น้ำเสียงของปรมาจารย์เป่ยมีความกังวลเล็กน้อยในขณะที่เขาพูด “ผมเลเวล 3 แล้ว และพึ่งไปล่าบอสจระเข้ตัวนั้นมา แต่น่าเสียดายที่อาวุธของผมไม่สามารถต้านทานการโจมตีของบอสจระเข้ได้!”

‘เลเวล 3 เร็วไปไหม?’

แม้แต่เย่จุนก็ค่อนข้างประหลาดใจ

เย่จุนต้องฆ่าฉลามขาวเลเวล 5 เพื่ออัพเลเวลเป็นเลเวล 3 โดยตรง

แต่เย่จุนไม่ทราบว่าในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของเขา ปรมาจารย์เป่ยเกือบจะฆ่าจระเข้ทั้งหมดในหนองน้ำแล้ว

เย่จุนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เบลล์ อย่าลืมล่ะ คุณยังติดหนี้ผมอยู่เป็นเนื้อปลาประมาณร้อยจิน นอกจากนี้ คุณเลเวล 3 แล้ว แค่เหรียญทองแดงที่ดรอปจากสัตว์ป่าที่คุณฆ่า มันก็น่าจะ เพียงพอที่จะซื้ออาวุธทองแดง!”

เบลล์พูดด้วยความเขินอาย “คุณเย่ ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ลืมสัญญาอย่างแน่นอน แต่ผมซื้อคันธนูและลูกธนู และอวนจับปลา ด้วยเหรียญทองแดงทั้งหมดของผม ผมได้แนวคิดนี้มาจากคุณในการล่าฉลามขาวด้วยแหจับปลา แต่โชคร้าย เจ้าจระเข้ตัวนั้นบ้าเกินไป คันธนูและลูกธนูธรรมดา ไม่สามารถทะลุผิวหนังของมันได้”

จู่ๆ น้ำเสียงของเบลล์ก็กระวนกระวายใจอย่างมาก และพูดว่า “เย่ บอสจระเข้ตัวนั้นติดอยู่ในแหจับปลาของผม ถ้าผมไม่รีบฆ่ามัน มันจะหนีกลับไปที่หนองน้ำ เมื่อถึงตอนนั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะล่อมันออกมาได้อีกแล้ว!”

“เย่ หากคุณช่วยผม ผมสามารถให้รางวัลทั้งหมดที่ได้รับในครั้งนี้แก่คุณได้” เบลล์พูดต่อ

เย่จุนหัวเราะ “ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่คุณเสียเปรียบเกินไป คุณทำงานให้ผมหรอ?”

“แต่ผมสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของผมได้ ตราบใดที่ผมแข็งแกร่งขึ้น ผมยังสามารถหามอนสเตอร์ตัวอื่นได้ นอกจากนี้ ผมได้ฆ่าจระเข้มากเกินไปในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมรู้สึกว่าบอสจระเข้ตัวนี้กำลังเล็งผมอยู่ ถ้าผมไม่ฆ่ามัน ผมจะไม่สามารถก้าวเข้ามาที่นี่ได้อีกแล้ว”

“เปิดวิดีโอคอล!” เย่จุนกล่าว

ในช่วงเวลาต่อมา เย่จุนก็เห็นตรงกลางหน้าจอ มีหนองน้ำและจระเข้ยาว 10 เมตร ซึ่งกรงเล็บและหางของมันถูกห่อหุ้มไปด้วยแหจับปลาหลายปาก

แหจับปลาพวกนี้ผูกกับต้นไม้ด้วยเถาวัลย์ที่ปลายด้านหนึ่ง รัดจระเข้ไว้แน่น

อย่างไรก็ตาม จระเข้นั้นน่ากลัวมาก มันกลิ้งไปมาและพุ่งใส่ต้นไม้อย่างต่อเนื่อง คงไม่นานนักก่อนที่ต้นไม้จะหัก

หากสิ่งนั้นเกิดขึ้น ความพยายามทั้งหมดของเขาจะสูญเปล่า

เบลล์จ้องไปที่ช่องแชทอย่างใจจดใจจ่อ

ทันใดนั้น เขาได้ยินเย่จุนพูดว่า “ผมสามารถให้คุณยืมได้ และผมหวังว่าคุณจะรักษาคำพูดของคุณ!”

