บทที่ 4 ปฐมจักรพรรดิถัง
บทที่ 4 ปฐมจักรพรรดิถัง
ฟุวะ!
ถังเส้าหยางกลับไปที่บ้านหลังเล็กของเขา เขาต้องการช่วยชีวิตผู้คนในเขตหยูหยูหลิวคุน แต่ทุกคนก็ติดเชื้อและกลายเป็นซอมบี้ไปหมดแล้ว
เขาตรวจสอบอาคารทั้งหมดแล้วและพบว่าไม่มีใครรอดชีวิตจากการทดสอบครั้งนี้
“เห้อ ฉันล้มเหลวในการปกป้องผู้คนของฉัน…”
ถังเส้าหยางถอนหายใจ ใช่ เขาถือว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ในเขตหยูหยูหลิวคุนทุกคนเป็นผู้คนของเขา ในขณะที่เขาเป็นหัวหน้าของผู้คนที่นี่ นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เขาปฎิบัติต่อผู้คนของเขาทุกคนอย่างดี
ถังเส้าหยางถือว่าเขตหยูหยูหลิวคุนนี้เป็นอาณาเขตของเขาในขณะที่เขาเป็นเจ้านายของอาณาเขตแห่งนี้ นอกจากนี้เขาก็ยังถือว่าค่าคุ้มครองที่ผู้คนจ่ายให้เขานั้นเป็นภาษีไม่ใช่ค่าคุ้มครอง ผู้คนจ่ายภาษีให้เจ้านายของพวกเขา ซึ่งมันก็เป็นเรื่องธรรมชาติ
สำหรับกลุ่มปีกมังกร ถังเส้าหยางก็ไม่เคยถือว่าตัวเองเป็นหนึ่งในนั้น เขาถือว่ากลุ่มปีกมังกรนั้นเป็นอาณาจักรใหญ่ในขณะที่เขาเป็นคนรับใช้ของอาณาจักรใหญ่แห่งนี้ และภาษี (ค่าคุ้มครอง) ที่คนของเขาจ่ายให้เขา เขาก็จะถือว่ามันเป็นส่วยของกลุ่มปีกมังกร
ใช่ เขาถือว่าตัวเองเป็นคนรับใช้กลุ่มปีกมังกร เขาไม่ได้มีความจงรักภักดีต่อกลุ่มปีกมังกร เขาเพียงต้องการปกป้องอาณาเขตของเขา และนี่คือเหตุผลที่ถังเส้าหยางไม่เคยยอมรับการเลื่อนตำแหน่งที่ลู่กังเสนอให้
เหตุใดเขาถึงไม่พยายามล้มกลุ่มปีกมังกรลง เพราะเขารู้ เขารู้ว่าเขาเพียงคนเดียวนั้นไม่เพียงพอที่จะเอาชนะกลุ่มปีกมังกร ยิ่งไปกว่านั้น บอสใต้ดินอย่างลู่กังก็มีปืน
ไม่ว่าถังเส้าหยางจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่เขาก็รู้ขีดจำกัดของเขาเช่นกัน เขาไม่สามารถเอาชนะปืนได้ มันไม่มีทางเลย
สำหรับเด็กกำพร้าที่ไม่มีภูมิหลังและเส้นสายใดๆอย่างเขา มันก็มีโอกาสเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่จะทำให้เขาได้กลายมาเป็นบอสใหญ่อย่างลู่กัง เมื่อรู้ว่าเขาไม่สามารถชนะได้ ถังเส้าหยางจึงได้ยอมเข้าร่วมกลุ่มปีกมังกรในฐานะคนรับใช้
เขาลาออกจากโรงเรียนมาเพราะเขาไม่อยากที่จะต้องไปรับใช้คนอื่นเหมือนหมา เขาต้องการเป็นผู้นำ และนำผู้คนเดนทางไปภายใต้ปีกของเขา อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่ใช่เขาถูกบังคับ เขาก็จะไม่เข้าร่วมกับกลุ่มปีกมังกรโดยเด็ดขาด
และแม้ว่าเขาจะไม่ต้องการ แต่เขาก็จำเป็นต้องทำ หากเขาไม่เข้าร่วมกลุ่มปีกมังกร เขาก็จะถูกมองว่าเป็นศัตรูและกลุ่มปีกมังกรก็จะไม่ลังเลที่จะบดขยี้เขา ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงถือว่าตัวเองเป็นคนรับใช้และเข้าร่วมกับกลุ่มปีกมังกรในฐานะเจ้าเมืองหยูหยูหลิวคุน
“ไม่ ฉันจะคิดเกี่ยวกับมันในภายหลัง สำหรับตอนนี้ ฉันจะต้องตรวจสอบว่าหน้าจอค่าสถานะและพรสวรรค์นี้มันคืออะไร… เสียงหุ่นยนต์นั้นบอกว่าฉันได้รับพรสวรรค์มาสามอย่างหลังจากการฆ่าซอมบี้หนึ่งพันตัว หน้าจอค่าสถานะ!”
