133-134

3/10

Ep.133

“ไอ้หนู นี่แกกล้าขู่ท่านปู่อย่างข้าหรือ? ที่ปากดีคงเพราะยังไม่รู้ที่มาของพวกเราล่ะสิ เชื่อไหมว่าถ้าพวกเราบอกไป มันอาจทำให้แกหวาดกลัวจนตาย!” ชายชุดดำหยุดหัวเราะ สีหน้าของเขาดูดุร้ายยิ่งกว่าเดิม

ซูเฉินยิ้มจาง กล่าวว่า “ก่อนหน้านี้ฉันถามว่าพวกแกเป็นใคร ก็เสือกไม่บอก ถึงตอนนี้ดันอยากเอ่ยปากออกมาเอง ตกลงว่าแกยังสติดีอยู่รึเปล่า?”

“ปากหาที่ตาย!”

ชายชุดดำถลึงตา กุมมีดก้าวไปข้างหน้าหมายจะมอบบทเรียนให้ซูเฉิน

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาก้าวออกไป เขากลับถูกชายชราที่อยู่ข้างๆยกแขนปรามไว้

“บอส หยุดผมทำไม?” ชายชุดดำไม่เข้าใจ

ด้วยอุปนิสัยของพวกเขา ตลอดมาหากมีคนหาเรื่องและเอ่ยหยาบคายเช่นนี้ อีกฝ่ายตายคาสหบาทาไปแล้ว

“อย่าเพิ่งใจร้อน” ชายชราพยักหน้าให้ชายชุดดำ หันมองซูเฉิน “พวกคุณเป็นใคร มาจากที่ไหนกัน?”

แม้ซูเฉินยังดูเด็ก ทว่าตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ กลับไม่เผยท่าทีหวาดกลัวใดๆออกมาเลย พฤติกรรมดังกล่าวทำให้เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อย

ฉะนั้น หากยังไม่รู้ภูมิหลังของซูเฉิน เขาก็ยังไม่อยากเร่งรีบ

“ฉันจะเป็นใคร พวกแกต้องสนใจด้วยหรอ?” ใบหน้าของซูเฉินเต็มไปด้วยความรังเกียจ “ไสหัวไปเดี๋ยวนี้ อย่าบังคับให้ฉันต้องลงมือ!”

“ไอ้เด็กอวดดี!”

ชายชุดดำทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ทะยานไปข้างหน้า ง้างมีดขึ้น เล็งสับลงบนหัวซูเฉิน

ช่วงเวลานี้ ซูเฉินยืนนิ่งงันไม่ตอบสนอง คล้ายตะลึงลานด้วยความหวาดกลัว

“สงสัยฉันจะกังวลมากเกินไป” ชายชรารำพึงในใจ

ก่อนหน้านี้ สีหน้าและท่าทีของซูเฉินดูสงบเยือกเย็นมาก เขาเลยคิดว่าซูเฉินอาจเป็นยอดคน

แต่ไม่นึกฝันเลย ว่ากระทั่งกระบวนท่าแรก ซูเฉินยังไม่มีแม้โอกาสจะได้ตอบโต้ ดังนั้นจึงสรุปว่าตนคิดมากเกินไป

เมื่อเห็นซูเฉินกำลังตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต หวู่หยางกับหยางหลิงเทียนไม่เพียงแต่ไม่ช่วยเหลือ กระทั่งสีหน้าของพวกเขายังเผยรอยยิ้มแย้ม ราวกับว่ากำลังรอรับชมเรื่องน่าสนุก

เพราะดูจากความแข็งแกร่งของชายชุดดำแล้ว อีกฝ่ายเป็นแค่ผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 เท่านั้น อาศัยกำลังเพียงเท่านี้ กล้าท้าทายความแข็งแกร่งของซูเฉินได้อย่างไร?

นี่มิใช่การปีนขึ้นขื่อแล้วแขวนคอตัวเองหรอกหรือ? สงสัยจะเบื่อชีวิตแล้วสินะ?

ในจังหวะที่มีดของชายชุดดำกำลังสับลงเกือบถึงหัวของซูเฉิน ฉากแปลกๆพลันบังเกิดขึ้น

ชายชุดดำคล้ายกลายเป็นประติมากรรม นิ่งงันไม่เคลื่อนไหวใดๆเลย

“ปรมาจารย์พลังจิต!”

เห็นฉากนี้ ชายชราร้องตะโกนด้วยความตกใจ

สามารถลงมืออย่างเงียบเชียบ พันธนาการผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ได้เช่นนี้ มีเพียงปรมาจารย์พลังจิตเท่านั้นที่สามารถกระทำได้

นอกจากนี้ ยังต้องเป็นปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 2 หรือสูงกว่า

เมื่อตระหนักว่าซูเฉินเป็นปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 2 สีหน้าชายชราพลันหมองลง หันมาเอ่ยด้วยน้ำเสียงต่อรองว่า “สหายตัวน้อย ช้าก่อน!”

