189-190

9/10

Ep.189

“สาสมแล้วกับสิ่งที่แกทำ!”

หยางฮ่าวสบถสาปแช่ง ถ่มน้ำลายลงบนศพหยานหลง “แม้แต่พี่เฉินยังกล้าลอบโจมตี จงดีใจเถอะที่ตายอย่างไม่ทรมาน!”

ข้างๆเขา หยางเฉียนกับตันหลินหันมาสบตา ถอนหายใจพร้อมกัน

เหตุการณ์เมื่อครู่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พวกเธอทั้งคู่หัวใจหล่นวูบ กังวลถึงความปลอดภัยของซูเฉิน

โชคดีที่ซูเฉินเตรัยมการเอาไว้ก่อนแล้ว สามารถพลิกวิกฤต สังหารผู้ลอบโจมตีได้แทน พวกเธอโล่งใจขึ้นมาก

“ซูเฉิน แล้วไอ้คนพวกนี้ล่ะ?”

หวู่หยางและหยางหลิงเทียนก้าวเดินไปหาซูเฉิน รอรับคำสั่ง

โจวฉางและพรรคพวกกล้าลอบโจมตีซูเฉิน ทหารกล้าหนึ่งหวู่หนึ่งหยางเช่นพวกเขาแทบอดใจรอไม่ไหว ปรารถนาจะฉีกโจวฉางเป็นชิ้นๆ

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะลงมือ เขาต้องได้รับอนุญาตจากซูเฉินเสียก่อน

ซูเฉินเหล่มองโจวฉาง ผุดยิ้มดูแคลน “ผู้นำโจว กลยุทธ์ของคุณไม่เลวเลย”

ภายใต้การจับจ้องของซูเฉิน โจวฉางรู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งกายใจ ตัวสั่นงันงก เริ่มอ้อนวอนขอความเมตตาจากเขา “ท่านอาวุโส ทั้งหมดเป็นหยานหลงที่บังคับให้พวกเราทำ นายท่านโปรดยั้งมือ ปล่อยพวกเราไปเถิด”

เขาตระหนักดี เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งเช่นซูเฉิน อย่างไรก็หนีไม่พ้น

มีเพียงวิธีเดียวที่จะคว้าแสงแห่งชีวิต นั่นคือขอร้องซูเฉินให้อภัยเขา

เพื่อความอยู่รอด เขาเต็มใจยอมละทิ้งศักดิ์ศรี คุกเข่ากับพื้นดัง ‘ปึก’ พร้อมตบหน้าตัวเองไม่หยุด

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ …

เสียงตบทุกฝ่ามือดังมาก ขณะเดียวกันก็เปล่งเสียงอู้อี้ “ผู้น้อยสมควรตาย ขออาวุโสโปรดยกโทษ ยกโทษให้ด้วย!”

“คิดหรือว่าทำถึงขนาดนี้ แล้วฉันจะยอมปล่อยแกไป” ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา หันไปส่งสายตาให้ [นักรบจักรกล] “เสี่ยวตี๋ ฆ่าพวกมันให้หมด!”

[นักรบจักรกล] ทะยานออกไปราวกับสัตว์ร้าย ภายใต้สายตาหวาดกลัวอย่างลึกล้ำของโจวฉาง ดาบปลายโค้งสับฟันลงมากลางอากาศ ผ่าแยกตัวเขาออกเป็นสองซีก

อีกห้าคนที่มาพร้อมกับโจวฉาง ทันทีที่เห็นความตายอันน่าสลดนี้ ทั้งหมดก็หันหลังกลับ เตลิดหนีด้วยความหวาดกลัว

ซูเฉินจ้องมองด้วยสายตาเย็นเยียบ คว้า [ดาบเสริมมนตรา] ไว้ในมือ ตวัดออกไปในแนวนอน ใบมีดสายลมสีเทาขนาดยักษ์กวาดออกไปข้างหน้า กลืนร่างทั้งห้าตกตาย

หลังจากสิ้นเสียงร้องน่าสังเวช ทั้งห้าคนก็กลายเป็นแอ่งเลือด

คิดตัดหญ้าต้องถอนโคน พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของโจวฉาง ด้วยนิสัยของซูเฉิน เป็นธรรมดาที่จะไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป

จางไป่ในอาคาร เมื่อเห็นฉากนี้ ทั้งร่างของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เป้ากางเกงเปียกชื้น

“หัวหน้าทีม พวกเราจะทำอย่างไรกันดี” ชายคนหนึ่งข้างๆเขา เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“หนี .. รีบหนีไปให้ไกลที่สุด!” จางไป่เอ่ยประโยคนี้ ก็วิ่งหนีไปยังประตูทางออกอย่างรวดเร็ว

สิ่งที่เขาหวาดกลัวมากที่สุดในตอนนี้ก็คือ การตกเป็นเป้าหมายของซูเฉิน เจ้าตัวปรารถนาให้มีปีกคู่หนึ่งงอกบนแผ่นหลัง จะได้เร่งโบยบินจากไป

อย่างไรก็ตาม เขายังไม่ทันได้ออกจากอาคาร บอลสายฟ้าก็พุ่งมาจากทางถนน มันแฝงไปด้วยความผันผวนของคลื่นอสนีบาตอันน่าสะพรึงกลัว

วินาทีต่อมา พร้อมกับเสียงสายฟ้าฟาด อาคารทั้งหลังกลายเป็นเศษซากทันที

จางไป่และคนอื่นๆถูกระเบิดทิ้งจนไม่เหลือแม้กระทั่งกระดูก

คนที่ร่ายเวทมนต์พายุสายฟ้ามิใช่ใครอื่น --เป็นซูเฉิน!

