ตอนที่ 150 รูปสลักน้ำแข็ง 30000 ชิ้น
ตอนที่ 150 รูปสลักน้ำแข็ง 30000 ชิ้น
เมิ่งชวนพุ่งทะยานไป เขาลงบนต้นไม้และใช้มันเป็นที่เหยียบกระโดดขึ้นไปบนกำแพงเมืองและพบว่าอสูรทั้งสามหมื่นตัวนั้นยังไม่ล่าถอยกลับไป!
แม้ว่าผู้บัญชาการและรองผู้บัญชาหลายตนได้ตายไปแล้ว แต่กองทัพอสูรก็ยังไม่โจมตี! พวกมันจะโจมตีหรือล่าถอยตามคำสั่งของราชาอสูรเท่านั้น
"ราชาอสูรยังไม่ได้ออกคำสั่งใดๆ เราถอยไม่ได้!"
"หากล่าถอยโดยไม่ได้รับอนุญาตหมายถึงความตายเมื่อกลับไปถึงแดนอสูร!"
“เมื่อราชาอสูรสังหารเทพอสูรได้หมด พวกเราจะกวาดล้างเมืองฉิงชานซะ!”
แม้ว่าพวกอสูรจะไม่ค่อยสบายใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าหนี ตามกฎของพวกมันแล้วนั้น หากราชาอสูรล่าถอย พวกมันจะออกคำสั่งให้กองทัพอสูรล่าถอยไปด้วย แต่พวกมันไม่รู้ว่าในตอนนี้ราชาอสูรได้ตายหมดแล้ว ไม่เหลือผู้ใดที่จะออกคำสั่งให้พวกมันแล้ว!
หากเฟิงโหวเทพอสูรเข้ามาช่วยจัดการกับปัญหา เหล่าราชาอสูรคงจะตื่นตระหนกเมื่อรับรู้ได้ถึงพลังจากไกลๆแล้ว! และเฟิงโหวเทพอสูรนั้นช้ากว่าเมิ่งชวน ดังนั้นคงจะมีราชาอสูรที่หนีรอดออกไปได้ตัวสองตัว
อย่างไรก็ตาม พวกมันเห็นว่าเมิ่งชวนเป็นแค่เทพอสูรระดับมหาสุริยัน พวกมันมั่นใจว่าจะสู้กับเขาได้ เพราะไม่ว่าอย่างไรแล้วราชาอสูรทั้งห้าตนก็ร่วมมือกับราชาอสูรระดับสามหัวกะทิ! และด้วยความมั่นใจของพวกมันนั้นเอง จึงทำให้ตระหนักได้ถึงความแตกต่างก็ตอนที่สายเกินไป
‘โชคดีที่พวกมันยังไม่ได้โจมตี’ เมิ่งชวนถอนหายใจเมื่อเห็นว่าอสูรกว่าสามหมื่นตัวนั้นยังไม่โจมตีเมือง
เขากลัวว่าพวกอสูรจะโจมตีเมืองฉิงชานในขณะที่เขากำลังสู้กับราชาอสูร นั่นคงจะทำให้มีมนุษย์ตายเป็นจำนวนมากอย่างแน่นอน นั่นเป็นเหตุว่าทำไมเขาจึงสังหารผู้บัญชาการอสูรและรองผู้บัญชาก่อน
จะหนีตอนนี้ก็สายไปแล้ว เมิ่งชวนจ้องมองกองทัพอสูรโดยไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย
ฟุบ!
เส้นสายฟ้าพุ่งผ่านไปและลงตรงใจกลางกองทัพอสูรข้างนอกเมือง
"นั่นเทพอสูรนี่!" พวกอสูรหวาดกลัว
สายฟ้าปะทุออกมาจากร่างของเมิ่งชวน กระแสพลังวินาศหนาทึบสีดำกระจายออกไปทั่วครอบคลุมพื้นที่กว่าร้อยจั้ง
กระแสพลังวินาศนั้นบางลงเมื่อปกคลุมพื้นที่ที่กว้างเช่นนี้ แต่ว่าอสูรธรรมดานั้นเพียงแค่แตะเข้ากับกระแสพลังวินาศก็แข็งกลายเป็นรูปสลักน้ำแข็งแข็งอยู่ตรงนั้น! กระแสพลังวินาศของเขานั้นร้ายแรงกว่าไอพิษของราชาอสูรบึงพิษมาก
ฟู่ว
ไม่ว่ากระแสพลังวินาศจะผ่านไปตรงไหน อสูรจำนวนมากก็จะแข็งตายคาที่ กลายเป็นรูปสลักน้ำแข็งตลอดไป
"หนีเร็ว!"
"วิ่ง!"
