60

8/8

Ep.60

ซูเฉินกวาดตามองไปรอบๆ เมื่อไม่พบสัตว์กลายพันธุ์ตัวอื่นอีก เขาก็หันมาถามหยางหลิงเทียนกับตระกูลหยางคนอื่นๆว่า “หุบเขาแห่งนี้ เมื่อก่อนเคยมีฝูงสัตว์กลายพันธุ์บุกเข้ามาแบบวันนี้บ้างรึเปล่า?”

หากว่ากันตามปกติแล้ว สัตว์กลายพันธุ์จะอาศัยอยู่ในส่วนลึกของเทือกเขาฮวงเจ๋อ แทบไม่ออกมาเพ่นพ่าน

หรือต่อให้พวกมันออกมา ก็จะมีแค่อย่างน้อยหนึ่งหรือสองตัวเท่านั้น

ทว่านี่กลับโผล่มาทีเดียวมากถึง 8 ตัว แถมทุกตัวยังเป็นสัตว์กลายพันธุ์เลเวล 1 ถือว่าเป็นเหตุการณ์ที่พบเจอได้ยากยิ่ง

นอกจากนี้ แม้จะเลือนราง แต่ซูเฉินยังพอได้ยินเสียงแว่วคำรามและกรีดร้องดังมาจากที่ไกลๆ นี่แสดงให้เห็นว่าหุบเขาอื่นๆที่มนุษย์อาศัยอยู่ก็ถูกฝูงสัตว์กลายพันธุ์เข้าโจมตีเช่นกัน

“โดยทั่วไปแล้ว พวกสัตว์กลายพันธุ์จะไม่ออกมารอบนอกโดยไม่มีเหตุผล ยิ่งออกมาทีเดียวหลายตัว ..” หยางหลิงเทียนพึมพำ ใคร่ครวญสักพัก สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน “ในกรณีนี้ สถานการณ์ที่เป็นไปได้มากที่สุด ก็คือเกิดเหตุจลาจลขึ้นในหมู่สัตว์กลายพันธุ์ จนก่อตัวเป็นคลื่นฝูงสัตว์กลายพันธุ์”

รับฟังถึงประโยคท้าย คราวนี้เป็นสีหน้าของหยางเฉียนและหยางฮ่าวที่เปลี่ยนไป

คลื่นสัตว์กลายพันธุ์นั้นคล้ายคลึงกับคลื่นซอมบี้ พวกมันจะเกิดขึ้นเมื่อรวมกลุ่มกันจนมีจำนวนถึงระดับหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับคลื่นซอมบี้แล้ว คลื่นสัตว์กลายพันธุ์น่ากลัวกว่ามาก

เนื่องจากความแข็งแกร่งของสัตว์กลายพันธุ์ โดยทั่วไปแล้วทรงพลังยิ่งกว่าซอมบี้ นอกจากนี้ สัตว์กลายพันธุ์ส่วนใหญ่ยังอยู่ในระดับสูง เมื่อรวมตัวกัน พลังทำลายล้างที่อาจเกิดขึ้น ไม่สามารถจินตนาการได้

“ซูเฉิน พวกเราต้องรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด” หยางหลิงเทียนกล่าวเสียงขรึม

ฝูงหมีศิลาคลั่งเมื่อครู่ คงไม่พ้นเป็นเพียงแนวหน้าของคลื่นสัตว์กลายพันธุ์ และเมื่อคลื่นหลักเข้ามา พวกเขาคงไม่มีทางรอด

“ผมเข้าใจแล้ว” ซูเฉินเห็นด้วย

เดิมเขาตั้งใจจะออกจากที่นี่ในวันรุ่งขึ้นเพื่อเดินทางไปยังเมืองจิงกังอยู่แล้ว ฉะนั้นถึงออกไปเวลานี้ ก็ไม่น่าจะผิดไปจากแผนเดิมเท่าไหร่นัก

“ดีล่ะ งั้นพวกเรารีบเก็บข้าวของกัน แล้วออกไปทันที” หยางหลิงเทียนตอบ พาหยางเฉียนกับหยางฮ่าวกลับเข้าถ้ำเพื่อเตรียมของ

ซูเฉินกลับเข้าไปในถ้ำของเขาเช่นกัน แต่สิ่งที่เขาต้องเก็บกวาดมีน้อยมาก มันก็แค่ [เตาอเนกประสงค์] กับเนื้อหมูย่างเท่านั้น

