EP 523  พบกับซูเจียอีกครั้ง

EP 523  พบกับซูเจียอีกครั้ง

By loop

　　ณ สำนักงานถนนเกาหมิง

　　ดงซูบินกำลังดูเอกสารในสำนักงานเลขานุการและคุ้นเคยกับทุกกระบวนการทำงานของสำนักงานได้รวดเร็วมาก จู่ๆ โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น

　　ทันทีที่ดงซูบินหยิบโทรศัพท์ "ดงซูบินรับสาย"

　　สายมาจากสำนักงานสื่อสาร "ท่านค่ะ  เหมือนมีคนต้องการจะพบกับท่านค่ะ"

　　“อย่างงั้นหรอ เขาได้บอกอะไรไว้หรือเปล่า?

　　“เธอบอกว่าเธอแส้ซู และเธอก็บอกว่าเป็นญาติกับท่านด้วย น่าจะซู….จีอะไรสักอย่างนี้แหละ”

　　“อ๋อ ฉันเข้าใจแล้ว...”

　　“บอกให้เธอขึ้นมา ฉันจะรอเธอที่ออฟฟิศ”

ที่ชั้นหนึ่งของอาคารหลักเป็นห้องธุรการสำหรับเจ้าหน้าที่และบุคคลทั่วไป ไม่มีข้อห้ามใดๆ อย่างไรก็ตาม อาคารส่วนต่อขยายส่วนใหญ่ที่อยู่ถัดจากนั้นคือกระทรวงและสำนักงานของคณะทำงานพรรค ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าไปได้ ด้านล่างมีห้องสื่อสารที่มีเฉพาะเจ้าหน้าที่ได้รับอนุญาตหรือคนที่ได้รับอนุญาตเท่านั้น มันจะถูกใช้งานก็ต่อเมื่อมีนักข่าวมาเท่านั้นและในห้องนั้นมีประตูอยู่หลายบานเพื่อป้องกันอัคคีภัย สำหรับเหล่านักข่าว

　　สักครู่เสียงรองเท้าส้นสูงก็ใกล้เข้ามา

　　เมื่อประตูเปิดออกมา ซูเจียยิ้มอย่างขยันขันแข็งด้วยใบหน้าที่สวยงามของเธอ เธอสวมชุดที่สั้นมากมันทำให้เธอดูสวยมากและในมือขวาของเธอถือของเต็มไปหมด

　　กระเป๋าถือขนาดเล็กในสำนักงานด้วยมือซ้าย

　　"คงไม่คิดว่าจะเป็นฉันสินะ?“”

　　ซูบินยืนขึ้นเพื่อพบเขา "พี่สาว ทำไมคุณถึงมาที่นี่?  ตอนแรกบอกว่าแส้ซูไม่คิดว่าจะเป็นพี่สาว"

　　ซูเจียวางกระเป๋าของเธอลงแล้วยิ้ม: "คุณเป็นข้าราชการระดับสูงแล้ว ฉันเองก็ไม่อยากพบคุณเป็นการส่วนตัวเท่าไรหรอก"

　　ดงซูบินยิ้มและกล่าวว่า" ไม่ต้องกังวลหรอกสำหรับเรื่องนั้นถ้าเขายังไม่รู้ว่าพี่สาวซูเป็นผู้สื่อข่าว ถ้าผมไม่ได้บอกใครล่ะนะ เพราะที่ค่อนข้างจริงจังกับการที่นักข่าวมาที่นี้"

　　ซูเจียเหลือบมองเขา และลืมตา "ที่นี้ค่อนข้างเข้มงวดจริง แล้วฉันต้องทำอย่างไรที่นี้?" "

　　“ตอนนี้พี่สาวซูคงไม่ได้มาในฐานะนักข่าวใช่ไหมล่ะ” ดงซูบินเทชาให้เธอด้วยตัวเอง

　　“ไม่เป็นไรฉันทำเอง” ซูเจียโต้เถียงอยู่พักหนึ่งแต่สุดท้ายก็เป็นดงซูบินที่เทชาให้กับเธอ เธอกล่าวต่อว่า “ฉันเองได้ย้ายมาทำงานในเมืองแล้ว ตอนนี้ฉันเองก็เป็นนักข่าวไปครึ่งตัวแล้วเลยกะว่าจะย้ายมาอยู่หอพักใกล้เพราะการเดินทางจากบ้านมาที่ทำงานมันไกลมาก ตอนนี้ฉันเลยแบกกระเป๋ามากมายมาด้วย อีกทั้งฉันจะเข้ารับตำแหน่งอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้” หลังจากหยุด เธอพูดว่า “สำนันกข่าวเฟิงโจวรายวันซึ่งเป็นบริษัทในเครือของบสำนักข่าวที่ฉันทำงานอยู่ และก็เหมือนจะได้รับการสนับสนุนจากคณะกรรมการพรรคระดับเทศมณฑลซึ่งลุงของฉันเองก็ให้การสนันบสนุนอยู่”

