บทที่ 4 หัวใจของยัยนี่เป็นสีดำแน่นอน

เมื่อเขามองตัวเองและเห็นสิ่งสกปรกสีดำที่ดูเหมือนจะซึมออกมาจากรูขุมขนและส่งกลิ่นเหม็นเน่า

ปากของเขาก็ขมุบขมิบ การชำระไขกระดูกมีจริง

ไม่ดี…มันเหม็นมากจนเขาอยากจะอ้วก

เขารีบลุกขึ้นวิ่งไปเข้าห้องน้ำและอาบน้ำ

เมื่อกระแสน้ำอุ่นไหลลงมากระทบศีรษะของเขา ลู่เจ๋อก็ถอนหายใจอย่างสบายตัว การข้าม 2 ครั้งในคืนเดียวเป็นอะไรที่ยากสำหรับเขาที่จะจัดการ ในที่สุดจิตใจที่ตึงเครียดของเขาก็เริ่มผ่อนคลาย

หลังจากอาบน้ำ ลู่เจ๋อเริ่มเช็ดตัวขณะมองไปที่กระจก หลังจากขจัดสิ่งสกปรกออกแล้ว ผิวของเขาก็ขาวและเรียบเนียนขึ้น มันน่าจะดีกว่าผิวของน้องสาว...เธอจะอิจฉาไหมถ้าเห็นผิวเขาตอนนี้?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ลู่เจ๋อก็ยิ้ม

ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็เปิดออก และมีร่าง ๆ หนึ่งเดินเข้ามา

ลู่เจ๋อหันไปมองโดยสัญชาตญาณ ผมสีดำยาวถึงสะโพก ใบหน้าขาวสวย ริมฝีปากสีแดงเชอร์รี่ รูปร่างสูงเพรียว เอวเรียว หน้าอกใหญ่ และขายาว เธอดูเหมือนสาวน้อยในการ์ตูน

เธอคือน้องสาวของเขา ‘ลู่หลี่’

ดวงตาของเธอยังปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง และผมของเธอก็ยุ่งเล็กน้อยเพราะเพิ่งตื่นนอน แต่เมื่อเธอเห็นลู่เจ๋อเปลือยกายอยู่ตรงหน้า เธอก็ชะงักไปทันที

เธอไม่คิดว่าลู่เจ๋อจะอยู่ในห้องน้ำ นับประสาอะไรกับการยืนมองร่างเปลือยของตัวเองหน้ากระจก ดวงตาของเธอมองไปที่ลู่เจ๋ออย่างงุนงง การตอบสนองล่าช้า ใบหน้าขาว ๆ ของเธอแดงก่ำ เธอวิ่งออกจากห้องน้ำและกระแทกปิดประตูทันที

“ลู่เจ๋อมาสู้กัน!”

เสียงเย็นชาของลู่หลี่ดังมาจากนอกประตูพร้อมเจตนาฆ่า สิ่งนี้ทำให้ลู่เจ๋อกลับมาได้สติอีกครั้ง

เขาไม่คิดว่าลู่หลี่จะเข้าห้องน้ำในเวลานี้ เขารีบอาบน้ำจนลืมล็อกประตูเลยทำให้เกิดเหตุดังกล่าว

แต่ลู่เจ๋อไม่สนใจ เธอเป็นน้องสาวเขา ลู่หลี่เป็นคนสวย แต่เขาไม่มีความคิดบ้า ๆ กับเธอ บางทีอาจมีเพียงมนุษย์ถ้ำเท่านั้นที่มีความคิดบ้า ๆ อย่างการร่วมประเวณีระหว่างพี่น้องเพื่อส่งต่อสายเลือด

แล้วถ้าเขาเห็นล่ะ? พวกเขาเคยอาบน้ำด้วยกันเมื่อยังเด็ก มีอะไรให้กังวล

ความสามารถของลู่หลี่แตกต่างจากลู่เจ๋อ พรสวรรค์ของเธอดีกว่าเขามาก เธออายุน้อยกว่าลู่เจ๋อ 1 ปี แต่ปัจจุบันเธอเป็นนักรบป้องกันตัวระดับ 7 แล้ว

เหตุผลส่วนหนึ่งที่ลู่เจ๋อฝึกฝนอย่างหนักก็เนื่องมาจากสิ่งนี้ น้องสาวของเขาเป็นอัจฉริยะ ดังนั้นพี่ใหญ่จึงมีความกดดันมาก

“ไม่ เธอเห็นฉันเปลือย ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายเสียหาย ทำไมฉันต้องปล่อยให้เธอตีฉันด้วย”

ลู่เจ๋อส่ายหัว

แม้ว่าตอนนี้เขาจะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็ยังอ่อนแอกว่าลู่หลี่ระดับ 7

"ลู่เจ๋อ!" ลู่หลี่หายใจเข้าออกอย่างหนักจนหน้าอกกระเพิ่ม

แต่ไม่นานสายตาของเธอก็เต็มไปด้วยความสับสน เธอรู้จักพี่ชายที่บ้าศิลปะการต่อสู้ของเธอดี เขาจะพูดอะไรแบบนี้ได้ยังไง?

ที่สำคัญที่สุดคือ เขาปฏิเสธคำขอท้าสู้ของน้องสาว นี่มันแปลก!