------------------------
ชื่อ: ถังเส้าหยาง
อายุ: 26
สังกัด: ไม่มี
เลเวล: 6
พรสวรรค์: ไม่มี [คุณมีพรสวรรค์ 3 อย่าง]
คะแนนค่าคุณสมบัติ: 0
ความแข็งแกร่ง: 23
ความว่องไว:8
พลังชีวิต: 6
สตามิน่า: 10
พลังเวทย์: 1
ประสาทสัมผัส: 5
สกิล: การตรวจจับขั้นพื้นฐาน
------------------------
“อืม สังกัดอะไรวะ?”
ถังเส้าหยางขยับมือเพื่อสัมผัสหน้าจอค่าสถานะ เขาถือว่าหน้าจอสถานะนี้เป็นสมาร์ทโฟนของเขา
[สังกัด: สถานะหรือความสัมพันธ์ของความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดหรือเกี่ยวข้องกับกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง]
“อืม สังกัดแสดงถึงกลุ่มที่ฉันอยู่…” ถังเส้าหยางพยักหน้า
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาก็สัมผัสตรงอายุและคำอธิบายก็ปรากฏขึ้นเหมือนครั้งก่อน
[อายุ: ความยาวของสิ่งมีชีวิตที่ขยายไปเรื่อยๆตั้งแต่จุดเริ่มต้นจนถึงช่วงเวลาใดก็ตาม]
จากนั้นเขาก็มองลงมาและสัมผัสค่าพลังชีวิต เขาเข้าใจดีว่าความแข็งแกร่ง ความว่องไว และสตามิน่า แต่เขาไม่รู้ว่าพลังชีวิตนี้หมายถึงอะไร
[พลังชีวิต: พลังแห่งการยืนหยัด เสริมสร้างเนื้อและเพิ่มความสามารถในการรักษา]
“โอ้ พลังชีวิตนี้คือการป้องกันของฉันนี่เอง หากเป็นแบบนี้จริงๆ ฉันก็ควรจะจัดสรรคะแนนค่าคุณสมบัติของฉันไปที่ค่าพลังชีวิตและค่าความแข็งแกร่ง บางทีพลังชีวิตที่สูงก็อาจจะสามารถช่วยให้กระสุนปืนยิงฉันไม่เข้าก็ได้?”
ถังเส้าหยางสงสัยว่าร่างกายของเขาจะสามารถกันกระสุนได้ไหมเมื่อเขามีพลังชีวิตสูงๆ มันบอกว่าพลังชีวิตนั้นทำให้ร่างกายของเขาแข็งแรงขึ้น
เขาส่ายหัวและดำเนินการต่อด้วยคุณสมบัติต่อไป พลังเวทย์ ถังเส้าหยางไม่มีเข้าใจเกี่ยวกับพลังเวทย์นี้จริงๆ
[พลังเวทย์: ครอบครองอำนาจเหนือเวทย์มนตร์]
“ห้ะ นี่มันอะไรกัน? การครอบครองอำนาจเหนือเวทย์มนตร์? เวทมนตร์อะไร? เวทมนตร์มันใช่มายากลที่อยู่ในรายการทีวีรึเปล่า? ถ้าใช่ ค่าคุณสมบัตินี้ก็ไร้ประโยชน์สำหรับฉัน ฉันไม่ชอบใช้เล่นปาหี่ในการต่อสู้…”
ถังเส้าหยางเชื่อมโยงความเข้าใจพลังเวทย์ของเขาเข้ากับมายากลในรายการทีวี เขาไม่เคยคิดเกี่ยวกับเวทมนตร์ในโลกแฟนตาซีหรือเกมมาก่อนเพราะเขาไม่เคยเล่นเกมหรืออ่านเรื่องราวที่เกี่ยวกับโลกแฟนตาซีเลย และมันก็ทำให้ความประทับใจในเวทมนตร์ของหวังเต็งนั้นเป็นศูนย์
ถังเส้าหยางไม่ได้หยุดอยู่ที่ค่าพลังเวทย์นาน เขาไปดูค่าประสาทสัมผัสต่อ
[ประสาทสัมผัส: หน้าที่หรือกลไกเฉพาะ (เช่น การเห็น การได้ยิน หรือการได้กลิ่น) โดยที่สิ่งมีชีวิตบางชนิดได้รับและตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอก]
ถังเส้าหยางพยักหน้า เขาเข้าใจความหมายเบื้องหลังคำอธิบายนี้ แต่เขาก็ยังไม่รู้จักพลังเวทย์
“แล้วพรสวรรค์ล่ะ?” เขาแตะไปที่พรสวรรค์ที่หน้าจอค่าสถานะ
[พรสวรรค์: สิ่งที่ธรรมชาติมอบให้เฉพาะบุคคล โดยการใช้คะแนนพรสวรรค์ คุณก็จะได้รับพรสวรรค์!]
