207-208

9/12

Ep.207

“เฮียซู ฉันจะรีบกลับไปเตรียมให้เดี๋ยวนี้”

ว่าจบ หานคุนก็หันหลังและพุ่งปราดกลับไปยังสถานชุมชนเฝิงซีทันที ราวกับกลัวว่าซูเฉินจะเปลี่ยนใจภายหลัง

แต่ซูเฉินไม่เปลี่ยนใจหรอก เพราะเขาไม่สามารถขนศพสัตว์กลายพันธุ์ทั้งหมดในที่นี้ได้อยู่แล้ว เอาจริงๆมันเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์ด้วยซ้ำที่เขาสามารถใช้โอกาสนี้แลกเปลี่ยนหินต้นกำเนิดพลังงานเลเวล 3 ได้

พอหานคุนจากไป เขาก็ก้มเก็บชิ้นส่วนต่อ

“คุณได้รับ [เหมันต์เก้าเร้นลับ] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (5/10)  , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”

“ไม่แลก”

“คุณได้รับ [อัญมณีฟิวชั่นเวทมนต์] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (3/10)  , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”

“ไม่แลก”

“คุณได้รับ [โพชั่นฟื้นฟูพลังงานทางกายภาพ] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1)  , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”

“แลกแต้มพลังงาน”

…

“คุณได้รับ [เหมันต์เก้าเร้นลับ] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (6/10)  , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”

“ไม่แลก”

หลังจากเก็บชิ้นส่วนได้มากกว่า 20 ชิ้นติดต่อกัน หานคุนก็รีบกลับมาพร้อมถือถุงผ้าในมือ

“เฮียซู มีหินต้นกำเนิดพลังงานทั้งหมด 138 ก้อน” หานคุนยื่นถุงผ้าให้ซูเฉิน

หลังจากกวาดพลังจิตเข้าตรวจสอบ และพบว่าข้างในเป็นหินต้นกำเนิดพลังงานเลเวล 3 ทั้งหมดจริงๆ เขาก็ใส่มันลงในถุงเก็บของด้วยความยินดี

จากนั้นหันมากล่าวกับหานคุนว่า “เอาไว้พวกเราค่อยคุยกันต่อหลังขุดหินพลังงานเสร็จ”

“รับทราบ”

หานคุนพยักหน้าตอบ จากนั้นก็เริ่มไปช่วยคนอื่นๆขุดหินพลังงาน

ซูเฉินเก็บชิ้นส่วนต่อ

“คุณได้รับ [อัญมณีอัพเกรด] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1)  , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”

“ปลดล็อค”

“คุณได้รับ [เหมันต์เก้าเร้นลับ] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (7/10)  , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”

“ไม่แลก”

…

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ด้วยความช่วยเหลือของหานคุนและคนอื่นๆ จึงสามารถขุดหินพลังงานทั้งหมดออกมาได้

ขณะเดียวกัน ซูเฉินเก็บชิ้นส่วนเสร็จแล้ว

ครั้งนี้ไม่ดรอปชิ้นส่วนสีม่วงทอง แต่ [เหมันต์เก้าเร้นลับ] รวบรวมได้ครบแล้ว

[เหมันต์เก้าเร้นลับ] เป็นเทคนิคธาตุน้ำแข็ง มันถูกผสานรวมเข้ากับเวทมนต์น้ำแข็งโดยอัตโนมัติ

นับแต่นี้ไป เวทมนต์น้ำแข็งของซูเฉินจะทรงพลังไปอีกขั้น เฉกเช่นเดียวกับธาตุสายฟ้า ธาตุไฟ และธาตุไม้

แม้ปลดปล่อยเวทย์ชนิดเดียวกันกับปรมาจารย์มนตราคนอื่นๆ แต่อานุภาพจะทรงพลังยิ่งกว่า

นอกจากนี้ [อัญมณีอัพเกรด] ก็ดรอปเช่นกัน แถมยังมากถึง 5 เม็ด บวกกับก่อนหน้านี้ก็มี 6 เม็ดแล้ว

เมื่อพิจารณาว่ามีศพสัตว์กลายพันธุ์เป็นจำนวนมากต้องเก็บ เขาเลยใช้ [อัญมณีอัพเกรด] ทั้งห้าชิ้น อัพเกรดถุงเก็บของเพิ่มพื้นที่เป็น 80 ลูกบาศก์เมตร

หวู่หยางรวบรวมหินพลังงานทั้งหมด ส่งถึงมือซูเฉิน

เมื่อนับได้ว่ามีหินพลังงานมากกว่า 7,000 ก้อน ซูเฉินก็รู้สึกว่ามันใกล้เคียงกับจำนวนศพ ดังนั้นใส่ลงในถุงเก็บของ

