Chapter 548:ออกเดินทาง

"ดี ดี ดีมาก!"

แสงเย็นสว่างวาบนัยน์ดวงตาของ มินน่า เธอหันหลังราวกับว่ากำลังจะเดินจากไป แต่ในวินาทีถัดมา เธอก็หมุนตัวกลับมาส่งลูกเตะไปยัง เสี่ยวหลัว อย่างดุร้าย

ลูกเตะของเธอฉีดผ่านอากาศเต็มไปด้วยพลังอันแข็งแกร่ง!

“มินน่า หยุด!” พาวเวลล์ ตะโกนหยุดเธอได้ทันเวลา

“ฟิ้ว~”

เท้าขวาของ มินน่า หยุดอยู่ห่างจากศีรษะของ เสี่ยวหลัว ห้าเซนติเมตร แต่กระแสลมจากขายังคงเป่าผมบนหน้าผากของ เสี่ยวหลัว ให้ปลิวไสว

เสี่ยวหลัว ไม่ขยับ เขามองดูผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าอย่างเย็นชา ถ้าเท้าของผู้หญิงตรงหน้านี้ขยับมาข้างหน้าอีกสักเล็กน้อย เขาจะทำให้ผู้หญิงคนนี้เสียใจที่ได้เกิดมาบนโลกนี้อย่างแน่นอน

"คุณกำลังทำอะไร?"

ซาร่า ตะโกนใส่ มินน่า พร้อมกับผลัก มินน่า ออกไป และกางแขนออกเพื่อปกป้อง เสี่ยวหลัว

มินน่า พูดอย่างเย็นชา “ฉันอยากให้เขารู้ว่าแม้แต่ผู้หญิงอย่างฉันก็สามารถเอาชนะเขาได้ เขาไม่จำเป็นต้องติดตามคุณอีกต่อไป การดำรงอยู่ของเขานั้นจะสร้างปัญหาให้กับทั้งทีมของเรา และเป็นตัวถ่วง”

“มินน่า เธอพูดอะไร”

ไรซ์ แสดงท่าทางน่าเกรงขาม “อเมริกาและฮัวเป็นประเทศที่เป็นมิตรต่อกัน เธอใส่ร้าย คุณเหม่ย จากประเทศฮัวแบบนั้นได้อย่างไร เธอพูดออกมาได้อย่างไรว่าเขากำลังเป็นตัวถ่วงของเรา เธอไม่ควรพูดมันออกมานะ มินน่า”

“ใช่ มินน่า เธอพูดเกินไปแล้ว”

“คุณเหม่ย เป็นทหารของประเทศฮัว เขาจะเป็นตัวถ่วงได้ยังไง ทหารฮัวอย่างพวกเขาสามารถเอาชนะเราได้สิบต่อหนึ่ง”

“การแข่งขัน International Warrior King Contest (การแข่งขันคัดเลือกราชาทหารระดับนานาชาติ) ที่จัดขึ้นทุกๆ ห้าปี ประเทศฮัวมักจะเป็นอันดับที่หนึ่ง ประเทศฮัว เป็นประเทศที่รู้จักกันดีในการผลิตราชาแห่งทหารทั้งหมด! ไม่มีทางที่ประเทศของเราสามารถแข่งขันกับพวกเขาได้”

ใบหน้าของสมาชิกในทีมคนอื่นๆ ล้วนยิ้มแย้มแจ่มใส พวกเขารู้ดีว่ารองกัปตัน ไรซ์ กำลังดูถูกอีกฝ่ายอยู่ ไม่เช่นนั้นรองกัปตัน คงจะไม่เน้นคำว่า "ตัวถ่วง" นอกจากนี้ น้ำเสียงของเขาที่ใช้นั้นก็เต็มไปด้วยการเสียดสี

พูดตามตรง เสี่ยวหลัว ไม่ได้โกรธเลยเขาอยากจะหัวเราะออกมาด้วยซ้ำ หัวเราะให้กับความไร้เดียงสาของทหารอเมริกาเหล่านี้ เขาจะไม่ทำอะไรพวกเขาตราบเท่าที่พวกเขาไม่ได้ข้ามเส้น แต่ถ้าพวกเขาข้ามเส้น แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยพวกเขาไม่ได้

“ถ้าพวกคุณยังกล้าที่จะล้อเลียน คุณเหม่ย อีก ฉันจะไม่ไปกับพวกคุณ ฉันจะดูว่าพวกคุณรายงานเรื่องนี้ต่อเจ้าหน้าที่ระดับสูงของพวกคุณอย่างไรและจะอธิบายให้ตระกูลมิเชลที่อยู่เบื้องหลังของฉันฟังยังไง!” ซาร่า ตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

สีหน้าของสมาชิกหน่วยซีลเปลี่ยนไปเล็กน้อย พวกเขายังต้องใส่ใจความรู้สึกของ ซาร่า มิเชล

"อะแฮ่ม..."

