บทที่ 14 พวกเราคือมืออาชีพ

บทที่ 14 พวกเราคือมืออาชีพ

  จางโบเหยียนกล่าว "มันอยู่ในห้องปฏิบัติการทางชีววิทยาในห้องปฏิบัติการ ซึ่งถูกขังอยู่ในกรงชั่วคราวและด้วยเหตุผลพิเศษบางอย่างฉันต้องการให้คุณควบคุมตัวมันไว้ก่อน อย่าปล่อยให้มันหนีหรือทำร้ายผู้คนมันตัวทดลองที่สำคัญโปรดอย่าทำร้ายหรือฆ่ามันในตอนนี้เพื่อรอให้ผู้เชี่ยวชาญทางชีววิทยาของเราประเมินมันอย่างละเอียด"

  ตำรวจเริ่มสับสนกับคำพูดของเขา “ถ้ามันถูกขังอยู่แล้วคุณต้องการให้พวกเราทำอะไร?”

   "มันคือสัตว์ร้ายชนิดไหน? ไม่ใช่ว่ามันเป็นแค่สุนัขตัวใหญ่ที่อยู่ในห้องทดลอง?"

  “ยังต้องมั่นใจว่ามันจะไม่บาดเจ็บหรือตายอีกหรอ?”

  เล่ยอี้หมิงหัวหน้าทีมตำรวจรับปาก "เอาละให้ฉันพาคนขึ้นไปตรวจสอบส่วนคนที่เหลือออกไปทำหน้าที่อพยพนักเรียนและอย่าให้พวกเขาเข้าใกล้ที่นี่"

   จางโบเหยียนพยักหน้าและพูดว่า "ฉันจะพาคุณไปที่นั่น"

  ตำรวจตั้งรั้วปิดล้อมเพื่อกันนักเรียนออกไปจางโบเหยียน เหอซิงโจว หวู่รุ่ยและเจียงชานติดตามเล่ยอี้หมิงขึ้นไปชั้นบนของอาคาร

  เจ้าหน้าที่ตำรวจที่มาพร้อมกับเล่ยอี้หมิงยังคงไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นและมันทำให้พวกเขารู้สึกงุนงง

  เล่ยอี้หมิงกัปตันทีมตำรวจเดินนำไปข้างหน้าและกระชับปืนสั้นในมือก่อนที่ไม่นานพวกเขาจะมาถึงประตูทางเข้าห้องปฏิบัติการ

   เหอซิงโจวพูดอย่างเงียบๆ “มันอยู่ข้างในโปรดอย่าทำร้ายมันเพียงแค่ควบคุมมันเอาไว้”

  ตำรวจต่างก็มองไปที่ผ้าสีดำที่คลุมอยู่บนกรงเหล็ก ทีมตำรวจต่างนึกสงสัยในใจเนื่องจากสัตว์ประหลาดถูกขังอยู่ในกรงแต่ทำไมพวกเขาถึงมีท่าทางระมัดระวังขนาดนี้?

   “ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมสัตว์ประหลาดตัวนี้ดูน่าเกลียดน่ากลัวเกินไป และมันจะคลั่งเมื่อพบเห็นผู้คน ดังนั้นอย่าได้ตื่นเต้นเกินไป” เจียงชานเตือนเสียงต่ำ

   “นักเรียนไม่ต้องกังวลเกินไปเราเป็นทีมมืออาชีพต่อให้มีเสืออยู่ข้างในพวกเราก็ไม่กลัว”เล่ยอี้หมิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย

  สมาชิกทีมตำรวจยังคงดูสงบมันเป็นแค่สัตว์ร้ายในกรงพวกจะเขากลัวมันได้อย่างไร?

  ในเวลานี้หวู่รุ่ยใช้เสาไม้ยาวยกผ้าดำขึ้นอีกครั้ง เดือยกระดูกที่แหลมคมและร่างกายปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำทั่วร่างกาย สัตว์ประหลาดสูงเท่าครึ่งนึงของคนมันมีดวงตาสีแดงเลือด ฟันขรุขระและกรงเล็บที่แหลมคมปรากฏบนแขนขาที่ดูน่าเกลียด

  ทันใดนั้นเมื่อมันค้นพบผู้คนจำนวนมากแบล๊กแชบเปอร์หมายเลขสองก็บ้าคลั่งทันที มันแผดเสียงร้องใส่ฝูงชนระหว่างที่พุ่งกระแทกกรงเหล็กและทุบราวเหล็กด้วยอุ้งเท้ามันรุนแรงพอที่จะทำให้แท่งเหล็กเสียรูปอย่างร้ายแรง!

  "พระเจ้านี่มันคือตัวบ้าอะไร!?" หนึ่งในสมาชิกตำรวจร้องตกใจและตำรวจหลายคนก็จับปืนพกขึ้นมา

  พวกเขาต่างหวาดกลัวใครจะไปคิดว่ามันจะมีสัตว์ประหลาดเช่นนี้อยู่ในโลกจริงๆ!