ต่อมา เขาก็เริ่มเลือกสัตว์กลายพันธุ์ที่ต้องการจะเก็บไว้

เนื่องจากมีศพสัตว์กลายพันธ์เยอะเกินไป เป็นไปไม่ได้ที่จะยัดพวกมันทั้งหมดลง ดังนั้นเขาจึงเลือกแต่ศพสัตว์ที่มีระดับสูง และดูน่าอร่อยเป็นพิเศษ

หลังจากยัดใส่ถุงเก็บของราวๆ 40-50 ตัวติดต่อกัน ซูเฉินก็หยุดลง

เพราะยังเหลือมังกรเพลิงทมิฬที่ต้องใส่ลงไปเช่นกัน และมันนี่แหละคือสัตว์กลายพันธุ์ที่ล้ำค่าที่สุด

แน่นอน ด้วยร่างกายอันใหญ่โตของมังกรเพลิงทมิฬ แม้ถุงเก็บของจะมีพื้นที่เพิ่มขึ้นแล้ว แต่ก็ไม่มีทางยัดลงไปทั้งตัวได้

ซูเฉินจึงนำทุกคนไปช่วยกันผ่าศพมังกรเพลิงทมิฬ

ร่างของมังกรเพลิงทมิฬสามารถกล่าวได้ว่าเต็มไปด้วยสมบัติ เลือดและเนื้อของมันสามารถนำไปช่วยฝึกฝนได้ กระดูกสามารถใช้สร้างอาวุธ ส่วนหนังมังกรสามารถนำไปทำชุดเกราะ …

ใช้เวลาไปกว่าหนึ่งชั่วโมง มังกรเพลิงทมิฬก็ถูกชำแหละเป็นที่เรียบร้อย

ซูเฉินเก็บหนังมังกรทั้งหมดเอาไว้ จากนั้นก็เนื้อมังกรอีกเป็นจำนวนมาก ยัดลงไปจนถุงเก็บของไม่สามารถใส่สมบัติได้อีก ถึงตอนนั้นเขาค่อยหยุดลง

10/12

Ep.208

“พี่หาน บอกคนของพี่ให้ออกมาช่วยกันขนย้ายศพสัตว์กลายพันธุ์ได้เลย รวมถึงชิ้นส่วนที่เหลือของมังกรเพลิงทมิฬ ก็สามารถเอากลับไปได้เหมือนกัน” ซูเฉินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

“จริงหรือ?”

ดวงตาของหานคุนเปล่งประกาย ริมฝีปากสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น

อย่างแรกเลย เขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าซูเฉินนำสัตว์กลายพันธุ์ไปเพียงส่วนน้อยเท่านั้น คำนวณด้วยสายตายังเหลืออีกตั้งราวๆ 7,000 ตัว

หากสามารถเก็บที่เหลือเอาไว้ได้ มันจะมากพอให้ทุกคนในสถานชุมชนเฝิงซีอิ่มท้องเป็นเวลาหลายปี

ซูเฉินยิ้มและกล่าวว่า “เชิญคุณจัดการได้เลย ถ้าว่างแล้วก็มาหาผมอีกที ผมยังมีเรื่องจะถามคุณ”

หานคุนพยักหน้าราวไก่จิกเม็ดข้าว รีบขอตัวไปสั่งการ

ซูเฉินพาทุกคนกลับไปยัง [รถศึกอัจฉริยะ]

การสังหารสัตว์กลายพันธุ์ที่นี่ ผลเก็บเกี่ยวนับว่าไม่เลว เขาเลยตั้งใจว่าจะพักผ่อนซักคืนหนึ่ง แล้วออกเดินทางค้นหาซอมบี้ต่อในวันพรุ่ง

จากนั้น เขาได้นำ [เตาอเนกประสงค์] , เนื้อมังกรเพลิงทมิฬ และผลไม้นานาชนิดออกมาเพื่อเตรียมอาหาร

ในเวลาเดียวกัน สถานชุมชนเฝิงซีได้รวบรวมคนทั้งเมือง ประกาศให้ทุกคนออกมาข้างนอกเพื่อช่วยขนย้ายศพสัตว์กลายพันธุ์ ทุกหนแห่งครึกครื้นเร่าร้อนราวกับวันส่งท้ายปีเก่า

บน[รถศึกอัจฉริยะ] ไม่นานก็อบอวลไปด้วยกลิ่นเนื้อย่างหอมกรุ่น

“พี่เฉิน ลองชิมเนื้อมังกรหน่อยพี่”

หยางฮ่าวย่างเนื้อเสร็จเป็นคนแรก เขายื่นเนื้อชิ้นแรกให้ซูเฉินก่อน

ซูเฉินไม่ปฏิเสธ ยื่นมือรับไม้มา แล้วลองชิมดู เคี้ยวสักพักแล้วกล่าวว่า “ไม่เลว”

