บทที่ 5 เธอมันปีศาจชัด ๆ

เมื่อลู่เจ๋อได้ยินคำนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป ลู่หลี่ยิ้ม แต่ไม่ได้เร่งเขา บรรยากาศเริ่มตึงเครียด

ในที่สุดลู่เจ๋อก็ถอนหายใจ หน้าเขาไม่ได้หนาพอ ถ้าหน้าเขาหนาพอ แม้เขาจะออกไปทั้ง ๆ ที่เปลือยเขาก็ไม่รู้สึกอะไร แต่ศีลธรรมในใจของเขาได้หยุดเขาไว้

“โอเค ฉันสัญญา”

อ๊ากกก! ใช่! วันนี้เขาเป็นสุนัข!

โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง!

สุนัขโสดยังคงเป็นสุนัข จริงไหม?

สำหรับลู่เจ๋อซึ่งโสดเท่ากับอายุของเขา มันไม่สำคัญเลย ไม่มีอะไรสำคัญอีกต่อไป

เมื่อได้ยินคำนั้น ลู่หลี่ก็ยิ้มอย่างมีชัย “พี่ชาย นี่เสื้อผ้าของพี่”

ในตอนนั้น เสียงที่นุ่มนวลของลู่หลี่ได้กลายเป็นเสียงกระซิบปีศาจในหูของลู่เจ๋อ

ยัยนี่เป็นปีศาจแน่นอน

ลู่เจ๋อรีบใส่เสื้อผ้าและเดินออกจากห้องน้ำ เขาเหลือบมองลู่หลี่ที่รออยู่ข้างนอก ลู่หลี่แค่ยิ้มและเดินเข้าไปในห้องน้ำ ขณะที่ลู่เจ๋อเดินกลับไปที่ห้องของเขา

เขาควรใส่กางเกงใน ถ้าเขาไม่ใส่ เขาจะรู้สึกหนาวและไม่ปลอดภัย

หลังจากที่ลู่เจ๋อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ลู่หลี่ก็อาบน้ำเสร็จพอดี ดวงตาง่วงงุนของเธอเปลี่ยนเป็นสดใส สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงคือรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอที่ยังคงอ่อนโยน

เมื่อเห็นรอยยิ้มนี้ ลู่เจ๋อก็รู้สึกหนาว ไม่มีความอบอุ่นในโลกนี้

“ลู่เจ๋อลงมาชั้นล่าง” ลู่หลี่ยิ้มแล้วหันหลังเดินลงไปชั้นล่าง

ลู่เจ๋อถอนหายใจ ทำได้เพียงตามเธอไป

ครอบครัวลู่ค่อนข้างจะมีฐานะ ลู่เหวินพ่อของลู่เจ๋อเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทเสื้อผ้า บริษัทค่อนข้างมีชื่อเสียงในดาวเคราะห์หลานเจียง ฟูชูหยาแม่ของลู่เจ๋อเป็นหัวหน้านักออกแบบเสื้อผ้าของบริษัท บริษัทนี้ก่อตั้งโดย 2 คนนี้ตั้งแต่เริ่มต้น

เพราะงั้นครอบครัวของพวกเขาจึงไม่ขาดเงิน

ดังนั้นลู่เจ๋อและลู่หลี่สามารถใช้เนื้อสัตว์วิเศษเพื่อปรับแต่งร่างกายของพวกเขาได้อย่างต่อเนื่อง ครอบครัวของพวกเขาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ 3 ชั้นพร้อมสวนขนาดใหญ่ พวกเขายังมีสนามฝึกซ้อมขนาด 300 ตารางเมตร ซึ่งสร้างขึ้นเป็นพิเศษสำหรับลู่เจ๋อและลู่หลี่

แต่ประธานบริษัทอย่างลู่เหวินก็มีฐานะต่ำกว่านักรบระดับสูง ดังนั้นทั้ง 2 จึงหวังว่าลูก ๆ ของพวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้น ด้วยวิธีนี้ พวกเขาจะไม่ถูกกดขี่ในโลกธุรกิจ

ทั้ง 2 เดินลงไปชั้นล่างและมาถึงสนามฝึกซ้อม ลู่หลี่มองไปที่ผิวขาว ๆ ของลู่เจ๋อ ดวงตาของเธอก็กระพริบ “ลู่เจ๋อ ระดับการปรับแต่งผิวของพี่ลึกซึ้งขึ้นเหรอ”

