เล่ม 1 ตอนที่ 58: บ้านผีสิง (1)
เล่ม 1 ตอนที่ 58: บ้านผีสิง (1)
สิบนาทีต่อมาสายฟ้าซวนและพรรคพวกที่เหลือก็ต่างพากันพักผ่อนจนหายเหนื่อย ทั้งมานาและค่าพลังชีวิตของพวกเขาค่อย ๆ ฟื้นกลับมาจนเต็มอย่างรวดเร็ว จากนั้นพวกเขาก็จ้องมองไปที่มู่หรงเสี่ยวเทียนอย่างมีความหวัง
“พี่โจร ลงมือกันเถอะ” สายฟ้าปาฉีลุกขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นจากนั้นเธอก็ดึงแขนของมู่หรงเสี่ยวเทียนอย่างรุนแรง “ไปกันเถอะ เมื่อไปถึงที่นั่น สมาชิกลับที่แฝงตัวอยู่ในกลุ่มพันธมิตรเจียจู๋จะส่งสัญญาณให้เอง ที่เสียหน้าไปเมื่อกี้นี้ ฉันคนนี้อยากจะแก้แค้นให้มันสาสม ไม่เช่นนั้นฉันก็คงจะกินข้าวอย่างไม่มีความสุข”
“สมาชิกลับที่แฝงตัวอยู่งั้นหรือ หมายความว่าอะไร ?” มู่หรงเสี่ยวเทียนผงะ จากนั้นเขาก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย
“น้องสามของฉันกำลังพูดถึงเพื่อนของเธอที่แฝงตัวอยู่ในพันธมิตรเจียจู๋” สายฟ้าซวนอธิบายด้วยรอยยิ้ม
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง” มู่หรงเสี่ยวเทียนยิ้มและพยักหน้า จากนั้นเขาก็ส่ายหัวไปมาและพูดตรง ๆ ว่า “ไม่จำเป็น !”
หลายคนตกตะลึงเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดนี้ มู่หรงเสี่ยวเทียนพูดอย่างมั่นใจเต็มที่ว่าเขาสามารถลอบเข้าไปตรงที่พวกนักเวทย์อยู่ได้ด้วยตัวเอง
“เถอะน่า อย่าถามให้มากเลย ฉันคิดว่าพี่โจรคงจะมีแผนการของตัวเองแล้ว” สายฟ้าซวนพูดออกมา แต่ไม่ได้มองไปที่มู่หรงเสี่ยวเทียนแต่อย่างใด
“ฮ่าฮ่า เมื่อทุกคนพร้อมแล้วเราจะไปสู้กับพันธมิตรเจียจู๋อีกครั้ง !” มู่หรงเสี่ยวเทียนกล่าวอย่างมั่นใจ เขาไม่ได้สนใจคนอื่นอีกต่อไป จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หลับตาลงพร้อมกับเปิดใช้ทักษะแฟนธ่อมดริฟที่มีโอกาสเพียงแค่ 5 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น ในการที่เขาจะบุกเข้าไปจากระยะไกลเช่นนี้ คงมีแต่การเทเลพอร์ตของเขาเท่านั้น
“การใช้เทเลพอร์ตล้มเหลว...”
“การใช้เทเลพอร์ตล้มเหลว...”
“การใช้เทเลพอร์ตล้มเหลว...”
มู่หรงเสี่ยวเทียนพึมพำอย่างลับ ๆ เพราะครั้งสุดท้ายที่เขาใช้เทเลพอร์ต ที่มีโอกาสเพียงแค่ 1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น ก็คือตอนที่หนีกองทัพหมาป่าโลหิต โอกาสสำเร็จของเขามีน้อยมาก แต่ทว่าตอนนี้เขามีโอกาสถึง 5 เปอร์เซ็นต์ทำไมมันถึงยังไม่สำเร็จอีกล่ะ ? ขณะที่กำลังพยายามอย่างสิ้นหวัง เขาก็สาปแช่งมันลับ ๆ “สกิลบ้า นี่แกกำลังล้อเล่นกับฉันอยู่หรือ ? ถ้าหากว่ามันล้มเหลว มันจะทำให้ฉันต้องอับอายขายขี้หน้ามากนะเว้ย !”
“พี่โจรกำลังทำอะไรอยู่ ?” หลาย ๆ คนจ้องมองที่เขาอย่างสัสบสน จากนั้นสายฟ้าปาฉีก็อดทนรอไม่ไหวจึงถามขึ้น
“สวดมนต์ก่อนไปต่อสู้ยังงั้นหรือ” เทียนหยาพูดแซวออกมา
“สวดให้แกนั่นแหละมั้ง” สายฟ้าปาฉีจ้องไปยังเทียนหยาและพูดออกมาว่า “ฉันคิดว่าพี่โจรน่าจะทำการติดต่อกับเพื่อนที่มีสัตว์เลี้ยงที่บินได้เพื่อให้มาช่วยเขา” ปาฉีคิดว่าดูเหมือนว่าจะเหลือวิธีเดียวเท่านั้นที่น่าจะเป็นไปได้
“ฉันคิดว่านะ พี่โจรดูเหมือนว่ากำลังขอร้องพระเจ้าให้ส่งนายพลสวรรค์ลงมาช่วย” สายฟ้าไป่เหอจ้องมู่หรงอย่างตาไม่กระพริบ จากนั้นก็เริ่มจินตนาการแปลก ๆ ออกมา
“งี่เง่า” ทุกคนพูดพร้อมกัน จากนั้นก็จ้องมองไปยังสายฟ้าไป่เหอด้วยความดูถูก
“อย่าเดากันมั่วสิ ฉันคิดว่าพี่โจรจะต้องมีเหตุผลในการทำแบบนี้ ทุกคนจงเตรียมพร้อมที่จะเข้าไปข้างใน” สายฟ้าซวนพูดขัดไว้เพื่อหยุดการคาดเดาของทุกคน อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่สามารถเดาได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“พี่โจรหายไปไหน ?” เพียงชั่วขณะ มู่หรงเสี่ยวเทียนก็หายตัวไปต่อหน้าคนเหล่านั้น สายฟ้าโพเป็นคนแรกที่รู้ตัว ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา
“ดูนั่น เขาอยู่ที่นั่น” เทียนหยามีสายตาแหลมคม เขาพบว่าทีมนักเวทย์ของพันธมิตรเจียจู๋นั้นกำลังตกอยู่ในความสับสน จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ตรงนั้นพร้อมกับอุทานออกมาเสียงดัง
“นั่นมันสกิลเทเลพอร์ต !” เมื่อเห็นมู่หรงเสี่ยวเทียนหายตัวไปอยู่ที่นั่น สายฟ้าซวนผู้ที่มีความมั่นคงเสมอมาก็ต้องถึงกับหวั่นไหว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ตื่นเต้น
“ฆ่าพวกมัน !” สายฟ้าปาฉีมองไปในหุบเขาผีสิงด้วยสายตาดุร้าย จากนั้นเธอก็ตะโกนเสียงออกมา
“บุก !” สายฟ้าไป่เหอพูดออกมาขณะที่เธอกำลังดื่มน้ำอัดลม จากนั้นร่างของเธอก็ราวกับเป็นกลีบกุหลาบที่พริ้วไหว ลูกชิ้นลูกใหญ่กระโดดออกจากหอสังเกตการณ์และกลิ้งไปยังหุบเขาผีสิงอย่างรวดเร็ว
“ย้ากกก ! !” สายฟ้ากวงจ้านเบ่งออร่าอันทรงพลังออกมาและวิ่งตามสายฟ้าไป่เหอไป “ผู้เล่นที่กำลังอยู่ในหุบเขาผีสิงจงหลีกทางให้ฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้” ร่างที่สูงยาวพุ่งเข้าไปอย่างเกรี้ยวกราดและบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความต้องการฆ่าก็พรั่งพรูออกมา
สายฟ้าซวน สายฟ้าโพ และสายฟ้าปาฉี ทั้งหมดนั้นกระโดดลงมาจากหอสังเกตการณ์ทีละคนพร้อมกับวิ่งไปยังหุบเขาผีสิงอย่างรวดเร็ว
“รอฉันด้วย” เทียนหยาผงะไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็รีบวิ่งออกจากหอสังเกตการณ์เพื่อไล่ตามสายฟ้าปาฉีไปติด ๆ “ให้ตายเถอะ เรื่องสนุกแบบนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไง ?”
