305 - คุกนรกน้ำดำ

1616 - คุกนรกน้ำดำ

นี่คือเมืองขนาดยักษ์ซึ่งเป็นหนึ่งในสิบเมืองใหญ่ของอาณาจักรนี้

ในขณะเดียวกันที่สวนลึกของเมืองมีคุกขนาดใหญ่ซึ่งถูกสร้างมาตั้งแต่ยุคอันยิ่งใหญ่สองยุคที่แล้ว

รถม้าทองแดงถูกเปิดออก แต่สือฮ่าวยังคงถูกมัดอย่างสมบูรณ์ด้วยโซ่โลหะหนาที่คดเคี้ยว เขาถูกผลักออกมาจากรถพร้อมกับคุมตัวลงไปที่คุกใต้ดิน

สถานที่แห่งนี้มืดและชื้นมากไม่มีแสงแดดตลอดทั้งปีทั้งชาติ ทันทีที่เขาเข้าไปก็มีเสียงคลื่นคำรามเสียงดังจนบาดหู

เมื่อเข้ามาด้านในสามารถมองเห็นสิ่งมีชีวิตมากมายที่ถูกขังอยู่ในที่แห่งนี้ พวกเขาล้วนอิดโรยได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการถูกทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เมื่อพูดอย่างเปรียบเทียบแล้วสือฮ่าวที่อยู่ในอาณาจักรแยกตนเองถือได้ว่าเป็นผู้ฝึกฝนที่มีระดับการเพาะปลูกต่ำที่สุดที่นี่!

อย่างไรก็ตามเขายังคงได้รับการจัดการอย่างจริงจัง ตามปกติแล้วด้วยระดับการบ่มเพาะของเขาเพียงแค่โยนเขาเข้าไปในห้องขังใดห้องขังหนึ่งก็เพียงพอที่จะจัดการกับผู้ฝึกคนตัวเล็กอย่างเขาแล้ว

สือฮ่าวถูกนำตัวเข้ามาลึกขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็เข้าสู่พื้นที่ที่ลึกที่สุดของคุกน้ำดำ เขาถูกส่งเข้าไปในห้องขังที่แข็งแกร่งที่สุดที่ใช้กักขังบุคคลที่ทรงพลังที่สุดและยิ่งใหญ่ที่สุดในสมัยโบราณ

เมื่อเดินลึกเข้าไปสถานที่แห่งนี้ก็เงียบขึ้นเรื่อย ๆ ไม่มีเสียงคำรามอีกต่อไป

ราวกับว่าผู้คนที่ถูกขังอยู่ที่นี่ล้วนเสียชีวิตไปหมดสิ้นแล้ว!

กวงดัง!

ประตูคุกถูกผลักให้เปิดออก สือฮ่าวถูกโยนเข้าไปข้างในร่างของเขากระแทกเข้ากับกำแพงหินจากนั้นก็ไถลลงมา

“เจ้าเด็กสารเลวเจ้าควรไตร่ตรองตัวเองให้ดีค่อยๆลิ้มรสความรู้สึกที่ความตายกำลังคืบคลานเข้ามาหา!” ผู้คุมตะโกนออกมา

สือฮ่าวไม่ได้พูดอะไร ตั้งแต่เขาข้ามมาที่อาณาจักรนี้เขาก็นิ่งเงียบมาโดยตลอดส่วนหนึ่งก็เพราะว่าไม่อยากพูดอะไรด้วย

เขามองไปที่สภาพแวดล้อมในคุก ห้องขังมีขนาดใหญ่มากติดกับกรงขังอื่น ถึงแม้จะมีเสาหินแปลกๆและเหล็กศักดิ์สิทธิ์สีน้ำเงินคั่นกลางไว้ แต่เขาก็ยังมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน

แน่นอนว่านอกจากนี้กรงยังมีแสงสีดำจางๆอยู่รอบๆตัวมัน นั่นคือตราประทับที่ลงอาคมคล้ายกับค่ายกลเซียนบางอย่าง

ทันใดนั้นสือฮ่าวก็มีใบหน้าตื่นตระหนกอย่างรุนแรง เป็นเพราะในกรงที่ลึกที่สุดถัดจากเขาคือศพที่ห้อยลงมาจากเสาโลหะนั้น ร่างของเขาแห้งเหี่ยวไปนานแล้ว

“เจ้าคิดอย่างไร? ชายคนนี้ตายหรือยัง” มีคนพึมพำมองไปที่ศพนี้เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างตกใจ

“เขาห้อยอยู่ตรงนี้มากกว่าหนึ่งยุคสมัยแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ขยับเลยสักนิด ข้าคิดว่าตอนนี้เขาน่าจะตายไปนานแล้ว?” อีกคนตอบกลับ

ภายในกรงแห่งนั้นมืดสลัวมากแต่สือฮ่าวก็พอจะตรวจจับได้ว่าร่างที่ถูกแขวนอยู่นั้นไม่มีพลังชีวิตเหลืออยู่อีกเลย แม้จะผ่านไปนานถึงหนึ่งยุคสมัยแต่เขาก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย

แต่ถึงกระนั้นผู้คุมคุกก็ยังคงตรวจสอบร่างกายของเขาเสมอแม้ว่าจะผ่านไปนานหลายล้านปีแล้ว เพราะชายผู้นี้มีต้นกำเนิดอันยิ่งใหญ่เกินไป

หากเขายังมีชีวิตอยู่ทุกๆคนที่อยู่ในเมืองนี้อาจได้รับความเดือดร้อนครั้งใหญ่!

ในความเห็นของพวกเขาคนๆนี้น่าจะเสียชีวิตไปนานแล้ว หลังจากผ่านไปหลายปีเขาก็ถูกแขวนอยู่บนเสาโลหะศักดิ์สิทธิ์ตลอดเวลาโดยไม่ขยับเขยื้อนแล้วเขาจะฟื้นขึ้นมาได้อย่างไร?

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เป็นเพราะว่าชายคนนี้เคยยิ่งใหญ่มากเกินไป แม้ว่าจะมีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่เขาจะยังมีชีวิตอยู่ แต่พวกเขาก็ยังต้องดูแลอย่างระมัดระวังไม่ยอมให้มีการเพลี่ยงพล้ำแม้แต่น้อย!

สือฮ่าวแสดงสีหน้าแปลกประหลาด เขายืนขึ้นในห้องขังและมองไปที่อีกฝ่ายอย่างใจเย็น เสื้อผ้าของบุคคลนั้นแตกต่างไปจากโลกนี้อย่างสิ้นเชิงเพราะว่ามันล้าสมัยมากเกินไป

อย่างไรก็ตามเลือดบนร่างกายของเขาได้แห้งไปนานแล้ว มันมีลักษณะคล้ายเลือดของผู้อมตะที่เสียชีวิต

แต่ที่ด้านใต้พื้นดินบริเวณที่เขาถูกแขวนอยู่ยังมีโลหิตสดใหม่ซึ่งเต็มไปด้วยพลังแห่งความโกลาหลหมุนวนอยู่ตลอดเวลา

หากไม่ตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนจะไม่มีใครพบเห็นอะไรเลย มันมีลักษณะคล้ายกับภาพสะท้อนของอดีตมากเกินไป

เห็นได้ชัดว่าเลือดของชายผู้นี้ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง แม้ว่ามันจะเป็นเลือดที่ตายไปแล้ว แต่ก็ยังมีพลังแห่งความโกลาหลอยู่ เขาต้องเป็นผู้ที่แข็งแกร่งจนสะเทือนฟ้าสะเทือนดินอย่างแน่นอน!

มีผู้บ่มเพาะต่างมิติจำนวนมากไม่ต้องการเข้ามาเป็นผู้คุมในสถานที่แห่งนี้ ก็เพราะว่าทุกคนหวาดกลัวต่อชายผู้นี้นั่นเอง

แม้พวกเขาจะตระหนักดีว่าชายคนนี้น่าจะตายไปแล้วตั้งแต่ยุคอันยิ่งใหญ่ก่อนหน้า แต่พวกเขาก็ยังคงหวาดกลัวชายผู้นี้โดยไม่ต้องการสัมผัสกับรัศมีของเขา

โดยสรุปแล้วสิ่งมีชีวิตตนนี้ตายได้อย่างน่าสังเวชเหลือทน เขาถูกแขวนคออยู่ที่นี่มานับล้านปีแล้ว แต่ถึงกระนั้นทุกคนก็ยังปฏิบัติต่อเขาด้วยความหวาดกลัวยำเกรง

รูปร่างหน้าตาที่แท้จริงของเขาไม่สามารถมองเห็นได้เพราะว่าร่างกายของเขาเหี่ยวแห้งมากจนเกินไป ตามความเห็นของสือฮ่าวชายผู้นี้น่าจะตายมาแล้วเกินกว่าสองยุคสมัย

“ ฮวงเจ้าค่อยๆสนุกกับที่นี่เถอะอย่าพยายามคิดมากเกินไป! เพราะไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ไม่สามารถทำอะไรได้!

มีอัจฉริยะที่อยู่ในระดับบ่มเพาะที่สูงมากกว่าเจ้ามากมายที่นี่ แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็เป็นเพียงฝุ่นกองหนึ่งในประวัติศาสตร์!” หนึ่งในผู้คุมพวกนั้นกล่าว

“คุกแห่งนี้มีผู้สูงสุดซึ่งถูกขังอยู่ด้วย เราควรจัดให้เขาอยู่ในห้องขังเดียวกันเพื่อที่จะได้มีปฏิสัมพันธ์อย่างเหมาะสม”

ผู้คุมคนหนึ่งกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม แต่มันเย็นชาเล็กน้อยให้ความรู้สึกที่มืดสลัวน่าหวาดหวั่นพรั่นพรึง

“ลืมไปได้เลยข้าไม่อยากให้เขาเสียชีวิตไปก่อนที่เบื้องบนจะมีคำสั่ง เมื่อเวลานั้นมาถึงเราจะไม่สามารถเอาตัวรอดได้ ไม่ว่าจะอย่างไรเราต้องทำให้แน่ใจว่าเขาจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันที่องค์จักรพรรดิกลับมา!” ผู้คุมอีกคนคัดค้าน

พวกเขากำลังจะจากไป ในความเห็นของพวกเขาการเก็บผู้บ่มเพาะขอบเขตการแยกตัวเองไว้ที่นี่เป็นเรื่องที่เกินจำเป็นมากเกินไป

“ปิดผนึกเขาไว้ก็พอ หลังจากนั้นเราค่อยลงมาชม” ก่อนออกเดินทางหนึ่งในนั้นกล่าว

ยิ่งไปกว่านั้นนี่คือสิ่งที่พวกเขาทำเช่นกัน เมื่อพวกเขาเปิดค่ายกลประจำคุกมันจะทำให้สิ่งมีชีวิตทุกคนที่ถูกฝังอยู่ที่นี่ไม่สามารถใช้ญาณวิเศษออกมาได้

ภายในคุกแห่งนี้สิ่งมีชีวิตระดับต่ำสุดที่ถูกขังอยู่ที่นี่จะอยู่ที่อาณาจักรปลดปล่อยตนเอง พลังการปิดผนึกนั้นทรงพลังเกินไปผู้ที่อยู่ในอาณาจักรบ่มเพาะต่ำกว่านี้ย่อมไม่สามารถทนได้

หลังจากนั้นไม่นานสือฮ่าวก็พบว่าทำไมสถานที่แห่งนี้จึงน่ากลัว

เมื่อแสงสีดำปรากฏขึ้นคุกทั้งหมดก็เต็มไปด้วยพลังหยินในทันทีมีความเย็นหอบหนึ่งทะลวงเข้ามาในกระดูกของเขาอย่างรวดเร็ว

ร่างกายของเขาถูกพลังกดดันชนิดหนึ่งบีบเข้าหากันคล้ายจะบดขยี้เขาให้แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือเมื่อเวลาผ่านไปจะมีน้ำสีดำซึมออกมาตามผนังคุก จนกระทั่งมันท่วมร่างกายของเขา

หลังจากนั้นสือฮ่าวก็ขมวดคิ้วรู้สึกถึงความเจ็บปวด น้ำสีดำนี้กัดกร่อนร่างกายของเขาจนย่อยสลายอย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่าเท้าของเขาที่แช่อยู่ในน้ำย่อมถูกกัดกร่อนเป็นอย่างแรก

สือฮ่าวไม่สามารถกลั้นเสียงกรีดร้องของเขาได้ เท้าของเขาเน่าเปื่อยกลายเป็นของเหลวสีดำภายในพริบตา!

การเปลี่ยนแปลงประเภทนี้น่ากลัวเกินไป! หลังจากนั้นไม่นานมันก็กลับก่อนมาถึงโคนขาของเขา

สือฮ่าวครวญครางเสียงอู้อี้ นี่เป็นความทุกข์ทรมานอย่างมากความเจ็บปวดที่เขาได้รับไม่อาจจินตนาการได้ เนื้อที่อยู่บริเวณขาของเขาถูกน้ำสีดำกลืนกินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

นี่เป็นความทุกข์ทรมานที่ไม่อาจจินตนาการได้ยิ่งไปกว่านั้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทั้งที่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นแต่ขาทั้งขาของเขาก็ถูกมันกัดกร่อนไปจนแทบจะหมดแล้ว

แม้ว่าเนื้อของเขาจะสามารถสร้างขึ้นใหม่ได้ แต่ร่างกายที่ถูกหลอมใหม่มันก็ไร้ประโยชน์ในตอนนี้

เพราะร่างกายของเขาถูกปิดผนึกโดยสมบูรณ์จึงไม่สามารถได้รับประโยชน์จากการที่ร่างกายถูกขัดเกลา

กา!

เท้าของสือฮ่าวถูกกัดกร่อนไปหมดสิ้นไม่เหลือแม้แต่กระดูก ร่างกายของเขาตกลงไปในน้ำสีดำและเริ่มย่อยสลายอีกครั้ง

คุกน้ำดำมีอันตรายมากกว่าที่คาดไว้ แม้ว่าของเหลวสีดำสนิทจะมีลักษณะเหมือนหยาดน้ำค้าง แต่มันพลังกัดกร่อนของมันก็รุนแรงเกินกว่าที่ผู้ฝึกฝนในอาณาจักรแยกตนเองจะสามารถทนได้

ตอนนี้ร่างกายของสือฮ่าวได้รับความเสียหายอย่างหนักแม้แต่ฟันของเขาก็ยังหลุดร่วงลงมา

ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ ร่างกายของเขายังคงถูกโซ่ตรวนมัดไว้อย่างแน่นหนาโดยผู้สูงสุด หากว่าไม่ใช่เขาแต่เปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิตอื่นก็คงจะเสียชีวิตไปนานแล้ว!

อา ...

ในที่สุดสือฮ่าวก็ยังคงส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว เขาไม่กลัวความตาย แต่การถูกทรมานที่แม้คิดอยากจะตายก็ยังไม่สามารถตายได้ทำให้เขารู้สึกยากที่จะทนไหว