“คุณเย่ ผมขอสาบานต่อชื่อเสียงของผม!”

เบลล์เต็มไปด้วยความสุขเมื่อเห็ฯหอกทองแดงปรากฏขึ้นในมือของเขาในวินาทีถัดมา

เบลล์ยกหอก และตามที่คาดไว้มันสร้างจากช่างตีเหล็ก มันแข็งแรงมาก เขายิ้มและเดินไปทางจระเข้ยักษ์

เสียงคำรามอันน่าสังเวชดังก้องไปทั่วหนองน้ำ

เสียงนั้นค่อยๆ เงียบลง

ไม่นานหลังจากนั้น ก็มีประกาศทั่วโลกก็ลอยมา:

“ผู้เล่นเบลล์ (โหมดถิ่นทุรกันดาร) สังหารบอสจระเข้ยักษ์ เลเวลนักล่า +1, ความเร็ว +10, ความอดทน +10, ความแข็งแกร่ง +50...”

”

เย่จุนเห็นกระบวนการทั้งหมดของเบลล์ ที่ฆ่าบอสจระเข้ยักษ์อย่างชัดเจน

และเขายังเห็นของที่ดรอปหลังจากเบลล์ที่แตะซากศพ

“คุณเย่ ขอบคุณมาก รางวัลทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว!”

“กรงเล็บจระเข้ (ระดับทองแดง)”

“ใบมีดจระเข้ (ระดับทองแดง)”

“หนังสือทักษะ: ม้วนมรณะ (มีความเป็นไปได้ที่จะล็อคคู่ต่อสู้เมื่อกลิ้งไปกับศัตรู)

“เหรียญเงิน +30”

”

เยี่ยม มันดรอปเหรียญเงินเยอะกว่าตอนที่เย่จุนฆ่าปลากระเบนไฟฟ้าเสียอีก

อย่างไรก็ตาม เย่จุนเป็นคนแรกที่ฆ่าบอสในเวลานั้น รางวัลที่ใหญ่ที่สุดสำหรับการฆ่าบอสตัวนั้นคือความสัมพันธ์กับสายฟ้า ไม่ใช่เหรียญเงิน

“เย่ ผมจะให้ของที่ดรอปมาทั้งหมด!” เบลล์รักษาสัญญาจริงๆ เขาได้รับผลประโยชน์เยอะแล้ว และความแข็งแกร่งของเขาได้เพิ่มขึ้น 1 เลเวล นอกจากนี้ จระเข้ตัวนี้ยังมีน้ำหนักอย่างน้อย 1 หรือ 2 ตัน ซึ่งเขาสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเสบียงได้มากมาย

เย่จุนกล่าวว่า “เก็บหนังสือทักษะไว้ ผมต้องการเกราะจระเข้และหนังจระเข้”

ทักษะม้วนมรณะนี้ค่อนข้างน่าอายจริงๆ และเย่จุนรู้สึกมันไม่มีประโยชน์กับเขา

ตอนนี้เขาเป็นนักเวทย์สายฟ้าและไฟ ทำไมเขาถึงต้องไปยุ่งกับสัตว์ประหลาดด้วย?

ความสามารถในการป้องกันของหนังจระเข้ระดับบอส ประกอบกับทักษะของช่างตีเหล็กในปัจจุบันของเขา เขาสามารถสร้างเกราะหนังที่เทียบได้กับเกราะทองแดง

นี่คือสิ่งที่มีค่าที่สุด!

ทันใดนั้น เย่จุนก็คิดอะไรบางอย่างและพูดว่า “เบลล์ ไปที่ถ้ำของบอสแล้วลองมองหาของหายาก”

“จระเข้ไม่ใช่มังกร พวกมันเก็บอัญมณีไว้ด้วยหรอ?” เบลล์รู้สึกสับสน

“มีคำโบราณในตะวันออกกล่าวว่า ที่ใดมีสมบัติ ที่นั่นย่อมมีสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังคอยปกป้อง”

“โอกาสกับอันตรายเป็นของคู่กัน!”

