EP 527 ขวากหนามที่ใหญ่ที่สุด

EP 527 ขวากหนามที่ใหญ่ที่สุด

By loop

ณ สำนักงานในห้องธุรการ.

เสียงร้องของหวังหยูรินดังเป็นระยะและเสียงตะโกนของดงซูบินดูเหมือนจะดังสนั่นไปทั่วห้อง

　　เมื่อมองไปที่ท่าทางที่หวังหยูรินแสงออกมา หญิงชราเองก็ทนไม่ได้เล็กน้อย และรีบพูดกับดงซูบิน: “พ่อหนุ่ม ขอบคุณมากเลย ฉันเองไม่คิดว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้จะทำขนาดนี้  ฉันเองไม่ต้องการให้เธอขอโทษแล้ว ฉันไม่ติดใจเอาความอะไร และไม่อยากยุ่งกับเธอแล้ว”

　 เมื่อเขาเห็นเธอร้องไห้ฟูมฟาย ดงซูบินรู้สึกโล่งใจ ดังนั้นเขาจึงหันกลับไปหาหวังหยูรินอีกครั้ง  แล้วพูดว่า " พรุ่งเธอต้องส่งรายงานให้ฉันที่ห้อง!" "

　　หวังหยูรินเองก็ยังร้องไห้ไม่หยุด "ว่ายังไงนะ" ใบหน้าของเธอและร้องไห้โดยไม่พูด

　　ดงซูบินมองไปที่ผู้คนมากมายในสำนักงานเขตแห่งนี้ทันที โดยเฉพาะพนักงานในศูนย์บริการ "ตอนนี้ฉันกำลังประกาศกฎ ต่อจากนี้ไปหากใครได้รับการร้องเรียนสองครั้งภายในหนึ่งเดือน จะต้องเขียนรายงานไม่ต่ำกว่าพันคำ สำหรับรายงานที่พูดไปให้ยื่นกับหัวหน้าที่รับผิดชอบ หากเกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่สำนักงาน รายงานต้องส่งมอบให้ฉันและอ่านให้ฉันฟังต่อหน้าทุกคน ในวันถัดไป สถานการณ์ร้ายแรงหรือต้องมีรายงานมากกว่า 3 ครั้ง คนที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับค่าจ้างและโบนัส จะถูกหัก จะถูกปรับ เลขานุการฉูคุณสามารถตัดสินใจเกี่ยวกับแผนเฉพาะ"

　　ฉูหยินเซียวเลขานุการ กรรมาธิการด้านวินัย พยักหน้า โล่งอก ไม่พอใจกับท่าทีในการให้บริการมานานแล้ว

　　พนักงานข้างถนนในล็อบบี้รู้สึกขมขื่นและรายงาน? ทบทวนดู? หักโบนัส?

　　เกิงเซียงขมวดคิ้วแน่น เรื่องใหญ่ขนาดนี้จะไม่มีการปรึกษาทางคณะกรรมการของพรรคเลยหรอ? จะสั่งการง่ายๆเช่นนี้เลย? นี่มันจะมากเกินไปแล้ว? เกิงเซียงเองรู้สึกว่านี้มันผิดพลาด แต่ตอนนี้มีคนมากมายอยู่รอบๆ เกิงเซียงไม่เหมาะที่จะโต้แย้งในเวลานี้ และเขาก็ต้องตกใจกับการดุด่าของดงซูบินก่อนหน้านี้ถึงอำนาจของหวังหยูริน แม้แต่หลานสาวของเลขาธิการพรรคเขตก็ยังกล้าทำ ชี้ไปที่เกิงเซียงคิดว่ามันจะไม่เป็นที่พอใจที่จะคัดค้านตอนนี้

　　ดงซูบินยังคงมุ่งความสนใจไปที่เหมิงเซินเกา รองผู้อำนวยการที่รับผิดชอบห้องบริการ “ตั้งแต่พรุ่งนี้ จะมีการเพิ่มโต๊ะพิเศษในล็อบบี้ให้บริการจากประชาชน มีใครไม่เห็นด้วยกับฉันไหม หากมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคตหากเหตุการณ์ร้ายแรงก็จะถูกส่งตรงไปยังคณะกรรมการระเบียบวินัยเพื่อจัดการกับเรื่องนี้!” หลังจากมีนั้นดงซูบินกล่าวกับโจวหยินหยู: “เจ้าหน้าที่ของเราน่าจะพร้อมกับคำสั่งที่ฉันสั่งไป ขอให้ผู้อำนวยการโจวจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดด้วย!”

