ตอนที่67 เหรียญซิตี้คอนสตรัคชั่น
ตอนที่67 เหรียญซิตี้คอนสตรัคชั่น
ไนท์คอนมานเดอร์นั้นสวมใส่เสื้อเกราะสีทองแดง และสวมหมวกที่ดูทนทานไว้บนศีรษะ ในขณะเดียวกันมันยังถือหอกที่มีรอยสนิมนิดหน่อย พร้อมกับม้าคู่ใจที่สง่าสงาม
เจ้าอ้วนเฉียนมองไปรอบๆแล้วก็ดีใจหลังจากที่แปลงร่างเป็นไนท์คอมมานเดอร์
ชื่อ : อันเดธมาแชล
อาชีพ : อัศวินแห่งความตาย
อาชีพรอง : ไม่มี
เอ็นดูแรนส์ (ค่าความทนทานทาน) : 0
สเตร็ง (ค่าความแข็งแกร่ง) : 0
เด็กซ์เทอริตี้ (ค่าความว่องไว) : 0
อินเทลลิเจ้น (ค่าความฉลาด) : 0
วิเกอร์ (ค่าความอึด) : 0
ลัค (ค่าความโชคดี) : 0
คอมพรีเฮ็นชั่น (ค่าความหยั่งรู้) : 0
ชาร์ม (ค่าเสน่ห์) : 0
ค่าสเตตัสที่ยังใช้อัพเกรดได้ : 120 หน่วย
ตอนนี้เขาได้กลายเป็นไนท์อย่างสมบูรณ์แล้วโดยที่ไม่เสียเลเวลหรือค่าประสบการณ์ไปเลยสักนิด แถมหลอดพลังชีวิตของเขายังกลับมาเต็มหลอดอีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้นการแสดงออกของเหล่าสเกลตันแอสซาซินก็ดูนิ่งเฉย ราวกับว่าเป็นพวกพ้องเดียวกัน
เจ้าอ้วนเฉียนไม่รอช้ารีบอัพค่าสเตตัสทั้งหมดไปที่ เอ็นดูแรนส์ (ค่าความทนทานทาน) และ สเตร็ง (ค่าความแข็งแกร่ง)
หลังจากนั้นเขาก็หยิบอาวุธของเดอะฟูจิทีฟที่ดรอปขึ้นมา สาเหตุที่ดรอปนั่นก็เพราะว่าเขาได้ฆ่าผู้เล่นโจรของคลาวด์ดราก้อนไปสองคน จนชื่อของเขามีสีแดง
หลังจากนั้นเจ้าอ้วนเฉียนก็เดินไปรอบๆชั้นห้าอย่างสบายใจแต่ไม่ลึกมากนักเพราะกลัวว่าแฟนท่อมแมสเซนเจอร์อาจจะไม่ได้มองว่าเขาเป็นพวกพ้อง ดังนั้นสักพักนึงเขาก็กลับไปยังชั้นสี่
เมื่อเจ้าอ้วนเฉียนกลับมาถึงชั้นสี่โดยมีชื่อ ‘อันเธอมาแชล’ สีแดงลอยอยู่เหนือหัว ก็ไม่มีผู้เล่นคนไหนกล้าอยู่ในชั้นสี่อีกต่อไป
เจ้าอ้วนเฉียนก็งงและสงสัยว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น เขาจึงเดินเล่นต่อไปเลยๆ แล้วก็พบว่าพวกสเกลตันไนท์หรือสเกลตันอาเช่อก็ไม่ได้โจมตีอะไรใส่เขาเลย
“ไปฆ่าพวกมัน!” เจ้าอ้วนเฉียนลองออกคำสั่งให้พวกสเกลตันไนท์ไปฆ่าสเกลตันอาเช่อร์ใกล้ๆ อย่างไรก็ตามพวกสเกลตันไนท์ก็นิ่งไม่ได้ตอบสนองใดๆ
‘ฮ่าๆ ถ้ามันฟังคำสั่งจริงนี่คงเป็นเรื่องที่บ้ามาก’ เจ้าอ้วนเฉียนยืนบ่นอยู่คนเดียว
“สหายถังเงิน นายอยู่ไหนหน่ะ?” เสียงของเดอะฟูจิทีฟดังผ่านช่องแชทเข้ามา
‘โอ้ นั่นมันเสียงของโจรที่ถูกลดเลเวลอย่างน่าสงสารนี่หน่า?’
