ตอนที่72 แฟนท่อมบลูบัทเตอร์ฟายคิง

ตอนที่72 แฟนท่อมบลูบัทเตอร์ฟายคิง

แม้ว่าเขาจะมีสกิลสเตลท์ แต่ในสถานการณ์แบบนี้มันก็สุ่มเสี่ยงอยู่ดี

“ระวังตัวด้วยนะลูกพี่ถังเงิน!” ก่อนที่เพอเพิลเบลจะพูดจบประโยค

ผีเสื้อสีฟ้าก็ยิงลำแสงสีน้ำเงินใส่เจ้าอ้วนเฉียน และพุ่งเข้ามาทันที

เจ้าอ้วนรีบกระโดดหลบไปด้านข้างและใช้สกิลตรวจสอบทันที

ชื่อ : แฟนท่อมบลูบัทเตอร์ฟายคิง

ระดับ : บอสสีทอง

เลเวล : ???

พลังโจมตี : ???

พลังป้องกัน : ???

พลังชีวิต : ???

…

ค่าสเตตัสของบอสเกือบทั้งหมดนั้นเป็นเครื่องหมายคำถาม ซึ่งหมายความว่ามันมีเลเวลที่สูงกว่าเจ้าอ้วนเฉียนอย่างน้อย 10 เลเวล

“ระดับต่างกันเกินไป! ถอยเร็ว!” เจ้าอ้วนตะโกนออกมา พร้อมกับหลบการโจมตีของบอส

โชคดีที่บอสเข้ามาโจมตีด้วยตัวมันเอง ขณะที่ลูกน้องของมันยังหลับอยู่ไม่ได้สนใจ

เมื่อเจ้าอ้วนหลบการโจมตีเสร็จ เขาก็ไปยืนหลบอยู่ข้างหลังต้นไม้

เพอเพิลเบลเองก็เชื่อฟังสิ่งที่เจ้าอ้วนพูด เธอถอยหลังกลับทันที

เนื่องจากเธออยู่ไกลอยู่แล้ว เธอจึงยังอยู่ในพื้นที่ปลอดภัย

เมื่อบอสเข้ามาใกล้เจ้าอ้วนเฉียนมากขึ้นเรื่อยๆ เจ้าอ้วนเฉียนก็รับรู้ได้ทันทีว่ามันมีลักษณะสีเป็นสีฟ้า ซึ่งมีตำหนิพิเศษอยู่  ปีกมีลักษณะโปร่งใสเล็กน้อยๆ ขณะที่หนวดของมันแวววับราวกับอัญมณี

หากบอสยืนนิ่งๆด้วยขาของมัน มันจะมีความสูงที่มากกว่าเจ้าอ้วนส้ะอีก และหากมันกางปีกออกจะมีขนาดราวๆ 3เมตรได้ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับเครื่อองบินเล็กเลย

บอสผีเสื้อแสดงอาการที่แน่นิ่งไม่ไหวติงใดๆ บ่งบอกถึงความเยือกเย็น บรรยากาศรอบๆเงียบสนิท

“ตอนนี้คุณก็เป็นถึงราชาแล้ว ทำไมถึงยังโดดเดี่ยวหล่ะ? คุณใช่ไหมที่ผมต้องมาบำบัดจิตใจให้หน่ะ?”

“ห้ะ? อะไรนะ? อยากสู้งั้นหรอ? มหาเทพเฉียนไม่กลัวมอนสเตอร์อย่างคุณหรอก ถ้าจะสู้ก็เข้ามาสิ้!”

“เอาล่ะขอโทษ แค่เดินผ่านมากเฉยๆไม่ได้ตั้งใจว่าจะรบกวน”

“ราชาผีเสื้อ แม่ของคุณฝากผมมาบอกว่าให้กลับไปนอนได้แล้ว”

“เอิ่ม...”

“เอาล่ะเลิกเล่น เหนื่อยแล้ว กลับไปพักกันเถอะ”

…

เจ้าอ้วนยืนโวยวายไร้สาระกับบอสผีเสื้อ

ในขณะที่เพอเพิลเบลลยืนดูออยู่ไกลๆ แล้วก็หัวเราะขำคิกคัก นี่มันคนบ้าชัดๆ “น่ารักจริงๆเลย”

ผีเสื้อนับไม่ถ้วนบินวนไปวนมาอยู่บนท้องฟ้า ราวกับว่าพวกมันกำลังเต้นระบำ ซึ่งหากมองในมุมของเจ้าอ้วนเฉียน จะรู้สึกเหมือนกับบอสผีเสื้อตัวนี้มีออร่าที่ทรงพลังลอออยอยู่บนท้องฟ้า

เจ้าอ้วนเหลือบมองเพอเพิลเบล เมื่อเห็นว่าเธอหลบซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้โดยไม่ขยับไปไหน เขาก็รู้สึกอุ่นใจทันที

เนื่องจากบอสผีเสื้อที่นั่งอย่างแน่นิ่ง ไม่มีการต่อสู้ใดๆหลังจากนั้น เมื่อเวลาผ่านโหมดต่อสู้ก็หมดเวลาลง ทำให้เจ้าอ้วนเฉียนหนีออกมาจากตรงนั้นได้

เจ้าอ้วนค่อยๆย่องออกมาโดยไม่ละสายตาจากบอสแม้แต่นิดเดียว หลังจากนั้นก็เข้าโหมดสเตลท์และย่องเข้าหาบอสอีกครั้ง

เขากระดกยาฟื้นฟูพลังชีวิตจนเลือดเต็ม หลังจากนั้นก็ยกมีดขึ้นมา

งูรัดตัว!

งูหลามสีเงินขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาโอบล้อมบอสราชาผีเสื้อเอาไว้

‘ใช่แล้ว นั่นล้ะลุยมันเลยงูลูกพ่อ!’

แต่เนื่องจากระดับของเขาและบอสมันต่างกันมากเกินไป แม้ว่าเขาจะมีสกิลที่ตรึงบอสเอาไว้ได้ มันก็ใช้ได้ไม่นาน มันอ่อนแอลง!

เจ้าอ้วนยังไม่ทันดีใจจนเสร็จ บอสก็หันหลังกลับมา กระพือปีกกว้าง 3เมตรสะบัดใส่เจ้าอ้วนเฉียน กระแสลมมันรุณแรงมากจนเขาไม่สามารถลืมตาขึ้นมองได้

หลอดพลังชีวิตของเจ้าอ้วนเฉียนลดลงฮวบอย่างรุณแรง แทบจะกลายเป็น 0

เจ้าอ้วนจำเป็นต้องถอยออกมาตั้งหลักเพื่อกินยาฟื้นฟูพลังชีวิต

ในสายตาของบอสราชาผีเสื้อจ้องมองเจ้าอ้วนเฉียนกระโดดถอยหลังกลับไป มันก็รู้สึกโกรธและโมโหมาก มันบินขึ้นบนท้องฟ้า และดิ่งลงมาใส่เจ้าอ้วนเฉียนอีกครั้ง

เจ้าอ้วนยังไม่ทันได้ตั้งหลัก เขาจึงไม่สามารถกระโดดหลบอีกรอบได้ เขาทำได้แค่เพียงหมุนตัวงและกลิ้งหลบ

ฝึบ!

ราชาผีเสื้อใช้ปีกของมันสะบัดเพื่อตบเจ้าอ้วนเฉียน ซึ่งมันดูเหมือนนุ่มนิ่ม แต่จริงๆแล้วสามารถทำลายต้นไม้ได้อย่างง่ายดาย

“สัตว์ประหลาดชัดๆ!” เจ้าอ้วนเฉียนกลิ้งหลบต้นไม้ที่โค่นลงมาอีกครั้ง

ฝึบ!

บอสราชาผีเสื้อทำการโจมตีอีกครั้ง จนเกิดหลุมขนาดใหญ่ตรงที่ที่เขาเคยอยู่ในก่อนหน้านี้

“ลูกพี่ถังเงิน! เราเลิกทำภารกิจแล้วหนีกันเถออะ!” เพอเพิลเบลตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัวปนความเป็นห่วง

เนื่องจากความพิโรธของบอสในเวลานี้ มันเป็นการรบกวนความสงบสุขของธรรมชาติ จึงทำให้ผีเสื้อตัวอื่นๆบินหนีไปพักผ่อนที่อื่นแทน

ฝึ้บ!

คราวนี้มันไม่ได้ทุบเจ้าอ้วนเฉียนอีกต่อไป แต่มันกระพืบปีกออย่างรุณแรง ถึงขนาดที่เพอเพิลเบลที่อยู่ไกลๆยังปลิว นับประสาอะไรกับเจ้าอ้วนเฉียน

ทันทีที่แรงลมได้หมดไป เจ้าอ้วนเฉียนก็เหลือบไปดูหลอดพลังชีวิตของตัวเอง

ต้องบอกว่าเขาโชคดีเหลือเกิน เพราะค่าพลังชีวิตของเขาเกือบหมดหลอดไปอีกครั้งแล้ว แต่ก็ยังไม่หมดสักที

บอสราชาผีเสื้อยืนบนขาหลังพร้อมกับจ้องมองเจ้าอ้วนเฉียนด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

‘มันกล้าดูถูกมหาเทพเฉียนงั้นหรอ?’ “ไอกระจอกเอ้ย แกคิดว่าคนอย่างผมจะทำอะไรไม่ได้งั้นหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนพูดออกมา หลังจากนั้นก็กระดกยาแดงและกระโดดขึ้นไปในอากาศทันที

ก่อนที่บอสจะไหวตัวทัน เจ้าอ้วนก็ได้ใช้คอมโบของเขาอันดุเดือด

งูรัดตัว

มีดเขี้ยวพิษ

คอมโบโจมตี

เขาใช้ทุกอย่างนี้พร้อมกันขณะอยู่บนอากาศ และเมื่อเท้าของเขาแตะพื้นเสร็จ เจ้าอ้วนก็วิ่งถอยออกไปทันที

เขาใช้วิธีการโจมตีแบบกองโจร!

แต่การโจมตีของเขาก็ไม่ค่อยได้ผลมากนัก งูรัดตัวก็ใช้ไม่สำเร็จ มีดเขี้ยวพิษก็เบามาก โดยเฉพาะคอมโบโจมตีที่สามารถทำดาเมจได้เพียงหลักสิบหน่วยเท่านั้น

อย่างไรก็ตามบอสผีเสื้อก็ฟื้นฟูพลังชีวิตจนเต็มได้อย่างรวดเร็ว

กล่าวได้ตรงๆก็คือ แม้ว่าเจ้าอ้วนเฉียนพยายามจะโจมตีสักแค่ไหน ก็เอาชนะความถึกของบอสผีเสื้อไม่ได้เลย

“ลูกพี่ เราหนีกันเถอะ” เพอเพิลเบลพูดมาในปาร์ตี้

“รอสักแปป ผมไม่คิดว่าผมจะฆ่ามันไม่ได้!” เจ้าอ้วนเฉียนตอบอย่างมั่นใจ ทั้งๆที่เขายังคิดวิธีเอาชนะไม่ได้ด้วยซ้ำ

ในเวลาเดียวกันบอสก็โกรธจัด มันก้าวมาข้างหน้า กางปีกสะบัดอย่างรุณแรงอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้มันมีฝุ่นผงสีน้ำเงินโปรนออกมาได้

‘สกิลอะไรกัน?’ เจ้าอ้วนตกใจมากที่เห็น แม้ว่าเขาจะหนีมาอยู่หลังต้นไม้ที่ไกลออกไปห้าเมตร ก็ยังโดนการโจมตีนี้

หลังจากที่บอสใช้สกิลเสร็จมันก็เดินมาข้างหน้าเพื่อที่จะฆ่าเจ้าอ้วนเฉียน

“ลูกพี่ถังเงิน!!” เพอเพิลเบลตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมกับวิ่งเข้ามาใช้สกิลลูกบอลไฟ ซึ่งดาเมจที่เธอทำได้มีเพียงแค่ 1หน่วยเท่านั้น

เมื่อบอสถูกโจมตี มันก็หันหน้าไปหาเพอเพิลเบลทันที

แต่เธอก็ไม่ได้กลัวถึงขนาดที่ทำอะไรไม่ถูก เธอพยายามใช้ลูกบอลไฟอีกครั้งเพื่อล่อบอสออกมาให้ห่างจากเจ้าอ้วนเฉียน

ปัง!

บอสกระพือปีกเพียงเล็กน้อย กระแสลมก็พัดเพอเพิลเบลจนปลิวไปติดกับต้นไม้ แล้วก็ล่วงลงพื้น พร้อมกับมีแสงสาดส่องลงมาที่เธอทันที เธอทำได้แค่ส่งยิ้มให้เจ้าอ้วนเฉียนและหายไป

“เบล!!” เจ้าอ้วนโมโหมาก

ว่าแต่ทำไมเขาถึงต้องเป็นห่วงเพอเพิลเบลขนาดนี้? สาเหตุนั่นก็เพราะเธอมีลักษณะนิสัยคล้ายๆกับน้องสาวของเขา เขาจึงอยากปกป้องนั่นเอง

ดวงตาของเจ้าอ้วนเฉียนเต็มไปด้วยเลือดเมื่อเห็นเพอเพิลเบลตาย แม้ว่านี่จะเป็นเกม แต่ด้วยความเป็นเกมเสมือนจริงมันก็ทำให้เกิดความรู้สึกที่เหมือนกับใช้ชีวิตอยู่ในโลกจริงๆ

เจ้าอ้วนเฉียนพยายามดิ้นรนจากผลของสกิล และเมื่อเขาดิ้นรนสำเร็จ เขาก็ลุกขึ้นวิ่งตรงมุ่งหน้าไปหาบอสโดยไม่เกรงกลัวความตายใดๆ

มีดของเขาปักเข้าไปที่ตาของบอส แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้บอสตาย บอสได้ส่งเจ้าอ้วนเฉียนปลิวถอยหลังกลับไปอีก 10 กว่าเมตร จนหลอดพลังชีวิตอยู่ในชั้นวิกฤตอีกครั้ง

“ลูกพี่ถังเงิน หนูกลับมาแล้ว!” เพอเพิลเบลพูดผ่านช่องแชทปาร์ตี้

“เบล รอสักครู่ ผมกำลังจะฆ่าไอบอสตัวนี้แล้ว! รอลูกพี่คนนี้ฆ่าบอสเสร็จก่อนแล้วเธอค่อยกลับมา” เจ้าอ้วนเฉียนตอบ พร้อมกับปิดช่องทางการสื่อสารทันที

เขาเช็ดเลือดที่มุมปากพร้อมกับกระดกขวดยาขนาดใหญ่อีกครั้ง