แน่นอนว่ามันง่ายมากสำหรับการทำงานในเมืองเพราะลุงของเธอเองก็คือหยางจ้าวเต๋อหัวหน้าแผนกองค์กรของคณะกรรมการพรรคเทศมนฑล

　　ดงซูบินกล่าวว่า "แสดงว่าพี่สาวซูได้รับการเลื่อนตำแหน่งแล้ว? ยินดีด้วย"

　　ซูเจียยิ้ม: "นั่นยังไม่ดีเท่าคุณหรอก ฉันเองเป็นแค่หัวหน้ากองบรรณาธิการข่าวเล็กๆ ยังไงก็ตาม ฉันต้องขอขอบคุณคุณ มาก ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ช่วยให้ฉันได้ฝึกงานสำนักข่าวซินหัว ฉันเองก็ไม่ได้เลื่อนขั้นเร็วขนาดนั้น ถึงแม้จะไม่ได้ไปทำงานเต็มเวลาก็ตาม  แต่ลุงเองก็บอกว่าให้ทำที่หนังสือพิมพ์ก่อนก็ได้ เพราะวัฒนธรรมในสถานีโทรทัศน์มีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าที่ของหนังสือพิมพ์. โอ้ คุณพอจะว่างไหมวันพรุ่งนี้? ถ้ายังไงช่วงมื้อเย็นจะชวนคุณไปทานอาหารด้วยกันหน่อย ฉันเองคคิดว่าวันนี้คุณคงยุ่งกับงานเลยคิดว่าจะเป็นวันพรุ่งนี้แทน

　ซูเจียพูดต่อไปว่า"ถ้าไม่ติดอะไรถือว่าฉันนัดคุณไว้แล้วนะ ก่อนอื่นร้านที่จะไปอาจไม่ใช้ร้านใหญ่เพราะราคามันอาจจะแพงเกินไป"

　　ซูเจีย "ถ้าอย่างงั้นเนื้อแกะเสียบไม้ไหม มันสะดวกดีและกินง่ายด้วยราคาไม่แพง"

　　“เนื้อแกะแบบไหน คิดว่าพิ่สาวซูของคุณจะพาคุณไปทานของแบบนั้นหรอ อย่างน้อยฉันก็น่าจะชวนไปทานหม้อไฟ”

　　ทั้งสองคนเปรียบเสมือนครอบครัวเดียวกันดังนั้นทั้งสองคนจึงคุยหยอกล้อกันอย่างสนิทสนม

　　การมาของซูเจียทำให้ดงซูบินดูอารมณ์ดีขึ้น สำนักข่าวเฟิงโจวรายวัน เป็นหนึ่งในสามหนังสือพิมพ์ที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมือง มีคนมากมายและหลายเส้นทาง ดงซูบินเพิ่งมาถึงที่นี่ สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือแผนกสื่อสารมวลชน อย่างไรก็ตาม ชื่อเสียงของซูเจียยังมีไม่มากนักแต่มาได้ถึงจุดนี้ ทำให้ดงซูบินชื่นชม อีกทั้งเธอยังเป็นหลานของหยางจ้าวเต๋อ ใน เฟิงโจวใครไม่น่าจะมีใครที่ไม่รู้จักกับหยางจ้าวเต๋อ  แต่ถึงอย่างไรซูเจียเองก็ไม่เคยเปิดเผยเรื่องนี้กับใคร และดงซูบินรู้ว่านี่ไม่ใช่เพราะความสามารถของเธอเท่านั้นที่ทำให้เธอมาถึงจุดนี้แต่ถึงอย่างไรการเก็บตัวเงียบแบบนี้ก็ดีแล้ว คุณต้องเข้าใจว่าในเส้นทางแห่งอำนาจมีทั้งมิตรและศัตรูในเวลาเดียวกัน เพราะตอนที่คนในครอบพยายามใช้อำนาจของผู้อาวุโสที่มีตำแหน่งใหญ่โต พวกเขาเองก็ต้องเผชิญกับใบมีดอันแหลมคมของฝ่ายตรงข้ามที่พร้อมจะแทงพวกเขาได้เสมอ เป็นเรื่องที่เสี่ยวหลานมี ได้ตักเตือนดงซูบินเอาไว้