พวกอสูรไม่สนใจกฎอีกต่อไป ต่อหน้าความตาย มันได้แต่วิ่งหนีไปทุกทิศทุกทาง
แต่เมิ่งชวนเร็วเกินไป! เขาอ้อมไปด้านข้างของกองทัพอสูรในทันที เพียงแค่ไม่กี่อึดใจ เขาก็วนรอบกองทัพอสูรไปแล้วถึงเจ็ดครั้ง! ทุกครั้งที่เขาทำเช่นนั้น ทุกอย่างในระยะร้อยจั้งจะแข็งอยู่กับที่
"นี่มัน…"
"อสูรทั้งหมดถูกแช่แข็ง"
"น่าอัศจรรย์"
เหล่าทหารที่อยู่บนกำแพงเมืองต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้าพวกเขา เพียงไม่ถึงชั่วอึดใจ กว่าเก้าส่วนของกองทัพอสูรสามหมื่นตนก็แข็งตายจนหมด
เมิ่งชวนเปลี่ยนเป็นสายฟ้าและวนรอบอสูรที่กำลังหนีอยู่ก่อนจะเปลี่ยนพวกมันให้กลายเป็นก้อนน้ำแข็ง
อสูรที่บินได้หลายตัวพยายามจะหนีแต่ก็ไม่สามารถหนีไปจากเขตการรับรู้ของเมิ่งชวนได้ พวกมันถูกแช่แข็งจนตายไม่ก็ถูกสายฟ้าฟาด
ภายในสิบวินาที อสูรกว่าสามหมื่นตัวก็ถูกจัดการจนหมด! ไม่มีตัวไหนที่เหลือรอดเลย
“เทพอสูร! เทพอสูร!” เหล่าทหารบนกำแพงเต็มไปด้วยความรู้สึกยินดีพร้อมกับร้องตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น
นี่คือความแข็งแกร่งของเทพอสูร! กองทัพอสูรทั้งกองถูกจัดการจนสิ้นในเวลาแค่ไม่กี่วินาที
ฟุบ
หลังจากวาดล้างกองทัพอสูรเรียบร้อยแล้ว เมิ่งชวนก็มองขึ้นไปทางเหนือ พวกอสูรบุกเข้ามาจากทางเหนือ นั่นหมายความว่าประตูพิภพจะต้องอยู่ทางเหนือของเมืองฉิงชาน
ดังนั้นแล้ว เขาจึงไปสำรวจที่ทางเหนือ
กองทัพอสูรทิ้งร่องรอยการทำลายล้างตลอดทาง ดังนั้นจึงตามรอยพวกมันได้ง่ายมาก
‘เจอแล้ว’ เมิ่งชวนพบกับประตูพิภพที่บิดเบี้ยวซึ่งมีความยาวกว่าร้อยจั้ง มีรอยเท้าจำนวนนับไม่ถ้วนอยู่รอบๆ
ฟุบ เมิ่งชวนเก็บกระแสพลังกลับไปและลงไปยืนบนต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากหุบเขารกร้างนั้น เขานั่งรออยู่บนกิ่งไม้เงียบๆ
จัดการกับอสูรที่บุกเข้ามาได้ไม่ได้หมายความว่าจะจบ
เขาต้องยืนยันว่าจะไม่มีอสูรโผล่ออกมาจากประตูพิภพอีก! จากนั้นถึงจะกลับไปที่ด่านเป่ยเหอได้หลังจากที่มีคนจากเขาหยวนชูมาทำหน้าที่แทน
…
“ฝ่าบาท ข้าเห็นมันอย่างชัดเจน กองทัพอสูรที่แข็งแกร่ง 30000 ตนวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตายแต่กลับถูกแช่แข็งจนตายคาที่ ไม่มีเหลือรอดแม้แต่ตนเดียว” ตัวนิ่มร่างชุดสีดำนั่งคุกเข่าและรายงานต่อราชาอสูรชั้นสูงหลานหยู่ต้า
“พวกมันหนีไม่ทันรึ?” หลานหยู่ต้าขมวดคิ้วเล็กน้อยในขณะที่ราชาอสูรตัวอื่นๆที่อยู่รอบๆตกอยู่ในความโกลาหล
“อสูรสามหมื่นตนหนีไม่ทันแม้จะแยกกระจายไปทุกทิศทางรึ?”
“บางตัวสามารถบินได้แล้วบางตัวยังสามารถดำดินได้ แต่พวกมันไม่รอดเลยซักตัวรึ?”