  แม้แต่กัปตันเล่ยอี้หมิงก็ตกตะลึงและแทบจะลั่นไกเพื่อยิงมัน!

  การปรากฏตัวของสัตว์ประหลาดทำให้พวกเขาเริ่มหวาดวิตก ถ้าคุณเห็นมันจากในเกมหรือภาพยนตร์พวกเขาคงจะไม่กลัวมากนักแต่เมื่อคุณต้องมาเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดโดยตรงแล้วละก็คนปกติจะรู้สึกกลัวโดยสัญชาตญาณ

  ขนแขนของเจ้าหน้าที่ตำรวจตั้งชันแม้ว่าอากาศจะไม่ได้หนาวเย็น

   เล่ยอี้หมิงกัปตันทีมตำรวจตะโกนด้วยความตกใจ "นี่มันตัวบ้าอะไรเนี่ย!"

   “มันจะมีสัตว์ร้ายแบบนี้อยู่ในโลกได้ยังไง!” ทุกคนรู้สึกถึงภัยคุกคามจากปลากระพงดำกลายพันธ์ุหมายเลขสอง

  พวกเขาไม่สงสัยเลยว่าถ้าหากมอนสเตอร์ตัวนี้เกิดหลุดออกมา สัตว์ร้ายตัวนี้จะแสดงความดุร้ายของมันอย่างแน่นอน!

  "มันยากที่จะอธิบายอย่างละเอียดในตอนนี้" การแสดงออกของจางโบเหยียนเคร่งขรึม "อย่างที่คุณเห็นมันเป็นสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ ร่างกายของมันทรงพลังมากและฉันเกรงว่ากรงเหล็กธรรมดาจะไม่สามารถกักขังมันได้อีกต่อไป ฉันต้องการให้พวกคุณควบคุมมันไว้เพื่อรับรองว่ามันจะไม่ทำร้ายคนข้างนอก!”

   เล่ยอี้หมิงพยักหน้า “ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เร็วเข้าจางหัวรีบตามคนมาเชื่อมกรงเหล็กให้แข็งแรงกว่านี้!”

  “ติดต่อคนจากสำนักงานป่าไม้ ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน พวกเขามีประสบการณ์มากกว่าในการจัดการกับสัตว์ป่า”

  หวู่รุ่ยโยนผ้าสีดำคลุมกรงแล้วพูดขึ้น "เราไม่สามารถปล่อยให้มันเห็นผู้คนจำนวนมากได้ มันจะกระสับกระส่ายและเริ่มอาละวาดเมื่อเห็นคน!"

  “ศาสตราจารย์จางคุณคิดจะทำยังไงกับมันเอ่อ.. ฉันหมายถึงสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ตัวนี้?”  เล่ยอี้หมิงถาม

  จางโบเหยียนตอบ "เราต้องรอให้ผู้เชี่ยวชาญทางด้านชีววิทยามาจัดการในเรื่องนี้ สหายคุณต้องรู้ว่าตัวทดลองนี้สำคัญมากคุณและหน่วยงานจากสำนักป่าไม้ไม่มีสิทธิ์จัดการกับมัน เรามีหน้าที่เพียงแค่รายงานไปยังหน่วยงานที่มีอำนาจสูงกว่า"

  เล่ยอี้หมิงพยักหน้าเห็นด้วยอย่างสุดซึ้งเขาไม่รู้เลยว่าจะจัดการกับสัตว์ประหลาดตัวนี้อย่างไรดี? กรมป่าไม้สามารถจัดการสัตว์ป่าปกติทั่วไปได้แต่นี่เป็นสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ เขาถึงกับสงสัยว่ามหาลัยนี้กำลังทำการทดลองทางชีวเคมีเหมือนกับในภาพยนต์หรือไม่

  เรื่องนี้เกินอำนาจการจัดการของเขา สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้คือการทำให้มั่นใจว่ากรงที่ใช้ขังมันจะต้องแข็งแรงพอเพื่อไม่ปล่อยให้มันหลุดออกไป

   ไม่นานสหายจากสำนักป่าไม้ก็มาถึงตามที่คาดไว้ทีมจากสำนักงานป่าไม้ก็ตกใจเช่นกันเมื่อเห็นสัตว์ประหลาดกลายพันธ์ุที่ดุร้าย

  "สัตว์ประหลาดตัวนี้มันเคยเป็นปลาหรือปลากะพงดำมาก่อน นี่ นี่ นี่..." สหายของสำนักป่าไม้แสดงท่าทางโง่งมพวกเขารู้สึกว่าสามัญสำนึกของพวกเขากำลังได้รับผลกระทบ!