“โอ้วสวัสดี ผมอยู่ที่แมสเกรฟชั้นสี่หน่ะ แล้วนายหล่ะ?” เจ้าอ้วนเฉียนตอบกลับ
“ห้ะที่ชั้นสี่งั้นหรอ? ทำไมนายถึงไม่ได้ตายกลับมาหล่ะ?”
“ก็ผมกำลังจะถูกฆ่า แต่เหมือนแฟนท่อมแมสเซอเจอร์จะนึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง ซึ่งมันจำได้ว่าผมเป็นปรมจารย์ทางด้านศิลปะการต่อสู้อันสูงส่ง และมันต้องการศาสตร์นี้มากจึงได้ปล่อยให้ผมมีชีวิตเพื่อสั่งสอนมัน!”
เดอะฟูจิทีฟได้ยินแบบนี้ก็ได้แต่งง “มีเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยงั้นหรอ? นายล้อเล่นรึเปล่า? ทักษะของผมก็ไม่ได้แย่นะ ทำไมมันถึงเลือกนายหล่ะ? แล้วนายได้คุยกับมันอยู่ไหม เอาผมไปเป็นลูกศิษย์ได้หรือเปล่า?”
“แน่นอนสิ แต่ต้องจ่าย 100 เหรียญทองสำหรับค่าดำเนินการนะ”
“ชิ..” เดอะฟูจิทีฟรู้สึกพูดไม่ออก “เอ้ออแล้วนายได้อะไรดีๆมาบ้างไหม?”
“ยังไม่ได้ดูเลยอะ .... เดี๋ยวนะ นี่ไงผมเก็บมีดของนายมาด้วย ถ้าอยากได้คืนก็จ่ายเงินด้วยนะ”
“หืม หึหึ มีดอะไรงั้นหรอ แต่ผมได้เคียวมาหน่ะ!” เดอะฟูจิทีฟพูดออกมาอย่างภูมิใจ
“เคียว? อย่าบอกนะว่าเป็นเคียวที่แฟนท่อมแมสเซนเจอร์ใช้หน่ะ?”
“แน่นอน มันก็หน้าตาเหมือนกันหน่ะ แต่อาจจะไม่ใช่อันที่มันถือเลย เดี๋ยวผมจะโชว์รายละเอียดให้ดู!” หลังจากพูดเสร็จ เดอะฟูจิทีฟก็ส่งหน้าสเตตัสให้ดู
ชื่อ : เคียวลีทัลโบน
ประเภท : มีดทองคำ
ไม่ทราบข้อมูล...
“เดอะฟูจิทีฟ เจ้าของสิ่งนี้มันก็เข้ากับนายดีหนิ ทำไมถึงไม่ใช้สกิลตรวจสอบหล่ะ?” เจ้าอ้วนเฉียนสอบถามด้วยความอิจฉาสุดขีด เพราะนี่เป็นอาวุธระดับทองคำ!
“ก็นะ... ก็เพราะออกไปไหนไม่ได้ไงหล่ะ!” เดอะฟูจิทีฟพูดอย่างสิ้นหวัง
“หืม? ทำไมหล่ะ หมายความว่าไง?” เจ้าอ้วนเฉียนสับสนเล็กน้อย
“ก็ไอพวกคนจากสี่กิลด์นั่นอยู่เต็มจุดเกิดไปหมด ถ้าเกิดผมออกไปนอกหมู่บ้านไอพวกเวรนี่มันก็ลุมยำผมจนกลับไปเลเวล 0หน่ะสิ!” เดอะฟูจิทีฟพูดด้วยความหงุดหงิด
“ฮ่าๆ เป็นเวรเป็นกรรมแท้ๆ” เจ้าอ้วนเฉียนเข้าใจสถานการณ์แบบนี้ดี
“เอาเถอะไม่ต้องสนใจพวกนี้หรอก ว่าแต่นายได้อะไรมาบ้าง?”
