ตอนที่ 17 มันเป็นเขาจริง ๆ
ตอนที่ 17 มันเป็นเขาจริง ๆ
“ไม่เป็นไร มันเป็นหน้าที่ของฉัน ฉันยินดี”
เซิ่งอั้นหรานโล่งใจเล็กน้อย อีกฝ่ายส่งกระเป๋าใบใหญ่ให้เธอ เธอมองมัน เห็นว่ามีเห็ดถังเช่าเป็นกิโล
“ดูแลตัวเองด้วยครับ อีกอย่าง คุณชายได้สั่งผมมาว่าคุณเซิ่งบาดเจ็บอยู่ คุณจึงไม่ต้องไปทำงานที่โรงแรมสักพัก คุณสามารถพักผ่อนได้จนหายดี เงินเดือนกับโบนัสจะจ่ายให้ตามปกติ”
หลังได้ยิน เซิ่งอั้นหรานก็ยิ่งแปลกใจ“ไม่ต้องไปทำงาน?”
คุณชายใหญ่โตขนาดนี้เชียว ถึงกับว่าเธอไม่ต้องทำงานในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์? โรงแรมกลุ่มเซิ่งถังมีข้อบังคับ การลาป่วยนั้นทำได้ไม่เกินเดือน นอกจากนี้ เธอยังไม่ได้เป็นพนักงานประจำ เธอจะกล้าขอลาได้ยังไง?
“คุณชายของคุณเป็นใคร?”
“คุณไม่รู้ว่าคุณชายของผมเป็นใคร?” พ่อบ้านดูแปลกใจ
เซิ่งอั้นหรานมีความสับสนบนหน้าและลุกขึ้น ถามอย่างประหม่า“ฉันควรรู้งั้นเหรอคะ?”
“คุณชายของผมคือซีอีโอของโรงแรมเซิ่งถัง คุณไม่รู้จักเขางั้นเหรอครับ?”
พอได้ยิน เซิ่งอั้นหรานก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ซีอีโอของโรงแรมเซิ่งถัง นั่น..อวี่หนานเฉิงงั้นเหรอ?
“คุณจะบอกว่า เด็กน้อยคนนั้น คือลูกชายของ—อวี่หนานเฉิง?”
“ครับ” พ่อบ้านยิ้มและพูดอย่างสุภาพ
“คุณหนูเซิ่งได้ยอมเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อช่วยนายน้อย มันสมเหตุสมผลที่ประธานอวี่จะมอบวันหยุดให้คุณครับ ถ้าคุณต้องการอะไร โปรดบอกกระผมได้เลย”
เซิ่งอั้นหรานตาลาย เด็กนั่นคือลูกชายของอวี่หนานเฉิง
ตระกูลใหญ่โตเช่นนี้ มีเงินมากมายก่ายกอง แต่ทำไมลูกชายของเขาถึงเป็นใบ้? ความรู้สึกนี้เหมือนกับว่าคุณมีทุกอย่างแต่ไร้อำนาจที่จะช่วยเหลือคนใกล้ตัว ความรู้สึกเห็นใจพลันผุดขึ้นในหัวใจของเซิ่งอั้นหราน
เธอลอบห่วงใยอวี่หนานเฉิง แต่เซิ่งเสี่ยวซิงข้าง ๆ กลับมีความคิดอื่น
เธอจับแก้มตัวเอง มองกองยาบำรุงบนโต๊ะ และลอบคิดถึงบริษัทที่แม่เธอเข้าทำงาน บริษัทของแม่เธอเป็นบริษัททใหญ่ งั้นเจ้านายของแม่ก็ต้องรวยมาก และเขาก็สามารถทำเงินได้มาก!
แม่พูดว่าอะไรนะ? อวี่หนานเฉิง
หลายวันหลังจากนั้น เซิ่งอั้นหรานนอนพักฟื้นในโรงพยาบาล แต่อวี่หนานเฉิงดูเหมือนจะยุ่งมาก เขาไม่มาเยี่ยมเธอเลยจนกระทั่งเธอออกโรงพยาบาล เซิ่งอั้นหรานไม่สนใจ ถ้าเจ้านายมาเธอคงอึดอัดมากแน่
หลังออกจากโรงพยาบาล เซิ่งอั้นหรานก็ยังมีวันหยุดอยู่ เธอใช้เวลาที่บ้านกับลูกสาวเธอ เพลิดเพลินกับช่วงเวลาพักที่หาได้ยาก แม้กระทั่งภาพใบหน้าเย็นชาของอวี่หนานเฉิงในหัวใจเธอก็ยังดีขึ้น
วันนี้ เซิ่งอั้นหรานงีบหลับในบ้าน เซิ่งเสี่ยวซิงเข้าห้องเธอด้วยไอแพดในอ้อมแขน และพูดกับสิริ
“อวี่หนานเฉิง”
ระบบพลันป้อนตัวอักษรขึ้นเอง เซิ่งเสี่ยวซิงรู้ตัวอักษรไม่มาก หลังกดเข้าไป เธอก็ทึ่งกับหน้าตาอันหล่อเหลาของอวี่หนานเฉิง จากนั้นเธอก็อ่านประวัติของเขาทีละบรรทัดด้วยปากกาเสียง และพูดไม่ออกขณะฟัง
ว้าว เจ้านายของแม่ไม่ใช่แค่หล่อ แต่เขายังเก่งมาก มีทั้งตระกูล มีทั้งกลุ่ม นี่ไม่ใช่ตระกูลคนรวยที่เธออยากให้แม่แต่งงานเข้างั้นเหรอ?
เห้? รอก่อน!
เธอจ้องภาพของอวี่หนานเฉิงบนเว็บ ดวงตาดำคู่โตของเธอพลันเบิกกว้างอยู่หลายนาที
เอ๊ะ ฉันเคยเห็นคนรวยคนนี้ที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า!?
ที่ไหนนะ?
ภาพแวบขึ้นในหัวเธออย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็รีบเปิดเว็บไซต์ที่เธอใช้บ่อย ดึงข้อมูลของหนุ่มโสดจากรายชื่อคนโปรด
หลังเทียบกับภาพ มันก็เป็นเขาจริง ๆ!
อิโมรูปหัวใจสีแดงอยู่ตรงมุมขวาบนของเว็บไซต์ สโลแกนโฆษณาเลื่อนไปมาพร้อมกับเสียงดนตรีงานแต่งงาน เล่นทำนองเพลงซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนไม่เคยเหนื่อย
“นัดดูตัวลิลลี่ หนุ่มโสดกับสาวโสดคุณภาพสูงนับพันกำลังรอให้คุณเลือก”
มันกลายเป็นว่าเจ้านายของแม่เองก็กำลังหาคนมาเป็นภรรยาเหมือนกัน!