อย่างไรก็ตาม ซูเฉินราวกับไม่ได้ยินเขา ยกกำปั้นและซัดออกไป

หมัดนี้ดูเหมือนธรรมดา แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันเปี่ยมล้นไปด้วยพลังของผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 !

“อย่าฆ่าฉัน!”

ชายชุดดำสัมผัสได้ถึงความตาย กรีดร้องด้วยความสยดสยอง

ซูเฉินไม่หวั่นไหว กระแทกศีรษะด้วยหมัดหนักของเขา

ตูม!

ได้ยินเพียงเสียงระเบิดรุนแรง หัวของชายชุดดำระเบิดออก กลายเป็นละอองเลือด

“เถี่ยหลางตายแล้ว!”

ด้านหลังชายชรา บังเกิดความโกลาหลขึ้น

ผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ถูกกำจัดโดยไม่แม้จะได้ต่อต้านขัดขืน กำลังรบของซูเฉินแข็งแกร่งขนาดไหนกัน?

เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือผู้วิวัฒนาการเลเวล 3 ?

เพราะหากผู้วิวัฒนาการเลเวล 2 คิดฆ่าเลเวล 1 แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร แต่เป็นไปไม่ได้แน่นอนที่จักสังหารในกระบวนท่าเดียว

เมื่อฉุกคิดขึ้นได้ว่าดันไปยั่วยุการดำรงอยู่เช่นซูเฉิน

ผู้คนนับสิบที่อยู่เบื้องหลังชายชราพลันเย็นสันหลังวาบ ความหวาดกลัวผุดขึ้นมาจากส่วนลึกในจิตใจ

4/10

Ep.134

“ก่อนหน้านี้ก็บอกแล้วไง ว่าไสหัวไป อย่าบังคับให้ต้องลงมือ”

ซูเฉินเตะกวาดศพไร้ศีรษะของชายชุดดำออกไปด้านข้าง เบนสายตาหยุดลงบนร่างของชายชรา

ตัวเขาตอนนี้ ในดวงตาเต็มไปด้วยความรังเกียจและเจตนาฆ่า ราวกับผู้แข็งแกร่งผู้หนึ่งกําลังดูแคลนคนอ่อนแอกลุ่มหนึ่งก็มิปาน

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาเย็นชาของซูเฉิน ชายชราก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งกาย รีบเอ่ยว่า “พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้”

เขาเป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 2 ก็จริง แต่เมื่อได้เห็นกับตาว่าซูเฉินสามารถสังหารผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ได้ในพริบตา เขาก็กระจ่างแก่ใจว่าตนไม่ใช่คู่ต่อสู้

หากยังรั้นอยู่ต่อ เกรงว่าชีวิตน้อยๆของตนก็คงไม่รอดเหมือนกัน

“มันสายไปแล้ว”

ซูเฉินแสยะยิ้มเย็น ปรากฏ [ดาบเสริมมนตรา] ในมือเขา หลังจากอัดฉีดพลังเวทย์ลม ก็ฟาดฟันออกไปในแนวนอน

ทันใดนั้น ใบมีดสายลมสีเทาที่มีความยาวกว่า 10 เมตรพลันก่อตัวขึ้น

“นี่มันอะไรกัน ..!” ความกลัวในหัวใจของชายชราพุ่งทะยานถึงขีดสุด

หลังจากซูเฉินฟันดาบเล่มนี้ เขากลับสามารถปลดปล่อยเวทมนต์ลมได้อย่างไม่คาดฝัน และแรงกดดันที่ระเบิดออกมา ทำให้ชายชรารู้สึกหายใจติดขัด

เมื่อเผชิญกับการโจมตีที่แปลกประหลาดและทรงพลังนี้ สีหน้าชายชราซีดเผือด แต่เขาไม่คิดยอมอยู่เฉย

“สู้มัน!”

นี่คือช่วงความเป็นความตาย ทุกคนต่างก็รู้ดี

พวกเขากำอาวุธในมือแน่น ง้างฟันลงบนใบมีดสายลมที่พุ่งเข้ามา

อย่างไรก็ตาม ช่องว่างความห่างชั้นของความแข็งแกร่ง มิใช่สิ่งที่สามารถทดแทนกันด้วยกำลังคนได้

หลังจากซูเฉินก้าวเข้าสู่เลเวล 3 คมดาบนี้ กระทั่งผู้วิวัฒนาการเลเวล 4 หากโดนเข้าไปก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส ฉะนั้นกลุ่มผู้วิวัฒนาการเลเวล 2 และ 1 จะสามารถต้านทานมันได้อย่างไร?

