บทที่ 163 จากแลนซ์สู่พี่ชาย
ฉันออกจากห้องไปปล่อยให้ซิลวี่นอนพักผ่อน ฉันเดินผ่านห้องโถงที่สว่างไสวของปราสาท เมื่อมองลงมาที่เท้าของฉันขณะที่ก้าวอย่างระมัดระวัง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันสังเกตเห็นลวดลายที่มีชีวิตชีวาของพรมหนาทึบในห้องโถงของชั้นอยู่อาศัยชั้นบน เป็นเรื่องตลกที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อน ฉันมักจะรีบร้อนอยู่เสมอและมีเป้าหมายรออ...