ตามที่คาดไว้ เบลล์เดินสำรวจหนองน้ำและพบต้นไม้สีเลือดต้นเล็กๆ ที่เหี่ยวแห้ง

ต้นไม้ต้นเล็กๆ นั้นสูงประมาณฟุต ไม่มีใบ และกิ่งก้านมีสีแดงเข้มราวกับถูกย้อมด้วยเลือด

“ต้นไม้โลหิตที่เหี่ยวเฉา: พืชที่เกิดจากการดูดซับเลือด และผลเลือดอันเข้มข้นนั้นได้สร้างยุคของราชาจระเข้ยักษ์ขึ้นมา (น่าเสียดายที่มันเหี่ยวเฉาไปแล้ว จะต้องมีเลือดเพียงพอที่จะทำให้มันฟื้นคืนชีพได้)”

”

“คำทานายของชาวตะวันออกขลังจริงๆ!” เบลล์อุทานออกมา

“เอาต้นไม้โลหิตนี้มาให้ผม!” เย่จุนมีความสุขที่ได้เห็นของหายาก

เบลล์ไม่ขี้เหนียว สำหรับเขา ต้นไม้โลหิตนี้ไร้ประโยชน์ ถ้าเขาต้องการทำให้ต้นไม้โลหิตกลับมามีชีวิตอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าต้องใช้เลือดและเวลาเท่าไรในเลี้ยงดู เขาไม่สามารถทำได้

แต่สำหรับเย่จุน ไม่เป็นไรที่จะลอยไปในทะเลอยู่ดี

ตอนนี้ เย่จุนได้ลิ้มรสความหอมหวานแล้ว และรู้คุณสมบัติพิเศษของวัตถุแปลกๆ เหล่านี้

ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ผลแปลกๆ ปะการังไฟแปลกๆ หรือต้นไม้โลหิตแปลกๆ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถหาได้

ตอนนี้ในขณะที่ทุกคนไม่รู้ เย่จุนเพียงแค่จ่ายราคาเพียงเล็กน้อยเพื่อที่จะได้รับของหายาก

เมื่อทุกคนก้าวหน้ามากขึ้น อาหารและเสบียงพื้นฐานก็จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป และในที่สุดพวกเขาก็จะสามารถเข้าใจถึงความสำคัญของสิ่งของหายากเหล่านี้ได้

เมื่อถึงตอนนั้น เย่จุนคงไม่สามารถหาแลกของหายากพวกนี้ได้ง่ายๆ

ครั้งนี้ เย่จุนจ่ายแค่เนื้อปลากว่าร้อยจินและหอกทองแดงซึ่งมีมูลค่าเพียง 3,000 ถึง 4000 เหรียญทองแดงเท่านั้น และเขาจ่ายแค่ 30 เหรียญเงินเท่านั้น เขาไม่เพียงแต่จะได้รับอุปกรณ์ทองแดง 2 ชิ้นเท่านั้น แต่เขายังได้รับต้นไม้โลหิตแปลกๆ และหนังจระเข้อีกด้วย นี่เป็นการเก็บเกี่ยวที่อุดมสมบูรณ์

เย่จุนดับไฟในเตา กระโดดลงทะเลและอาบน้ำอย่างมีความสุข จากนั้นเขาก็เอนกายลงบนเก้าอี้โยกที่ทำเอง แล้วซื้อโค้ก 1 ขวด และแตงโมลูกใหญ่จากเกมมอลล์

หลังจากทำเงินได้มากในวันนี้ ตอนนี้ถึงเวลาฟุ่มเฟือยซักเล็กน้อย!

เขาสัมผัสได้ถึงลมเย็นๆ ของทะเล และแหงนมองดวงดาวบนท้องฟ้า โค้กอยู่ในมือซ้ายและแตงโมอยู่ทางขวา

น่าเสียดายที่เขาไม่ใช่ นักเวทย์น้ำแข็ง ไม่เช่นนั้นถ้าเขาแช่เย็นได้ จะเรียกได้ว่าเป็นการเพลิดเพลินกับชีวิตอย่างแท้จริง

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด