ขุนศึกสยบสวรรค์ บทที่ 185 ยอมให้เจ้ากอดต้นขาข้า
บทที่ 185 ยอมให้เจ้ากอดต้นขาข้า “ตึง!” เสียงดังสนั่นไปทั่วบริเวณ โท่วป่าเซียงเนียวหลับตาปี๋และพลิกตัวไปกอดเสาหินแนบแน่นโดยไม่รู้ตัว ในใจคิดว่าคงไม่อาจหนีพ้น หลังเสียงกึกก้องเงียบลงได้ครู่ใหญ่ โท่วป่าเซียงเนียวพบว่านางยังมีชีวิตอยู่จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นดู สิ่งแรกที่ปรากฏต่อสายตาคือรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเย...