294 - ยืมศีรษะ
1605 - ยืมศีรษะ
“อาวุธชิ้นนี้เป็นสิ่งอัปมงคลอย่างยิ่ง มันสามารถสังหารผู้คนทำลายปฐพี ถล่มสวรรค์ เข่นฆ่าผู้อมตะและแม้กระทั่งตัวข้าเอง เมื่อมันปรากฏขึ้นจะไม่มีผู้ใดสามารถควบคุมได้ พวกเจ้ารอรับความตายเถอะ!”
เมิ่งเทียนเจิ้งคำรามออกมา
จิ!
สายธนูถูกดึงกลับปรากฏศรสีแดงขึ้นมาสี่ลูก มันถูกควบแน่นจากแก่นโลหิตของตัวเขาเอง!
"เจ้าบ้าไปแล้ว!"
ฉีปู้ตื่นตระหนกจิตใจสั่นสะท้าน เขารีบเปิดใช้งานโล่วิเศษอันล้ำค่าเพื่อปกป้องร่างกาย
คชา!
จากการโจมตีเพียงครั้งเดียวโล่วิเศษของเขาก็ถูกทำลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย นี่คือสมบัติที่กำลังจะกลายเป็นอาวุธชั้นเซียน! ทำให้เขารู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก
ปู!
ในขณะเดียวกันเมื่อเขาไร้การป้องกันตัว ลูกศรอีกลูกก็พุ่งเข้ามาตัดแขนของเขาออกจากร่าง
ฉีปู้หวาดกลัวเป็นอย่างมาก เป็นเพราะในช่วงเวลานั้นร่างกายของเขากลับไม่สามารถเคลื่อนไหวด้วยความเร็วปกติจึงทำได้เพียงยกแขนขึ้นมาป้องกัน ด้วยเหตุการณ์พิเศษนี้เขาเชื่อว่าหากเป็นคนอื่นจะไม่สามารถขยับตัวได้เลย
“รีบใช้อาวุธเซียน!” เขาตะโกนออกมาอย่างแตกตื่น
อย่างไรก็ตามในฝั่งของเมืองจักรพรรดิ์ก็มีคนปลดปล่อยธงสงครามเลือดเหล็กออกมาขัดขวางการโจมตีของพวกเขา
"ฆ่า!"
เมิ่งเทียนเจิ้งคำรามเสียงดัง เขาวาดคันธนูและยิงลูกศรออกไปอีกครั้ง
ปู!
ผู้สูงสุดที่เตรียมจะใช้อาวุธวิเศษชั้นเซียนถูกลูกศรโลหิตปักเข้าไปในหน้าผากเสียชีวิตทันที
อย่างไรก็ตามเมิ่งเทียนเจิ้งก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย เขาเดินโซซัดโซเซใบหน้าซีดขาวไร้สีเลือด
จิ!
แต่เขาก็ยังพยายามดึงสายธนูอีกครั้ง กระแสเลือดที่สุกใสไหลออกมาจากหน้าอกของเขากลายเป็นลูกศรสีแดงเล็งไปที่ฉีปู้
“ข้าบอกไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าเมืองจักรพรรดิ์ยังขาดศีรษะของสายเลือดตระกูลจักรพรรดิเพื่อมาเซ่นสรวงวิญญาณของผู้เสียชีวิต ตอนนี้ข้าขอยืมศีรษะของเจ้าก็แล้วกัน!” เมิ่งเทียนเจิ้งกล่าวอย่างเย็นชา
ลูกศรนี้เป็นสีแดงสดใสเหมือนเพชรสีเลือด มันงดงามอย่างน่าตกใจ แต่เมื่อถูกวางอยู่บนคันศรกลับปลดปล่อยไอสังหารออกมาอย่างท่วมท้น
สิ่งนี้ถูกสร้างมาจากโลหิตแก่นแท้ซึ่งเต็มไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์สามารถสังหารศัตรูได้ด้วยตัวมันเอง!
“รีบหยุดมือไม่งั้นเจ้าตาย!” ผู้สูงสุดจากต่างมิติคนหนึ่งตะโกนมาจากด้านหลังของเมิ่งเทียนเจิ้ง ในมือของเขาถือค้อนสีม่วงพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ
“ไสหัวไป!” ผู้อาวุโสชิงมู่ลงมือโจมตีทำที เส้นผมและหนวดเคราของเขาชี้ชันออกไปด้านนอกทำให้เขาดูเหมือนราชสีห์ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
ในมือของเขากวัดแกว่งธงสงครามเลือดเหล็กที่เต็มไปด้วยพลังแห่งความโกลาหล
มันขยายใหญ่ขึ้นกลืนสวรรค์เบื้องบนและปฐพีเบื้องล่างราวกับม่านสวรรค์ปกคลุมทุกสิ่งในขณะที่ปะทะกับค้อนสีม่วงด้ามนั้น
ต๋อง!