เหล่าราชาอสูรรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อ
“ข้าเห็นได้อย่างชัดเจน แม้จะอยู่ในความมืดข้าก็สามารถเห็นวัตถุขนาดเท่าฝ่ามือที่อยู่ห่างออกไปสองลี้ได้อย่างชัดเจน” ตัวนิ่มตะโกนออกมา “ประตูทางเหนือของเมืองฉิงชาส่องสว่างไปด้วยแสงจากคบเพลิง กองทัพอสูรสามหมื่นตนนั้นเด่นสะดุดตามากในแสงเช่นนั้น ข้าเห็นได้อย่างชัดเจนในขณะที่ยืนอยู่บนเขา อสูรพวกนั้นถูกแช่แข็งจนตายหมด! ไม่มีตัวไหนเหลือรอด! ข้ากลัวมากจึงรีบหนีกลับมาในทันที”
“โห?” หลานหยู่ต้าวางมือสีดำของมันลงบนเก้าอี้ มันพูดอย่างใจเย็น “การที่จะหยุดไม่ให้อสูรกว่าสามหมื่นตัวหนีไปได้ คงจะเป็นฝีมือของเฟิงโหวเทพอสูรที่มีเขตแดนเป็นแน่ การที่โผล่ออกมาหลังจากการโจมตีได้เช่นนี้ เฟิงโหวเทพอสูรนั่นคงจะกำลังเดินทางและอยู่ใกล้เมืองฉิงชานพอดี ช่างเถอะ ถือเสียว่าพวกมันโชคดีไปก็แล้วกัน”
มันไม่สนใจที่จะเสียลูกสมุนไปเล็กน้อย เมื่อรู้ว่ามีเทพอสูรที่แข็งแกร่งอยู่ในพื้นที่ มันก็ไม่ส่งลูกสมุนออกไปให้ตายฟรีอีกแล้ว
…
อย่าลืมว่าเรามีนัดกันที่ www.thai-novel.com หรือ mynovel.co นะ
ข้างๆทะเลสาบเสี้ยวจันทร์ มีศพของราชาอสูรถูกกองกันไว้อยู่ ทหารหลายคนวิ่งมาและต้องตกใจกับซากศพของราชาอสูรเหล่านี้
“เทพอสูรจากเขาหยวนชูบังเอิญผ่านมาทางเมืองฉิงชานของเราและช่วยพวกเราไว้พอดี” หวังฟู่เฉิงกล่าวยิ้มๆ “ในเมื่ออสูรถูกจัดการจนหมดแล้ว ถ่ายทอดคำสั่งไป เมืองกลับมาสงบเหมือนเดิมแล้ว ให้ทุกคนออกจากอุโมงค์ได้”
"ขอรับ" ทหารตอบรับด้วยเสียงอันดัง และถ่ายทอดคำสั่งไปด้วยความตื่นเต้น
หวังฟู่เฉิงมองไปที่หู่เซี่ยว “พี่หู่เซี่ยวช่วยเฝ้าศพของราชาอสูรพวกนี้หน่อย คืนนี้เขาหยวนชูจะส่งคนมา จากนั้นพวกเราจะมอบซากศพให้พวกเขา”
"รับทราบ" หู่เซี่ยวพยักหน้า เขามองไปที่แขนที่ขาดไปและถอนหายใจ "ข้าคงจะต้องไปที่เขาหยวนชูเพื่อจะรักษาแขนของข้า"
มีเทพอสูรที่ทรงพลังบางคนสามารถรักษาอาการบาดเจ็บรุนแรงได้
อย่างเฉียนหยูยังสามารถฟื้นคืนจากอาการบาดเจ็บรุนแรงได้ มีเพียงจุดตันเถียนที่ถูกทำลายเท่านั้นที่ไม่สามารถรักษาได้ แต่อาการบาดเจ็บภายนอกทุกอย่างถูกรักษาจนสมบูรณ์
“ฮ่าๆ เขาหยวนชูสามารถงอกแขนที่ขาดให้เจ้าได้ภายในวันเดียว เอาล่ะ เดี๋ยวข้าขอไปหาศิษย์พี่เมิ่งก่อน” หวังฟู่เฉิงยิ้ม จกานั้นเขาก็เปลี่ยนเป็นลำแสงและพุ่งไปยังกำแพงทิศเหนือ
จากนั้นเขาก็เห็นรูปสลักน้ำแข็งสีขาวเงินจำนวนมากอยู่นอกเมือง! ภาพที่อยู่ตรงหน้านั้นน่าตื่นใจยิ่ง แม้นี่จะเป็นฤดูร้อน แต่รูปสลักเหล่านั้นแข็งไปจนถึงกระดูก
หวังฟู่เฉิงมองดูก้อนน้ำแข็งเหล่านั้นด้วยความตกใจ ‘ศิษย์พี่เมิ่งสุดยอดเสียจริง เขาคงจะแข็งแกร่งพอๆกับเฟิงโหวเทพอสูรเลยด้วยซ้ำสินะ?’