296 - เบื้องหลังของตำราศักดิ์สิทธิ์
296 - เบื้องหลังของตำราศักดิ์สิทธิ์
“นายท่านกำลังพยายามจะพูดอะไร…”
“ข้าเตรียมการเรื่องนี้ไว้แล้วเจ้าจะถูกส่งตัวออกไปฝึกฝนที่คฤหาสน์กวาง…”
เมื่อได้ยินว่าซุนปิงเฉินกำลังจะมอบหมายให้เอี้ยนลี่เฉียงออกไปฝึกฝนที่คฤหาสน์กวาง เหลียงอี้เจี๋ยก็มองเขาด้วยความประหลาดใจ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ เพิ่มเติม
เอี้ยนลี่เฉียงกำลังเกาหัวอย่างไม่รู้สาเหตุ
“นายท่านคฤหาสน์กวางที่ท่านพูดถึงอยู่ที่ไหน…?”
“ คฤหาสน์กวางเป็นตำหนักแปรพระราชฐานของฝ่าบาท ในตอนที่ฝ่าบาทยังทรงพระเยาว์เคยฝึกฝนยิงธนูอยู่ที่นั่น ตอนนี้ฝ่าบาทไม่ได้เสด็จไปที่นั่นนานแล้วจึงมีเจ้าหน้าที่ไม่มากนัก
ที่นั่นเงียบสงบและเหมาะแก่การฝึกฝนของเจ้าเจ้าจะได้รับมอบหมายให้เป็นรองผู้บัญชาการกองพันทหารม้าและประจำการอยู่ที่นั่น
คืนนี้เจ้าเก็บข้าวของเลยตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เจ้าจะไม่ได้เป็นผู้ติดตามของข้าอีกแต่เจ้าจะสังกัดหน่วยทหารม้าของฝ่าบาท…”
"นายท่าน…"
“ลี่เฉียง ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการพูดอะไร ข้าซุนปิงเฉินรับใช้ฝ่าบาท ในทำนองเดียวกัน การเป็นผู้ติดตามของข้าก็เป็นการรับใช้ฝ่าบาทเช่นกัน
กองทหารม้าของฝ่าบาทก็อยู่ภายใต้การควบคุมของฝ่าบาทโดยตรง การที่เจ้าไปอยู่ที่คฤหาสน์กวางถือเป็นการพัฒนาตัวเองอย่างหนึ่ง
เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องของข้า แม้จะไม่มีเจ้าและอี้เจี๋ยอยู่ใกล้ๆ แต่ข้าก็ถือได้ว่าเป็นยอดฝีมือคนหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!”
เอี้ยนลี่เฉียงจะพูดอะไรได้อีก? ซุนปิงเฉินได้จัดเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว ดังนั้นเอี้ยนลี่เฉียงจึงหยุดด้วยการเสแสร้ง เขาเพียงป้องหมัดให้ซุนปิงเฉินอย่างจริงใจและพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
“ขอบคุณนายท่านที่ส่งเสริม!”
“ลี่เฉียง ในตอนที่เจ้าไปอยู่ในคฤหาสน์กวางในสถานที่แห่งนั้นมีอาจารย์ฝึกยุทธที่เคยเป็นผู้ช่วยของฝ่าบาทอยู่ที่นั่นด้วย หากมีโอกาสเจ้าก็ขอคำชี้แนะจากพวกเขา นั่นจะเป็นประโยชน์กับเจ้าเป็นอย่างมาก…”
แม้ว่าการจัดเตรียมของซุนปิงเฉินจะค่อนข้างคาดไม่ถึง แต่คำพูดของเขาก็สมเหตุสมผลดังนั้นเอี้ยนลี่เฉียงจึงไม่เคยสงสัยในความตั้งใจของซุนปิงเฉิน
ในสายตาของเอี้ยนลี่เฉียง ซุนปิงเฉินเป็นคนที่ซับซ้อน เพื่อประโยชน์ในการบรรลุภารกิจ เขาได้นำกลุ่มทหารองครักษ์กองเขามุ่งหน้าสู่ความตายอย่างไม่ลังเลและถือว่าชีวิตมนุษย์ไร้ค่า
ความดุร้ายและความเยือกเย็นในบุคลิกของซุนปิงเฉินทำให้เอี้ยนลี่เฉียงไม่ต้องการอยู่ใกล้ๆเขามากเกินไป แต่สำหรับความห่วงใยจากใจจริงของซุนปิงเฉินเอี้ยนลี่เฉียงจดจำไว้อยู่ในใจแล้ว
……
หลังจากออกจากห้องทำงานของซุนปิงเฉินแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงก็กลับไปที่ห้องของเขาและเริ่มเดินไปมา หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็หยิบกระดาษและพู่กันออกมาก่อนที่เขาจะเริ่มเขียนอะไรบางอย่างจากความทรงจำออกมา
ในเวลาเพียงชั่วครู่เอี้ยนลี่เฉียงได้เขียนสำเนา 'ลมปราณศักดิ์สิทธิ์ราชาพิษห้าธาตุ' ฉบับสมบูรณ์ที่เขาได้รับ
หลังจากที่กระดาษแห้งเอี้ยนลี่เฉียงก็ค้นกระเป๋าเดินทางของเขาอีกครั้งและนำแกนสัตว์อสูรสามชิ้นที่เขาเก็บไว้ในกระเป๋าพร้อมกับสำเนาวิชาลมปราณศักดิ์สิทธิ์ราชาพิษห้าธาตุออกมารวมกัน
หลังจากตรวจสอบแกนสัตว์อสูรทั้งสามในกระเป๋าแล้วเอี้ยนลี่เฉียงก็เก็บกระเป๋าและสำเนาคู่มือลับที่เขาเขียนไว้ให้เขา จากนั้นเขาก็ออกจากห้องของเขาและเดินไปที่ห้องของเหลียงอี้เจี๋ย
“พี่เหลียง”
ประตูเปิดออกพร้อมกับเสียงดังเอี๊ยดเผยให้เห็นเหลียงอี้เจี๋ย เขามองไปที่เอี้ยนลี่เฉียง
“มีอะไรเหรอลี่เฉียง?”
“ข้าขอเข้าไปก่อน”
“แน่นอน เข้ามา!” เหลียงอี้เจี๋ยยิ้มและต้อนรับเอี้ยนลี่เฉียงเข้ามาในห้องของเขาทันที
ทันทีที่เอี้ยนลี่เฉียงเข้ามาเขาก็ถามว่า
“กำลังเก็บของอยู่เหรอพี่เหลียง”
"ใช่. นายท่านสั่งให้ข้าเตรียมตัวอย่างรวดเร็วและให้ฝึกฝนอย่างสันโดษโดยไม่ต้องเสียเวลา!”
“ท่านจะไปที่ไหน”
“ภูเขาเซี่ยงซานนอกเมืองหลวงข้าเป็นสหายกับปรมาจารย์ของลานฝึกที่นั่น!” เหลียงยี่เจี๋ยยิ้ม
จากสีหน้าท่าทาง ดูเหมือนเขาจะไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการต่อสู้ของชีวิตและความตายที่จะเกิดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนต่อจากนี้
“โอ้ใช่ เจ้ามีธุระอะไร”
เอี้ยนลี่เฉียงไม่ได้พูดอะไรมาก เขาหยิบคู่มือ 'ลมปราณศักดิ์สิทธิ์ของราชาพิษห้าธาตุ' ที่เขาเขียนออกมารวมไปถึงแกนสัตว์อสูรที่เขานำติดตัวมาด้วย เขามอบให้เหลียงอี้เจี๋ย
“พี่เหลียง ท่านลองดูว่ามีประโยชน์หรือไม่!”
เหลียงอี้เจี๋ยรับพวกมันมาด้วยความสงสัย ทันทีที่เขาเปิดคู่มือ 'ทักษะศักดิ์สิทธิ์ราชาพิษห้าธาตุ' ที่เอี้ยนลี่เฉียงเตรียมไว้
สีหน้าของเขาก็อดไม่ได้ที่จะบิดเบี้ยวในขณะที่เขาอ้าปากค้าง เขามองดูเอี้ยนลี่เฉียงด้วยความประหลาดใจทันที
“ลี่เฉียง… นี่… เจ้าไปเอามาจากไหน?”
“พี่เหลียง ข้าพบสิ่งนี้บนศพโดยบังเอิญเมื่อตอนที่ข้าอยู่ที่แคว้นกานเมื่อปีที่แล้ว
ข้ารู้ว่ามันเป็นของที่ไม่ธรรมดาแต่ข้าไม่รู้ว่ามันมีประโยชน์อะไรหรือไม่ ข้าจึงไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากที่ท่องจำเนื้อหาทั้งหมดข้าก็เผาตำราทิ้ง!”
เอี้ยนลี่เฉียงอธิบายให้เขาฟัง จากนั้นจึงแสดงแกนอสูรสามชิ้นในกระเป๋าให้เขาดู
“ข้าพบพวกมันสองชิ้นพร้อมกับตำราในขณะที่อีกชิ้นข้าได้มาจากโจรวายุทมิฬ
เนื่องจากพี่เหลียงกำลังจะต่อสู้กับใครบางคนในสนามประลองชีวิตและความตายคิดว่าสิ่งนี้น่าจะมีประโยชน์กับท่าน
แกนอสูรหายากสองในห้าองค์ประกอบยังขาดอยู่ ถ้าพี่เหลียงสามารถหาผลึกแกนอสูรหายากอีกสองชิ้นได้ เจ้าจะสามารถกลั่นผลึกแกนหลักราชาพิษห้าธาตุในตันเถียนของตัวเองได้ภายในเวลาไม่กี่วัน
เนื่องจาก 'ทักษะศักดิ์สิทธิ์ของราชาพิษห้าธาตุ' เป็นวิชาที่ท่านฝึกฝนมา จึงไม่ถือว่าเป็นพลังภายนอก ดังนั้นจึงไม่ผิดกฎที่จะใช้สิ่งนี้ในสนามประลองแห่งชีวิตและความตาย!”
