169-170
9/10
Ep.169
“คุณได้รับ [อัพเกรดอัญมณี] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1) , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”
“ปลดล็อค”
“คุณได้รับ [เมล็ดพันธุ์ผลระเบิด] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1) , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว คุณต้องการเลือกปลดล็อคหรือแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงาน?”
“แลกแต้มพลังงาน”
…….
“คุณได้รับ [อสูรหมาป่าเพลิง เลเวล 1 ] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/3) , จำนวนองค์ประกอบยังไม่ครบ ไม่สามารถปลดล็อคได้ ต้องการแลกเปลี่ยนเป็นแต้มพลังงานหรือไม่?”
“แลกแต้มพลังงาน”
หลังจากเก็บชิ้นส่วนหมดแล้ว สิ่งที่มีค่าที่สุดคือ [อัญมณีอัพเกรด] ที่เหลือส่วนใหญ่แลกเป็นแต้มพลังงาน
หลังจัดการธุระเสร็จสิ้น สายตาของซูเฉินมองไปยังประตูสนามกีฬา ในสมองค่อยๆปั่นความคิด
ภายในสนามกีฬา นอกจากมีมนุษย์อยู่กว่า 20 คนแล้ว ยังมีสิ่งมีชีวิตจากต่างโลกอยู่ด้วยอีกตัว
ถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจ ว่าเหตุใดมนุษย์เหล่านั้นจึงอยู่ร่วมกันกับสิ่งมีชีวิตจากต่างโลกได้?
เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเขากำลังร่วมมือกัน?
เพราะดูจากกับดักที่ใช้ล่อซอมบี้ทีละตัว ข้อสรุปนี้น่าจะตรงที่สุด
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น
หลังจากยืนไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง ซูเฉินก็เดินตรงไปที่ประตูสนามกีฬา
ไม่ว่าความสัมพันธุ์ระหว่างมนุษย์กับสิ่งมีชีวิตจากต่างโลกจะเป็นเช่นไร แต่ในเมื่อเขามาอยู่ที่นี่แล้ว ก็ต้องเข้าไปดูสถานการณ์
เมื่อใกล้ประตู ซูเฉินยกมือขึ้นและขว้างลูกไฟออกไป
มีทางเข้าเล็กๆตรงประตูก็จริง แต่เขาไม่คิดคลานเข้าไปเหมือนสุนัข
เวทมนต์ลูกไฟในวันนี้ หลังจากผสานเข้ากับ [เพลิงทะลายทราย] อำนาจทำลายล้างของมันได้ทะลุมนตราเลเวล 3 ไปแล้วอย่างสิ้นเชิง
ได้ยินเพียงเสียง ‘บรึ้ม!' อันรุนแรง
พืชพรรณสีเขียวที่พันอยู่รอบๆนอกประตูสนาม ถูกเป่าเป็นเสี่ยงๆในคราวเดียว
เฝ้ารอจนกระทั่งฝุ่นควันหายไป ซูเฉินหรี่ตา และพบว่าประตูเดิมของสนามกีฬาถูกเปิดออกแล้ว
อย่างไรก็ตาม ข้างในประตูกลับมีเพียงสีดำสนิทราวกับขุมนรก ไม่มีแสงลอดเข้าไปแม้แต่น้อย
“ออกจะแปลกไปหน่อยแฮะ” ซูเฉินขมวดคิ้ว บ่นงึมงำ
ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก เขาได้ยินเสียงคำรามด้วยความโกรธดังออกมาจากข้างใน
เสียงคำรามนี้แปลกมาก มันไม่เหมือนมนุษย์ ไม่ใช่เสียงของซอมบี้หรือสัตว์กลายพันธุ์
และหลังจากเสียงคำรามนี้ ก็บังเกิดเสียงกรอบแกรบดังขึ้นทั่วสนามกีฬา ชวนให้ผู้คนขนลุก เย็นสันหลังวาบ
“ก็เอาสิ ฉันอยากจะรู้เหมือนกัน ว่าถ้าแกล้งโง่เดินเข้าไปข้างในจะเป็นยังไง” ซูเฉินหัวเราะเย็นชา ก้าวเข้าไปในสนามกีฬา
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา มันเพียงพอแล้วที่จะสังหารผู้วิวัฒนาการเลเวล 4
ว่าแต่จะมีตัวตนในระดับผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 อยู่จริงๆน่ะหรือ?