ความว่างเปล่าสั่นสะท้านสายฟ้าสีทองนับล้านเส้นถูกยิงออกไปทุกทิศทุกทาง
ค้อนสีม่วงกระเด็นออกไปจากสนามรบก่อนจะกระแทกเข้ากับยอดเขาขนาดใหญ่ในป่าอสูรสวรรค์ที่อยู่ห่างไกลออกไปนับล้านลี้
ผู้สูงสุดจากต่างมิติคนนั้นกระอักเลือดออกมาไม่หยุด น้ำเสียงของเขาสั่นสะท้านกล่าวออกมาด้วยความเสียดาย “อาวุธเซียนของข้าได้รับความเสียหายเป็นอย่างมากจากการต่อสู้ในสงครามเซียนโบราณครั้งสุดท้าย ไม่เช่นนั้นมันคงไม่จบลงอย่างนี้”
ต้นกำเนิดของค้อนสีม่วงนั้นยิ่งใหญ่มาก แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้มันแทบจะถูกทำลายลงไปจากการปะทะกับธงสงครามเลือดเหล็ก!
ทันใดนั้นถุงสวรรค์ปฐพีก็เคลื่อนตัวไปข้างหน้าจากการควบคุมของผู้สูงสุดคนหนึ่ง ในเวลานี้แผนภาพสิบพิภพก็บินขึ้นสู่ท้องฟ้าเผชิญหน้ากับมันตรงๆ ทั้งสองเป็นสมบัติล้ำค่าที่ยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์
การปะทะกันนี้ทำให้สวรรค์และปฐพีสั่นสะเทือนเหมือนจะพลิกคว่ำ ทะเลทรายอันกว้างใหญ่เกิดรอยแยกมากมายพร้อมกับมีหินหนืดพุ่งออกมา เปลี่ยนสถานที่แห่งนี้ให้กลายเป็นทะเลเพลิง
ไค!
ทันใดนั้นก็มีแสงสีทองบินออกมาจากเมืองจักรพรรดิ์ แผนภาพสิบพิภพ ธงสงครามเลือดเหล็ก หม้อหงส์เพลิงเก้าศักดิ์สิทธิ์และของวิเศษชั้นเซียนทุกชิ้นของเก้าสวรรค์ก็ปรากฏออกมา
พวกมันบินเข้าสู่มือของผู้สูงสุดหลายคนที่อยู่ในสนามรบ หลังจากนี้จะเป็นการต่อสู้ของผู้สูงสุดที่ถือครองอาวุธชั้นเซียน
ใบหน้าของผู้ฝึกฝนจากเก้าสวรรค์ล้วนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ควรทราบว่าสมบัติชั้นเซียนทุกชิ้นที่อยู่ที่นี่เดิมทีเป็นของวิเศษจากเก้าสวรรค์ทั้งหมด
แต่หลังจากการต่อสู้ในสงครามเซียนโบราณครั้งสุดท้ายก็มีบางส่วนที่ตกไปอยู่ในมือของศัตรู
อาวุธเหล่านั้นล้วนได้รับการขัดเกลาจนกลายเป็นสมบัติสงครามของต่างมิติไปแล้ว
หลังจากการต่อสู้อันชุลมุนของเหล่าผู้สูงสุดและอาวุธชั้นเซียน สีหน้าของฉีปู้ก็มีลักษณะน่าเกลียดอย่างยิ่ง เขาเป็นใคร? เขาเป็นถึงลูกหลานของจักรพรรดิแดง
บรรพบุรุษของเขาเคยใช้เพียงนิ้วเดียวเท่านั้นในการสังหารราชาอมตะผู้ยิ่งใหญ่จากเก้าสวรรค์สิบพิภพ!
แต่วันนี้เขากลับตกอยู่ในสภาพอันเลวร้าย ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องให้ผู้คนมากมายใช้อาวุธเซียนในการช่วยเหลือชีวิตของเขา
เมื่อได้รับความอัดอั้นตันใจถึงขีดสุดฉีปู้ก็อดไม่ได้ที่จะแผดเสียงร้องออกมา เสียงของเขาฟังดูเหมือนอสูรร้ายดึกดำบรรพ์ที่ได้รับบาดเจ็บและกำลังจะตาย!
อา...
หลายคนกรีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช เนื่องจากไม่สามารถหลบหนีออกจากรัศมีการปะทะของอาวุธชั้นเซียนทั้งหลาย
โชคดีที่ฝั่งของเมืองจักรพรรดิ์มีผู้คนไม่มากนักที่อยู่นอกรัศมีการป้องกันของธงสงครามเลือดเหล็ก จึงทำให้ความสูญเสียของพวกเขาน้อยกว่าผู้คนจากต่างมิติหลายร้อยเท่า
สิ่งมีชีวิตต่างมิติกรีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช มีผู้คนมากมายที่เสียชีวิตไปจากลูกหลงของการโจมตีครั้งนี้
เมิ่งเทียนเจิ้งไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ เขากำลังรวบรวมความแข็งแกร่งให้ถึงจุดสูงสุด
สายธนูถูกง้างออกมาอย่างเต็มที่ ลูกศรศักดิ์สิทธิ์สีแดงกลายเป็นเหมือนดวงอาทิตย์เต็มไปด้วยความสดใสเปล่งประกายอย่างไม่มีที่เปรียบ
ซิ่ว!