มันเปลี่ยนเป็นสีขาวในชั่วข้ามคืน การเปลี่ยนแปลงนี้ไม่สามารถซ่อนจากสายตาของลู่หลี่ที่อยู่กับเขาทั้งวันทั้งคืนได้

ลู่เจ๋อพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันไม่ได้บอกเหรอว่าฉันเข้าใจบางอย่างอย่างกะทันหันเมื่อเช้านี้? ไม่แปลกที่ฉันจะแข็งแกร่งขึ้น บางทีฉันอาจจะเหนือกว่าเธอในไม่ช้า”

คำพูดของลู่เจ๋อทำให้ลู่หลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “จริงเหรอ ฉันจะรอนะพี่ชาย”

จากนั้นขาที่ยาวและแข็งแรงของลู่หลี่ก็พุ่งเข้าหาลู่เจ๋อ กลิ่นหอมพัดผ่าน และฝ่ามือขาว ๆ ของเธอก็กลายเป็นผีเสื้อเต้นระบำ ขณะที่มันกดไปที่หน้าอกของลู่เจ๋อ

ดวงตาของลู่เจ๋อหรี่ลง เร็วมาก!

แม้ว่าลู่หลี่จะไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ แต่ความแข็งแกร่งระดับ 7 ของเธอก็อยู่ที่นั่น นอกจากนี้เธอยังเป็นอัจฉริยะ นั่นทำให้พลังของเธอสูงกว่าคนทั่วไป

ลู่เจ๋อพบว่าเขาไม่สามารถหลบฝ่ามือของเธอได้

เขาเกร็งร่างกาย มีแสงกระพริบทั่วร่างของเขา แขนของเขาไขว้กันไว้ที่หน้าหน้าอก ปกป้องมันด้วยกำลังทั้งหมดที่มี

ฝ่ามือผีเสื้อบินผ่านมา และหยุดตรงบริเวณแขนที่ไขว้กันของเขาอย่างแผ่วเบา

ฝ่ามือที่ดูเหมือนเบานั้น มีพลังระดับดินถล่มระบายออกมาจากมือเล็ก ๆ มันทะลุผ่านแขนของลู่เจ๋อ และกระแทกเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างรุนแรง

ลู่เจ๋อรู้สึกแน่นหน้าอก เขาถอยหลังทีละก้าวมากถึง 14 ก้าว ก่อนจะตั้งหลักได้อีกครั้ง

แม้ว่าเขาจะถูกโจมตีและถอยออกไปด้วยหมัดเดียว แต่ลู่เจ๋อก็ยิ้ม เขาป้องกันมันได้!

หลังจากผ่านการปรับแต่งผิวหนังมา พลังป้องกันของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก ถ้าเป็นเมื่อวานนี้ ฝ่ามือนี้คงส่งลู่เจ๋อล้มหน้าคว่ำไปแล้ว แต่ตอนนี้ฝ่ามือทำให้แขนเขาชาเพียงเล็กน้อย และหน้าอกของเขาก็เจ็บเพียงเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าฝ่ามือของเธอผลักลู่เจ๋อถอยไป 14 ก้าว รอยยิ้มของลู่หลี่ก็เปลี่ยนไป เธออ้าปากและกระพริบตามองลู่เจ๋อสักพัก ก่อนจะพูดว่า “เมื่อวานนี้พี่ยังหยุดการโจมตีนี้ไม่ได้เลย”

ลู่เจ๋อสะบัดแขนที่ชาของเขาและฉีกยิ้ม “ฉันก็บอกเธอแล้วไง!”

ลู่หลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนเมื่อได้ยินคำพูดนั้น “ถ้างั้น วันนี้หลี่จะไม่ออมมือ”

จากนั้นเธอก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง

เนื่องจากลู่เจ๋อได้เรียนรู้เพียงเทคนิคพื้นฐาน ลู่หลี่จึงใช้เพียงท่าเท้าพื้นฐาน และฝ่ามือพื้นฐานเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ความเชี่ยวชาญของลู่หลี่นั้นสูงกว่าลู่เจ๋ออย่างชัดเจน เธอเคลื่อนไหวอย่างลื่นไหล

เมื่อเห็นลู่หลี่พุ่งเข้าใส่อย่างดุดัน มุมปากของลู่เจ๋อก็กระตุก เธอค้นพบว่าเขาสามารถต้านพลังโจมตีของเธอได้ ดังนั้นเธอจึงลงมือหนักขึ้น

จิตใจของน้องสาวคนนี้ช่างชั่วร้ายอย่างแท้จริง!