  “เราต้องควบคุมมันไว้!” สหายจากสำนักป่าไม้ร่วมมือกับตำรวจและปิดด้วยกรงขนาดใหญ่ที่เพิ่งเชื่อม นอกจากนี้ พวกเขายังได้จัดให้มีผู้บัญชาการคนหนึ่งยิงปืนยาสลบเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ

  ในเวลานี้เองอาจารย์ใหญ่หลิวหยวนก็ได้มาถึงพร้อมกับคนอื่นๆอีกหลายคน

   ทันทีเมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่เคยเป็นปลากะพงดำหมายเลขสองในกรงที่เพิ่งถูกยิงด้วยยาสลบหลิวหยวนก็อุทาน "สิ่งนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร บอกมาว่าใครเป็นคนทำ"

   "เป็นผมเอง" เหอซิงโจวยืนขึ้น

   “เด็กน้อยทำไมเธอถึงทำสิ่งที่อันตรายเช่นนี้ในเขตการศึกษา...” หลิวหยวนกำลังจะถามต่อแต่ตงเฉินได้กล่าวขัดขึ้น “อาจารย์ใหญ่เรื่องนี้ยังไม่เป็นที่แน่ชัด”

   “บางทีสิ่งที่เหอซิงโจวกำลังทำนั้นอาจสำคัญกว่าที่คิด!”

  "เรื่องสำคัญเช่นไร?" ความคิดของหลิวหยวนเริ่มมืดมนเพราะถ้าโลกภายนอกรู้ว่านักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเขาได้สร้างสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งขึ้นมาในห้องทดลองแล้วละก็สังคมภายนอกจะมองมาที่พวกเขาด้วยสายตาเช่นไร?

   "ฉันหวังว่าคุณจะมีคำอธิบายในเรื่องนี้" หลิวหยวนสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์

  ในเวลานี้ซงจิ่งหงผู้เป็นคณบดีจากภาควิชาชีววิทยาและยังเป็นหนึ่งในนักวิชาการของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ช่วยของเขาด้วย

   “อาจารย์ใหญ่หลิวเกิดอะไรขึ้นทำไมตำรวจถึงปิดกั้นสถานที่นี้” ซ่งจิ่งหงถาม

   "มีสัตว์กลายพันธุ์ถูกขังอยู่ในห้องทดลองโปรดระวังและเตรียมจิตใจให้ดี" หลิวหยวนชี้นิ้วไปที่กรงในเวลานี้ สัตว์ประหลาดกลายพันธ์ุถูกวางยาสลบพวกเขาจึงไม่ต้องคลุมกรงเหล็กด้วยผ้าสีดำ

   "นี่คืออะไร!" เมื่อเขาเห็นสิ่งที่เคยเป็นปลากะพงดำหมายเลขสองซ่งจิงหงก็พูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นเทา “นี่มัน! มันปรากฏขึ้นจริงๆ! สัตว์ประหลาดตัวเป็นๆ!”

  ทุกคนงงมากกับการแสดงออกของซ่งจิงหง ชายชราคนนี้เคยเห็นมันมาก่อนหรือไม่?

   “ศาสตราจารย์ซ่งคุณรู้อะไร” ร้อยตำรวจเอกเล่ยอี้หมิงถามด้วยความสงสัย

  "ฉันก็ไม่รู้เช่นกัน!" ดวงตาของซ่งจิ่งหงจ้องไปที่แบล๊กสแนปเปอร์หมายเลขสองด้วยความสับสน ก่อนที่เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าเหลือเชื่อ "แต่มีคนบางกลุ่มได้ค้นพบมันเมื่อไม่นานมานี้! ลักษณะภายนอกมันดูเหมือนปลาแต่มันไม่ใช่ปลา มันยังมีลักษณะของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและสัตว์เลี้ยงคลานผสมอยู่อีกด้วยมันแปลกประหลาดมาก!"

   “ฉันเคยเห็นภาพถ่ายเบลอๆที่ถ่ายได้โดยองค์กรวิจัยใต้ทะเลลึก พวกเขาบอกว่ามันเป็นสัตว์ทะเลที่ยังไม่เคยมีใครค้นพบมาก่อนและนักวิจัยบางคนบังคิดว่ารูปนั้นเป็นของปลอม”

   “ฉันเองก็คิดว่ามันเป็นแค่รูปที่ถูกปลอมแปลงเช่นกันแต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นสัตว์ประหลาดตัวจริงในวันนี้!”

   “แล้วพวกคุณได้มันมาจากที่ไหน?” ซ่งจิ่งหงถามต่อ

  "มันได้ถูกเพาะเลี้ยงโดยนักศึกษา" หลิวหยวนตอบ

   "อะไรนะคุณกำลังล้อฉันเล่นหรือไม่นักเรียนจะเพาะเลี้ยงสิ่งนี้ได้อย่างไร!?" ซ่งจิงหงยิ่งเหลือเชื่อเมื่อได้ยินคำตอบ