“งั้นขอดูแปปนะ” เจ้าอ้วนเฉียนรีบค้นกระเป๋าตัวเองดูแล้วก็พบบางสิ่งบางอย่างคล้ายกับเหรียญ
ต้องบอกเลยว่าทั้งสองคนนั้นโชคดีมาก ที่โอกาสขโมยสำเร็จของสกิล สตีลนั้นมีอยู่ 1%-5% แต่ก็ยังขโมยมาได้
“อะไรงั้นหรอ?” เดอะฟูจิทีฟลุ้นหนักมาก
“เอ่อมันเป็นเหรียญบางอย่าง ซึ่งไม่รู้ว่าเอาไปทำอะไรได้” เจ้าอ้วนเฉียนไม่ได้ปิดบังใดๆ
เดอะฟูจิทีฟเงียบไปพักนึงโดยที่ไม่ได้พูดอะไร
“รู้จักมันงั้นหรอ? มันคืออะไร?” เจ้าอ้วนเฉียนถามอีกครั้ง
“มีอักขระกิลด์อะไรแปลกๆบ้างไหม?” เดอะฟูจิทีฟถาม
“ไม่นะ...” เจ้าอ้วนเฉียน
“ถ้างั้นก็ดี..” เดอะฟูจิทีฟถอนหายใจยาว “ผมแค่สงสัยหน่ะว่าผู้เล่นยังไม่มีใครถึงเลเวล 20 แต่มันดรอปเหรียญตั้งกิลด์ในตอนนี้มาได้ยังไง? แต่ผมก็ไม่มั่นใจนะ เก็บไว้ก่อนล้ะกันเผื่อภายหลังค่อยมาดูมันใหม่”
“เดี๋ยวก่อนนะ เหมือนมันจะมีอีกตัวอักษรที่เขียนว่าเมืองเอาไว้อยู่ด้วย” เจ้าอ้วนเฉียนพูด
“ห้ะเป็นไปได้ยังไง? เหรียญซิตี้คอนสตรัคชั่นงั้นหรอ!!” เดอะฟูจิทีฟพูดออกมาเสียงดังด้วยความไม่น่าเชื่อนี้
...
“เหรียญซิตี้คอนสตรัคชั่นงั้นหรอ? เดอะฟูจิทีฟ ใครมีเหรียญคอนสตรัคชั่น?” เฟียซดราก้อนเดอะทาเล้นท์ที่อยู่แถวนั้นพอดีก็ร้องโวยวายออกมาทันที “เดอะฟูจิทีฟนายต้องขายเหรียญคอนสตรัคชั่นให้กับผมนะ! แล้วความแค้นของพวกเราจะจบกันทันที! แถมยังมอบให้นายเป็นผู้เล่นพิเศษสำหรับกิลด์ผมด้วย!”
“เดอะฟูจิทีฟ ขายมันให้คลาวด์ดราก้อนส้ะ นายสามารถบอกราคามันมาได้เลย!” คลาวด์ดราก้อนเซลก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
เหล่าผู้นำกิลด์ทั้งหลายเข้าใจความหมายของเหรียญคอนสตรัคชั่นดี ดังนั้นราคาของมันในตอนนี้จึงมีสูงมาก
“โทษทีนะ ผมเองก็อยากขายให้กับพวกนายจริงๆ แต่มันไม่ใช่ของผมหน่ะสิ” เดอะฟูจิทีฟยักไหล่ไปหนึ่งที
หลังจากนั้นเขาก็กลับมาคุยกับเจ้าอ้วนเฉียน “เตรียมตัวให้พร้อมหล่ะ เดี๋ยวพวกหัวหน้ากิลด์ทั้งหลายจะส่งข้อความหานายเพื่อซื้อเหรียญคอนสตรัคชั่นนั่น เพื่อนเอ๋ย นายรวยแล้ว!”