ท่ามกลางเสียงกรีดร้องน่าสังเวช ผู้คนนับสิบเบื้องหลังชายชราถูกสังหารสิ้น

ส่วนชายชรา แม้เขายังไม่ตาย แต่ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล ได้รับบาดเจ็บสาหัส

นี่มิใช่โชคช่วย แต่เป็นความตั้งใจของซูเฉินที่ต้องการให้เขายังมีชีวิตอยู่ มิฉะนั้น ตอนนี้ชายชราคงกลายเป็นศพเย็นๆไปแล้ว

เมื่อเห็นลูกน้องทั้งหมดเสียชีวิตในคราวเดียว ปากของชายชราสั่นสะท้าน แข้งขาอ่อนเปลี้ย ทรุดลงกับพื้น

ความแข็งแกร่งของซูเฉินอยู่ไกลเกินกว่าจินตนาการของเขา

ชนิดที่ว่าต่อให้ประมุขนิกายของพวกเขา ท่านเตียวหลงก็ยังไม่สามารถระเบิดการโจมตีที่น่าสะพรึงเช่นนี้ได้

ณ จุดนี้ เขาตระหนักแล้วว่าไม่อาจรอดพ้นจากความตายไปได้ ใบหน้าของเขากลายเป็นสีเทาซีด

“จงบอกพวกเรา ว่าภูมิหลังของพวกแกเป็นมาอย่างไร?” ซูเฉินจ้องชายชราด้วยสายตาเย็นชา เอ่ยปากถาม

เหตุผลที่เขายอมให้ชายชรายังมีชีวิตอยู่ ก็เพื่อเค้นข้อมูลว่าอีกฝ่ายมาจากที่ไหน

เนื่องจากกลุ่มของชายชรา ทุกคนล้วนเป็นผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ซึ่งการที่สามารถรวบรวมผู้แข็งแกร่งได้มากขนาดนี้ แสดงว่าไม่ใช่กองกำลังขนาดเล็ก อันที่จริงกลุ่มของพวกเขา กำลังรบไม่ได้ด้อยไปกว่าสถานชุมชนขนาดเล็กบางแห่งเลย

เช่นนั้น แล้วเหตุใดพวกเขาถึงได้มาที่นี่?

คงไม่ใช่เที่ยวเฉยๆหรอกกระมัง?

“ฉันจะอธิบายทุกอย่าง ขอแค่คุณไว้ชีวิตฉัน ตกลงไหม” ชายชรากัดฟัน

“แกไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับฉัน” ซูเฉินหรี่ตา กล่าวอย่างเฉยเมย “แต่ถ้าแกยังฉลาดอยู่บ้าง ฉันจะยอมให้แกตายในสภาพศพครบสามสิบสอง!”

ตัดหญ้าแต่ไม่ถอนราก พอถึงฤดูฝนเดี๋ยวพวกมันก็งอกใหม่ ด้วยอุปนิสัยของซูเฉิน เขาจะไม่ยอมให้เกิดอันตรายเช่นนั้นขึ้นเด็ดขาด

“ในเมื่อสุดท้ายก็ต้องตาย งั้นฆ่าฉันเถอะ ฉันจะไม่ยอมบอกอะไรทั้งนั้น”

ในเมื่อเขารู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย แล้วทำไมถึงต้องทำตามประสงค์ของซูเฉินด้วย?

“ก็สวยสิ ฉันอยากจะรู้เหมือนกัน ว่าแกจะเก็บปากไว้ได้นานซักแค่ไหน” ซูเฉินยิ้มเยาะ หันไปตะโกนใส่รถว่า “เฉาหราน ลงมานี่”

“พี่เฉิน มีอะไรให้รับใช้?”

เฉาหรานวิ่งลงมา

“ควักลูกตาข้างหนึ่งของเขาเสีย” น้ำเสียงของซูเฉินเย็นยะเยือก ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ

ในเมื่อคิดจะชุบเลี้ยงเฉาหรานในฐานะหัวหน้าห้องทรมาน งั้นก็ให้เขาได้ฝึกทรมาน บังคับคนให้สารภาพ เป็นวิธีที่เหมาะสมที่สุด

“จัดไปพี่เฉิน”

เฉาหรานเลียริมฝีปากเขา ชักกริชเดินไปทางชายชรา

“จะทำอะไร อย่าเข้ามา!”

ชายชราร้องโวยวาย อย่างไรก็ตาม ขณะกำลังถอยหนีไปข้างหลัง เขากลับถูกพลังจิตของซูเฉินพันธนาการไว้ ต่อให้ดิ้นรนแค่ไหน มันก็ไร้ประโยชน์