แม้ว่าลู่เจ๋อจะไม่ออกไปสร้างปัญหา แต่เขาก็ชอบท้าลู่หลี่อยู่เสมอ แม้ว่าเขาจะไม่มีวันชนะ แต่เขาก็ยังสนุกกับมัน ถ้าลู่หลี่มีเวลา เธอจะอดทนและสู้กับเขา

“ลู่เจ๋อ พี่เปลี่ยนไป! พี่ปฏิเสธคำขอท้าสู้ของฉันจริง ๆ…สมองของพี่ถูกแมลงกินสมองกินเข้าไปหรือเปล่า” ลู่หลี่พูดอย่างรำคาญ

เมื่อลู่เจ๋อได้ยินเขาก็เริ่มเหงื่อตก สมองเขาไม่ได้ถูกแมลงกิน แต่มันแย่กว่านั้น

เขาแตะจมูกช้า ๆ และยิ้ม “เธอไม่เข้าใจ ฉันกำลังพัฒนาสภาพจิตใจที่สงบนิ่งเหมือนน้ำ บางทีฉันอาจจะเหนือกว่าเธอในไม่ช้า”

ลู่หลี่สบสัน เธอยกริมฝีปากขึ้น น้ำเสียงของเธอดูอันตราย “พี่กำลังบอกว่าฉันจะแพ้พี่เหรอ”

“เธอไม่เชื่อฉันเหรอ? ฉันบอกเธอไว้ก่อนนะ อย่าได้ดูถูกผู้ชายตอนเด็ก!” ลู่เจ๋อกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

จากร้อยประโยคที่เขาอยากพูดเมื่อเขายังไม่บรรลุนิติภาวะ นี่คือประโยคที่ 4 ตอนนี้ในที่สุดเขาก็มีโอกาสได้พูดมัน

จากนั้นเขาก็พูดประโยคที่ 3 ด้วยน้ำเสียงอึ้ง ๆ “เด็กคนนี้น่ากลัวมาก!”

ไม่มีทางที่เขาจะยอมสู้กับเธอในวันนี้ แม้ว่าเขาข้ามไปและถูกกินโดยสัตว์ต่างมิติ แต่เขาก็ยังไม่เห็นด้วย ถ้าเขายอมเขาคงเป็นหมา!

ลู่เจ๋อเช็ดตัวอย่างมีความสุข และโยนผ้าขนหนูและชุดนอนลงในเครื่องซักผ้า

จากนั้นใบหน้าของลู่เจ๋อก็มืดลง เขาค้นพบปัญหาร้ายแรง เขาไม่ได้นำเสื้อผ้ามาเปลี่ยน

เขาออกไปไม่ได้ด้วยซ้ำ

เขามองลู่หลี่ที่รออยู่นอกประตูห้องน้ำอย่างเชื่องช้า ฝืนยิ้มและพูดว่า “อะแฮ่ม อาหลี่ช่วยฉันที…”

เมื่อลู่หลี่กำลังจะตำหนิเขา เธอก็ได้ยินน้ำเสียงอ้อนวอนของลู่เจ๋อ ดวงตาของเธอกระพริบขณะที่เธอยิ้มอย่างน่ารักและถามว่า “พี่ชาย พี่ต้องการให้หลี่ช่วยอะไรเหรอ”

เมื่อได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนของลู่หลี่ ดวงตาของลู่เจ๋อก็สว่างขึ้น เขารู้สึกตื้นตัน น้องสาวของเขาเข้าใจเขาจริง ๆ

เขารีบพูดว่า “ฉันลืมเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน หลี่ช่วยไปที่ห้องพี่และเอามาให้พี่ได้ไหม”

“โอเค รอเดี๋ยวนะพี่ชาย” ลู่หลี่ตอบ

จากนั้นเธอก็ไปที่ห้องของลู่เจ๋อ และหยิบเสื้อผ้าออกมา เธอคิดเกี่ยวกับชุดชั้นใน แต่ก็อายเกินกว่าที่จะหยิบมันและกลับไปที่ห้องน้ำ

ลู่หลี่ยิ้ม “พี่ เสื้อผ้าของพี่อยู่นี่”

เมื่อหลู่เจ๋อได้ยินดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น เขาแง้มประตูเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือออกไป “หลี่ ส่งเสื้อผ้ามา…ขอบคุณ”

ลู่หลี่เป็นคนที่ดีที่สุดและห่วงใยเขาที่สุด

เมื่อลู่เจ๋อยื่นมืออกมา เสียงอันอ่อนโยนของลู่หลี่ก็ดังขึ้น “พี่ชาย ถ้าพี่ต้องการเสื้อผ้าของพี่ พี่ต้องสัญญากับหลี่อย่างหนึ่งก่อน”

หลู่เจ๋อ “!?”

เขารู้สึกไม่ดี แต่เขาไม่มีทางเลือกเขาจึงถามว่า “อะไรเหรออาหลี่?”

“แน่นอนว่าต้อง…” ใบหน้าของลู่หลี่อ่อนโยนลง “ตกลงสู้กับหลี่!”

หลู่เจ๋ออ้าปากค้าง...

ฉันขอถอนคำพูดดี ๆ เกี่ยวกับเธอ ยัยนี่ดำทั้งข้างนอกข้างในเลย!

--------------------------------------------------------