310 - ชนชั้นสูงของตระกูลจักรพรรดิ

1621 - ชนชั้นสูงของตระกูลจักรพรรดิ

ใบหน้าของผู้คุมเรือนจำเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว แม้ว่าเขาจะวางแผนไว้มากมาย แต่ท้ายที่สุดแล้วฮวงก็ยังได้รับชัยชนะ?

สำหรับผู้บ่มเพาะของตระกูลต่างๆร้อยละเก้าสิบไม่มีผู้ใดรู้ว่าเขาแอบแทรกแซงการต่อสู้

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อพวกเขาเห็นความพ่ายแพ้ของ ตั๊กแตนตำข้าวหางตะขาบพวกเขาทั้งหมดจึงลุกขึ้นด้วยความโกลาหล

ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าฮวงนั้นน่าเกรงขาม แต่เพราะความแข็งแกร่งของเขาน่าอัศจรรย์เกินไป ภายในสนามเต็มไปด้วยเสียงสนทนาของผู้คนนับล้าน

อย่างไรก็ตามตอนนี้สือฮ่าวก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ร่างกายของเขาเหมือนขวดกระเบื้องที่มีรอยร้าวเต็มไปหมด

เลือดไหลซึมออกมาจากทุกที่รากฐานของเขาได้รับความเสียหาย

นี่เป็นเรื่องร้ายแรงมาก ย้อนกลับไปตอนที่เขาอยู่ในเทือกเขายาศักดิ์สิทธิ์รากฐานของเขาได้รับความเสียหายร้ายแรงไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถรักษาให้หายได้

ในท้ายที่สุดเขาก็สามารถฟื้นตัวได้อย่างแท้จริงเมื่อเขาทะลวงเข้าไปในขอบเขตแยกตนเอง ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บอีกครั้งจากการลอบทำร้ายของผู้สูงสุดที่ดูแลคุกน้ำดำ

“ฮวงได้รับบาดเจ็บเขาไม่แข็งแกร่งอย่างที่เราคิด! เพื่อสังหารศัตรูเขาต้องต้องสูญเสียอย่างมากมายมหาศาล!”

มีคนตะโกนออกมาเพราะทุกคนสามารถเห็นได้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บหลายแห่งบนร่างกาย แม้กระทั่งมีรอยแตกอยู่ช่องว่างระหว่างคิ้วของเขา

สือฮ่าวมองไปที่ทุกคนพร้อมกับกล่าวเย้ยหยัน “นี่คือความภาคภูมิใจของฝ่ายเจ้า พวกเจ้าก็แค่เศษสวะที่มารวมกลุ่มกันเท่านั้น?” อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกต่อไป

มีคลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้ามาโจมตีวิญญาณดั้งเดิมของเขาทำให้เขาไม่สามารถพูดความจริงได้ สือฮ่าวรู้ว่าผู้สูงสุดที่ดูแลคุกกลัวความจริงถูกเปิดเผย

สิ่งมีชีวิตต่างมิติมีความภาคภูมิใจของพวกเขาไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่ยืนกรานที่จะต่อสู้กับสือฮ่าวตัวต่อตัว

อย่างไรก็ตามผู้บ่มเพาะรุ่นอาวุโสบางคนไม่ได้เป็นคนมีศักดิ์ศรีมากถึงขนาดนั้น พวกเขาทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้รับชัยชนะ

พวกเขาไม่ลังเลที่จะใช้กลโกงเพื่อลดโอกาสในการประสบความสำเร็จของสือฮ่าว เพื่อทำให้เขาอับอายขายหน้า ให้ทุกคนได้ระบายความอัดอั้นตันใจออกมา

เป็นเพราะในความคิดของพวกเขาไม่ว่าพวกเขาจะฆ่าสือฮ่าวโดยตรง หรือใช้วิธีการอื่นเพื่อให้เขาได้รับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่มันก็เป็นผลลัพธ์เดียวกันทั้งหมด

ในกรณีนั้นไม่เพียงแต่จะทำให้ความวุ่นวายสงบลงเท่านั้น แต่ยังเป็นการปลุกขวัญกำลังใจของพวกเขาอีกด้วย!

