[Rewrite,อ่านฟรี] Special District 9 ตอนที่ 153 คืนอันแสนวิเศษของนายหวู

ตอนที่ 153 คืนอันแสนวิเศษของนายหวู

หวูเย่าเป็นบุตรชายของสมาชิกสภาเขตจากเขตเจียงหนาน เมืองซงเจียง

พลังอำนาจและหน้าที่ทั่วไปของสมาชิกสภาเขตบุคคลนี้ไม่ธรรมดาเหมือนคนทั่วไป เหตุเพราะเขตที่เก้าทั้งหมดเป็นอิสระจากระบบส่วนกลาง ระบบการเมืองจึงแตกต่างจากเขตที่เจ็ดและแปด ในสามเมืองใหญ่ในสังกัดเขตที่ 9 ไม่มีตำแหน่งนายกเทศมนตรีเขตในแต่ละเขตการปกครอง โดยทั่วไป ผู้รับผิดชอบด้านความมั่นคงสาธารณะคือกองกำกับการตำรวจต่างๆ เช่น กองกำกับการเขตเฮ่ยเจีย กองกำกับการเขตภาคใต้ เป็นต้น

สภาเขตมีหน้าที่รับผิดชอบด้านกิจการพลเรือนและการดำรงชีวิตของประชาชน สภาเขตแต่ละแห่งมีหัวหน้าสภา ซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบในการนำประเด็นของเขตทั้งหมดไปยังสภานิติบัญญัติเทศบาล จากนั้นจึงลงคะแนนเสียงโดยสมาชิกทุกคนเพื่อสร้างผลลัพธ์เพื่อตัดสินใจว่าจะใช้นโยบายใหม่หรือไม่

ในบรรดาหัวหน้าสภา มีบางคนได้รับการแต่งตั้งจากรัฐบาลและบางคนได้รับเลือกโดยการโหวตของประชาชนในภูมิภาค พ่อของหวูเย่า หวูเหวินเชิ่ง เป็นหัวหน้าสภาที่ได้รับเลือกของเขตเจียงหนาน

ตระกูลหวูมีอำนาจและอิทธิพลในเขตเจียงหนานสูงมาก นี่คือสาเหตุที่หยวนเค่อต้องให้ชายหัวโล้นแนะนำเขาให้รู้จักกับหวูเย่า เขาไม่ต้องการที่จะเป็นเหมือนหยวนหัว ผู้ซึ่งต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ในเขตถนนสีดำเท่านั้น แต่ต้องการตั้งเป้าหมายของเขาขยายออกไปบนพื้นที่ที่ใหญ่และอุดมสมบูรณ์กว่า

ดังนั้นหยวนเค่อจึงใช้ความสัมพันธ์ของชายหัวโล้น ในการรับสมัครชายหนุ่มสี่คนเพื่อเริ่มต้นอุตสาหกรรมยาด้วยกัน และทั้งสี่คนนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น เกือบทั้งหมดเป็นลูกชนชั้นสูงของซงเจียงที่มาจากครอบครัวที่มีฐานะดีมาก

……

กลางคืน

หยวนเค่อไม่ได้พบกับเพื่อนใหม่อีกสามคน แต่ได้พบกับหวูเย่าเพียงลำพัง

ในคลับแกรนด์พาเลซ กลุ่มสาวบริกรกำลังเกลี้ยกล่อมลูกน้องและผู้ติดตามของเขาให้ดื่มและพูดคุยกัน ในขณะที่หยวนเค่อนั่งอยู่ที่โซฟาด้านหลัง ยิ้มและพูดกับหวูเย่า “เป็นยังไงบ้างเสี่ยวเย่า สนใจมาทำธุรกิจผสมยาผสมพิเศษกันไหม?”

หวูเย่าสัมผัสผมสีแดงเป็นประกายของเขาแล้วถามพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า “บอกความจริงมาสิ คุณต้องการรับสมัครพวกเราไหม?”

“ฮ่าฮ่า” หยวนเค่อยิ้ม

“หัวเราะนั่นหมายความว่าไงหรือ พวกเราไม่ใช่คนแก่ที่ชอบฟังเทพนิยายเพ้อเจ้อบนโต๊ะไวน์ ในฐานะคนหนุ่มสาว คุยกันแบบสบายๆ ดีกว่า” หวูเย่าสูดหายใจและถามต่ออย่างตรงไปตรงมา “บอกความจริงกับฉันหน่อย เราจะร่วมมือหรือจะร่วมเลือก?”