เขาสังเกตเห็นตัวตนของจางไป่และคนอื่นๆตั้งนานแล้ว ดังนั้นเมื่อมีโอกาสก็ต้องฆ่าพวกมันในคราวเดียว

“ทำต่อเถอะ” ซูเฉินเผยยิ้มบาง เริ่มเก็บชิ้นส่วน

หวู่หยางและคนอื่นๆก็เริ่มขุดหินพลังงานอีกครั้ง

ซูเฉินเดินไปทางชิ้นส่วนสีเหลือง คว้ามันไว้

“คุณได้รับ [เมล็ดพันธุ์ผลหวังเหล่าจี๋] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1)  , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”

“ปลดล็อค”

ซูเฉินหว่านเมล็ดพันธุ์นี้ลงใน [พื้นที่เพาะปลูก] จากนั้นก้มเก็บชิ้นส่วนสีส้ม

“คุณได้รับ [มังกรศักดิ์สิทธิ์ขนเพลิงมายา] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/100)  , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”

“ไม่แลก”

สิ้นเสียง ซูเฉินก็เปิด [ร้านค้าวันสิ้นโลก] อย่างรวดเร็วเพื่อตรวจสอบแต้มพลังงานของ [มังกรศักดิ์สิทธิ์ขนเพลิงมายา]

เมื่อเห็นว่ามันต้องใช้ 10,000 แต้มในการแลกเปลี่ยน เขาก็หัวเราะออกมา

ก่อนหน้านี้มีชิ้นส่วนอสูรดรอปตั้งมากมาย แต่ทั้งหมดล้วนมีเลเวล เช่น [อสูรเหยี่ยวดำวายุอัสนี เลเวล 5 ]

อย่างไรก็ตาม [มังกรศักดิ์สิทธิ์ขนเพลิงมายา] กลับไม่มีเลเวล อีกทั้งมูลค่าในการแลกเปลี่ยนยังเทียบเท่ากับ [กายาเทพอสูรนิรันดร์]

นี่ทำให้ซูเฉินเกิดความรู้สึกได้ลางๆ ว่า [มังกรศักดิ์สิทธิ์ขนเพลิงมายา] จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

10/10

Ep.190

ส่วน [มังกรศักดิ์สิทธิ์ขนเพลิงมายา] นั้นจะสุดยอดแค่ไหน เอาไว้ถึงวันที่สามารถแลกแต้มพลังงานได้เดี๋ยวรู้กัน

ซูเฉินไม่เสียเวลาคิดมากความ ก้มหยิบชิ้นส่วนต่อ

“คุณได้รับ [โพชั่นฟื้นฟูพลังเวทมนต์เต็มจำนวน] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1)  , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”

“แลกแต้มพลังงาน”

“คุณได้รับ [อัพเกรดอัญมณี] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1)  , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”

“ปลดล็อค”

…

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ชิ้นส่วนทั้งหมดก็ถูกเก็บรวบรวม

ซูเฉินลองตรวจสอบใน [ร้านค้าวันสิ้นโลก] พบว่าแต้มพลังงานทะลุเลข 9 ไปแล้ว ปัจจุบันอยู่ที่ 9036 แต้ม

เห็นตัวเลขนี้ รอยยิ้มก็ผุดขึ้นตรงมุมปากเขา

หลังจากนั้นอีกสักพักหนึ่ง ซูเฉินก็เดินขึ้นไปบน [รถศึกอัจฉริยะ] นั่งลงหน้าแผงควบคุมส่วนกลาง

หลังจากสังหารซอมบี้ในเมืองหวังเยว่ เขาก็ต้องการค้นหาที่อยู่ของซอมบี้ตัวอื่น และรวบรวมแต้มพลังงานให้ครบ 10,000 โดยเร็วที่สุด

แต่เมื่อมองไปยังหน้าจอควบคุมส่วนกลาง ซูเฉินก็ต้องขมวดคิ้วทันที

นั่นเพราะเขาไม่พบฝูงซอมบี้ที่มีจำนวนมากบนหน้าจอเลย ในทางกลับกัน กลับพบว่าในสถานที่ที่มีจุดสีน้ำเงินหลายสิบจุด มีจุดสีดำปรากฏขึ้นแทน