การได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่เท่านั้นที่จะสามารถทำให้สิ่งมีชีวิตของเผ่าพันธุ์ที่ก้าวร้าวได้ระบายความแค้นของพวกเขาออกมา

“เจ้าหนูเจ้ากำลังพูดอะไร? การทำให้ผู้ฝึกฝนฝั่งของข้าต้องอับอายนั้นไม่เพียงพอหรือ? เจ้ายังต้องการใส่ร้ายเรา?” หัวหน้าคุกถามอย่างเย็นชาไม่ยอมรับเรื่องนี้อย่างแน่นอน

“เจ้าเศษสวะ!” ในท้ายที่สุดสือฮ่าวทำได้เพียงพ่นประโยคนี้ออกมาเท่านั้น เพราะวิญญาณดั้งเดิมของเขาถูกปิดผนึกไว้

“ข้าจะสังหารเจ้าเอง!”

ในขณะนี้เสียงตะโกนก้องโลกดังขึ้น แพะทองคำเดินออกมาด้านหน้า

“แพะทองคำผู้สืบทอดสายเลือดดาบสวรรค์!” มีคนพูดด้วยความตกใจ

นี่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตธรรมดา เขาแพะทองคำทั้งคู่เป็นฝักดาบที่ซ่อนดาบสวรรค์สองเล่มซึ่งเป็นอาวุธสังหารที่ยอดเยี่ยมของตระกูลนี้

หลายปีมานี้สายเลือดของพวกเขาขาดความบริสุทธิ์ที่ตระกูลจักรพรรดิสมควรมี ทำให้พวกเขาไม่ทรงพลังเหมือนอย่างบรรพบุรุษ

ในตอนนั้นผู้คนจากเผ่าพันธุ์นี้เคยมีจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญถึงสองคน แต่น่าเสียดายเมื่อเกิดการต่อสู้กับเก้าสวรรค์พวกเขาทั้งสองก็ถูกสังหารลงด้วยมือของจักรพรรดิอมตะไร้สิ้นสุดและต้นหลิวเซียน

หลังจากยุครุ่งโรจน์ในครั้งนั้น พวกเขาก็ไม่เคยปรากฏผู้ไม่ดับสูญขึ้นในตระกูลอีกเลย

“ถ้าเจ้าคิดจะปิดผนึกข้าก็สังหารข้าเท่านั้น” สือฮ่าวมองไปที่ผู้สูงสุดคนนั้นอย่างเย็นชา มีเลือดไหลซึมออกจากช่องว่างระหว่างคิ้วของเขา การที่จะกล่าวคำพูดเหล่านี้ออกมาเป็นเรื่องยากลำบากอย่างแท้จริง

“เจ้ามีเจตนาอะไร? เจ้าทำให้ผู้ฝึกฝนในฝั่งของเราต้องอับอายครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าช่างอวดดีจริงๆ!” ผู้สูงสุดคนนั้นใบหน้าบิดเบี้ยว

สือฮ่าวนั่งลงไม่ขยับ เขาปฏิเสธที่จะต่อสู้

“ฮวงเจ้าไม่กล้าสู้เหรอ” แพะทองคำถามอย่างเย็นชา

สือฮ่าวไม่ได้ให้ความสนใจใดๆ เขาชี้นิ้วไปที่ความว่างเปล่าพร้อมกับสลักตัวอักษรสีทองขึ้นมา แต่ผู้สูงสุดคนนั้นก็รีบทำลายมันอย่างรวดเร็วพร้อมกับมีใบหน้าบิดเบี้ยว

“ฮ่าฮ่า…” สือฮ่าวหัวเราะเสียงดัง

ในสายตาของสิ่งมีชีวิตต่างมิตินี่เป็นการดูถูกพวกเขาอย่างรุนแรง

ทันใดนั้นก็มีคนส่งเสียงกล่าวกับผู้สูงสุดที่ดูแลคุกว่า “รีบจัดการเรื่องนี้ให้จบๆ ผู้คนจากตระกูลจักรพรรดิกำลังจะมาถึงแล้ว หากพวกเขาชนะจะไม่มีปัญหาใดๆ แต่หากพวกเขาพ่ายแพ้พวกเราทุกคนที่นี่จะได้รับความเดือดร้อน!”

เมื่อผู้สูงสุดคนนั้นได้ยินเรื่องนี้เขาก็ตกใจสุดขีด

แม้ว่าพวกเขาจะมั่นใจว่าผู้คนจากตระกูลจักรพรรดิย่อมสามารถเอาชนะฮวงได้ แต่ถ้าพวกเขาพ่ายแพ้จะเกิดปัญหาขึ้นอย่างมาก ทางที่ดีที่สุดก็คือการทำให้ฮวงพ่ายแพ้ไปก่อน

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวเพียงนั่งอยู่เฉยๆไม่มีทีท่าว่าจะต่อสู้เลย

“ฮวงตราบใดที่เจ้าไม่พูดเรื่องนั้นออกมาข้าจะอนุญาตให้เจ้าต่อสู้อย่างยุติธรรม” ผู้สูงสุดคนนั้นไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่ส่งเสียงสนทนาลับๆกับสือฮ่าว

สือฮ่าวมองพวกเขาอย่างไม่แยแส หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พยักหน้าและพูดว่า“ตกลง!”