พาวเวลล์ ไอแห้งออกมาพยายามจบศึกในครั้งนี้ "เอาล่ะ คุณเหม่ย มีจุดประสงค์เดียวกับเรา เพื่อปกป้อง คุณซาร่า ให้ออกจากดินแดนนี้อย่างปลอดภัย ในเรื่องนี้ เราถือได้ว่าเป็นสหายร่วมรบกัน เนื่องจากเราเป็นสหายร่วมรบ กันเราจะต้องสามัคคีกัน"

“ใช่ ฉันเห็นด้วยอย่างยิ่งกับสิ่งที่พันเอกพูด!” ไรซ์ ยกมือเห็นด้วยทันที

คนอื่นๆก็พยักหน้าเห็นด้วย มินน่า จ้องไปยัง เสี่ยวหลัว และหันศีรษะออกไป

“คุณเหม่ย อย่าถือสาเลย มินน่าเข้าร่วมการแข่งขัน International King of Soldiers Contest ในปีนั้น เธอเกือบจะชนะการแข่งขันแล้ว แต่ทหารคนหนึ่งจากประเทศฮัว กลับสามารถแซงหน้าเธอได้ มันทำให้เธอได้อันดับที่ 2 แทน เรื่องนี้มันติดอยู่ในใจของเธอมาโดยตลอด ดังนั้น เมื่อเธอพบกับทหารฮัวเธอจึงไม่เป็นมิตรนัก คุณอย่าได้ใส่ใจเลย” พาวเวลล์ อธิบายด้วยรอยยิ้ม

เสี่ยวหลัว ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินเข้าไปในรถของเขาโดยตรง

ไม่ว่าจะเป็นพันเอกพาวเวลล์ ร้อยโทไรซ์ หรือสมาชิกทีมหน่วยซีลคนอื่นๆ พวกเขาก็เป็นได้แค่หมาแรคคูน พวกเขามีคุณสมบัติพิเศษอะไรที่จะมาดูถูกทหารจาก ประเทศฮัว อย่างโจ่งแจ้ง? แล้วมาดูกันว่าใครจะได้หัวเราะเป็นครั้งสุดท้าย

“ฉันจะไปกับ คุณเหม่ย!”

ซาร่า เลือกที่จะไปกับ เสี่ยวหลัว เธอเปิดประตูและเข้าไปนั่งยังตำแหน่งข้างคนขับทันที

“พันเอก ทหารฮัวคนนี้หยิ่งผยองมาก เราควรหาโอกาสสั่งสอนบทเรียนดีๆให้กับเขาไหม?” ไรซ์ กระซิบกับพาวเวลล์

พาวเวลล์ ตะโกน "อย่าไปยุ่งเลย เราไม่ได้มาที่นี้เพื่อมาต่อสู้กับประเทศฮัว อย่าพยายามจุดชนวนให้เกิดสงคราม”

“นี่จะไม่พูดเกินจริงไปหน่อยเหรอ? ทำไมชาติฮัวจะต้องทำสงครามกับเราเพื่อทหารเพียงหนึ่งนาย?”

ไรซ์ พูดอย่างไม่พอใจว่า “แม้ว่าเราจะให้ความกล้าหาญกับพวกเขาอีกสักร้อยครั้ง พวกเขาก็ทำได้แค่ประณามเราในเวทีโลกเท่านั้น”

“คุณจะไปรู้อะไร? แระเทศฮัวไม่ใช่สถานะเดียวกับที่ได้รับอิทธิพลจากลัทธิฟาสซิสต์ในอดีต พวกเขาไม่ใช่ประเทศที่จะยอมให้ศักดิ์ศรีของพวกเขาถูกเหยียบย่ำอีกต่อไป มันได้ตื่นขึ้นจากความฝันที่เมามายมานับพันปีแล้ว คุณไม่สามารถดูถูกประเทศนี้ได้อีกต่อไป” พาวเวลล์ พูดอย่างจริงจัง

"อืม"

แม้ว่าไรซ์จะเห็นด้วยแต่ลึกๆแล้วเขาก็ยังคงละเลยมันอยู่ในใจ

“คุณไม่ควรหยุดฉันในตอนนั้น ฉันจะทำให้เขาเสียหน้า” มินน่า พูดอย่างเย็นชา

“มินน่า เชื่อฉันเถอะ ทัศนคติของฉันที่มีต่อทหารฮัวก็เหมือนกับเธอ แต่บางครั้งเราก็ก้าวร้าวเกินไปไม่ได้ เราทำให้เขาเสียหน้าแล้วจะอย่างไร? เพียงเพื่อสนองความต้องการเล็กๆในใจเรางั้นหรือ ภารกิจของเราในครั้งนี้คือการปกป้อง ซาร่า มิเชล ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าภารกิจ ดังนั้นเราต้องระงับความแค้นนี้และทำงานร่วมกับเขา” พาวเวลล์ ตอบ