“อย่างงั้นแล้วฉันจพเปลี่ยนจากคะแนนพรสวรรค์เป็นพรสวรรค์ได้ยังไงกัน?”
โดยพื้นฐานแล้วเขาก็เข้าใจมันแล้ว แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะใช้คะแนนพรสวรรค์อย่างไร
“ถ้าฉันลองพูดเสียงดังๆมันจะได้ไหมนะ”
“อืม มันมีซอมบี้ปรากฏขึ้นอยู่ทุกที่ และฉันก็ต้องการความแข็งแกร่งที่ไม่มีที่สิ้นสุด จากนั้นฉันก็จะสามารถฆ่าพวกมันได้อย่างง่ายดาย…”
รอยยิ้มก่อตัวขึ้นบนริมฝีปากของเขา
“ฉันต้องการความแข็งแกร่ง และก็เสน่ห์ ใช่แล้วเสน่ห์อันไร้ขีดจำกัดเพื่อพิชิตใจผู้หญิง และก็ข้อสุดท้าย ฉันต้องการอัพเกรด ค*ยของฉันเพื่อที่ฉันจะได้เอาใจผู้หญิงของฉัน! ฉันต้องการความสามารถทั้งหมดเหล่านี้!!!”
ถังเส้าหยางตะโกนออกมาดังๆหลังจากนั้นเขาก็หัวเราะออกมา
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า… มันไม่มีทางที่จะไปมีพรสวรรค์แบบนั้นได้… เอ๊ะ!?????”
ติ้ง! ติ้ง!
" คะแนนพรสวรรค์ 3 คะแนนถูกใช้ไปแล้ว! คุณได้รับร่างกายศักดิ์สิทธิ์! ขอให้โชคดี ผู้เล่นถังเส้าหยาง!"
ถังเส้าหยางตรวจสอบหน้าจอค่าสถานะของเขาในทันที
------------------------
ชื่อ: ถังเส้าหยาง
อายุ: 26
สังกัด: ไม่มี
เลเวล: 6
พรสวรรค์: ร่างกายศักดิ์สิทธิ์
คะแนนค่าคุณสมบัติ: 0
ความแข็งแกร่ง: 33
ความว่องไว: 13
พลังชีวิต: 11
สตามิน่า: 15
พลังเวทย์: 6
ประสาทสัมผัส: 5
ทักษะ: การตรวจสอบขั้นพื้นฐาน
------------------------
เขาเห็น “ร่างกายศักดิ์สิทธิ์” ถูกเพิ่มเข้ามาในแถบพรสวรรค์ของเขาจริงๆ จากนั้นเขาก็กดตรวจสอบร่างกายศักดิ์สิทธ์ในทันที
[ ร่างกายศักดิ์สิทธิ์ (พรสวรรค์ระดับ S) เพิ่มความแข็งแกร่งอย่างไร้ขีดจำกัด ,เสน่ห์ของจักรพรรดิเพื่อพิชิตสาวงาม และค*ยที่อัพเกรดแล้วซึ่งทำให้มีขนาดที่พอเหมาะ ใช้งานได้นานขึ้น และรับประกันว่าจะทำให้ผู้หญิงทุกคนพอใจ]
[คุณสมบัติร่างกายศักดิ์ : + 2 ค่าความแข็งแกร่ง และ +1 คุณสมบัติอื่นๆทุกครั้งที่เลเวลอัพ]
ถังเส้าหยางอ้าปากกว้าง มันต้องใช้เวลาสักระยะก่อนที่เขาจะเชื่อว่าพรสวรรค์ดังกล่าวมีอยู่จริง
“พรสวรรค์เชี่ยนี่มีอยู่จริง…” เขาพึมพำเสียงต่ำ
อย่างไรก็ตาม เขาก็พบว่าพรสวรรค์ร่างกายศักดิ์สิทธิ์นั้นดีมาก มันเพิ่มค่าคุณสมบัติของเขาทุกครั้งที่เขาเลเวลอัพ ก่อนหน้านี้เขาได้คะแนนค่าคุณสมบัติมาเพียงสองคะแนนเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาจะได้คะแนนค่าคุณสมบัติแปดคะแนนสำหรับการเลเวลอัพ
“ว้าว พรสวรรค์นี้น่าทึ่งจริงๆ ด้วยค่าความแข็งแกร่ง 33 แต้ม ฉันก็จะสามารถบดขยี้หัวซอมบี้ได้อย่างง่ายดาย”
