ตอนที่ 20 ความคิดของเจ้าเปลี่ยนไปเร็วเกินไป!
ตอนที่ 20 ความคิดของเจ้าเปลี่ยนไปเร็วเกินไป!
ตระกูลหลิน
หลังจากถึงบ้านแล้ว หลินหยวนเดินเข้าไปด้วยท่าทีขาดสติ จิตใจของเธอยังคงถูกครอบงำด้วยใบหน้าของจุนมิน จนเธอไม่รู้ว่าหลินซานกำลังอยู่ตรงหน้าเธอ
“พี่หลิน หยวน เจ้ากำลังทำอะไรอยู่” หลินซานมองน้องสาวของเธออย่างสงสัย
หลินหยวนผู้มีไหวพริบ แต่อย่างไรเล่าเธอถึงขาดสติตลอดทั้งวันแบบนี้จนหลินซานเรียกไม่ได้ยินด้วยซ้ำ
ในท้ายที่สุด สาวใช้ของหลินหยวนต้องสะกิดเธอ เพื่อให้เธอกลับมาในความเป็นจริง
“อา ข้าขอโทษ มีบางอย่างอยู่ในใจของฉันข้า” หลินหยวนรีบขอโทษ เธอไม่อยากมีปัญหาโดยเฉพาะกับหลินซาน
หลินซานต้องการทราบว่าอะไรทำให้ หลินหยวน ขาดสติได้เพียงนี้ เธอจึงขอให้คนรับใช้ของเธอจัดการเรื่องนี้ หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาที สาวใช้ก็นำข้อมูลมาบอกแก่เธอ
“จุนมินปรากฏตัว?” หลินซานถามด้วยความประหลาดใจ
เธอเคยได้ยินชื่อนี้ และรู้ว่าเขาเป็นพี่ชายบุญธรรมของจุนหัว พ่อของเธอเคยกล่าวไว้ว่า จุนมินเป็นเพียงตัวละครที่ตระกูลจุน สร้างขึ้นเพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจของทหาร
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าข่าวลือนั้นจะผิดแล้วล่ะ?
“แม่ทัพจุน มินปรากฏตัวที่โรงเรียนเพื่อไปรับน้องสาวของเขา”
“เป็นไปไม่ได้!” หลินซานรีบลุกขึ้น และวิ่งไปที่ห้องแม่ของเธอ
ชุนเมารากำลังนั่งอยู่ที่นั่นกับคนรับใช้ของเธอที่อยู่ข้างๆเธอ พวกเขากำลังเล่าเรื่องซุบซิบในเมืองหลวง เพื่อทำให้เธอได้รับความบันเทิง
ชุนเมาราเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวของเธอ
“ซานเอ๋อ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”
“ท่านแม่ จุนมินปรากฏตัวในโรงเรียน”
ห่ะ!
“เป็นไปไม่ได้! หลินถังบอกข้าว่า จุนมินไม่มีตัวตน” ชุนเมาราขมวดคิ้วอย่างสงสัย
ก่อนหน้านี้ เธอได้ยินเกี่ยวกับความเก่งกาจของจุนมิน และต้องการรู้จักเขา
ถ้าไม่ใช่เพราะหลินถังยืนกรานว่าจุนมินเป็นเพียงร่างที่ตระกูลจุนสร้างขึ้น เธอคงจะไปหาตระกูลจุน และขอพบเด็กชายคนนั้นมานานแล้ว
“แต่มันเป็นเรื่องจริง! แม้แต่หลินหยวนก็ยังฝันกลางวันเพราะเขา!” หลินซานรู้สึกอิจฉาอย่างช่วยไม่ได้ เธอต้องการพบจุนมินเช่นกัน
เมื่อนานมาแล้ว พวกเขาต่างสงสัยถึงการมีอยู่ของจุนมิน แต่ใครจะกล้าโกหกจักรพรรดิ์อย่างโจ่งแจ้งได้ขนาดนี้ล่ะ
“ให้ข้าถามหลินถังก่อน!”
วันนั้นหลินถังต้องเผชิญกับคำถามมากมายจากภรรยาของเขา ดวงตาของเขามีความสงสัย เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับจุนมิน แต่ตอนนั้นเขาไม่เคยเชื่อเลยตระกูลจุน ตกต่ำอยู่แล้ว เป็นไปได้อย่างไรที่จะเลี้ยงดูแม่ทัพได้ในเวลาเพียงไม่กี่ปี? เหตุใดที่ทำให้พวกเขาประสบความสำเร็จได้เพียงนี้
ไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาต้องการพบคนจากตระกูล เพื่อทราบความคืบหน้า แต่ก็ไม่เป็นผลตอนนี้จุนมินได้ปรากฏตัวต่อหน้าเหล่าขุนนางชั้นสูงอย่างน่าประหลาดใจ มันทำให้เขายากจะเชื่อว่าตระกูลจุนนั้นโชคดีจริงๆ หรือ?
