บทที่ 23 รุ่นพี่เฉิน

บทที่ 23 รุ่นพี่เฉิน

“ดูสิ เขากลับมาแล้ว นี่มันสี่สิบนาทีแล้ว หมายความว่าเขาเป็นราชาวิญญาณแล้วเหรอ?” เด็กหนุ่มตัวสูงจากแถวถามอย่างเงียบๆ

“ไม่มีทางที่เขาจะก้าวไปสู่ ราชาวิญญาณ ในวันเดียว เป็นไปได้มากกว่าว่าเขาจะได้รับเหรียญเพิ่มขึ้นเพียงเพราะเขาเป็นลูกชายของหัวหน้าตระกูล” เพื่อนของเขาอธิบาย

“ใช่ เห็นทีว่าตอนนี้เขามีพรสวรรค์สีดำทางตระกูลก็จะมุ่งความสนใจไปที่การฝึกฝนเขาอย่างมาก” เด็กหนุ่มร่างสูงเห็นด้วยกับความอิจฉา

พวกเขาไม่ได้คลั่งไคล้ผลประโยชน์พิเศษที่ เสวี่ยเฟิง ได้รับจากตระกูล ถ้าพวกเขามีพรสวรรค์สีดำ พวกเขาก็จะได้รับเช่นกัน

“เรายังสามารถทำบางสิ่งบางอย่างได้หากเราทำงานหนัก เจ้าคิดอย่างไร เขาได้รับอุปกรณ์วิญญาณระดับใด?” เด็กหนุ่มผมดำที่มีดวงตาสีฟ้าเข้มเข้าร่วมการสนทนาของพวกเขา

เด็กหนุ่มตัวสูงประสานมือเข้าหาผู้มาใหม่และตอบว่า “โอ้ รุ่นพี่เฉิน ยินดีต้อนรับ ข้าคิดว่าเขาได้อุปกรณ์วิญญาณระดับ 4 อย่างน้อย รุ่นพี่คิดว่าอย่างไร?”

“ข้าคิดว่าเขามีอุปกรณ์วิญญาณระดับ 5 อย่างน้อย 1 ชิ้นและระดับ 4 อีก 3 ชิ้น ข้าได้ยินมาว่าพรสวรรค์สีม่วงคนใหม่ หลิวเหม่ย ออกจากคลังวิญญาณ กับดาบวิญญาณระดับ 4 หากนางได้รับดาบวิญญาณระดับ 4 แล้วเจ้าคิดว่าคนที่มีพรสวรรค์สีดำจะได้รับของที่มีระดับน้อยกว่า? รุ่นพี่เฉินบอกทฤษฎีของเขากับทุกคน

“คำพูดของรุ่นพี่เฉินนั้นสมเหตุสมผล เขาเพิ่งออกมาจากคลังวิญญาณ บางทีเขาอาจจะแสดงอุปกรณ์วิญญาณให้เราดู” พวกเขามองไปที่ เสวี่ยเฟิง ที่กำลังเดินออกจากห้องโถงด้วยความคาดหวัง

เสวี่ยเฟิง ไม่ทราบการสนทนาของพวกเขา ขณะที่เขาเดินออกจากโถงและมองด้วยสายตาของเขาเพื่อหาสาวงามทั้งสองที่รอเขาอยู่ข้างนอกเขาเห็นพวกนางพูดคุยกับชายสองคนในวัย 20 ปี เสวี่ยเฟิงมองเห็นหน้าพวกนางและดูเหมือนว่าพวกนางนั้นจะไม่มีความสุข

เมื่อเห็นเช่นนั้น เสวี่ยเฟิง ก็เข้าหาพวกนางเมื่อรู้สึกว่ามีคนกำลังมา หวู่หยิงและองค์หญิงฉานจึงหันกลับมา ดวงตาของพวกนางเป็นประกาย พวกนางวิ่งเข้าหาเขาและคล้องแขนของเขา เมื่อเห็นเช่นนั้น รอยยิ้มของชายหนุ่มก็ลดลง

พวกเขาเป็น ราชาวิญญาณ ที่น่าภาคภูมิใจ ที่เพิ่งกลับมาที่ตระกูลหลังจากทำภารกิจของพวกเขา และเห็นสาวงามสองคนยืนอยู่ที่นี่เพียงลำพัง พวกเขาคิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดีที่จะจีบพวกนาง หลังจากการเดินทางที่ยาวนาน แต่ใครจะไปคิดว่าพวกเขาจะถูกละเลยซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หลังจากการพยายามอย่างหนักมาห้านาที ก็มีคนเดินเข้ามา และพวกเขาก็เห็นพวกนางวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขา ที่ทำให้พวกเขาไม่พอใจมากกว่าคือความจริงที่ว่าพวกเขาจำเขาได้ว่าเขาคือขยะแห่งตระกูลหลิว นายน้อยเสวี่ยเฟิง

‘ขณะที่พวกเรากำลังทำภารกิจและเสี่ยงชีวิต ในขณะที่เขาเล่นกับสาวงามที่บ้านอย่างสบายใจ?’ พวกเขาคิดอย่างโกรธเคือง

“เกิดอะไรขึ้น?” เสวี่ยเฟิง ถามด้วยความประหลาดใจ

“ทำไมเจ้าใช้เวลานานจัง แมลงวันบางตัวมาและเริ่มที่จะก่อกวนพวกเรา” องค์หญิงฉานบ่นราวกับเป็นคนรักของเขา นางกดยอดอกของนางกับแขนของเขา ทำให้เขารู้สึกว่านางราวกับนางฟ้า

หวู่หยิง มองนางด้วยความตกใจ แต่ก็ทำเช่นเดียวกันกับที่นาง นางไม่อยากยอมแพ้

ฝูงชนมองเขาด้วยความอิจฉา แม้ว่าเจ้าจะเป็นนายน้อยที่มีพรสวรรค์สีดำ เจ้าต้องแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเจ้ายอดเยี่ยมแค่ไหน?

หวู่หยิงเป็นดอกไม้ที่ต้องเด็ดอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เขายังมีอีกดอกที่ร่างกายดูดีกว่า

พวกเขามองจากด้านข้างขณะที่ฉากดำเนินไป เด็กบางคนในแถวจำชายสองคนนี้ได้ ซึ่งกำลังพยายามจะจีบผู้หญิงของนายน้อย

พวกเขาคือ ราชาวิญญาณ จากตระกูลภายนอก

ตระกูลหลิวถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ตระกูลหลักและตระกูลภายนอก เฉพาะผู้ที่แต่งงานในตระกูลหลักเท่านั้นที่สามารถเป็นคนของตระกูลหลักได้ ตระกูลภายนอกประกอบด้วยผู้คนที่เพิ่งทำงานให้กับตระกูล พวกเขาสามารถออกจากตระกูลได้ทุกเมื่อที่ต้องการ

ชายหนุ่มสองคนนี้ได้เข้าร่วมตระกูลหลิวเพราะพวกเขามีโอกาสก้าวหน้ามากขึ้นที่นี่

สองคนนี้น่าจะอยู่ในภารกิจและเพิ่งกลับมาที่ตระกูล เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้ยินเกี่ยวกับข่าวล่าสุดและอาจจะพยายามสร้างปัญหา

นายน้อย หลิวเสวี่ยเฟิง ไม่ใช่ขยะอีกต่อไป!

“นายน้อย ให้ยืมผู้หญิงพวกนั้นสักคืนหนึ่งคืนได้ไหม เราจะไม่ใช้เวลานาน” พวกเขาถามอย่างสุภาพเมื่อเข้าใกล้ เสวี่ยเฟิง

“ผู้เฒ่าหมิงอยู่ที่ไหน” เสวี่ยเฟิง ถาม หวู่หยิง ขณะที่เขาเพิกเฉยต่อพวกเขาอย่างสมบูรณ์

“เขาออกไปแล้วเพราะมีบางอย่างต้องดูแล ท่านได้อุปกรณ์วิญญาณที่ข้าบอกท่านหรือเปล่า” นางถามด้วยความเป็นห่วง

“ใช่ ข้าได้ทั้งหมด 4 ชิ้น” เขาพูดอย่างภาคภูมิใจ

“ได้ระดับอะไรบ้าง?” องค์หญิงฉานถามด้วยความสงสัย

“เฮ้ ข้ากำลังคุยกับ…” ชายผู้ถูกเมินโกรธและพยายามทำให้พวกเขาสังเกตเห็นเมื่อเพื่อนเอามือปิดปาก

“ชู่ เจ้าไม่ได้ยินหรือไง” เพื่อนของเขาถาม

“อะไรนะ พวกเขากำลังพูดถึงอุปกรณ์วิญญาณ เดี๋ยวก่อน…” ชายคนนั้นมองไปรอบๆ ตัวเขาและสังเกตเห็นว่าพวกเขาอยู่ใกล้คลังวิญญาณ เขาได้รับการแจ้งเตือนและตรวจสอบรัศมีของ เสวี่ยเฟิง ด้วยสัมผัสวิญญาณของเขา

“เขาอยู่ในขั้นปรมาจารย์… เขาสามารถฝึกฝนได้ตั้งแต่เมื่อไหร่? เราพึ่งออกไปเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น” เขาตื่นตระหนก

“ไปกันเถอะ เราต้องหาข้อมูลใหม่ภายในเดือนนี้” เพื่อนของเขาคว้าไหล่เขาแล้วเดินจากไป

พวกเขาไม่ได้โง่ ดังนั้นพวกเขาจึงตระหนักได้อย่างรวดเร็วถึงสถานการณ์ที่พวกเขาอยู่ ถ้าเขาก้าวเข้าสู่ อาณาจักรปรมาจารย์ในเวลาน้อยกว่าหนึ่งเดือน เขาจะต้องมีพรสวรรค์ระดับสูงอย่างแน่นอน ประกอบกับสถานะของเขาในฐานะนายน้อย พวกเขาจะทำผิดอย่างมหันต์หากพวกเขาดูถูกเขา