หยวนเค่อคิดอยู่นานแล้วถามขึ้น “เสี่ยวเย่า โปรดตอบคำถามฉันก่อน”

“เชิญถาม”

“ในสายตาของคุณ กำไรสำคัญกว่า หรือสิ่งที่เรียกว่าในโลกสำคัญกว่า?” หยวนเค่อมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม

หลังจากที่หวูเย่าอึ้งเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ตอบโดยแทบไม่ต้องคิดว่า “ในการทำธุรกิจ แน่นอนว่าผลกำไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุด”

“ตอนนี้ ฉันไม่ได้บอกว่าเราควรร่วมมือหรือรับสมัคร” หยวนเค่อแทรกขึ้นมา “ก่อนอื่นคุณจะเห็นว่าฉันสามารถสร้างกำไรให้คุณได้มากแค่ไหน จากนั้นคุณจะเห็นลำดับความสำคัญในใจของคุณเอง บริษัทของคุณ ฉันไม่สนใจว่าคุณจะดำเนินงานมันยังไง ฉันจะส่งสินค้าและกำหนดงานขายให้คุณทุกเดือน หลังจากสามเดือน คุณจะได้สัมผัสเงินในกระเป๋าของคุณ แล้วเราค่อยคุยธุรกิจกันอีกครั้ง”

“ตกลง” หวูเย่าพยักหน้าอย่างเด็ดเดี่ยวหลังจากคิดอยู่นาน

“ถ้าไม่อยากเสียเงินซื้อของก้อนใหญ่ ก็จ่ายส่วนเล็กๆ ก่อน แล้วค่อยจ่ายส่วนที่เหลือหลังจากขายของไปแล้ว” หยวนเค่อให้เงื่อนไขที่ไม่แพงมาก

หวูเย่าตกตะลึง “ถ้าคุณทำเช่นนี้ คนในบริษัทของคุณจะรับได้หรือ?”

“ฉันจะให้เงินคุณเป็นการส่วนตัว ทำไมจะรับไม่ได้ล่ะ?” หยวนเค่อตอบอย่างเปิดเผยและเอื้อเฟื้อ

“พูดแบบนี้สิ ทำให้ฉันอยากจะเล่นกับคุณ” หวูเย่าพยักหน้าเห็นด้วย

“เอ้า ดื่ม!”

“หมดแก้ว”

ทั้งสองยกแก้วขึ้นและดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

หลังจากอธิบายธุรกิจไปสองสามคำ ทั้งห้องก็เมาได้ที่และเริ่มสนุกสนานกัน หวูเย่าไม่เล่นการพนันหรือสูบบุหรี่ แต่เขาชอบเซ็กซ์ และเขายังเป็นคนหัวดีที่ขโมยความคิดและคิดค้นวิธีการเล่นใหม่ๆ ที่สนุกสนานมาเล่นในไนต์คลับอีกด้วย

“เอาน่า อย่าส่งเสียงดังตอนนี้ มาเล่นเกมกันดีกว่า” หลังจากที่หวูเย่าชูคอตะโกน ห้องก็เงียบสงบ

“เอาละคุณเล่นอะไร?”

“ดึงมังกร”

“การดึงมังกรคืออะไร?” หยวนเค่อเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย แม้ว่าในอดีตเขาจะต้องเข้าสังคมบ่อยครั้ง แต่เขากลับไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ในบางโอกาสเช่นนี้

“ง่ายๆ” หวูเย่าอธิบายด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียง “ปิดไฟสักพัก ให้สาวๆ ที่เอาเครื่องป้องกันมาให้หนุ่มๆ ส่งผ่านตามเข็มนาฬิกาโดยเริ่มจากทางซ้าย จากนั้นพี่สาวจะหลับตาหมุนตัวอยู่กับที่เอามือคลำไปด้วย แล้วตะโกนว่าฮิฮิฮิ เมื่อเธอได้เลือกคนที่ใหญ่ถูกใจแล้ว ทั้งสองคนนี้จะมีเซ็กซ์กันคืนนี้”

หยวนเค่อตกใจ “ฮิฮิฮิ?”

“แม่ง ไอ้เวร เมื่อนายเล่นจนใหญ่ขนาดนั้นได้? ก็ไปเข้าห้องน้ำ แค่นั้นเอง” หวูเย่าเลิกคิ้วแล้วพูดกับหยวนเค่อ “ฮ่าฮ่า มันน่าตื่นเต้นดีใช่ไม่ใช่เหรอ?!”

หยวนเค่อรู้สึกโล่งใจเมื่อเริ่มเข้าใจกติกาแล้ว เขายิ้มและพยักหน้า “เอาล่ะ ฟังดูน่าตื่นเต้นดีนะ เอาเลย”

“เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย” หวูเย่าลูบฝ่ามือ

“ฮ่าๆ พี่เย่า พวกเรามีผู้ชายไม่มาก ควรจะเรียกนายน้อยกี่คนดีล่ะ?” ผู้ติดตามที่อยู่ข้างๆ ถาม

“เอาล่ะ ลุยเลย” หวูเย่าโบกมืออย่างสบายๆ “เลือกอันที่ยาวและสะอาดมาสองคน”

เมื่อหยวนเค่อได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ยิ้มทันที “คุณค่อนข้างเข้าใจผู้หญิง และก็รู้วิธีหาคนที่มีหน้าตาสะอาดตาอีกด้วย”

ทันทีที่สิ้นคำพูด สาวๆ ในห้องต่างก็ยิ้มอย่างรู้เท่าทัน หนึ่งในนั้นกะพริบตาแล้วพูดว่า “พี่หยวน เกมนี้อาจจะเลือกชายและหญิง หรืออาจ... เลือกน้องชายสักคู่!”