เพราะหากมี อีกฝ่ายคงไม่จำเป็นต้องมุดหัวอยู่แบบนี้
ภายในสนามกีฬา ซูเฉินไม่เห็นแม้นิ้วมือตัวเอง ทุกทิศทางปลดปล่อยกลิ่นอายอันน่าสยดสยองออกมา
หากเป็นคนอื่น พวกเขาคงหันหลังกลับและหลบหนีไปด้วยความหวาดกลัวแล้ว แต่ซูเฉินไม่สนใจ
หลังจากก้าวไปข้างหน้าหลายสิบก้าว วินาทีนั้นเอง บังเกิดเสียงแหวกอากาศดังเข้ามาจากเบื้องหลัง
สีหน้าของซูเฉินเขม็งเกร็ง ปลดปล่อยพลังจิตของเขาทันที
ภายใต้การค้นหาของพลังจิต ไม่ช้าเขาก็ตรวจพบว่าเป็นเถาวัลย์พืชที่ลอบโจมตีเขา
เพียงแต่เถาวัลย์ทั่วๆไปจะเป็นสีเขียว ทว่าเถาวัลย์นี้กลับแตกต่างจากที่กล่าวมามาก ตลอดทั้งเส้นของมันเป็นสีแดง ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่ว่าตรงส่วนหน้าของเถาวัลย์ มีปากอยู่
และภายในปาก มันเต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมหลายซี่ สะท้อนประกายเย็นเยียบ
“แส่หาที่ตาย!”
ซูเฉินแค่นเสียง กวาดมือและปลดปล่อยใบมีดสายลมออกไป
แม้จะไม่ทราบที่มาของเถาวัลย์เลือด แต่เนื่องจากมันเป็นการลอบโจมตี ฉะนั้นเขาจะปล่อยมันไปง่ายๆได้อย่างไร
ได้ยินเพียงเสียง ฉัวะ!
เห็นแค่เพียงเถาวัลย์ที่ลอบเข้ามาโจมตีถูกผ่าครึ่ง เลือดเจิ่งนองเป็นแอ่ง
ขณะเดียวกัน ก็ได้ยินถึงเสียงร้องเจ็บปวดดังขึ้นไม่ไกล
10/10
Ep.170
ซูเฉินสั่งการในใจ เปิดใช้งาน [รองเท้าเพิ่มความเร็ว] ในทันที แสงสีม่วงพลันสว่างวาบที่เท้าทั้งสองข้างของเขา ราวกับสายลมกรรโชก พุ่งไปยังทิศทางของเสียงโหยหวนที่ดังเข้ามา
เมื่อกระโจนถึงระยะห่างถึง 50 เมตร ภายในรัศมีพลังจิตของซูเฉิน ต้นไม้สีเลือดที่สูงใหญ่กว่าสิบเมตรก็ปรากฏขึ้น
ตามลำต้นของต้นไม้โลหิตนี้ เต็มไปด้วยเถาวัลย์หนาหลายสิบเส้นกำลังร่ายระบำ มองไปมองมาคล้ายหนวดหมึกสีแดง
ที่แปลกที่สุดก็คือ ตรงช่วงบนของต้นไม้โลหิต มีใบหน้าของผู้หญิงงอกออกมา แม้ใบหน้าจะดูเย็นชา แต่ขณะเดียวกันก็งดงามมาก
“จี๊ จี๊ จี๊!”
ในตอนนั้นเอง หญิงสาวพลันกวาดสายตาที่ทั้งเย็นชาและงดงามมองมายังซูเฉิน ส่งเสียงหวีดร้องน่าขนลุก
ดวงตาของซูเฉินค่อยๆหรี่ลง ขณะที่กำลังจะลงมือ ทันใดนั้นเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งก็ดังขึ้นข้างหูเขา
“เจ้าหนู แกเป็นใครกัน กล้าดียังไงถึงมาบุกรุกอาณาเขตของฉัน? เบื่อชีวิตแล้วหรือ?”
“นี่แกพูดภาษามนุษย์ได้ด้วย?” ซูเฉินอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ
แต่ไม่นาน เขาก็ตระหนักถึงความผิดปกติ เพราะเสียงไม่ได้ดังมาจากผู้หญิงเย็นชา แต่มันมาจากอีกทิศทางหนึ่ง
ซูเฉินควบคุมพลังจิต กวาดออกไปสำรวจ แต่แล้วเปลือกตาเขาต้องกระตุกทันที
ไม่ไกลออกไป ปรากฏหญิงสาวใบหน้าซีดเผือดคนหนึ่ง ตรงหน้าอกเธอถูกเถาวัลย์สีเลือดแทงทะลุ ห้อยเธอลอยอยู่กลางอากาศ
และเสียงเมื่อครู่ เป็นหญิงสาวคนนั้นที่พูด
นอกจากนี้ ซูเฉินยังพบว่า รอบๆหญิงสาวคนนั้น ยังมีมนุษย์อีกกว่า 20 คน ทั้งหมดถูกเถาวัลย์หนามแทง หิ้วตัวให้ลอยอยู่กลางอากาศเช่นกัน
และใบหน้าของทุกคนแสดงถึงความเจ็บปวด
“นี่แกกำลังทรมานมนุษย์อย่างงั้นหรอ?” ซูเฉินหันไปมองผู้หญิงท่าทีเย็นชา ปลดปล่อยจิตสังหารตรึงลงบนร่างเธอ
ในเวลานี้ เขาเข้าใจแล้ว ที่แท้มนุษย์เหล่านี้มิได้อยู่ร่วมกันกับสิ่งมีชีวิตต่างดาวอย่างสงบแต่อย่างใด
ตรงกันข้าม ทุกคนกำลังถูกพืชโลหิตเข้าควบคุม!
