ์ุมนุษย์ให้ได้เสียก่อน"

  เฮ่อซิงโจวบังคับดึงความคิดของตนกลับคืนมาก่อนที่ความคิดเขาจะล่องลอยไปในดวงดาวและจักรวาล

  และหลังจากที่เขาใช้ความคิดอยู่นั้นแผนการที่ยอดเยี่ยมก็กำลังค่อยๆเป็นรูปเป็นร่าง!

  เขาเชื่อว่าแผนนี้แม้เพียงส่วนเล็กๆก็เพียงพอที่จะส่งผลให้คนอื่นทั่วทั้งโลกบ้าคลั่งไคล้!

  “ฉันเหอซิงโจวจะเป็นผู้บุกเบิกมวลมนุษย์ไปสู่ยุคใหม่!” หัวใจของเหอซิงโจวเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ และความคิดนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นจนทำให้เขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืน

  ขณะที่เหอซิงโจวกำลังคิดเกี่ยวกับแผนนี้ ในความมืดมิดยามค่ำคืนทีมงานติดอาวุธหนักก็ได้มาถึงมหาลัยอย่างเงียบๆพวกเขาก็นำปลากะพงดำหมายเลข 1, 2 และ 3 และอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องในห้องเพาะเลี้ยงทั้งหมดออกไป

  สิ่งเหล่านี้ถูกส่งไปยังสถาบันชีววิทยาภายใต้สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติที่ตั้งอยู่ในกรุงปักกิ่งทันที

  ซ่งจิ่งหงและกลุ่มนักวิชาการจากสถาบันชีววิทยากำลังศึกษาและพูดคุยกันอย่างดุเดือด!