“เดี๋ยวสิ สรุปเหรียญนี่มันทำอะไรได้?” เจ้าอ้วนเฉียนถาม
“มันเป็นเหรียญที่ใช้สถานปณาเมืองยังไงหล่ะ! หลังจากที่ผู้เล่นก่อตั้งกิลด์กันแล้วอย่างเป็นทางการ ความต้องการต่อมาก็คือการสร้างเมืองให้ตนเอง ซึ่งเหรียญนี่แหล่ะที่ช่วยทำสิ่งนั้นได้ .... นายมันโชคดีอะไรอย่างงี้เนี่ย นี่น่าจะเป็นเหรียญแรกที่ดรอปในเกมนี้เลยนะ เหรียญของนายทำให้มีดเคียวของผมตกกระป๋องส้ะแล้ว...”
เจ้าอ้วนเฉียนไม่ได้สนใจประโยคยกยอใดๆของเดอะฟูจิทีฟ เขาสนใจแต่การแจ้งเตือนขอแอดเป็นเพื่อนจำนวนมาก
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกนี้เป็นใคร มันต้องเป็นพวกหัวหน้ากิลด์ต่างๆอย่างแน่นอน
“เดี๋ยวมาคุยใหม่นะ” เจ้าอ้วนเฉียนพูดกับเดอะฟูจิทีฟหลังจากนั้นก็ปิดการรับข้อความทันที
“เขาปิดรับข้อความไปแล้ว” ดาร์คสโนว์พูดกับหลิวหลาน
“แน่นอน” เพอเพิลเบลพยักหน้า
อีสต์เกทโบลววิ่งวินด์ยักไหล่และไม่สนใจอะไร เพราะเขาเป็นหัวกิลด์คนเดียวที่มีเจ้าอ้วนเฉียนเป็นเพื่อน
“พวกนาย ไปดักรอมันที่ทางเข้าแมสเกรฟส้ะ! เอาให้แน่ใจว่าเห็นเจ้าอ้วนถังเงินนั่นออกมา แล้วรีบรายงานกลับมาทันที!” เฟียซดราก้อนเดอะทาเล้นท์สั่งการลูกน้องของเขาทันที
เมื่อเป็นแบบนั้นทุกๆกิลด์ก็ทำตาม โดยที่ไม่มีใครสนใจเดอะฟูจิทีฟเลย
“อะไรกันหล่ะทีนี้? แค่เหรียญเดียวถึงกับเมินผมกันหมดเลยงั้นหรอ?” เดอะฟูจีทีฟแอบอิจฉาเป็นอย่างมาก แต่ก็ได้แต่นั่งมองมีดเคียวทองของเขาเพื่อปลอบใจ
ม๊วฟฟ!
เจ้าอ้วนเฉียนจูบเหรียญสร้างเมืองอันนี้ แล้วก็ยิ้มกรุ้มกริ่มในใจว่าต้องทำให้มันมีราคาสูงให้ได้!
ในขณะที่เจ้าอ้วนเฉียนควบม้าไปเรื่อยๆบนโครงกระดูกอย่างสุขสบายใจ ความสุขนี้ก็ต้องถูกทำลายลงทันที
“มันเป็นบอสนี่ ในที่สุดบอสก็เกิดสักที!”
‘ตื่นเต้นอะไรกันวะ?’ เจ้าอ้วนเฉียนบ่นในใจ
“ในที่สุดความพยายามของพวกเราจนมาถึงที่นี่ก็ได้พบกับบอสสักที!”
“ว้าว อันเดธมาแชล! ว่าแต่นั่นมันควรจะเป็นบอสที่เลเวลสูงไม่ใช่หรอ ทำไมมันถึงมาอยู่ชั้นสามหล่ะ?”
“ใครจะไปรู้หล่ะ บางทีมันอาจจะลงมาดูลูกน้องก็ได้!”