จุดสีดำเป็นตัวแทนของสิ่งมีชีวิตจากต่างโลก

เขายังจำได้ดี ว่าพืชโลหิตที่เคยฆ่าไปก่อนหน้านี้ ก็เป็นสิ่งมีชีวิตต่างโลกเช่นกัน

“ครั้งนี้คงไม่ใช่พืชโลหิตตัวอื่นหรอกนะ” ซูเฉินเริ่มจินตนาการ เมื่อคราวนั้นที่เขาสังหารพืชโลหิต มันไม่เพียงดรอปชิ้นส่วนเป็นสิบชิ้น แต่ยังได้รับแก่นอสูรเลเวล 3 มาด้วย

ซูเฉินลองสังเกตในจุดที่มีจุดสีดำอยู่ และพบว่าตำแหน่งของมันอยู่ใกล้กับเขามาก สมควรอยู่ในเมืองหวังเยว่นี่แหละ

เมื่อย้อนนึกไปถึงพืชโหลิตที่จับมนุษย์มาควบคุมและทรมานนับสิบคน ซูเฉินจึงพิจารณาว่าจุดสีดำนี้น่าจะเป็นพืชโลหิตเช่นกัน

ในเมื่อการฆ่ามันจะมีโอกาสได้รับของดี เป็นธรรมดาที่เขาไม่อยากพลาดโอกาสนี้ไป

หลังจากนั้นไม่นาน ซูเฉินลงจากรถ เดินเข้าไปหาหวู่หยางและกล่าวว่า “หัวหน้าหวู่ ผมมีบางอย่างต้องออกไปทำข้างนอก พวกคุณระวังตัวด้วย”

ยังมีหินพลังงานอีกจำนวนมากให้ขุดที่นี่ เขาไม่ต้องการให้หวู่หยางและคนอื่นๆติดตามไปด้วย

แน่นอน ก่อนจากไปก็ต้องอธิบาย

มิฉะนั้น หากผู้นำเช่นเขาหายตัวไปโดยไม่มีเหตุผล คนที่เหลือจะไม่อยู่รอจนถูกฆ่าตายหรอกหรือ?

“ไว้ใจผมได้เลย” ซูเฉินยิ้ม หันหลังเดินแยกตัวจากไป

เพื่อป้องกันว่าจะไม่มีอุบัติเหตุใดๆเกิดขึ้น เขาตัดสินใจทิ้ง [นักรบจักรกล] เอาไว้ที่นี่

[นักรบจักรกล] มีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 มีมันอยู่ด้วย ก็น่าจะพอรับประกันความปลอดภัยของคนอื่นๆ

มุ่งหน้าไปตามตำแหน่งที่แสดงบนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง ไม่ช้าซูเฉินก็เดินมาถึงคฤหาสน์หลังหนึ่ง

ประตูคฤหาสน์ถูกเปิดไว้ ข้างในเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย

ผู้คนหลายสิบกำลังแย่งชิงทรัพย์สินภายใน บางครั้งก็ต่อสู้กัน

เห็นฉากนี้ ซูเฉินก็อึ้งไปเล็กน้อย

เดิม เขาคิดว่าคนเหล่านี้คงถูกพืชโลหิตควบคุม แต่ภาพตรงหน้า แตกต่างจากที่เขาคิดเอาไว้อย่างเห็นได้ชัด

ซูเฉินกวาดสายตามอง เดินตรงเข้าไปในคฤหาสน์

คนข้างในก็สังเกตเห็นซูเฉินเช่นกัน แต่ไม่มีใครสนใจ พวกเขายังคงแย่งชิงทรัพย์สมบัติอย่างบ้าคลั่ง

“พวกคุณหยุดก่อน ฉันมีเรื่องจะถาม” เมื่อก้าวเข้ามา ซูเฉินก็ป่าวประกาศออกไป

ชายร่างกำยำเหลียวมองเขา เมื่อเห็นว่าซูเฉินอายุยังน้อยและแปลกหน้า เขาก็เอ่ยด้วยความรังเกียจว่า “ไอ้หนู ไสตูดไปให้พ้น อย่ามารบกวนบิดาหาของ”

สายตาของซูเฉินเริ่มเย็นลง เขาเหยียดมือแล้วยิงใบมีดสายลมออกไป ตัดร่างชายกำยำแยกเป็นสองส่วน

“ซู้ดดดดด”

ภายในคฤหาสน์ คนที่เหลือสูดหายใจเย็นพร้อมกัน

ทุกคนมองมายังซูเฉินด้วยความหวาดกลัวและสับสน บางคนขี้ขลาดเกินไป สองขาสั่นเทาพยุงตัวไว้ไม่อยู่

“นายท่าน ฉันไม่ต้องการของที่นี่แล้ว ทั้งหมดยกให้คุณเลย ขอแค่ปล่อยฉันไป”

ชายชราร่างผอมบางคิดว่าซูเฉินมาที่นี่เพื่อปล้นชิงเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงเกิดความหวาดกลัว โยนของที่อยู่ในมือลงพื้น

เมื่อเห็นเช่นนั้น คนอื่นๆก็ทำตาม ทั้งหมดอ้อนวอนขอความเมตตาจากซูเฉิน