เหลียงอี้เจี๋ยจ้องที่เอี้ยนลี่เฉียงด้วยความงุนงง หลังจากที่เอี้ยนลี่เฉียงพูดจบ
สายตาของเขาก็เปลี่ยนไปมาระหว่างใบหน้าของเอี้ยนลี่เฉียงกับสิ่งของในมือของเขาก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมา เขาตบไหล่ของเอี้ยนลี่เฉียงอย่างแรง
“ลี่เฉียง น้องชายที่ดีของข้า! ข้าเหลียงอี้เจี๋ยรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเจ้า! ในชีวิตนี้พวกเราจะเป็นพี่น้องกันไปตลอดกาล! แต่ข้าไม่สามารถยอมรับสิ่งเหล่านี้จากเจ้า!”
“ทำไมล่ะพี่เหลียง!” เอี้ยนลี่เฉียงมีสีหน้างุนงง
“นี่เป็นของขวัญที่จริงใจจากข้า! อาจเป็นเรื่องยากที่จะหาผลึกแกนอสูรห้าธาตุหายากอีกสองชิ้นในที่อื่น แต่พี่เหลียงไม่ได้บอกว่าเมืองหลวงมีของแปลกประหลาดมากมายตราบเท่าที่มีเงินก็จะสามารถค้นหาได้ทุกอย่าง?
ข้ายังมีเงินอยู่อีกมากมายหากพี่เหลียงคิดว่าไม่พอข้าสามารถมอบให้ท่านใด!”
“เจ้าเข้าใจข้าผิด ลี่เฉียง!” เหลียงอี้เจี๋ยยิ้มและนั่งลง “เจ้ารู้ที่มาของ 'ทักษะศักดิ์สิทธิ์ราชาพิษห้าธาตุ' หรือไม่?
เอี้ยนลี่เฉียงส่ายหัว
“ข้าบังเอิญได้ยินเรื่องนี้จากอาจารย์ของข้า 'ทักษะศักดิ์สิทธิ์ของราชาพิษห้าธาตุ' นี้เป็นวิชาลับที่มาจากนิกายราชาพิษ ที่ข้าปฏิเสธมันก็เพราะว่ายังไม่เคยมีใครฝึกฝนมันสำเร็จมาก่อน
ไม่เพียงเท่านั้น คู่มือลับเล่มนี้เคยทำให้เกิดการนองเลือดมากมาย อย่างไรก็ตามทุกคนที่เคยฝึกฝนวิชานี้ต่างก็เสียชีวิตจากการที่ตันเถียนระเบิดไม่มีข้อยกเว้น
ครั้งสุดท้ายที่มันปรากฏขึ้นก็ประมาณหกสิบปีก่อน ดังนั้นความไม่รู้ของเจ้าเกี่ยวกับสถานการณ์ของวิชานี้เป็นที่เข้าใจได้!”
“โอ้ ทำไมมันถึงเกิดขึ้นล่ะ”
“นั่นเป็นเพราะว่า 'ทักษะศักดิ์สิทธิ์ของราชาพิษห้าธาตุ' เกิดขึ้นจากอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมในนิกายราชาพิษเขาปรารถนาจะได้รับการประทานพรจากสวรรค์ในการคิดค้นวิชานี้
น่าเสียดายที่เขาเป็นคนแรกที่เสียชีวิตจากการฝึกฝนคู่มือลับที่เขาสร้างขึ้นเอง ที่นี้เจ้ารู้แล้วใช่ไหมว่าทำไมข้าถึงฝึกฝนวิชานี้ไม่ได้…”
เอี้ยนลี่เฉียงตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะสั่นเทา เขาไม่คิดว่าวิชาลึกลับนี้แม้แต่ผู้คิดค้นมันขึ้นมาก็ยังตายไปแล้ว
ในตอนแรกเขาคิดจะค้นหาแกนสัตว์อสูรหายากอีกสองชิ้น ถ้าเขาไม่มอบคู่มือลับให้เหลียงอี้เจี๋ยในครั้งนี้ เขาอาจจะตายอย่างเปล่าประโยชน์โดยไม่มีใครรู้ก็ได้
เหลียงอี้เจี๋ยถอนหายใจด้วยอารมณ์
“จำไว้ว่าอย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครฟังไม่งั้นมันอาจจะนำอันตรายมาสู่เจ้า ส่วนแกนสัตว์อสูรพวกนี้มีมูลค่าค่อนข้างมากเจ้าเก็บไว้เถอะ…”
