บทที่ 161 ร้องไห้ทำไม?
“เราจะไปไหนกันต่อดีนิโค?” ฉันถามพลางเหวี่ยงถุงพลาสติกที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์การเรียนข้างกายอย่างร่าเริง “เรายังต้องไปรับเครื่องแบบของเราใช่ไหม?” เซซิเลียตอบพลางอุ้มหนังสือเรียนไว้ในอ้อมแขนราวกับว่ามันเป็นเด็กทารก “ยังไม่ถึงสองชั่วโมงเลยตั้งแต่เราเข้าวัดร้านตัดเสื้อผ้า เราจะให้ร้านตัดเสื้อเป็นจุดสุดท้า...