แม้ว่าพรสวรรค์อีกสองอย่างจะดูเหมือนไร้ประโยชน์แต่ถังเส้าหยางก็พอใจกับพรสวรรค์ที่เขามี โดยเฉพาะเสน่ห์ของจักรพรรดิ เขาชอบคำพูดเหล่านั้น
" ไม่ ด้วยค่าคุณสมบัติปัจจุบันของฉัน ฉันก็จะไม่มีปัญหาในการเผชิญหน้ากับซอมบี้อีกนับพันตัว"
ถังเส้าหยางค่อนข้างมั่นใจในความแข็งแกร่งของเขา
“นานแล้วที่ซอมบี้ปรากฏตัว บางทีรัฐบาลอาจจะสร้างที่พักพิงแล้ว ฉันต้องมองหาพวกเขา ฉันจะต้องมองหาคนอื่นๆและ… เอ๊ะ?!!!”
ซอมบี้โผล่ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แน่นอนว่ามันยุ่งเหยิงไปหมดทุกที่ และมันก็เป็นไปได้ที่รัฐบาลจะล่มสลายไปแล้ว
ตัวอย่างเช่นเขตหยูหยูหลิวคุนนี้ก็ไม่มีผู้รอดชีวิตที่นี่เลย พวกเขาทั้งหมดกลายเป็นซอมบี้ยกเว้นเขา และมันก็เป็นไปได้มากว่าเจ้าหน้าที่หรือแม้แต่ทหารเองก็จะกลายเป็นซอมบี้ไปแล้วด้วย
“ไม่มีรัฐบาล หมายความว่า ไม่มีกฎหมาย” “ไม่มีกฎหมาย หมายความว่า ไม่มีการยับยั้งชั่งใจ” ทั้งหมดนี่หมายความว่าเขายังมีโอกาสที่จะได้ทำตามความฝันของเขาที่จะได้เป็นบอสใหญ่… ไม่สิ! เขาไม่ได้อยากเป็นบอสใหญ่ แต่เขาจะเป็นจักรพรรดิ เขาจะสถาปนาจักรวรรดิของตัวเองขึ้นมาและกลายเป็นจักรพรรดิ
“แค่นั้นแหละ ฉันจะก่อตั้งจักรวรรดิและฉันจะเป็นจักรพรรดิองค์แรกของจักรวรรดิของฉัน ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยค่าคุณสมบัติที่แปลกประหลาดนี้ ฉันก็จะมีโอกาสเอาชนะลูกกระสุนได้”
“จักรพรรดิองค์แรกของจักรวรรดิถัง ปฐมจักรพรรดิถังเส้าหยาง! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป มันจะไม่มีเบอรเซิร์กถังแห่งหยูหยูหลิวคุนอีกต่อไปแล้ว มันจะมีเพียงแต่ปฐมจักรพรรดิ ถังเส้าหยาง!”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…..”
อุ๊ย นิสัยไม่ดีเลย เป้าหมายของฉันคือการสร้างอาณาจักร และในการสร้างอาณาจักร ฉันก็ต้องการอาณาเขต,ผู้คนและสาวงามเพื่อมาเป็นราชินีของฉัน เป้าหมายแรกคือการเลือกอาณาเขต เป้าหมายที่สองคือฉันต้องรวบรวมผู้คน เป้าหมายที่สามคือฉันต้องสร้างวังฮาเร็มของฉัน”
ถังเส้าหยางก้าวออกไปและหัวเราะออกมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า… โลกจะต้องได้เห็นปฐมจักรพรรดิผู้นี้สถาปนาจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ จักรวรรดิถัง!”
เยาวชนที่เติบโตในเขตเล็กๆได้ก้าวเข้าสู่เส้นทางใหม่ด้วยความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่