‘พวกนายอ่านนิยายมากเกินไปรึเปล่า?’ เจ้าอ้วนเฉียนยืนฟังและกวาดสายตาไปมองผู้เล่นมากมายที่กำลังขวางทางเขาอยู่
“สหาย มันเป็นโชคดีที่พวกเราเจอบอสร่วมกัน อย่ามาแย่งชิงกันเลย มันสู้บอสด้วยกันแล้วก็แบ่งของกันอย่างเท่าเทียมเถอะ” ผู้เล่นคนนึงที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าได้พูดขึ้นมา
“เอาสิ้! มาช่วยกันฆ่าแล้วแบ่งของกันเถอะ!”
ในตอนนี้มีผู้เล่นอยู่สองสามกลุ่มที่ชั้นสาม ซึ่งนับรวมแล้วทั้งหมดน่าจะประมาณ 2-3ร้อนคน
ขณะที่พวกเขาตะโกนโห่ร้องกันเจ้าอ้วนเฉียนก็รู้สึกปวดหูมาก
“เฮ้นายหน่ะ นายชื่ออะไรงั้นหรอ?” ทันใดนั้นเจ้าอ้วนเฉียนก็ควบม้าไปด้านหน้าเพื่อคุยกับคนที่เหมือนกับหัวหน้ามากที่สุด
“ห้ะ? อะไรเนี่ย? บอสกำลังถามชื่อผมอยู่งั้นหรอ?” ผู้เล่นหลายๆคนงงกับเหตุการณนี้มากทั้งคนที่ถูกถามและคนที่ได้ยิน
“ก็อาจจะถามได้นะ เพราะตัวเว็บไซต์เกมก็ได้ออกมาประกาศว่ามีบอสที่ฉลาดพอๆกับมนุษย์”
“ถ้าง้นจริงพวกเราต้องระวังกันให้มากแล้วหล่ะ นี่มันบอสหายากที่ฉลาดมาก!”
‘บอสหายากงั้นหรอ? เจ้าอ้วนเฉียนยิ้มแบบสงสัย ใช่สิมันมีจริง แล้วผมก็พึ่งถูกฆ่ามาด้วย!’ เจ้าอ้วนเฉียนบ่นในใจพร้อมกับเกิดไอเดียอะไรบางอย่างจึงพูดออกมา
“พ่อหนุ่มทั้งหลาย ข้ามองเห็นหน้าผากกว้างที่บ่งบอกว่าโหงวเฮ้งเจ้าดีมาก แถมยังดูเป็นคนที่มีพรสวรรค์ทางด้านการต่อสู้อยากมาก สันติภาพและความปลอดภัยของโลกกำลังรอคอยเจ้าอยู่ เจ้าเต็มใจที่จะเป็นสาวกของข้าหรือไม่? ข้าจะสอนสกิลของอาณาจักรอันเดธให้เจ้าทั้งหมด!”
“บอสหายากกำลังร้องขอให้ผมไปเป็นลูกศิษย์งั้นหรอ?” ผู้เล่นที่ดูเหมือนเป็นผู้นำรู้สึกงงมาก “ภารกิจลับงั้นหรอ?! เอาสิ!”
“ถ้างั้นก็ดี ข้าจะรับเจ้าเป็นศิษย์แต่อย่างไรก็ตาม ข้าเป็นไนท์แต่เจ้าเป็นนักรบ มันยังมีบางสกิลที่เจ้าไม่สามารถเรียนรู้ได้”
“อ่า? ถ้างั้นผมต้องทำยังไง?....อาจารย์”
“หนทางเดียวคือเจ้าต้องฆ่าตัวตายแล้วกลับไปเลเวล 0อีกครั้ง หลังจากนั้นข้าสามารถเปลี่ยนอาชีพให้เจ้าใหม่ได้!” เจ้าอ้วนเฉียนพูดพร้อมกับทำท่าจริงจัง
“อืม... งั้นหรอ?” ชายที่ดูเหมือนเป็นผู้นำคนนี้ลังเลอยู่พักนึงก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดและวิ่งใส่สเกลตันไนท์แถวนั้นทันที
หอกขึ้นสนิมของเหล่าสเกลตันไนท์ทิ่มแทงผู้เล่นนี้จนแสงแตกและลอยออกไปทันที