　　โจวหยินหยูยิ้มอย่างขมขื่นในใจและตกลงทันที

　　เหมิงเซินเกาที่กำลังนั่งอยู่และรู้ว่าตอนนี้เลขาธิการคนใหม่ไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทำก่อนหน้านี้ เขาเองรู้สึกผิดเล็กน้อย เรื่องมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยหวังหยูหรินอีกทั้งเธอเองก็เป็นญาติกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของมณฑลนี้ ซึ่งมันก็ไม่น่าจะผิดอะไรที่เขาจะแสดงท่าทีเช่นนั้น แต่ใครจะคิดว่าเลขาธิการใหม่คนนี้จะไม่คิดเหมือนเขา อีกทั้งเขาโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ และยังตะโกนด่าหวังหยูหรินอีก

　　เรื่องทั้งหมดกับตะลัดปัดไปหมด  ดงซูบินกับไปพูดกับหญิงชราอีกครั้ง: "คุณป้าในฐานะหัวหน้าระดับสูงของสำนักงานเขตผมมีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องนี้ ขอยืนยันว่าทางเราต้องขอโทษจริงๆ  “หญิงชราเขินอาย”ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้“ดงซูบินพูด”ผู้อำนวยการโจว ช่วยหาคนไปส่งคุณป้ากลับบ้านที”

　　“รับทราบค่ะ” โจวหยินหยู เหันหลังกลับ เขาเรียกเจ้าหน้าที่ทันทีเพื่อให้เขาขับรถ

　　หญิงชรารู้สึกขอบคุณมากและถึงแม้จะปฏิเสธแล้วแต่ก็มีเจ้าหน้าที่พาเธอไปส่งอยู่ดี หลังจากจัดการกับเรื่องนี้แล้ว ดงซูบินไม่ได้สนใจหวังหยูหรินที่กำลังร้องไห้ด้วยซ้ำ หลังจากหารือเกี่ยวกับกฎการลงโทษกับฉูหยินเซียว เขาก็เดินกลับไปที่สำนักงานเลขานุการ

　　ในห้อดงซูบินสูบบุหรี่และรู้สึกว่าไม่มีปัญหาในการจัดการกับมัน สำนักงานข้างถนนแตกต่างจากหน่วยงาน "รัฐบาล" อื่น ๆ เพราะสำนักงานเขตเป็นแหล่งอำนาจของ "รัฐบาล" และถึงแม้จะไม่ได้สำนักงานเขตจะไม่ได้มีบทบาททางการเมืองและไม่ง่ายที่จะสร้างความสำเร็จที่โดดเด่นขึ้นมา ความรับผิดชอบหลักของสำนักงานพื้นที่ใกล้เคียงคือการให้ผู้คนอาศัยอยู่และทำงานอย่างสงบสุขและพึงพอใจสร้าง สภาพแวดล้อมของชุมชนที่กลมกลืนกัน ประสานความขัดแย้ง และสร้างอารยธรรมทางจิตวิญญาณในสำนักงานเพื่อสร้างความพึงพอใจให้กับผู้คนและให้บริการผู้อยู่อาศัย , การให้บริการมวลชน ดังนั้น การประเมินของคนในท้องถิ่นจึงเป็นเสียงที่สะท้อนผลงานของดงซูบินไม่ใช่ญาติที่เป็นเจ้าหน้าที่ชั้นสูงบางคน ดงซูบิน เห็นสิ่งนี้อย่างชัดเจนตั้งแต่ต้น

　　ก๊อก ก๊อก เคาะประตู

　　“เข้ามา!” ดงซูบินเก็บแฟ้มในมือโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง

　　ทันทีที่ประตูเปิดออก เสียงของเกิงเซียงก็ดังขึ้น "ผู้อำนวยการ กฎการลงโทษที่เพิ่งกำหนดออกมาไม่เหมาะสม? ชุดของธนาคาร ... "

　　ดงซูบินเงยหน้าขึ้นและพูดว่า "ถ้าคุณมีความคิดเห็นใด ๆ คุณก็บอกมาได้!"

　　เกิงเซียงสำลักโดยเขาทันทีและพยักหน้า "ไม่มีครับท่าน!" เมื่อหันหลังเขาทำได้เพียงกระซิบกับตัวเองเท่านั้นว่า ใครจะกล้าออกความคิดเห็นกัน? น่าแปลกจริงๆเลขาธิการใหม่คนนี้ทำไมอารมณ์เขาดูรุนแรงเหลือเกิน?

　　ความจริงที่ว่าดงซูบินทำการดุหวังหยูริน ถูกกระจายไปทั่วสำนักงานอย่างรวดเร็ว หลังจากได้ยินเรื่องนี้ หลายคนคิดว่าเลขาธิการคนใหม่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ในวันแรกที่เขาเข้ารับตำแหน่ง เขาทำให้เกิงเซียงซึ่งเป็นน้องชายนายกเทศมนตรีเกาหมิงเฟิง หยูหรงเฟิง และเผิงกัง ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ในวันที่สอง เขาสั่งลงโทษหลานสาวเลขาธิการมณฑล จนเธอร้องไห้?