มินน่า รู้สึกว่ามันค่อนข้างไร้สาระเล็กน้อย "ทำงานร่วมกับเขา พวกเราแปดคนจำเป็นต้องทำงานร่วมกับเขาเพียงคนเดียวด้วยหรือ"

“ไม่ อย่าประเมินเขาต่ำไป ทหารฮัวที่ชื่อเหม่ยคนนี้ดูไม่ธรรมดาเลย” พาวเวลล์ พูดอย่างเคร่งขรึม

เมื่อนึกถึงประสบการณ์ที่จับมือกับ เสี่ยวหลัว แต่กลับถูก เสี่ยวหลัว บีบมือเอาไว้แน่นจนเขาทำอะไรไม่ได้ เขานึกไม่ออกจริงๆว่าร่างกายที่ดูอ่อนแอนั้นจะมีพลังดุร้ายเหมือนดั่งสัตว์เดรัจฉานได้อย่างไร

...

...

หน่วยซีลมีรถทหาร 2 คัน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกเปิดเผย พวกเขาจึงตัดสินใจซ่อนพวกมันไว้ในป่า ตอนนี้พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังฐานทัพชายฝั่ง พวกเขาจึงต้องพึ่งยานพาหนะ เมื่อรวมกับรถจี๊ปของ เสี่ยวหลัว แล้ว พวกเขาจึงมีรถรวมกันทั้งหมดสามคัน

เสี่ยวหลัว มองไปยังหน่วยซิล ขณะที่พวกเขาขึ้นยานพาหนะ หมวกกันกระสุน, แว่นตามองกลางคืน, เกราะกันกระสุน, ปืนไรเฟิล, ตัวเก็บเสียง, ปืนพกขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 45 มม., เครื่องยิงลูกระเบิด M79, มีดต่อสู้, ปืนแก๊ตลิ้ง... ฯลฯ อุปกรณ์ทั้งหมดต่างเป็นของอเมริกา

เสี่ยวหลัว คิดในใจ เพียงมาที่นี่เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ พวกเขาถึงกับนำสรรพาวุธมาด้วยทั้งหมด น่าสนใจจริงๆ!

ด้วยหลายสิ่งหลายอย่าง ดูเหมือนว่าพวกเขาได้เตรียมการมาเพียงพอแล้ว แต่ที่จริงพวกเขากำลังเพิ่มภาระในการเดินทัพ สถานการณ์ในสนามรบเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว กองกำลังขนาดเล็กบุกเข้าไปในการต่อสู้ เรียบง่ายและคล่องตัว คือสิ่งสำคัญ

“คุณเหม่ย ทำไมคุณถึงได้บอกว่าเราไม่จำเป็นต้องไปสนใจกลุ่มทหารรับจ้าง คุนซา อีกต่อไปแล้ว” ในรถ ซาร่า อยากรู้เรื่องนี้มาระยะหนึ่งแล้ว

“พวกมันทั้งหมดกลายเป็นศพไปแล้ว คุณคิดว่าศพยังจะมารบกวนคุณได้อยู่อีกหรือ?” เสี่ยวหลัว ขับรถด้วยรอยยิ้มขณะที่มองไปข้างหน้า

อะไรนะ?

ทั้งหมด... ตาย?

ซาร่า เบิกตากว้างและมองไปยัง เสี่ยวหลัว อย่างไม่เชื่อ เธอรู้ว่า เสี่ยวหลัว ไม่ได้โกหกเธออย่างแน่นอน และจุดประสงค์ของ เสี่ยวหลัว ที่กลับไปยังเมืองบรูเลเมื่อคืนนี้ก็คือการฆ่า คุนซา อันที่จริง เธอควรจะคิดเรื่องนี้ได้ นานแล้ว เธอควรจะคิดเรื่องนี้เมื่อเธอเห็น เสี่ยวหลัว กลับมาอย่างมีชีวิต แต่เธอก็ไม่เชื่อว่า เสี่ยวหลัว จะสามารถทำมันได้โดยไม่รู้ตัว

กองทหารรับจ้างคุนซาที่โด่งดังเป็นที่รู้จักในฐานะหน่วยที่แข็งแกร่งที่สุดในสมรภูมิแอฟริกาตะวันออกทั้งหมด แต่พวกมันกลับถูกทหารจากประเทศฮัวที่อยู่ข้างๆกำจัด ไม่มีทางที่ใครจะเชื่อเรื่องนี้ได้ ใครจะเชื่อว่าเรื่องนี้เป็นความจริง? !