“ข้าจะแสดงให้พวกเจ้าเห็นเมื่อพวกเรากลับถึงจวนของข้า” เขายิ้มเมื่อเห็นผู้ชายสองคนจากไป มันจะดีกว่าเสมอที่จะแก้ไขความขัดแย้งโดยไม่ต้องต่อสู้ เขารู้ว่าพวกเขาจะออกไปถ้าเขาไม่สนใจพวกเขา

“เอาล่ะ ไปกันเถอะ” เขาพูดก่อนจะเดินไปข้างหน้า แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าพวกนางยังคงกอดแขนเขาอยู่ เป็นความรู้สึกที่ดีต่อสาวพรหมจารีอย่างเขา แต่เขามีปัญหาในการเดิน เขาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับการสัมผัสของผู้หญิง แต่ขณะนี้พวกเขาอยู่ในที่สาธารณะและทุกคนที่เฝ้าดูพวกเขาทำให้เขารู้สึกเขินอายมาก

“อยากกอดแขนข้าขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาถามอย่างพูดไม่ออกเพราะพวกนางยังไม่ปล่อยเขาหลังจากผ่านไปสองสามก้าว

“ฮ่า ฮ่า ข้าชินกับมันเร็วเกินไป” องค์หญิงฉานปล่อยแขนของเขา พร้อมกับหัวเราะอย่างกล้าหาญ

หวู่หยิง คิดว่ามันเป็นความรู้สึกที่ดีที่จะพิงไหล่ของเขา แต่นางก็ปล่อยมืออย่างไม่เต็มใจ

เมื่อพวกเขาหายตัวไประหว่างทางกลับ เด็กที่อยู่ในแถวของคลังวิญญาณก็ถอนหายใจด้วยความผิดหวัง พวกเขาต้องการเห็นอุปกรณ์วิญญาณที่นายน้อยของพวกเขานำมาจากคลังวิญญาณ แต่ความปรารถนาของพวกเขาไม่เป็นจริง

รุ่นพี่เฉินเองก็สนใจเช่นกัน แต่เขารู้ว่ามันจะถูกเปิดเผยในไม่ช้า เขาแค่หวังว่า หลิวเสวี่ยเฟิง จะไม่นำอุปกรณ์ที่เขาสนใจออกมา

“แต่ว่า รุ่นพี่เฉินมาที่นี่ทำไม ท่านได้เลื่อนขั้นเป็นราชาวิญญาณด้วยหรือ?” ปรมาจารย์ร่างสูงถามเมื่อเห็นรุ่นพี่เฉินยังคงอยู่กับพวกเขา

“ใช่ ข้าจะพยายามหาดาบบรรพบุรุษในครั้งนี้” เขาบอกพวกเขาถึงแผนการอันทะเยอทะยานของเขา

“ขอแสดงความยินดีรุ่นพี่ เจ้ากำลังพูดถึง ผู้สังหารเปลวเพลิงทมิฬ ที่ผู้ก่อตั้งของเราเคยสร้างชื่อให้ตัวเองหรือเปล่า” ผู้ฝึกตนที่อยู่รายรอบแสดงความยินดีกับเขา

“ใช่ เพราะข้ามีพรสวรรค์สี น้ำเงินเข้ม เพราะงั้นตอนนี้ข้าจึงได้ก้าวข้ามขึ้นสู่ ราชาวิญญาณ แล้ว” เขายอมรับอย่างภาคภูมิใจ

แม้ว่าหลิวเฉินจะก้าวเข้าสู่ ราชาวิญญาณ เมื่อวานนี้เท่านั้น ไม่ใช่เพราะพรสวรรค์ของเขาไม่ดี เป็นเพราะเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในการฝึกวิชาดาบ เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาได้เข้าใจเจตนาของดาบ ด้วยเหตุนี้เขาจึงมั่นใจมากในการได้รับดาบในตำนาน

“ถ้าอย่างนั้นเราขอให้เจ้าโชคดี แล้วเราจะให้รุ่นพี่ข้ามแถวไปก่อนดีกว่าไหม?” เด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งเสนอตัว พยายามทำให้ตัวเองโดดเด่นในตระกูล

“ใช่ๆ รุ่นพี่ไปก่อนนะ” อีกคนหนึ่งก็ปล่อยให้เขาผ่านตัวเองไป

หลังจากมีคนเสนอ ทุกคนก็ทำตาม คงจะไม่ดีถ้าเป็นคนเดียวที่ไม่เห็นด้วยและรับคำวิจารณ์จากทุกคน

“แล้วข้าต้องขอขอบคุณทุกคน” เขาคำนับหญิงสาวและเดินไปที่โต๊ะทำงานเพื่อรับเหรียญ