　　คราวนี้ดงซูบินได้แต่งตั้งมาทำงานในระดับเขต นี้มันเป็นแผนของเซียงดาว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจจอดรถเก็บไว้ในชั้นใต้ดินของหนางฉาง เขาถอดนาฬิกาปาร์เต๊ เรือนล่ะสองล้านในมือออกแล้ววางไว้ ห่างๆ มาแทนที่ด้วยนาฬิกาธรรมดาๆ และพยายามทำเหมือนคนธรรมดา เขาต้องรอจนชินกับงานแล้วชี้แจงความสัมพันธ์ระหว่างทุกคนถ้าเร่งเร้าเกินไปก็ไม่ดี

　　หลังจากพูดคุยกัน ซูเจียก็ยิ้มออกมา “ฉันได้ยินมาว่ามีคนพยายามจะมาหาเรื่องคุณเมื่อวาน ตั้งแต่รับตำแหน่งวันแรกเลยอย่างงั้นหรอ”

　　ดงซูบิน “คุณรู้ได้ยังไง”

　　“มีเจ้าหน้าที่สองคนคุยกัน ตอนที่ฉันมา ฉันได้ยินมาว่าเจ้านายของเขาจะถูกมอมเหล้า เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?” ซูเจียหัวเราะ

“คนนั้นใครกันที่พูดเช่นนั้น ,มันเป็นเพียงการดื่มสังสรรค์สำหรับการเข้ารับตำแหน่งใหม่เพียงเท่านั้น  ผมไม่ได้ดื่มอะไรมากมายเพราะรู้มันไม่เหมาะสมเท่าไร ฉันก็เลยดื่มไปบ้าง”

　　ซูเจียอาจคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้ เธอพบมันเมื่อไปที่หยานไถเป็นครั้งแรก สถานีโทรทัศน์เขต ยิ่งไปกว่านั้น Dong Xuebin ไม่เพียงแต่เด็กมากเท่านั้นเขายังขี้หึงอีกด้วยและฤดูกาลในปีนี้จะทำให้หลายคนรู้สึกไม่มั่นใจ

　　ซูเจียถามด้วยความสงสัย "คุณดื่มไปเท่าไหร่"

　　... หนึ่งกล่อง "

　　" กล่อง? “ซูเจียรู้สึกประหลาดใจ:”คุณดื่มเบียร์หนึ่งกล่องเหรอ?   แต่คุณไม่ได้เมาใช่ไหม? คุณเองคงดื่มเก่งมาก? สินะ "

　　ดงซูบินกล่าวว่า "จริงๆแล้วมันคือไวน์ขาวตั้งหาก" "

　　“หือ?” ซูเจีย

　　พูดด้วยความประหลาดใจ: “เหล้าหนึ่งกล่อง!?” ดงซูบินยิ้ม: “ตอนนี้ผมก็ยังปกติดี และปริมาณแอลกอฮอล์ก็ดี”

　　ซูเจียพูดไม่ออก แต่มันเป็นกล่อง ไวน์ ไม่ว่าเขาจะคอแข็งแค่ไหน  ก็ไม่น่าจะทนได้ แต่หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้วเธอก็หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ "ซูบิน สมฉายาของคุณจริงๆ เทพเจ้าแห่งความโชคร้าย คุณเต็มไปด้วยความสามารถ คุณสามารถดื่มไวน์ขาวหนึ่งกล่องได้ แล้วเป็นอย่างไรคนในงานเลี้ยงรู้สึกอย่างไรบ้าง เขาคงคิดว่าคุณเป็นปีศาจแน่ๆ   ถ้าเป็นการกระทำของคุณในมณฑลหยานไท่มันคงจะเป็นเรื่องปกติไปแล้ว”

　　ดงซูบินหัวเราะ “พี่สาว ฉันคิดว่าคุณกำลังชมผมอยู่ล่ะกัน”

　　“ฉันแค่สรรเสริญคุณ” ซูเจียหัวเราะคิกคักและพูดว่า: “ฉันพบว่า คุณเองมักจะกระทำให้ดูมากกว่าการพูดมากมาย เหมือนเจงกิสข่านที่ใช้การรบเป็นการแสดงถึงอำนาจมากกว่าการป่าวประกาศให้คนเชื่อ”

　　"แล้ว ที่เจงกิสข่านยึดได้มีทะเลอยู่หรือเปล่า?" ดงซูบินพูดหยอกล้อกับซูเจีย

　　"ถึงไม่มีทะเลถ้าเป็นคุณ ก็คงจะเข้ายึดมันอยู่ดี ใช่ไหมล่ะ!"  ซูเจียยิ้มแย้มอย่างเป็นกันเอง