　　ทำไมเขาถึงทำเช่นนั้น!

　　นี้ชายหนุ่มคนนั้นคิดอะไรจะทำกันแน่!

　　ฉันเองเคยเห็นคนกล้ามามากมาย แต่ฉันไม่เคยเห็นคนที่กล้าหาญเช่นนี้มาก่อน เจ้าหน้าที่ระดับสูงและเบอร์สองของเขตหนางฉาง เขากล้าทำให้พวกเขาขุ่นเคืองใจอย่างงั้นหรอ? มันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปกัน? คุณเองไม่กลัวพวกผู้นำเหล่านั้นมากลั่นแกล้งคุณเลยหรือยังไงกัน?

　　หลายคนไม่เข้าใจ นึกว่านี้คงเป็นการแสดงของเลขาธิการคนใหม่เพื่อแสดงอำนาจที่เขามีอยู่ในมือให้ทุกคนเห็น!

　　“เฮ้ ได้ยินไหม เลขาธิการคนใหม่ดุผู้อำนวยการหวัง”

　　“ฉันรู้นานแล้ว ดูเหมือนจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นส่ะแล้ว”

　　“ใช่ ดูผู้อำนวยการหวังร้องไห้แบบนั้น ทั้งที่เลขาธิการคนใหม่นั้นพึงจะมารับตำแหน่งใหม่แท้ๆ...เรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆแน่ๆ”

　　“มีหลายคนชื่นชมว่าเขาทำดีแล้ว แต่ฉันว่าสถานการณ์ของเลขาธิการคนใหม่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จรืงไหม? ยิ่งเป็นผู้อำนวยการหวังอีกด้วย”

　　"ส่วนผู้อำนวยการเกิงก็…”

“เมื่อวานเขาเองก็พึงจะโดนฉีกหน้ามา เกรงว่าเขาเองก็จะไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้อย่างแน่นอน บางทีคราวนี้ ผู้อำนวยการทั้งสองคนจะจับมือกันทำอะไรสักอย่าง เรื่องนี้ไม่ดีแน่”

　　“อันที่จริง ฉันคิดว่าเลขาธิการคนใหม่นั้นดุดี ผู้อำนวยการหวังจริง ๆ เธอนั้นไร้สาระมานาน  ซึ่งหลายๆคนก็มองว่าสักวันจะต้องมีคนมากำราบเธออย่างแน่นอน”

　　“เงียบเลยนะ! อย่าพูดดังเดียวคนอื่นก็ได้ยินพอดี”

　　ตอนนี้เจ้าหน้าที่หลายคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้กันอย่างหนาหู

　　เกิงเซียง, เกาหมิงเฟิงและเจ้าหน้าที่คนอื่นๆกำลังจับตามองมาที่ดงซูบินและการกระทำของเขาที่พึงทำไป และอยากรู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงอย่างไร การดุด่าอาจเป็นความสุขของผู้บังคับบัญชาเพียงชั่วคราว แต่คุณสามารถทนต่อแรงกดดันในเขตนี้ได้หรือไม่?

　　อย่างไรก็ตาม ดงซูบินก็กลับเขาไปนั่งในสำนักงานโดยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรมากนัก  เขาสูบบุหรี่ในขณะที่ดูสิ่งที่เขาควรทำขณะถือแฟ้ม ความกดดัน? ตั้งแต่วันแรกที่เขาเข้ามาในระบบราชการเขาผ่านอะไรมาเยอะแยะมาก ทั้งจับกุมตัวญาติของผู้นำระดับสูง ดุด่าว่ากล่าวเลขาของหัวหน้าสำนักงาน ปะทะคารมณ์กับผู้นำที่กลั่นแกล้งเขา ทำให้ผู้นำเหล่านั้นหลุดจากตำแหน่ง สิ่งที่ ดงซูบินเคยประสบมา ผู้คนในสำนักงานแห่งนี้ไม่สามารถจินตนาการถึงลมและคลื่นเหล่านี้ทำกำลังจะโหมกระหน่ำเข้ามาได้

　　เกิดอะไรขึ้นกับญาติของเลขาธิการคณะกรรมการพรรคมณฑล?

　　นี้พึงเริ่มต้นจริงไหม?

　　ฉันยังมีอะไรให้ตื่นเต้นอีกมากมาย! และอย่าคิดว่าคุณจะทำอะไรฉันได้! ?

　　ตอนนี้ดงซูบินเองก็ปวดหัวกับเกิงเซียงและหวังหยูริน ซึ่งเขาจะแสดงให้เห็นว่า เขาจะเป็นขวากหนามที่ใหญ่ที่สุดของสำนักงานเขตกวางหมิงแห่งนี้!