“เตรียมรถม้า!” หลินถังต้องการแน่ใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
…
บ้านตระกูลจุน
จุนหัวเกียจคร้านเกินไปที่จะเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าเป็นหญิงสาว วันนี้คุณหญิงมูจะสอนเธอถึงมารยาทในการรับประทานอาหารเท่านั้น ยามินไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอด้วย และยืนอยู่ที่นั่นเพราะคุณหญิงมูอยากเห็นหน้ากากนั้นด้วย เธออยากรู้เกี่ยวกับหน้ากากที่สามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ของยามินได้
ในระหว่างที่พวกเขากำลังเรียนรู้ แขกที่ไม่คาดคิดก็มาถึงประตูบ้านของพวกเขา
“หลินถังมาเหรอ?” จุนหัวเลิกคิ้วขึ้น เธอไม่คิดว่าหลินถังจะเคลื่อนไหวง่ายๆ แต่ดูเหมือนว่าเธอคิดผิด
“ใช่ ท่านจุนเจิ้นเสียนกำลังคุยกับเขาอยู่”
จุนหัวเยาะเย้ย ช่างเป็นเวลาที่สมบูรณ์แบบจริงๆ “เซี่ย เอากระเป๋าเครื่องแป้งมาให้ข้า ข้าต้องจัดการกับหน้าจุนมิน และเธอควรแก้ไขรูปลักษณ์ของยามินด้วย”
คุณหญิงมูหยุดนิ่ง “อยากทำอะไรสักอย่าง?”
“ใช่ ไม่นานคุณหญิงมู”
จุนหัวรีบแก้ไขรูปลักษณ์ของเธอ อย่างว่องไว
ที่ห้องโถงหลินถังนั่งอยู่ที่นั่นกับท่านตาของเธอ
เมื่อพวกเขาเห็นทั้งสองคนปรากฏตัว ดวงตาของหลินถังก็ฉายแววประหลาดใจ
“ท่านตา เสนาบดีหลินถัง” จุนหัวทักทาย ข้างๆ ยามินทำท่าทางประหม่าและดูเหมือนจะลืมว่าจะพูดกับพวกเขาอย่างไร
หลินถังจ้องมองยามิรสักครู่ก่อนที่จะมุ่งเน้นไปที่จุนหัวอันที่จริงชายผู้นั้นหนุ่มหล่อ และน่าทึ่งมาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลูกสาวของเขาจะหัวเสียหลังจากได้เห็นรูปร่างหน้าตาของเขาเพียงครั้งเดียว
จุนเจิ้นเซียนยิ้ม “จุนมิน จุนหัว?”
“ข้าอยากจะขออนุญาตท่าตาให้พาจุนหัวไปเดินเล่นในสวน” จุนหัวแก้ตัวได้อย่างสมบูรณ์แบบ
จุนเจินเสี้ยนขมวดคิ้ว “เจ้ารอจนกว่าท่านเสนาบดีจะจากไปไม่ได้หรือ?”
“ถ้าข้ารอ ข้ากลัวว่ามันจะมืดเกินไป”
“ก็ได้ อย่าใช้เวลานานเกินไป ข้าไม่อยากให้จุนหัวป่วย”
“ครับท่านตา”
จุนหัวพายามินไปที่สวน ยามินเดินตามไปอย่างสงบ เธอรู้ว่าจุนฮัวต้องมีเหตุผลของเธอ ที่จะปรากฏตัวต่อหน้าหลินถัง ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา เธอจำเป็นต้องสนับสนุนเจ้านายของเธออย่างเลี่ยงไม่ได้
จุนเจินเสี้ยนฉายรอยยิ้ม และกล่าวขอโทษ “ข้าขอโทษเกี่ยวกับหลานชายของข้า เขาค่อนข้าง… อืม…”
หลินถังพยักหน้า แต่ดวงตาของเขายังคงจับจ้องไปที่จุนหัวปกติแล้ว เขาจะไม่ยอมปล่อยให้คนที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ไปเด็ดขาด อย่างไรก็ตาม เขามาจากครอบครัวนี้ ซึ่งทำให้เรื่องทั้งหมดซับซ้อน
“ท่านแม่ทัพเจิ้นเซี่ยน ข้าขอถามเรื่องอุกอาจหน่อยได้หรือไม่”