หยวนเค่อตัวแข็งเมื่อได้ยินเสียง “อะไรนะ... คุณหมายถึงอะไร?”

“ไม่เข้าใจเหรอ เป็นไปได้ว่าเราต้องไปเข้าห้องน้ำ” หวูเย่าหันหน้าโบกมือแล้วตะโกน “มาเลย ใครเอาโลชั่นมาด้วย เอามาให้พี่เค่อขวดหนึ่งก่อน”

“ไม่มีทาง ให้ฉันไปตายห่าดีกว่า” หยวนเค่อลุกขึ้นยืนทันที “ไม่ ฉันยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ คุณเล่นเถอะ คุณเล่น”

“ฮ่าๆๆ!”

หลังจากที่ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะหลังจากได้ยินเสียง เด็กสาวในกลุ่มก็หันมาบอกหยวนเค่อ “ล้อเล่นนะคะ พวกน้องชายนั้นเขาเรียกมาให้พี่เย่าค่ะ เกมนี้เลือกน้องชายคนเล็กคู่หนึ่งจริงๆ แต่หากคุณไม่ต้องการ ให้ดื่มครั้งละขวดแทนค่ะ”

“อา ตอนนี้ฉันรู้สึกโล่งใจแล้ว” หยวนเค่อถอนหายใจด้วยความโล่งอกและนั่งลงช้าๆ

สองหรือสามชั่วโมงต่อมา งานเลี้ยงได้จบลงและทุกคนต่างเมามาย หยวนเค่อเห็นหวูเย่าเข้าไปในรถโดยมีชายและหญิงอยู่ในอ้อมแขนของเขา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาขอโลชั่นหนึ่งขวดจากแผนกต้อนรับจริงๆ

“มันวิปริตจริงๆ” หยวนเค่อมองดูรถของหวูเย่าด้วยความขยะแขยง แล้วก้มหัวลงอาเจียนโอกใหญ่

……

เช้าวันรุ่งขึ้น ภายในกองกำกับการตำรวจ

ทันทีที่ฉินหยู่ไปทำงาน เขาได้ยินจูเหว่ยและคนอื่นๆ พูดคุยกันในบริเวณสำนักงาน

“ไม่ต้องคิดมาก คดีนี้คนทำต้องเป็นหวูเย่า”

“ฉันก็คิดว่าชายชราไม่ได้โกหก”

“เฮ้ ไวอากร้า คุณเคยได้ยินเรื่องนี้บ้างไหม หวูเย่ามีความใกล้ชิดกับหยวนหัวมากเมื่อเร็วๆ นี้ มีคนภายนอกบอกว่าทั้งสองบริษัทกำลังจะร่วมมือกัน”

“...!”

ทีแรกฉินหยู่ต้องการเข้าไปในห้องทำงานของเขาและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ แต่หลังจากได้ยินการสนทนาของทุกคน เขาก็เข้ามาสอบถามทันทีว่า “มันเกี่ยวอะไรกับหยวนหัวเหรอ?”

จูเหว่ยหันกลับมา “นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”

“ฉันเพิ่งได้ยินพวกนายคุยกันเมื่อมาถึงนี่แหละ” ฉินหยู่พยักหน้า

“เขาชื่อหวูเย่า ผู้ต้องสงสัยที่สำคัญที่สุดในการหายตัวไปของลูกชายของเขา ฉันได้ยินมาเมื่อไม่นานนี้ว่าเขาสนิทสนมกับหยวนเค่อมาก เราพูดกันถึงเรื่องนี้” จูเหว่ยอธิบาย

ฉินหยู่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วถามว่า “นายแน่ใจหรือว่าคดีนี้เกี่ยวข้องกับเขา”

“ฉันบอกนายเป็นครั้งสุดท้าย นี่เป็นคดีที่ชัดแจ้งเลยล่ะ” จูเหว่ยตอบจากประสบการณ์ทำงานมาหลายปี “หากผู้สูญหายเป็นผู้อำนวยการ ลูกสาวของผู้กำกับ หรืออะไรสักอย่าง หวูเย่าคงถูกจับไปนานแล้ว”

เมื่อฉินหยู่ได้ยินสิ่งที่จูเหว่ยพูด เขาก็ออกคำสั่งทันที “ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน และนายไปเอาเอกสารสำหรับคดีนี้มา เราจะศึกษาหวูเย่านี้กันในภายหลัง”

“นายได้ยินไหมว่าหยวนเค่อจะร่วมมือกับเขา... ฮ่าฮ่า!” จูเหว่ยถามครึ่งประโยคด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียมขึ้น

“นายเป็นคนเดียวที่ฉลาด” ฉินหยู่พูดสิ่งนี้แล้วหันหลังกลับเพื่อจากไป

……

อีกด้านหนึ่งของเมือง

พี่เซียวนอนคุยโทรศัพท์อยู่บนโซฟา “คุณแน่ใจหรือว่าเขาส่งสินค้าแล้ว?”

“ใช่ สินค้าถูกส่งออกไปหลายวันแล้ว แต่ยังไม่ได้จ่ายเงินให้เรา” คนในสายพยักหน้า

……………………………………………………………