สำหรับต้นขนมปัง ไม่รู้ว่าจะขุดมันออกมาได้รึเปล่า เขาเลยตั้งใจว่าจะทิ้งมันไว้ในถ้ำ

เผื่อบางทีวันหนึ่ง เขาอาจได้กลับมาที่นี่อีกครั้งก็ได้

เก็บของเสร็จ เขาก็หมุนตัวไปทางประตู ก้าวออกไปโดยไม่เหลียวหลังอีกเลย

หยางหลิงเทียนกับอีกสองคนเก็บของเสร็จเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ไม่นานก็มาสมทบกับซูเฉิน

อย่างไรก็ตาม เวลานี้ซูเฉินกลับพบว่า มีคนอื่นๆอีกนับ 10 คนตามสามตระกูลหยางมาเช่นกัน

และหลายคน ซูเฉินเคยเห็นหน้ามาก่อน พวกเขาเป็นชาวบ้านในหุบเขาแห่งนี้

เดิมที่นี่มีชาวบ้านอาศัยอยู่มากกว่า 100 คน แต่หลังจากการรุกรานของหมีศิลาคลั่ง เลยเหลือรอดมาแค่สิบกว่าคนเท่านั้น

“ซูเฉิน พวกเขาอยากออกไปจากที่นี่พร้อมกับเรา” หลังจากได้เห็นถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของซูเฉิน ผู้คนนับสิบเหล่านี้ ก็ราวกับค้นพบแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ วิธีเดียวที่จะสามารถรอดชีวิต คือติดตามเขา

“ไม่ล่ะ” ซูเฉินปฏิเสธเสียงเรียบ

ท่ามกลางสภาพแวดล้อมในวันสิ้นโลก มีคนเยอะใช่ว่าจะดี ที่สำคัญคือความแข็งแกร่งต่างหาก

ถ้าพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้วิวัฒนาการ ซูเฉินจะไม่บ่นอะไรเลย แต่ประเด็นก็คือ ทั้งหมดเป็นแค่คนธรรมดา ไม่มีความสามารถในการต่อสู้

พวกเขาได้แต่เกาะแข้งเกาะขาโดยไม่ช่วยต่อสู้ ไม่เพียงแค่นั้น ในกรณีที่มีคนอยู่มากเกินไป มันจะกลายเป็นการดึงดูดความสนใจของซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์ ซูเฉินไม่อยากชักนำปัญหาที่ไม่ใช่ของเขามาสู่ตนเอง

นอกจากนี้ จิตใจของผู้คนลึกล้ำยากจะหยั่งถึง ซูเฉินไม่เคยสนทนากับพวกเขามาก่อน แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบไหน?

“ทำไมกัน?” ชายหนุ่มคนหนึ่งดูโกรธเล็กน้อย แต่เหมือนว่าเขาจะกลัวความแข็งแกร่งของซูเฉิน เลยพยายามข่มอารมณ์ “ก็ในเมื่อคุณแข็งแกร่ง แล้วมันจะผิดตรงไหนที่พวกเราอยากอยู่ด้วย”

“ใช่ คุณแค่ให้พวกเราติดตาม พวกเราขอสัญญาว่าจะไม่สร้างปัญหาให้คุณ” ชายอีกคนเอ่ยสนับสนุน

“ผมแข็งแกร่ง .. แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณ?” ซูเฉินหัวเราะเย็นชา

เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้ยกให้เขาเป็นพระผู้ช่วย ทว่าคนพวกนี้ไม่ใช่ญาติสนิทหรือมิตรสหาย ดังนั้นไม่มีภาระผูกพันใดๆกับซูเฉิน

หยางเฉียนติดต่อกับคนเหล่านี้มาเป็นเวลานาน ใจเธอบางเกินกว่าจะทนไหว

ตอนแรกเธออยากจะพูดเกลี้ยกล่อมเขาสักสองสามประโยค แต่เมื่อนึกถึงพฤติกรรมของซูเฉิน ที่เอ่ยสิ่งใดมักทำตามที่พูดเสมอมา เธอก็เงียบลง

หญิงสาวกังวลว่าจะเผลอพูดอะไรผิดไป แล้วทำให้ซูเฉินโกรธ