76

1/5

Ep.76

ซูเฉินติดตั้งหินพลังงานลงในแท็บเล็ต หลังจากเปิดเครื่อง ไม่นานแผนที่ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

มีบรรทัดข้อความอยู่ด้านบนสุดของแผนที่ ซึ่งเป็นภูมิประเทศโดยรวมของทวีปเสวียนเทียน

ซูเฉินลองเพ่งตรวจสอบดู ไม่นานก็ค้นพบจุดศูนย์กลางของทวีป อีกทั้งยังได้ทราบว่าแท้จริงแล้ว มีหลายร้อยเกาะขนาดน้อยใหญ่กระจัดกระจายไปทั่วทั้งทวีป

รอบนอกเกาะเหล่านั้นเป็นภาพเบลอ ไม่อาจทราบได้ว่ายังมีทวีปหรือเกาะอื่นอยู่อีกหรือไม่

ซูเฉินอยากรู้ว่าตอนนี้ตัวเขาอยู่ตรงจุดไหน จึงเปิดใช้ ‘ฟังก์ชั่นระบุตำแหน่ง’

ไม่นาน จุดสีขาวก็ปรากฏขึ้นบนแผนที่ หลังจากภาพถูกซูมเข้าอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดก็มาหยุดลงบนเกาะเล็กๆแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า ‘เกาะเฉียนหยู’

ซูเฉินสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน ว่า ‘เกาะเฉียนหยู’ เป็นเพียงเกาะเล็กๆที่ไม่สะดุดตา มีอีกหลายเกาะกระจายอยู่รอบๆ ซึ่งแต่ละเกาะล้วนมีแผ่นดินขนาดใหญ่กว่า ‘เกาะเฉียนหยู’

เกาะที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในแถบนี้ มีชื่อว่า ‘เกาะว่านเหลียนซาน’ มีภูมิประเทศเป็นแนวยาว มีพื้นที่ขนาดใหญ่กว่า ‘เกาะเฉียนหยู’ อย่างน้อยสิบเท่า

“นี่ฉันอยู่บนเกาะอย่างงั้นหรอ?” ใบหน้าของซูเฉินเต็มไปด้วยความสับสน

เพราะหากเป็นเกาะ แล้วเหตุใดเขาถึงไม่เคยเห็นทะเลเล่า?

อาจเป็นเพราะมันใหญ่เกินไปใช่ไหม?

หัวใจของซูเฉินบังเกิดข้อสงสัย เลยอยากตรวจสอบว่า ‘เกาะเฉียนหยู’ นั้นใหญ่แค่ไหน

ต้องขอบอกว่าฟังก์ชั่นช่วยเหลือของแท็บเล็ตนี้สมบูรณ์แบบมาก นอกจาก ‘ฟังก์ชั่นระบุตำแหน่งแล้ว’ มันยังมี ‘ฟังก์ชั่นการนำทาง’ และ ‘ฟังก์ชั่นค้นหาด้วยเสียง’ อีกด้วย

ซูเฉินกดปุ่ม ‘ฟังก์ชั่นค้นหาด้วยเสียง’ และพูดว่า “ตรวจสอบพื้นที่ของเกาะเฉียนหยู”

แทบจะในทันที ตัวเลขอารบิกแถวยาวปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ตัวเลขเหล่านั้นขยับเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

เมื่อตัวเลขหยุดลง ซูเฉินอ้าปากตาค้าง เอ่ยเสียงงึมงำ “หน่วย สิบ ร้อย พัน หมื่น แสน ล้าน … ”

“93,678,654 ตารางกิโลเมตร!”

ซูเฉินลองนับทวนดูอีกหลายครั้ง หลังจากยืนยันว่าตัวเลขนี้ถูกต้อง ก็ถอนหายใจ

พื้นที่กว่า 90 ล้านตารางกิโลเมตร นั้นมโหฬารเพียงใดน่ะหรือ?

คุณรู้ไหมว่าในชีวิตก่อนของซูเฉิน เนื้อที่ของจีน ประเทศที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสามของโลก พื้นที่โดยรวมของมันมีแค่ 9.6 ล้านตารางกิโลเมตร เท่านั้นเอง

ขณะที่ ‘เกาะเฉียนหยู’ มีขนาดเกือบสิบเท่าของประเทศจีน ซึ่งเอาจริงๆน่าจะใหญ่กว่าพื้นที่ของทุกประเทศในโลกมารวมกันด้วยซ้ำ

“ที่นี่เป็นเกาะจริงๆน่ะหรือ?” ลมหายใจของซูเฉินเริ่มติดขัดเล็กน้อย

หาก ‘เกาะเฉียนหยู’ ยังใหญ่ขนาดนี้ เช่นนั้นแล้วพื้นที่โดยรวมของทวีปเล่าจะใหญ่ขนาดไหน?

ซูเฉินลองเปรียบเทียบดูจากแผนที่ ผลลัพธ์ที่ได้ คือหากทั้งทวีปนี้เป็นลูกแตงโม ‘เกาะเฉียนหยู’ คือหนึ่งในเมล็ดสีดำของมันเท่านั้นเอง

ระหว่างทั้งสอง มีความแตกต่างกันชนิดฟ้ากับเหว ไม่สามารถนำมาคิดแยกเป็นจำนวนตารางกิโลเมตรได้

“เอ .. หรือว่าระบบจะผิดพลาด?” ซูเฉินยังคงสงสัย ดังนั้นเขาเลยตรวจสอบสถานที่อื่นๆบน ‘เกาะเฉียนหยู ’ อีกที

ไม่นาน เขาก็พบชื่อที่คุ้นเคยอย่าง สถานชุมชนเทียนหนาน , เทือกเขาฮวงเจ๋อ และเมืองจิงกัง แต่ละแห่งปรากฏสู่สายตา

ณ จุดนี้ ซูเฉินเชื่ออย่างสิ้นเชิง ว่าเขาอยู่บนเกาะจริงๆ ทั้งยังเป็นเกาะที่มีขนาดใหญ่กว่าพื้นที่ของทุกประเทศในโลกเก่ามารวมกัน

“ให้ตายเถอะ! ทวีปเสวียนเทียน จะลึกล้ำเกินไปหน่อยแล้ว!” ซูเฉิน คร่ำครวญด้วยอารมณ์

จากนั้น เขาเก็บแท็บเล็ตในถุงเก็บของ หลับตาลงเพื่อพักผ่อน

จากเทือกเขาฮวงเจ๋อจนมาถึงที่นี่ เขาต่อสู้เกือบตลอดเวลา แทบไม่ได้พักผ่อน เหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ ดังนั้นสมควรรีบฟื้นฟูเรี่ยวแรง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางสู่เมืองจิงกัง

สองชั่วโมงต่อมา ซูเฉินหาว ลืมตาตื่นขึ้น

หลังจากเห็นลำแสงกว่าสิบสายสว่างขึ้นรอบๆ [เครื่องเทเลพอร์ต] เขาก็เดินไปข้างหน้าด้วยความสุข

ช่วงเวลานี้ มีซอมบี้เกินกว่าร้อยตัวจบชีวิตลงภายใต้เงื้อมมือของ [นักรบจักรกล] สมเหตุสมผลแล้วที่มีชิ้นส่วนดรอปนับสิบชิ้น