มู่หรงเสี่ยวเทียนที่พยายามใช้สกิลเทเลพอร์ตครั้งแล้วครั้งเล่า หน้าผากที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลของเขาเริ่มมีเหงื่อไหลออกมา เขารู้สึกเขินอายเมื่อได้ยินคำพูดบ้า ๆ ของสายฟ้าไป่เหอ โชคดีที่สวรรค์ยังเมตตาเขา ในที่สุดเขาก็ใช้สกิลเทเลพอร์ตได้สำเร็จ ในช่วงเวลานั้นทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว และเขาก็มาโผล่ในกลุ่มของทีมนักเวทย์ของพันธมิตรเจียจู๋ที่อยู่ในระยะ 2 ไมล์ตามที่เขาคาดเอาไว้อย่างแม่นยำ ในที่สุดมู่หรงเสี่ยวเทียนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เขาตั้งใจเลือกเป้าไปที่นักเวทย์ที่เป็นผู้นำ จากนั้นก็ทยอยฆ่าผู้เล่นรอบ ๆ ที่ยืนอยู่
จากการใช้สกิลเทเลพอร์ตหลายครั้งของมู่หรงเสี่ยวเทียน ในที่สุดเขาก็สามารถเข้าไปอยู่ท่ามกลางทีมนักเวทย์พันธมิตรเจียจู๋ได้สำเร็จ หลังจากนั้นเขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก เพราะตอนนี้เขากำลังขี่คอผู้เล่นบางคนอยู่ เธอคนนั้นอดไม่ได้ที่จะกรี้ดออกมาอย่างน่าสมเพช เห็นได้ชัดว่ามู่หรงเลือกเป้าหมายที่เป็นผู้หญิงอย่างแน่นอน
เมื่อคิดไปในแนวทางของความลามก การกระทำของมู่หรงนั้นก็ค่อนข้างชัดเจนเลยทีเดียว เมื่อไปถึง มู่หรวเสี่ยวเทียนก็ใช้สกิลกรงเล็บเหล็กกระชากวิญญาณข่วนออกไปกลายเป็นแสงสีขาวรูปกรงเล็กขนาดใหญ่ โจมตีใส่ผู้เล่นที่อยู่รอบตัวเขาอย่างรุนแรง
ด้วยการเทเลพอร์ตมาจากระยะไกลของมู่หรงเสี่ยวเทียนและความรวดเร็วในการใช้สกิลของเขา ผู้เล่นต่าง ๆ เองก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนที่มู่หรงเสี่ยวเทียนปรากฏตัว และใช้สกิลกรงเล็บเหล็กกระชากวิญญาณโจมตีไปที่ร่างของพวกเขา เมื่อรู้สึกตัวอีกทีพวกเขาก็ลงไปนอนกองอยู่บนพื้นและถูกเขาเหยียบบนอกแล้ว และในตอนนี้ผู้เล่นคนในพันธมิตรเจียจู๋คนอื่น ๆ เองก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง มู่หรงเสี่ยวเทียนรีบชักดาบยาวของเขาออกมา จากนั้นก็ฟันไปที่ชายผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งจนล้มลงไปนอนกองกับพื้น เขามอบตั๋วเครื่องบินกลับจุดเกิดฟรี ๆ ให้กับชายคนนั้นโดยไม่ต้องขอ
To be continued…