เนื้อของมังกรเพลิงทมิฬเคี้ยวหนึบมาก แต่รสชาติไม่ดีเท่ากับสัตว์กลายพันธุ์ตัวอื่นๆ

อย่างไรก็ตาม ในฐานะสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 3 อีกทั้งยังเป็นเผ่ามังกร เนื้อของมันจึงอุดมไปด้วยพลังงาน ซึ่งไม่ใช่อะไรที่สัตว์กลายพันธุ์ตัวอื่นๆสามารถเทียบได้

หลังจากเปิดงานเป็นคนแรก ซูเฉินก็บอกทุกคน “ทุกคนลองชิมเถอะ”

สือต้าหนิวน้ำลายสอมานานแล้ว เขาหยิบพวงเนื้อเสียบไม้ขึ้นมา อ้าปากแล้วรูดกินอย่างตะกละตะกลาม

คนอื่นๆก็เริ่มกินกัน

“อาเฮียซู ฉันมาแล้ว”

ระหว่างนั้น หานคุนก็มาอยู่หน้าประตูรถ มองไปทางซูเฉินและทักทายเขา

“พี่หาน คุณมาได้ถูกจังหวะพอดี มาเถอะ มากินเนื้อมังกรย่างกัน” ซูเฉินเชื้อเชิญให้หานคุนขึ้นมาบนรถ และยื่นบาร์บีคิวเสียบไม้ให้เขา

“ขอบคุณเฮียซู” หานคุนรู้สึกปลาบปลื้มเล็กน้อย

“รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง?” ซูเฉินยิ้ม

หานคุนกัดคำโต เคี้ยวสองสามครั้งก็รีบกลืน ร้องอุทานว่า “อร่อยมาก!”

อย่าเห็นว่าเขาเป็นถึงผู้นำสถานชุมชนแล้วจะกินดีอยู่ดีเชียว เพราะเนื้อย่างเช่นบาร์บีคิวไม้นี้ เอาตรงๆเขายังไม่ได้กินมานานแล้ว

ซูเฉินหัวเราะ ยื่นให้อีกฝ่ายเพิ่มอีกหลายไม้ กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ค่อยๆกิน ยังเหลือเนื้อย่างอีกเยอะ”

“อ่า อ่า”

หานคุนผงกหัวหงึกๆ แต่ปากของเขาเคี้ยวไม่หยุดเลย แม้แต่เวลาพูดก็ยังไม่ยอมหยุดเคี้ยว

อาการตรงหน้า เหมือนกับตอนที่สือต้าหนิวได้กินเนื้อย่างครั้งแรกไม่มีผิดเพี้ยน

เฝ้ารอหานคุนกินเนื้อจนอิ่มท้อง ซูเฉินก็ยื่นผลไม้ให้อีกฝ่าย

ก้มลงมองผลไม้สดในมือ หานคุนประหลาดใจจนอ้าปากค้าง

เพราะเมื่อเทียบกับเนื้อย่างแล้ว ผลไม้คือสิ่งหายากยิ่งกว่าซะอีกในวันสิ้นโลก

เนื่องจากมีสัตว์กลายพันธุ์จำนวนมากในโลกใบนี้ จึงมีโอกาสที่จะล่าและกินมันได้เสมอ(หากเก่งพอ)

อย่างไรก็ตาม การปลูกผลไม้เป็นเรื่องยากมาก และการเลี้ยงมันให้โตก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ ประกอบกับวงจรการออกผลแต่ละครั้งที่ยาวนาน จึงแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะเจอผลไม้สุก

หานคุนตั้งแต่เล็กจนโต เพิ่งเคยได้กินเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

“พี่ซู ของสิ่งนี้ล้ำค่าเกินไป” หานคุนรู้สึกกระดากอายเล็กน้อย

ซูเฉินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “ผมมีของพวกนี้อีกเยอะ วันนี้กินให้อิ่มท้องเถอะ”

ได้ยินซูเฉินกล่าวแบบนั้น หานคุนก็หยุดปฏิเสธ อ้าปากใหญ่กัดลงไป

เขากินผลไม้หลายลูกในลมหายใจเดียว เลียริมฝีปากตัวเอง และกล่าวว่า “เฮียซู เฮียอยากจะถามอะไรฉันงั้นหรอ?”

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากรู้ว่าบริเวณใกล้เคียง มีคลื่นซอมบี้หรือคลื่นสัตว์กลายพันธุ์อยู่ที่ไหนบ้าง?” ซูเฉินกล่าวอย่างเป็นกันเอง

แผนการของเขาก็คือ การออกไล่ล่าซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์อย่างต่อเนื่อง ก็ในเมื่อกวาดล้างที่นี่เสร็จแล้ว เขาก็ต้องหาสถานที่ต่อไปเป็นธรรมดา