หลายคนแสดงสีหน้าแปลกๆโดยรู้สึกได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ไม่งั้นทำไมฮวงถึงมีท่าทีผิดปกติ ?

“การท้าทายพวกเราจะทำให้เจ้าได้รับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส!” แพะทองคำเดินเข้ามาก่อนที่จะกลายร่างเป็นมนุษย์

ลักษณะของเขาเป็นชายหนุ่มที่มีวัยประมาณเกือบสามสิบปี มีเส้นผมสีทองยาวสลวยตกลงมาบนไหล่

"ฆ่า!"

ทั้งสองต่อสู้กันอย่างเด็ดเดี่ยว แพะทองคำปล่อยปราณดาบออกมาเป็นเส้นตรงสองเส้น มันพุ่งเข้าใส่สือฮ่าวอย่างรุนแรง

สือฮ่าวใช้ญาณวิเศษของจักรพรรดิสายฟ้าร่วมกับสระสายฟ้าทำให้มีสายฟ้ามากมายพุ่งลงมากระแทกเข้ากับปราณดาบสองเส้นนั้น

ฮ่อง!

เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง แรงระเบิดทำให้รอยแยกของมิติเกิดขึ้นมากมาย

เกียง!

พระทองคำดึงดาบสองเล่มออกมาจากเขา มันแกว่งไปข้างหน้าโจมตีเข้าใส่สือฮ่าวโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

รัศมีดาบนี้ทรงพลังอย่างเหนือจินตนาการมีกลิ่นอายของกาลเวลาปะปนอยู่ในทุกการโจมตี

ฮ่อง!

สือฮ่าวไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย เขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับใช้ออกด้วยญาณวิเศษที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิดของเขา

เมื่อรัศมีของดาบสองเส้นที่มีพลังแห่งกาลเวลามาถึงมันก็ถูกสะท้อนกลับด้วยญาณวิเศษของสือฮ่าว

ต๋อง!

เสียงฟ้าร้องดังขึ้นระหว่างสวรรค์และและปฐพีฟังดูอู้อี้และน่าสพรึงกลัว

“ที่แท้มันก็คือเขานั่นเอง!”

เมื่อทุกคนเห็นฉากนี้พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าแพะทองคำก็คือผู้แข็งแกร่งในอดีตคนหนึ่ง

นี่คือราชาสวรรค์อันดับหนึ่งเมื่อหนึ่งพันปีที่แล้ว หลังจากที่เขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรแยกตนเองก็ไม่เคยมีข่าวคราวของเขาปรากฏขึ้นอีกเลย!

แต่ถึงจะอย่างนั้นเขาก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้กับฮวงได้

เปง!

แม้ว่าแพะทองคำจะอยู่ในอาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุด แต่เมื่อปะทะกับกำปั้นของสือฮ่าวร่างกายของเขาก็เกิดการสั่นสะเทือนพร้อมกับกระอักเลือดออกมาหนึ่งคำ

หลังจากนั้นเขารู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอลงเรื่อยๆ ร่างกายของเขาค่อยๆเหี่ยวย่น เป็นที่แน่นอนแล้วว่ากำปั้นของฮวงมีพลังแห่งกาลเวลาที่ยิ่งใหญ่มากกว่าเขา

รัศมีดาบของเขาไม่สามารถทำอันตรายกับฮวงได้ ญาณวิเศษวัฏสังขารของอีกฝ่ายกำลังดูดกลืนพลังชีวิตของเขาไปเรื่อยๆ

“อา…” แพะทองคำร้องลั่นร่างกายของเขาชราลงอย่างรวดเร็วมันทรุดโทรมลงอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนรู้ว่าเพียงอีกไม่กี่ลมหายใจเขาก็จะตายแล้ว

"ฆ่า!"

เขาปล่อยเสียงคำรามออกมากระตุ้นเขาสีทองทั้งสอง เดิมทีสิ่งเหล่านี้เป็นฝักดาบแต่ผู้สูงสุดที่ดูแลคุกได้ใส่ของวิเศษอันล้ำค่าเพื่อที่จะช่วยชีวิตเขาในเวลาสำคัญ