แต่เมื่อมองไปที่ท่าเท้าของลู่หลี่ ลู่เจ๋อก็ไม่คิดอะไรอีกต่อไป เขารู้ว่าตัวเองมีจุดอ่อนมากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นระดับการบำเพ็ญหรือเทคนิคการต่อสู้ของเขาล้วนเป็นขยะ ดังนั้นมาฝึกให้หนักกันเถอะ

เขามองท่าเท้าของลู่หลี่ขณะหลบการโจมตีของเธอ ในตอนแรก เขาถูกโจมตีจากทุกทิศทาง แต่ในที่สุดเขาก็สามารถหลบการโจมตีได้ 2-3 ครั้ง เขาค่อย ๆ หลบได้มากขึ้น จาก 10 ฝ่ามือ เขาสามารถหลบ 2-3 ฝ่ามือได้

อัตราความก้าวหน้านี้ค่อนข้างน่ากลัว ทั้งลู่เจ๋อและลู่หลี่ต่างก็ตกใจ ต้องรู้ก่อนว่าระดับของลู่หลี่นั้นสูงกว่าลู่เจ๋อถึง 3 ระดับ

ในใจลู่หลี่ ‘หมอนี่เป็นอัจฉริยะด้านการต่อสู้ที่ถูกฝังรึเปล่า? ไม่มีทาง เขาเคยโง่มาก่อน…’

ในใจลู่เจ๋อ ‘ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันเป็นอัจฉริยะ!’

***

หลังจากที่ทั้งสอง ‘ประมือ’ กันเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง ลู่เจ๋อก็ถูกทุบด้วยฝ่ามือนับร้อย ร่างกายของเขาปวดร้าวจนแทบยืนไม่อยู่

มุมปากเขากระตุก “ลู่หลี่! ฉันขอประท้วง! ประท้วงอย่างแรง! เธอแค่อิจฉาที่พรสวรรค์ของฉันดีกว่าเธอใช่ไหม!”

ลู่หลี่มีรอยยิ้มอบอุ่น “พี่ชาย หลี่กำลังพยายามดึงศักยภาพของพี่ออกมา ท่าเท้าพื้นฐานของพี่ดีขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะพี่กลัวว่าจะโดนหลี่ตีใช่ไหม ตอนนี้พี่เชี่ยวชาญท่าเท้าพื้นฐานขึ้นมาก ทั้งหมดนี้เป็นเพราะหลี่ไม่ใช่เหรอ”

ลู่เจ๋อพูดไม่ออก เพราะเขาเจ็บปวดมากจนไม่อยากโดนอีก เขาจึงสามารถเชี่ยวชาญท่าเท้าพื้นฐานได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าคำพูดของเธอจะถูกต้อง แต่ลู่เจ๋อกลับรู้สึกว่ามันไม่ใช่...

เขารู้สึกหนาวเล็กน้อยเมื่อมองไปที่รอยยิ้มน้อย ๆ ของลู่หลี่

“นี่” ลู่หลี่โยนเซรุ่มสีฟ้าจาง ๆ ให้เขา “ดื่มเร็ว ๆ อย่าให้มีรอยช้ำ”

นี่คือเซรั่มสีฟ้าจาง ๆ ให้เขา “ดื่มเร็ว ๆ อย่าให้มีรอยช้ำ”

นี่คือเซรุ่มพันธุกรรม หากคุณยังไม่ได้ปรับแต่งอวัยวะภายใน ความสามารถในการฟื้นฟูร่างกายของคุณจะไม่แข็งแกร่งนัก หากคุณไม่ได้ใช้เซรุ่มพันธุกรรมรักษาให้ทันเวลา มันอาจจะทิ้งอาการบาดเจ็บภายในไว้ได้ง่าย ๆ

ลู่เจ๋อหยิบเซรุ่มและดื่มจนหมดในอึกเดียว มันมีรสเปรี้ยวอมหวานและมีกลิ่นคล้ายนมรสสตรอเบอร์รี่ มันอร่อยมาก

----------------------------------------