แม้ซูเฉินจะไม่รู้จักมนุษย์เหล่านี้ แต่อย่างไรก็เป็นเผ่ามนุษย์เช่นเดียวกัน นอกจากนี้เขาไม่ต้องการเห็นสิ่งมีชีวิตจากต่างโลกทำร้ายสหายร่วมชาติของตนเอง
“เจ้าหนู อย่าเข้ามาสอดเรื่องของฉัน ออกไปจากที่นี่ซะ แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก!”
ช่วงเวลานั้นเอง เสียงของผู้ชายอีกคนหนึ่งดังขึ้น
เป็นชายวัยกลางคนที่ถูกแทงด้วยเถาวัลย์สีเลือด ลอยมาอยู่ตรงหน้าซูเฉิน
เมื่อเผชิญกับคำข่มขู่จากพืชโลหิต ซูเฉินหาแยแสไม่ เอ่ยเสียงเย็นว่า “แกมาจากเผ่าพันธุ์อะไร บอกความจริงมาซะ แล้วฉันจะยอมปล่อยให้แกตายในสภาพครบสามสิบสอง!”
“ปากร้ายนักนะ ในเมื่อแกไม่อยากไป งั้นก็อยู่ที่นี่ กลายเป็นแบบเดียวกับมนุษย์คนอื่นๆซะ!” พืชโลหิตคำรามด้วยความโกรธ
เถาวัลย์มากกว่าสิบเส้นวิ่งออกจากต้นไม้ใหญ่ เลื้อยซ้ายเลื้อยขวาทิศทางไม่แน่นอน แต่เป้าหมายมีหนึ่งเดียว นั่นคือพุ่งเข้าหาซูเฉิน
ก่อนหน้านี้เพราะมันกลัวความแข็งแกร่งของซูเฉินเล็กน้อย นั่นคือเหตุผลที่มันเลือกจะข่มขู่ให้ซูเฉินล่าถอยออกไป
แต่เมื่อเห็นว่าซูเฉินไม่หวั่นไหว ทั้งๆที่มันถึงขั้นขู่ฆ่า
พืชโลหิตก็คล้ายถูกกระตุ้น เดือดดาลอย่างสิ้นเชิง เปลี่ยนใจเข้าสังหารซูเฉินในทันที
“ลงมือได้!” ซูเฉินประกาศลั่น
[นักรบจักรกล] ที่ยืนสงบอยู่ข้างกายซูเฉินตลอดมา บัดนี้คล้ายถูกเปิดสวิชซ์สังหาร กระโจนไปข้างหน้าอย่างดุเดือด
เถาวัลย์หลายเส้นถูกสะบั้นขาดจากกันทันที สร้างความเจ็บปวดจนพืชโลหิตจนร้อง จี๊ จี๊
ซูเฉินไม่อยู่เฉย หยิบ [ดาบเสริมมนตรา] ออกมา หลังจากอัดฉีดเวทย์ไฟเสร็จสิ้น คมดาบก็ถูกวาดออกไปในคราวเดียว
เห็นแค่เพียงมังกรไฟที่ก่อร่างขึ้นในอากาศที่ว่างเปล่า เหาะเหินไปข้างหน้า อุณหภูมิโดยรอบเพิ่มสูงขึ้น ราวกับว่ามันต้องการเผาไหม้บรรยากาศโดยรอบ
เถาวัลย์เลือดที่กำลังร่ายระบำ เพียงสัมผัสกับมันแค่เล็กน้อย ก็ถูกเผาเป็นเถ้าถ่านทันที
“อ๊าาาาาา!”
ได้รับความทุกทรมานจากเปลวเพลิง ลำต้นใหญ่ของพืชโลหิตสั่นเทาอย่างรุนแรง ใบหน้าของหญิงสาวบนต้นก็กลายเป็นบิดเบี้ยว
“โปรดยั้งมือ! ฉันยินดีที่จะแลกหินพลังงานเป็นการชดเชย ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”
เหมือนจะตระหนักได้ว่าตนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซูเฉิน พืชโลหิตเริ่มหันมาขอความเมตตา
ซูเฉินหยุดโจมตี เอ่ยถามเสียงดัง “ขอถามอีกครั้ง แกเป็นคนของเผ่าพันธุ์ไหน?”
เห็นได้ชัดว่าพืชโลหิตไม่ใช่สายพันธุ์ดั้งเดิมของเกาะเฉียนหยู เช่นนั้นต้นกำเนิดของมันมาจากที่ใดกัน?
เรื่องนี้ดึงดูดความสนใจของซูเฉินเป็นอย่างมาก