ในที่สุดเมิ่งเทียนเจิ้งก็คลายมือออก หลังจากสะสมพลังมาเป็นเวลานานโลหิตกันแท้ของเขาก็หลั่งไหลเข้าไปในลูกศรนี้ ทำให้มันทรงพลังและน่ากลัวเป็นพิเศษ
อา ...
ร่างกายของฉีปู้สั่นสะท้าน ตามที่คาดไว้เขาถูกปิดผนึกอีกครั้งและไม่สามารถขยับตัวได้
สิ่งนี้ทำให้เขาโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด เขาเป็นถึงทายาทของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ แต่ในสถานการณ์ตอนนี้แม้แต่การป้องกันตัวเองก็ยังทำไม่ได้
"หยุดเดี๋ยวนี้!"
เขาพยายามดิ้นรน เลือดแก่นแท้ทะลักออกมาจากปากของเขาชโลมเข้าสู่ด้ามหอกสีดำ
นี่คือเต๋าของเขา คือสิ่งที่เขาบรรลุ คืออาวุธล้ำค่าที่เขาจะพึ่งพาในอนาคตเพื่อเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะ!
หอกสวรรค์ปลดปล่อยไอสีดำออกมา พร้อมกับพุ่งทะยานเข้าหาลูกธนูศักดิ์สิทธิ์โดยต้องการที่จะบดขยี้มันให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
แดง!
แม้ว่ามันจะเป็นลูกศรโลหิต แต่เมื่อมันปะทะกับหอกสวรรค์นั้นมันก็มีเสียงกระทบกันของโลหะที่ดังเสียดหู ประกายไฟบินออกไปทุกทิศทาง
ฉีปู้รู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก เพราะหอกสวรรค์เล่มนั้นคืออาวุธแห่งชีวิตของเขาซึ่งตอนนี้มันถูกลูกศรศักดิ์สิทธิ์ตัดขาดออกจากกันเป็นสองท่อน ส่งผลให้ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
ลูกศรนี้น่ากลัวแค่ไหน? แม้แต่เขาที่เป็นทายาทโดยตรงของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังไม่สามารถต้านทานได้
“ลูกศรลูกนี้ยังคมกว่ากระบี่เซียนด้วยซ้ำ?” ดวงตาของมดเขาสวรรค์เบิกกว้าง ในขณะเดียวกันมันก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
“กระบี่เซียนมีความแข็งแกร่งในด้านการป้องกันอยู่ในระดับสูง แต่พลังโจมตีของมันกลับไม่ได้มีมากนะ” ชิงยี่พยักหน้าเห็นด้วย
"ฆ่า!"
ผู้อาวุโสใหญ่ตะโกนออกมา แต่ครั้งนี้ไม่มีลูกศรปรากฏขึ้นอีก
ในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึง ลูกศรโลหิตที่กระจัดกระจายไปจากการเข้าปะทะกับหอกสวรรค์ก็รวมกันกลายเป็นลูกศรอีกครั้ง ก่อนจะพุ่งตรงไปที่ผู้สูงสุดของตระกูลจักรพรรดิ
ฉีปู้จิตใจสะท้านหวั่นไหว เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการทำลายศรลูกนี้ แต่มันกลับปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ยิ่งไปกว่านั้นการเคลื่อนไหวของร่างกายเขาก็เต็มไปด้วยความเฉื่อยชาไม่สามารถทำได้เหมือนปกติ
ฉีปู้ไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่พ่นเอาโลหิตแก่นแท้ของตัวเองออกมาเป็นจำนวนมาก เพื่อให้มันกลายเป็นกระบี่สีแดงใช้ในการปกป้องร่างกายของเขา รวมทั้งใช้ออกด้วยญาณวิเศษของบรรพบุรุษอย่างสุดกำลัง
แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำมันก็ไม่เพียงพอ ท้ายที่สุดลูกศรก็ยังยิงทะลุการป้องกันของเขาเข้ามาอย่างรุนแรง
ฉีปู้กัดฟันแน่นเขาดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อให้สามารถหลบไปด้านข้างแม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี
ปู!
ในตอนท้ายลูกศรพุ่งทะลุไหล่ของเขาด้วยความรุนแรง มันฉีกแขนที่เหลือเพียงข้างเดียวจนหลุดออกไป
